Psikoloji

Hiç arkadaşım yok ve iletişim kurmakta zorlanıyorum

Gizli Kullanıcı15 Eylül 2024 08:21

İyi günler , hiç arkadaşım yok insanlarla iletişim kurmakta zorluk çekiyorum ve arkadaş edinemiyorum.. Yanlız başıma olmak daha güzel geliyor. İnsanlarla konuşurken sıkılıyorum . Acaba bu insanlar birbirleriyle bu kadar çok ne konuşuyor diyorum. İşten eve evden işe bir hayatım var .ailede dahil toplam 10 kişiyle samimiyim . Başka konuştuğum insan yok . Annem şizofren annesini ve babasının başka birisi olduğunu zannediyor. Komşunun çocuklarını kendi çocuğu zannediyor. Benim hakkımda bişeyler uydurup birilerine anlatmaya kalkıyor. Beni hep arkadaşlar kötüdür oraya gitme buraya gitme diye kısıtlayarak büyüttü. Babam ise sinirli ve cimri para olmasına rağmen 25 senelik yırtık koltukları bile değiştirtmiyor. Eski eşyaları ve çöp eşyaları çöpe attıttırmıyor. En ufak şeylerde sinirleniyor. Odamın ışığını açık unutunca gelip bir hafta söndürüyor ve durumu olan birisi.ananem ise her şeye karşı olumsuz düşünüyor . 30 yıl sonra dedem onu aldadıp bütün bize kalacak olan mirası kadınlarla yedi . Teyzem bipolar bozuk ve daha bir çok sorun var Sizce yaşadığım bu durum normal mi?

Bu soru 25 Eylül 2024 15:15 tarihinde Psikolog Melisa Genç tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan, öncelikle bu probleminizi paylaşıp destek almak istemenizi takdir ediyorum. Ailenizdeki tüm bu olaylar ve psikolojik bozukluklar sizi de olumsuz etkilemekte. Karmaşık aile ilişkileri ve çocuklukta duymuş olduğunuz olumsuz söylemler bugün arkadaş edinmekte zorlanmanızın sebebi olabilir.


İnsanlarla iletişim kurarken sıkılmanız ve arkadaş edinme konusundaki isteksizliğinizin nedeni sosyal kaygı ya da çocukluktaki yanlış düşünce kalıpları kaynaklı olabilir öncelikle detaylı bir terapiyle asıl sorununuzun ne olduğuna bakılmalı ve bu yönde sağlıklı düşünce kalıpları oluşturulmalı ya da sosyal kaygınız için bir plan oluşturulmalı.


Öncelikle sosyalleşmek için kendini zorlamaman önemli çünkü sosyalleşmek için konuştuğun insanlar bazen sana uygun olmayabilir ve senin insan ilişkilerini kötü olarak anlamlandırmana sebep olabilir bu yüzden insanlarla minimal derecede iletişim kurup yakın hissettiklerinle iletişimini ilerletebilirsin. İnsanlar genellikle beraber eğlenebileceği, dertlerini anlatabileceği ve birbirine destek olabileceği kişilerle arkadaş olurlar. Senin arkadaşlıktan ne gibi bir beklentin olduğunu anlamak için biraz kendini dinlemeyi deneyebilirsin.


Yalnızlık güzeldir insan kendi kendine yetmeyi öğrenir. Başkalarına daha az ihtiyaç duyar. Fakat sosyalleşmekte çok önemlidir çünkü hayata karışmanız ve yaşadığınızı hissetmeniz özellikle bu yaşlarda sizi daha iyi hissettirir. Henüz yaşınız çok genç siz bu yaşlarda bile yaşlı hayatı yaşarsanız yaşlılığınızda memnuniyetsiz bir insana dönüşürsünüz. İnsanı bu hayatta var eden şey anılarıdır. Bu hayatta yaşamamış olan bir kişi yaşlılığında ölmek istemez çünkü o kişi aslında hiç yaşamamıştır. Kendinize güzel anılar ve arkadaşlıklar biriktirmeye çalışın. Tüm hayatınızı aileniz üzerine değil kendi üzerinize kurun. Kendiniz için yaşayın bu hayatı.


Son olarak bu konuda ilerleme kaydedemezseniz psikolojik destek almayı düşünebilirsiniz böylece ailedeki duygusal gerginlikle başa çıkmayı öğrenir, içe dönük olsan bile dış dünyadan kopmamanı sağlayabilir ve birtakım psikolojik testeler uygulayarak herhangi bir psikolojik problemin olup olmadığını anlayabilirsin ve bu yönde tedavi olabilirsin. Umarım istediğin gibi seni mutlu edecek bir hayat yaşarsın. Sevgilerle..

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kendim için yaşamıyorum gibi geliyor

Aile baskısı eğitimimi ziyan edip lisede de üniversitede de açıktan zar zor okuttular, evden dışarı çıkmama asla izin vermediler, 26 yaşındayım hala hapis hayatı yaşıyorum psikolojik baskının dibini gördüm. Baba 25 yaşıma kadar sürekli dövdü psikolojik de baskı uyguladı hatta psikolojik baskıya devam ediyorlar. Hayatımda ne kız ne de erkek arkadaşım oldu. 22 yaşımda telefon aldılar sosyal medyaya izin yok telefonda wpde bile paylaşım yok pp fotom yok. Evde sürekli iş yaptırıyorlar. 12 yıldır evli çocuklu ev hanımı gibi sürekli evdeyim iş yapıyorum bıktım iş yapmaktan yemek yapmaktan. Bu yaşadıklarım yüzünden beynimde küçülme başladı boynumda fıtık çıktı, artık gücüm yok. Ek olarak baba neden telefon kullandırmadı yeni fark ettim 23 yaşıma kadar yaptığı bi iğrençlik yüzündenmiş. Son 1 yıldır kendimi odama kapattım kendisinden tiksiniyorum çünkü hala baskı yapıyor ama konuşmuyorum zaten. Şuan hastalıklarıma mı üzüleyim yoksa geçip gitmiş çocukluğuma mı gençliğime mi?Haa bi de telefonu 22de aldılar ya bugüne kadar akrabalarla bile konuşturmadılar iletişimsizlik alışkanlık oldu kimseyle telefonda konuşup yazışamıyorum herkes asosyal sanıyor ama bilmiyorlar ki şeytan(bba) böyle yaptı ablalarımla konuşurdum onlarla bile konuşmayacaksın derdi. Bitkisel hayattayım gibi hissediyorum hatta komaya yakın bitkisel hayatta. .Size napabilirim diyemeyeceğim çünkü 26 senedir ben bunları değiştiremedim siz nasıl yapacaksınız. Neyse sadece içimi dökmek istedim.