• Anasayfa
  • Sorular
  • Gün içinde sürekli modum düşüyor bunun önüne nasıl geçerim?
Psikoloji

Gün içinde sürekli modum düşüyor bunun önüne nasıl geçerim?

Gizli Kullanıcı30 Ekim 2024 15:40

Gün içinde gerekli - gereksiz sürekli modum düşüyor aile problemleri (abim ile aramız fena bozuldu) ve sınav stresinden kaynaklandığını biliyorum annem sürekli darlıyor babam ile iletişimimiz çok iyi değil bir de taşındık kendimi cok yalnız hisssediyorum evden dışarı çıkamıyorum eskiden sürekli futbol oynardım üstüne sakatlandım hiçbir şey yapamıyorum bütün kariyerim mahvoldu arkadaşlarımı özlüyorum yaşadığım yeri çok seviyordum kendimi asla buraya ait hissetmiyorum ama maalesef geri dönmemiz imkansız ne yapabilirim acaba şimdiden teşekkürler :)

Bu soru 1 Kasım 2024 14:52 tarihinde Psikolog Özgür Sarımaden tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Sayın Danışan,


Öncelikle yaşadıklarınızla ilgili bu kadar detaylı ve içten paylaşımlarda bulunduğunuz için teşekkür ederim.


Hem taşınmanın getirdiği yer değişikliği hem de aile içi ilişkilerde yaşanan sıkıntılarla başa çıkmak oldukça zorlayıcı olabilir. Yalnızlık hissi, aile içindeki sorunlar, sınav stresi ve sevdiğiniz sporu yapamamak gibi birden fazla faktörle karşı karşıya olmanız çok normal. Bu kadar çok zorluk karşısında zaman zaman kendinizi çaresiz ya da umutsuz hissetmeniz oldukça anlaşılır ve kabul edilebilir.


Taşınma süreci, çoğu zaman insanın yaşamında köklü değişiklikler getirir ve adaptasyon süreci bireyden bireye farklılık gösterebilir. Bu sebeple kendinize zaman tanımanız sizi rahatlatmaya yardımcı olacaktır. Daha önce keyif aldığınız çevre, arkadaşlıklar ve sosyal destek sistemlerin şu anda elinizde olmadığında, kendini yalnız hissetmeniz gayet doğal.


  • Bu durumda, geçmişten gelen bu dostluk ilişkilerini devam ettirmek için çevrim içi iletişim araçlarını kullanmak ya da düzenli telefon görüşmeleri yapmak bir süre sizi rahatlatabilir. Özellikle futbol oynamayı bırakmak zorunda kalmanız, fiziksel aktivitenin azalmasıyla birlikte hem enerjinizi hem de duygu durumunuzu etkileyebilir.


Vücudumuzun ve zihnimizin dengede kalması için fiziksel aktivitelerin büyük önemi vardır. Futbol oynayamasanız da, yavaş yavaş başka hafif egzersizlere veya yürüyüşlere başlamak, bir anlamda hem enerjinizi toparlamanıza hem de duygusal anlamda daha iyi hissetmenize yardımcı olabilir.


Veya futbol oynadığınızda hissettiğiniz duyguları imgeleyerek başka aktiviteler yapmak ruhsal dengeniz için sağlıklı olabilir.


Aile içindeki gerilimler konusunda ise, özellikle abinizle olan ilişkide dengeyi sağlamak için belki de kısa ve daha az hassas konularda, olumlu bir iletişim başlatabilirsiniz. Bu sayede aranızdaki tansiyonu düşürmek ve yeniden sağlıklı bir iletişim zeminine oturtmak mümkün olabilir. Annenize de hislerinizi ve yaşadığınız sıkıntıları açıklıkla anlatabileceğiniz bir zaman yaratmak, sizi ne kadar sevdiğini göz önüne aldığınızda, onun da desteğini daha fazla hissetmene yardımcı olabilir.


Unutmayınız ki taşınma ile birlikte gelen adaptasyon süreci sadece sizi değil aile bireylerinizi de olumsuz yönde etkileyebilir. Açık iletişim kurmanız ve empatik yaklaşmanız yararlı olabilir.


Önünüzde sınavlar ve akademik hedeflerin olduğunu biliyorum ve bu dönemde duygu durumunuzdaki düşüş sınav stresinizi arttırabilir.


  • Günlük küçük molalar ve dinlenme anları yaratmak, zihnininizi toparlamanıza ve öğrenmenize yardımcı olacaktır.


  • Bazen küçük hedefler koymak, kendinizi biraz daha iyi hissetmene katkı sağlayabilir.
  • Günlük hedefler koyarak (örneğin 20 dakika ders çalışmak ya da kısa bir yürüyüş yapmak gibi) bu süreci daha düzenli ve kontrollü bir hale getirebilirsiniz.


Yalnız olmadığınızı ve zorlandığınız durumların üstesinden gelmek için yeni yollar geliştirebileceğinizi unutmayın. Profesyonel destek almaya da açık olursanız, bir terapist süreci daha iyi anlamanız ve başa çıkmanız için yardımcı olabilir.


Son olarak tanıdığım bir çok kişiye fazlasıyla yardımcı olan, yaşamımızdaki tüm stresli durumlarda rahatlatmayı sağlayan Louise L. Hay kitaplarını, boş zamanlarınızda ruhsal dengeniz için okumak yardımcı olabilir.


Sağlıcakla kalın...



Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kendimi tanıyamıyorum

Ben her zaman istediğini alan ve ne isterse yapan hayatının sonuna kadar da böyle olacağını sanan biriydim. Şimdi ise üniversite okumamış evden çıkmaya korkan bir mesleği olan ama onu yapmaya bile özgüveni el vermeyen istemediği şeyleri yapmama hayır deme durumu kalmamış ev işleri ile boğuşan(evli değilim) biri oldum. Aynaya baktığımda gördüğüm o özgür mutlu kızı tanıyamıyorum. Çok fazla hayale sahibim. Ancak artık gerçekleştirecek motivasyon ve inanca sahip değilim. Hayat cemberinin en dışına itilmiş hissediyorum. Sıfırdan başlamaya korkmuyorum yanlış anlaşılmasın(çünkü sürekli sıfırdan başlamak zorunda kalıyorum hiçbir piskoloji yada işte tutunamıyorum) ama yolun yarısında boşa kürek cekiyormusum gibi geliyor. İnsanların düşündükleri ve benim düşündüklerim çok farklı. Psikolojik olarak yıprandım. Tiyatro, keman, resim gibi sanatsal şeylerle ilgilenmek istedim hep sadece resimle ilgilenebildim. Durum o kadar vahim ki kimse beni kısıtlamaya bile çalışmıyor herkes beni bir şeyler yapmam için itekliyor ama yapamıyorum işte. Normalde aile olsun sevgili olsun herkes bir dur der yani benim böyle bir sorunum da yok çünkü bana acıyorlar gibi geliyor. Beni mutlu edecek en ufak saçmalığa razı geliyorlar. Sanırım mutsuzluğumun da farkında oldukları için bu. Sekiz dokuz senedir kendimi geri kazanmaya çalışıyor gibiyim. Sanki bir yerden sonra birileri ile kaderim değişti. Sanki bu benim hayatım değil. Ama itiraz ederken de yüzsüz buluyorum kendimi. Soncuta yediğim önümde yemedigim arkamda ne derdim var ki! Ama olmuyor işte. Ben ilk telefonumu bile harçlığımdan biriktirip almıştım. Gizliden gizliye inatciyim. Kararlıyım. Düşünün okulda aç kalmayı tercih etmiştim ve buna dayanmıştım daha 5. Sınıfa giderken. . şimdi de yapmıyorum değil çabalıyorum ama çabam hiçbir isteğimi karsilamiyor. Örnek vereyim daha açıklayıcı olsun: mesela ben tiyatro ile ilgilenmek istiyorum ama İstanbul'un kötü bir semtinde oturuyorum burada bunun eğitimi alabileceğim bir kurum bile bulamıyorum hadi buldum saatleri uyuşmuyor. İş arıyorum ama benim isimle ilgili yakın semtlerde dahi ilan bulamıyorum. Ya istediğim bir iş yapacağım ya da iki vasıta gideceğim. Kendimi oldukça baskılanmış hissediyorum ama işte bunu hissederken bile utanıyorum bunlar da dert mi diye. Ne yapayım ben istediğim bir hayatı yasadigimi dusunuyorum sürekli çabalıyorum kurslar alıyorum falan(internetten) ancak olmadığını görüyorum. Mesela beni iş için sitelerden arıyorlar. Çok güzel işler çıkıyor ama İstanbul'un diğer ucunda. Bir iş için o kadar yol yapmak bana mantıklı ve güvenli gelmiyor. Aynaya baktığımda eski beni görmeyi istiyorum artık. Ben gün gectikce daha da ezikleştigimi hissediyorum sadece. Çevrem de kalmadı. Uzuldugumde anlatabilecegim kimsem yok. Bir erkek arkadaşım var bir kardesim o da erkek🙄 dediğim gibi hayat cemberinin dışında içeriye doğru kulaç atıyorum da dalga beni her seferinde daha da uzaklastiyor gibi. Sevgili mevzularina zaten hiç girmiyorum. .