Hayatımın merkezinde ki insanlara uzak hissetmek
ailemle bulundugum sartlar yuzunden kucuklugumden bu yana dert ya da sikintilarimi hep kendim hallettim ve insanlara anlatirken de cok zorlaniyorum. bi erkek arkadasim var yaklasir 1 yildir beraberiz psikolojik ve manevi anlamda kendini pek gelistirebilmis birisi degil herhangi bi negatif duyguda kabuguna cekilen birisi ben yaninda olmaya elimden geldigince calisiyorum fakat ayni ilgiyi goremiyorum bunu yapamadigini sorunlarimi benimseyemedigini soyluyor bu durumda beni cok yalniz hissettiriyor.
pek arkadasi olan bi insan degilim uzulmekten korkan bi insan oldugum icin hayatima zor insan alirim bu benim icin sorun degil. erkek arkadasimla yasadigim bu durum beni cok uzuyor bunu onunla konustugumda ozur dileyip elinden bir sey gelmedigini cok uzuluyorsam benim icin iyi olacaksa iliskiyi bitirebilecegimi soyluyor dun bu tarz bir sey yasadik ve iliskimizi sonlandirdiktan yaklasik 20 dakika sonra beni arayi barismak istedi ve baristik.. beni sevdigini biliyorum ama hayatimin merkezine aldigim insanin onceligi olamamak beni cok uzuyor yasadigimiz bir kac problemden bahsetmek istiyorum. sorunlari ertleyen ve kavgadan kacan biri ben de aksine halletmemiz lazim diyen tarafim bi gun onunla ilgili bi sorunumu anlattigimda icimi rahatlatacak hicbir sey soylemedigi icin sinirden aglamaya basladim lutfen bi sey de hayal kirikligina ugruyorum tarzinda o ise telefonu kapatmak icin diretti ve kapatti da. bahsetmeye calistigim sey ben cok kotu de olsam o negatif bi duygu hissediyosa onun icin benim ya da bi baskasinin ne durumda oldugu onemli degil.
dusunce olarak bencil bi insan ve ben ona cok fazla hissediyorum
Bu soru 26 Eylül 2024 17:38 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar sevgili danışan, yaşadığın durumu paylaştığın için sana teşekkür ederim. Oldukça zorlayıcı duygusal süreçler ile yalnız hissetmenin ne kadar zor olduğu anlıyorum. Uuzun süreler zorlukların üstesinden tek başına gelmeye çalışmak duygusal yükünü arttırmış olabilir. Diğer insanlarla duygularını paylaşmak senin için güç olabilir. Bu anlamda sadece erkek arkadaşınla paylaşımda bulunmak ve iyi hissetmek istiyorsun. Fakat onunla yaşadığın problemler yalnızlık hissini pekiştiriyor gözüküyor.
Öncelikle ilişkilerde duygusal ihtiyaçlar karşılıklı olarak karşılanmalıdır. Sen anlayış ve destek beklerken erkek arkadaşın duygusal ihtiyaçalarına yeteri kadar duyarlı değil. Bu ilişki dinamiklerini etkileyen dengesiz bir his yaratabilir. İhtiyaçların var, bunlar önemli ve fark etmelisin.
Yaşadığınız bir problem sonrası partnerinizin tartışmadan kaçması, çözüm odaklı olmayı engelleyebiliyor. Sen ise daha çözüm odaklı yaklaşıp durumu halletmek istiyorsun. Ancak farklı yaklaşımlarınız olduğu için bu seni etkilemiş.
Burada yapıcı bir dil benimsemek önemlidir. Duygularından bahsederken ben dili kullanmalısın. "Ben böyle hissettiğimde... oluyor" demek "Sen böyle yapıyorsun" demekten daha yapıcı bir diyalog sağlar.
Belki de erkek arkadaşın bu tar durumlar karşısında ne yapacağını bilemediği için kaçınıyor olabilir. Ona destek görmek istediğinde neler yapabileceğini aktarman kafasındaki düşünceleri netleştirebilir.
Zor anlarında erkek arkadaşının kendi duygularına odaklanması yalnız hissetmene neden oluyordu. Bu nedenle ona karşı bir bencillik algısı gelişmiş gözüküyor. Temelinde duygusal olarak olgunlaşmaması olabilir. Ancak ilişkilerde anlayış ve destek olmazsa dengesizlikler yaşanır. İlişkinin duygusal olarak nasıl hissettirdiğini değerlendirmen gerekebilir.
Arkadaş çevrenin olmaması bir sorun değil ancak bir kişiden tüm desteği beklemek,, özellikle karşılık alamıyorsak bizi çok etkiler. Bu anlamda paylaşım yapabileceğin aile üyeleri, iyi dostuklar kurmak seçeneklerdendir.
Süreçte kendine odaklanman çok kıymetli. Erkek arkadaşın sorunları çözmede yetenekli olmayabilir. Kendi sürecimizde nasıl daha iyi hissedebiliriz? Duygusal zorlukları hafife almamalısın, gerekli gördüğün zaman psikologdan yardım almak içsel huzurunu sağlayabilir.
Umarım yardımcı olabilmişimdir, hoşça kal...
Sevgilerimle Psikolog İrem Bor.
