Psikoloji

Güne nasıl iyi başlayabilirim?

Gizli Kullanıcı30 Ağustos 2024 10:43

Her sabah uyandığımda huzursuzluk ve kaygı içine uyanıyorum. Daha gözümü açmadan beynim düşünceler ile doluyor ve bu her geçen gün artıyor. Mutsuz ve yorgun uyanıyorum. Tüm gece neredeyse açık bir beyin ile uyumuş gibi bir his. Uyanmakta zorlanıyorum ama bir bakıyorum ki beynim düşüncelere çoktan dalmış bile. Bu durum bende öfke yaratıyor. Hiç bir sese tahammül edemiyorum. Annemin benim için uyanmak adına o saniyeler sarf ettiği her kelime bana işkence gibi hissettiriyor. Her günüm böylece kötü başlıyor. Uyku düzenim karışık hatta kötü diyebilirim. Ama daha düzenli uyuduğum diğer günlerde bile aynı hissiyatlar mevcut. Bana göre haddinden fazla düşünceli bir beynim var artık susmasını istiyorum. (22, kiz)

Bu soru 30 Ağustos 2024 14:45 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selamlar, yaşadığınız bu olumsuz süreci anlıyorum. Çoğu insan sürekli bir şey düşünmeden edemez. Kafadan kovulamayan düşünceler hep vardır. Ne kadar susturmak istenilse de bu düşünceler susmaz. Aslında düşünceler , kafamızın içinde ki sesler hep vardır. Ama bu durum yaşamı ve işlevselliği olumsuz etkilediği durumlarda problem olmaya başlar. Kişi gündelik işlerini yerine getiremez, sosyal ilişkileri bozulur, kaygıları artar. Tabi ki çoğu psikolojik durumda olduğu gibi bu durumu çözmekte mümkündür. Yalnızca bunun sabır gerektiren bir süreç olduğunu bilmekte fayda var. Zihinde sürekli tekrar tekrar oluşan olumsuz düşünme ve çözüm önerisi olmadan düşünmeye ruminasyon diyebiliriz. Bu bir hastalık ismi değil sadece bir tanımdır. Bu yaptığımız ruminasyonun farkında olmak, onu tanımak , istediğimiz şekilde azaltmak için ilk adımdır.

Araştırmalar düşüncelerden uzaklaşmak için yoğun aktivitelerde bulunulmasının iyi gelebileceğini söylerler. Örneğin sıkı egzersiz yapma, sıcak bir duş alımı, bulmaca çözme gibi. Odağı başka olumlu yönlere çekmek iyi gelebilir.

Düşüncelerle savaşmayı bırakmakta faydalı olacaktır. Gün içinde düşüncenizden kaçmak için bile sürekli düşünürsünüz. Örneğin 1 dakika boyunca beyaz bir panda düşünmemeye çalışın. 1 dakika sonunda göreceksiniz ki daha fazla düşünmüşsünüz. Bu yüzden düşüncelerle savaşmayı bırakmayı deneyin. Düşüncelerinize izin verin ve size neler anlattıklarını bulmaya çalışın


Kendinize gün içinde ruminasyon yapacağınız bir saat belirleyebilirsiniz. Aklınıza sürekli gelen düşünceleri not edin. Ve kendinize günde yarım saat ayırın. Bu not ettiğiniz her şeyi düşünün.

Davranışlarınıza odaklanın. Aklınızdan geçen olumsuz düşünceler ve bunların sonuçları neler? Bunları yazın ve aksi kanıtlar bulun. Gerçekçi olan kanıtlar bulun. Kendi bilişsel çarpıtmalarınıza aldanmamaya çalışın.

Çok düşünme davranışına iyi gelebilecek şeylerden biri de meditasyondur. Bu yoga olabilir, inancınıza göre dua etmek olabilir. Kendinizi huzurlu hissedeceğiniz yerde belirli ritüeller uygulayabilirsiniz.

Başka insanlarla ya da bir uzmanla paylaşım yaparak sorunu detaylandırabilir ve farklı bakış açıları kazanabilirsiniz.

Kolay olmadığını düşünebilirsiniz ancak var olan olumsuz duyguların aksine olumlu duygular yaratmaya çalışın örneğin ; komik bir film izlemek, bir spor dalı ile ilgilenmek, hareketli şarkılar dinlemek gibi.

Bunlar çok düşünme için yardımcı olabilecek ipuçları ama önemli olan kaygılarınızı , duygularınızı anlamak. Bunları anlamak ve tanımak asıl problemi bulmayı kolaylaştıracaktır. Asıl problemi bulunca çözüme ulaşmak daha kolay olacaktır.

Kendinizi inceleyin,araştırın ruh haliniz size ne anlatmaya çalışıyor? Bilinçaltınızın altında neler saklı keşfetmeye çalışın. Gerisi çorap söküğü gibi gelecektir.

Umarım cevabım faydalı olmuştur.

Sevgiyle kalın.

Uzm.Psk.Berfin Sönmez

alinti

Cevap için teşekkür ederim. Söylediniğin her şeyin faydasının dokunacağına eminim.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Suçluluk duygusu

Meraba iy günler, 28 yaşındayım. Aslında bakarsanız atanmış herkesin mutlu sandığı yada daha ne istiyo dediği biriyim. Ama ben aslında iyi değilim. Sanki kendimle bir savaş içindeyim ve buda bana sürekli mutsuzluk veriyo. Ben babasına aşırı düşkün bir kız çocuğuyum. Ama babasının hiç sevgisini göstermeyen bir kız çocuğu. Her şeye rağmen ona iyi bir evlat olmak için çabaladım. Sanırım bir kaç konuda bunu başaramadım. Biz doğulu bir aileyiz. Ve babam kapanmamı çok istedi. Bazen güzellikle bazem kırıcı bir şekilde dile getirdi. Ben bunu yapamadım. Daha 10 yaşında bir çocukken kardeşime şort alıp bana almaması sen büyüdün demesi. Ben küçücük çocuktum halbuki. Şimdi onun görmediği her yerde istediğim gibi giyiniyorum. Belki de küçükken o bana çok gördüğü şorta inattı aldığım giydiğim her şort. Ama bunu yaparken bir yanım kendime hep kızıyo. Sen bu değilsin diye. Babama bakarken kendimi çok kötü hissediyorum. Ona sanki hainlik yapıyomuşum gibi. Babam tarafından sevilmeyi hak etmiyorum sanki. yada sevdi mi zaten bilmiyorum. Ondan öğrendiğim sevgi ise ilişkilerim bu yüzden hep yarım kalıyo. Biri kendini çekince daha da ısraar ediyorum beni sevsin diye. Zaten birine dokunmak ta bana göre bir suçluluk. babamın kızıydım o bana böyle öğretmemişti. Evlenince eşim sadece dokunabilirdi. Bunun suçluluğu kalbimden hiç gitmiyo. Babama her baktığında sen çok kötü bir kız çocuğusun diyorum. Bu aralar ise kendimle sürekli savaş halindeyim. Kendime sürekli kızıyorum yaptığım şeylerden dolayı. . Bir yanımda neden kızıyosun diyo. Ve hiç sevilmeyeceğimi düşünüyorum. Bir erkek beni sevemez. Keendi çıkarları doğrulyusunda benimle konuşuyo sanki. Bende panik atak oluştu. Doktorum yardımcı olun çünkü ben artık düşünmekten yoruldum. Ama kafamın içi de susmuyo.