Merhaba sevgili danışan, öncelikle bu konuyla ilgili destek almak istediğiniz için sizi takdir ediyorum. Çocuğunuza olan davranışınızın onu nasıl etkilediğini görmüşsünüz ve bunu düzeltmek istiyorsunuz sanırım. Bizim çocuklarımıza davranış şekillerimizle ebeveynlerimizin bize davranış şekilleri genellikle aynıdır. Aslında siz şu an çocuğunuza çocukluğunuzda size ebeveynlerinizin gösterdikleri davranış stilini aktarıyor olabilirsiniz. Şu an sizin tam olarak nasıl bir çocukluk yaşadığınızı bilemiyorum fakat çocukluğunuzda size hata yapma şansı tanınmayan, hata yaptığınızda kötü muameleye maruz kaldığınız bir evde büyümüşseniz, ebeveynleriniz aşırı mükemmeliyetçi kişilerse ya da bu saydıklarımın tam tersiyse büyüdüğünüzde sizin de bu doğrultuda haraket etme ihtimaliniz yüksektir. Genellikle kişiler yetişkinlik hayatlarında ya anne/babalarıyla aynı tutumları sergilerler ya da tam tersi bir tutum içerisinde olurlar. Bu gibi durumlar genelde travma aktarımı olarak adlandırılır. Sizin ya da ebeveynlerinizin sizden aşırı beklentisi olmuş olabilir hiçbir zaman hata yapmamanız gerektiğini düşünüp bu şekilde haraket etmiş olabilirsiniz. Şimdide oğlunuzun hata yaptığını görünce “ben hiç hata yapmazken oğlum neden yapıyor” diye düşünüp travmalarınızı oğlunuza aktarıyor olabilirsiniz. Siz oğlunuza bağırdığınız zaman gece korkuları başlar öz güvenini kaybeder takıntılı ve tedirgin biri olur öfke nöbetleri sıklaşır kendini ifade edemez başarısızlığı artar girişkenliği azalır insanlardan korkar hayvanlardan korkar ve zamanla size benzer böylece travma aktarımı devam eder. Bu durumdan kurtulmak için her insanın, sizin hata yapabileceğinizi. Kimsenin istese bile kusursuz olamayacağını ve hata yapmadan doğrusunu öğrenemeyeceğimizi unutmayın. Çocuğunuza karşı şefkatli ve affedici olun. Unutmayın ki koşmayı öğrenmeden önce yürümek gerekir ve yürümeyi öğrenmeden önce düşmek gerekir. Bu yüzden çocuğunuzun hata yapmasına izin verin onu hata yaptığı için suçlamayın artık doğrusunu öğretip ona rehber olabileceğiniz için sevinin. Ona bağırmak yerine onu anlamayı deneyin. Aslında sorunun çocuğunuzda değil kendi yanlış düşünce biçiminizden olduğunu kabul edin. Eğer tüm bunları yapmanıza rağmen hala oğlunuza bağırmaya devam ederseniz lütfen bir psikologdan yardım alın ve bu döngüyü kırın aksi halde birkaç sene sonra aynı konudan dolayı oğlunuzda en iyi ihtimalle sizin gibi hissedecek (başka psikolojik sorunlar eklenmezse) ,bir uzmandan yardım alacak ya da maalesef bu döngüye başka psikolojik sorunlar ekleyerek gelecek nesillere aktaracak … Sevgilerle.

Psk.

Psikolog

Merhaba sevgili danışan, yaşadığınız bu olay sizi ve kızınızı psikolojik ve fiziksel olarak çok yıpratmış olmalı. Öncelikle bunu burada paylaştığınız, çözüm aradığınız için sizi takdir ediyorum. Çocuklar bazen okula başlarken sorun yaşayabiliyor. Burada problem okula gitmek değildir buradaki temel problem aslında sizin de belirttiğiniz gibi “ terk edilme korkusudur”. Bu düşüncenin temelinde anneyle kurulmuş olan bağımlı bağlanma stili yatar. Çocuk sizden ayrılmakta zorlanır. Çocuğunuzun okula alışmasını sağlamak için öncelikle okula gitmeden önce sizin ve kendisinin eline bir kalp çizin bu kalbe her dokunduğunda size sarılmış gibi hissedeceğini söyleyin ve sizin de o okuldayken hep bunu yaptığınızı bu yüzden o gelene kadar onu özlediğinizde bu kalbe dokunup ona sarılmış gibi olduğunuzu söyleyin. Çocuğunuza tatlı bir dille onu asla bırakmayacağınızı okuldaki o büyük abla/ abilerin de bir zamanlar kendisi gibi olduğunu hatta sizin de o yollardan geçtiğinizi ama ailenizin sizi bırakmadığını aksine yeni arkadaşlar edindiğinizi söyleyin. çocuğunuz okula giderken ağladığında duyarsızlaşmak yerine biliyorum şu an üzgünsün ama seni tam şu kadar saat sonra alacağım diyip saat belirtin ve okulda arkadaş edinmesini, eve gelince tüm gün neler yaptığını size anlatmasını isteyin. Eve geldiğinde tüm gün neler yaptığını anlatmasını isteyin hatta sizde tüm gün yaptıklarınızı ona anlatın. Çocuğunuzun okula alışması bu şekilde kolaylaşacaktır. Çocuğa duyarsızlaşma çok yanlış bir davranıştır çünkü çocukta kalıcı travma bırakabilir. Çocuk, yetişkin olduğunda duygularını ifade etmekten çekinebilir çünkü kimsenin onu umursamayacağını düşünür. Sizin burada yapmanız gereken en önemli şey çocuğunuzun tam saatinde okuldan almanız böylece çocukta bir güvensizlik yaşanmayacak ve yavaş yavaş sizin onu hep gidip alacağınızı anlayacak. Bu probleminiz hala devam ederse bir psikologdan yardım almanız sizin ve çocuğunuz için çok yararlı olacaktır. Umarım kısa sürede okula alışır. Sevgilerle…

Merhaba sevgili danışan, bu durum sizi ve çocuğunuzu duygusal ve fiziksel olarak çok yoruyor olmalı. Öncelikle bunu paylaştığınız, çözüm aradığınız için sizi takdir ediyorum. Çocuklar bazen okula ya da kreşe başlarken annelerinden ayrılmak istemezler bunun temelinde kaybetme korkusu yatar. Çocuğunuz sizin onu terk edebileceğiniz ihtimalinden korktuğu için ve sizinle bağımlı bir bağlanma stili gerçekleştirdiği için kreşe gitmek istemiyor olabilir. Daha önce onun terk edileceğini hissettirdiğiniz bir olay yaşamanıza gerek olmadan çocuklar bazen bu şekilde düşünebilir. İlk olarak çocuğunuzun ve kendinizin eline bir kalp çizmeyi deneyin. Bu kalbe her dokunduğunda size sarılmış gibi olacağını, sizin de bastığınızda ona sarılmış gibi olacağınızı söyleyin. Çocuğunuzun duygularını dinleyin ve tatlı bir dille onu asla bırakıp gitmeyeceğinizi, arkadaşlarıyla kaynaşıp oyun oynadıktan sonra tam saatinde gidip onu alacağınızı söyleyin. Siz kreşe bırakırken büyük ihtimalle kapıda ağlayacaktır onu tam saatinde gelip alacağınızı belirtin ve gidin. Çocukla beraber içeriye girmeyin ya da ağlamasının dinmesini beklemeyin siz oradayken daha çok ağlayacaktır fakat siz gittikten sonra mecburen içeri girip yavaş yavaş alışacaktır. Bir süre sonra siz onu kreşe bıraktığınızda ağlama huyundan vazgeçip içeri girecektir zaten fakat burada dikkat edilmesi gereken en önemli şey çocuğunuzu tam saatinde gidip almanız. Hocalarının sizi aramasını beklemeden tam saatinde orada olun. Eğer bir kere bile almanız gereken saatten geç giderseniz çocukta güvensizlik oluşacaktır ve bir daha kreşe gitmek istemeyecektir. Eğer tüm bu adımlardan sonra çocuğunuz yine aynı şekilde kreşe gitmek istemezse bir psikologdan yardım alarak bu sürece alışmasını kolaylaştırabilirsiniz. Umarım çocuğunuz kısa sürede uyum sağlayabilir. Sevgilerle…

Merhaba sevgili danışan, çok zor ve anlamlandırmakta zorlandığınız bir dönemden geçtiğinizi anlıyorum. Yaşadığınız belirtiler sizi fiziksel ve duygusal olarak çok yıpratmış olmalı. Öncelikle bu probleminizi paylaştığınız için sizi takdir ediyorum. Daha önce bir psikolog ya da psikiyatristten destek aldınız mı ? Eğer aldıysanız bu şikayetlerinizi söylediniz mi ? Eğer söylemediyseniz şu anki anlatımlarınızdan yola çıkarak panik atak geçirdiğinizi söylemem yanlış olacaktır çünkü panik atak geçiren kişilerdeki temel belirtiler: terleme, göğüs kafesinde baskı, nefes almakta zorlanma, boğuluyormuş hissi, titreme, ölecekmiş gibi hissetme, mide bulantısı vb. Şeklinde sıralanabilir ve panik atak genellikle aniden, beklenmedik bir şekilde gelir ve yoğun bir korku hissiyle kendini gösterir. Astım ise genellikle fiziksel tetikleyicilere bağlıdır. Toz, alerjenler, hava koşulları vb. Doktorunuzu kullandığınız ilaçların yan etkilerinden ve semptomlarınızı hafifletmek yerine arttırdığından bahsetmeniz çok doğru bir adım. Astım doğru ilaçlar kullanıldığında yönetilebilir bir hastalıktır. Astımda kullanılan ilaçların yan etkileri kişiden kişiye değişebilir. Hem fiziksel hem de psikolojik belirtilerinizle birlikte analiz edilmeniz, değerlendirilmeniz her iki ihtimali de göz önünde bulundurarak gerekli testlerin yapılması sorununuzu anlamanız için en doğru yoldur. Eğer panik ataktan, anksiyete bozukluğundan şüpheleniyorsanız bunu anlamanın en doğru yolu bir psikologla görüşmenizdir. Böylece bu konu hakkında daha doğru bilgi edinir ve doğru bir tanı alırsınız. Kaygılarınızı yönetebilmeniz için size tavsiyem: egzersiz, meditasyon, nefes egzersizi vb. Rahatlama yöntemlerini yapmanız. Böylece anksiyeteniz hafifleyecektir. Uyku, yeme düzeninize dikkat etmeniz de ruh sağlığınızın olumlu etkilenmesi için çok önemlidir. Bu konuda kendinizi yalnız, kaybolmuş hissetmeyin. Çevrenizden destek almaktan çekinmeyin ve doğru bir tanı, tedavi için bir psikolog ya da psikiyatrla en yakın zamanda görüşüp doktorunuzdan ilaçlarınızı değiştirmesini isterseniz kısa sürede bu sıkıntılarınızdan kurtulacağınıza inanıyorum. Umarım çok sağlıklı ve mutlu bir hayat yaşarsınız. Sevgilerle…

Merhaba, bu durumda yaşadığınız sorunların çok bunaltıcı ve zorlayıcı olduğunu anlıyorum. Anksiyeteniz ve kullandığınız ilacın yan etkileri günlük yaşamınızı zorlaştırıyor, ciddi şekilde etkiliyor. Öncelikle bu sorunu bizimle paylaşıp destek aradığınız için sizi takdir ediyorum. sanırım kullandığınız ilacın sizi uykulu yapmasından ve anksiyetenizi hafifletmek için bir işe yaramadığından şikayetçisiniz sanırım. Gittiğiniz psikiyatristle bu durumu konuştunuz mu ? Farklı bir ilaç vermesini istediniz mi ? Eğer bunları yaptığınız halde hala aynı ilaçları vermeye devam ettiyse gittiğiniz psikiyatristi değiştirmeyi düşünebilirsiniz. Gördüğüm kadarıyla tedaviniz pek işe yaramıyor bu yüzden bir uzman bu tedaviyi gözden geçirip yeni bir tedavi uygularsa sizin için daha iyi olur. Mevcut ilacınızı bırakmak istiyorsanız görüştüğünüz bir psikolog varsa bu süreçte sizi destekleyebilir, anksiyetenizi hafifletmek amacıyla bazı teknikler üzerinde yoğunlaşabilirsiniz böylece kaygıya neden olan düşünce kalıplarınız yerine yeni ve sağlıklı düşünce kalıpları getirebileceksiniz. Ayrıca stres yönetimi tekniklerini de öğrenmeniz açısından size faydalı olacaktır. Ek olarak ilacı bırakırken mide ağrısı semptomunuzu yönetmek için bir plan hazırlanması gerekmektedir. Ailenize ve eşinize sevginizin azaldığını ve günlük hayattan zevk alamadığınızı söylemişsiniz bunlar depresyon ve anksiyete belirtileri olabilmektedir. Psikolog aynı zamanda bu duygularınızı anlamanıza ve ifade etmenize yönelik birtakım çalışmalar yapabilir. Eşinizle ya da ailenizle olan bağınızı güçlendirme ve yeniden eskisi gibi hissetmenizi sağlama için çift terapisi ya da aile terapisi de önerebilirim. Eğer gerçekten ilaç kullanmak istemiyorsanız sağlıklı bir bırakma sürecinden sonra psikolog sizin için ilaç yerini tutacak alternatif stratejiler geliştirebilir. Bunlar egzersiz, meditasyon, sağlıklı beslenme gibi şeyler olabilir ya da ilgi alanlarınıza yönelmeniz ve kendinizi bu alanlarda geliştirmeniz de size iyi gelebilir. Anksiyetenin en önemli parçası gelecek ve gelecekle ilgili kaygı duymaktır genellikle. Geleceğe dair kaygılarınızı yönetmek için somut, küçük ve ulaşılabilir hedefler belirleyip bu yönde kendinize küçük planlar oluşturup gerçekleştirdiğinizde öz güveniniz, mutluluğunuz ve kontrol duygunuz artar. Son olarak şu an duygusal olarak zorlu bir süreçten geçiyorsunuz. Bu durum sadece sizi değil çevreniz ve ailenizle olan ilişkinizi de etkiliyor. Tüm bu süreçte kendinizi suçlamaktan kaçının. Kendinize karşı nazik olun. Bu durumun sizin kontrolünüz dışında geliştiğinin farkında olun ve gerektiğinde çevrenizden yardım istemekten çekinmeyin. İlişkilerinizdeki duygusal uzaklaşmanın nedeni yaşadığınız stresin bir sonucu olabilir. Bu durumu eşinizle konuşmak, hislerinizi paylaşmak ilişkinizi güçlendirmenize yardımcı olabilir. Son olarak bu yolculukta yalnız olmadığınızı ve bunun geçici bir süreç olduğunu unutmayın. Burada önemli olan adım adım ilerleyip kendinize karşı sabırlı olmanızdır… Sevgilerle.

Merhaba, sanırım size söylenen olumsuz yorumları ya da olumsuz yorum alma ihtimalinizi çok fazla düşünüyorsunuz ve bu düşünceleriniz sizi boğuyor. Öncelikle şunu belirtmek isterim ki hepimiz insanız ve doğamızda hata yapmak var. Hata yapmadan gelişemeyiz, öğrenemeyiz. Bu yüzden kusursuz olmamız ya da her işi mükemmel yapmamız mümkün değildir. Zaten her insan her işi mükemmel yapabilseydi yetenek diye bir kavram olmazdı. Bazılarımızın aileleri çocukluğumuzda bizden her şeyi kusursuz yapmamızı istiyor yapmadığımız zaman ise kötü bir muameleyle, sözle karşılaşıyoruz ya da tam tersi ne yaparsak yapalım mükemmel yaptın, harikasın, senden daha iyisi olamaz vb. Tutumlarla karşılaşıyoruz bunlara maruz kalan çocukların zihninde şu düşünce yer alıyor: “ben her şeyi mükemmel yapmalıyım, hata yapma lüksüm yok”. Bu çocuklar büyüdüklerinde de zihinlerindeki bu düşünce değişmiyor ama dediğim gibi insanız ve hata yapmak bizim doğamızda var. Lütfen hatalarınızı dünyanın sonuymuş gibi algılamayın tam tersine sizin gelişmenizi sağlayacak bir fırsat olarak değerlendirin unutmayın ki evet o hatayı yaptınız fakat artık o konuda hata yapmamayı da öğrendiniz ve aslında kendinizi geliştirmiş oldunuz. İnsanların kötü yorumlarına da bu şekilde farklı bakış açısıyla bakmaya çalışın. Öncelikle şunu sorun kendinize: beni eleştiren, hatalı olduğumu söyleyen kişi hata yaptığım konuda gerçekten bilgili mi? Eğer gerçekten o konuda uzman biri size hata yaptığınızı söylüyorsa doğrusunu öğrenme konusunda istekli olun ve yeni bir şey öğrendiğiniz için kendinizi takdir edin. Eğer o konuda uzman olmayan biri sizi eleştiriyorsa bu soruyu kendiniz cevaplayın o kişinin eleştirisine anlam yüklemek sizin ilerlemenizi sağlayacak mı ? Bazen insanlar sadece eleştirmek için eleştirirler çünkü başkasını en ufak yanlışında itham etmek kolaydır. Zor olan kendi kendi yanlışını görebilmek ve bununla yüzleşebilmektir. Unutmayın ki insanlar ve onların sözleri siz değer onlara değer verdiğiniz, umursadığınız sürece hayatınızı etkileyebilir. “gerçekten düşündüğümü yaşıyorum” demişsiniz. Daha önce “kendini gerçekleştiren kehanet” diye bir şey duydunuz mu ? Bazen düşündüğümüz, korktuğumuz şeyler başımıza gelir aslında bunun nedeni sizin istemsizce kendinizi düşündüğünüz, korktuğunuz duruma düşürecek davranışlar sergilemenizdir. Olumlu düşün olumlu olsun lafını duymuşsunuzdur. Aslında bu da bir kendini gerçekleştiren kehanet örneğidir. Çünkü düşünceleriniz istesenizde istemesenizde davranışlarınıza yansır. Burada olumlu düşünme sadece başlangıçtır çünkü olumlu bir olay düşündüğümüzde olumlu yönde davranırız ve o olay gerçekten bizim için olumlu sonuçlanır. Bu durumun tam tersine ise sizin yaşadıklarınız örnek verilebilir. Sürekli pis su akan bir dereden temiz su içebilir misiniz ? Tabiki içemezsiniz. Ama o dereyi temizleyip berrak bir su oluşmasını sağlayabilirsiniz. İşte zihniniz de böyledir sürekli olumsuzu düşünerek olumlu sonuçlar bekleyemezsiniz. Son olarak tüm bunları gerçekleştirmek, hayata ve daha önemlisi kendinize olumlu bir bakış açısından bakabilmek, sizin de hata yapma lüksünüz olduğunu kabullenmek yüksek bir iç görüyle mümkündür. Eğer bir psikologla görüşmüyorsanız daha doğru bir şekilde analiz edilmeniz ve hayata, kendinize olan bakış açınızı iyileştirip başkalarının düşüncelerinden önce kendi düşüncelerinize önem vermeniz için görüşmenizi öneririm. Umarım bundan sonra çok mutlu olursunuz ve mutluluğunuzun size bağlı olduğunu hiç unutmazsınız. Sevgilerle…

Merhaba, bipolar, diğer adıyla iki uçlu duygudurum bozukluğu genel olarak mani ve depresyon dönemlerinden oluşur. Kişiler mani döneminde çeşitli uç davranışlar sergilemeleriyle bilinirler. Siz sanırım, anladığım kadarıyla mani dönemlerinizde çok yemek yiyorsunuz. Öncelikle sormam gereken soru şudur ki hala mani dönemlerinizde yeme ataklarınız oluyor mu ? Oluyorsa ne sıklıkla yemek yiyorsunuz ? Günde kaç öğün yiyorsunuz tahminen ? Eğer mani dönemlerini artık yaşamıyorsanız günlük yediğiniz öğün miktarı nedir ve bu öğünlerinizde genelde nasıl yiyecekler yemeyi tercih ediyorsunuz ? Tüm bu sorulara yanıtlarınız aslında bizi cevaba ulaştıracaktır. Bu yaşadıklarınız tümüyle ele alındığında zor bir durum ve psikolojinizi ister istemez kötü etkiliyor. Kilo probleminiz aslında sadece kilonuzla ilgili değil sizin hayata bakış açınızı, ruh sağlığınızı, öz güveninizi de etkiliyor. Gerçekten kilo verdiğiniz zaman sizce tüm bu saydıklarım yeniden yerine gelecek mi ? Eski öz güveninize ya da mutluluğunuza erişebilecek misiniz ? Kilo vermek ya da almak aslında kolaydır zor olan insanların bize olan bakış açısını değiştirmek ama en önemlisi bizim kendimize olan bakış açımızı değiştirmektir. Siz kendinizi sevmezseniz “kilolu” olarak adlandırırsanız herkes bunu yapar. Lütfen her şeyden önce kendinizi sevmeyi deneyin dediğim gibi kilo alınır, verilir bu sizin benlik algınızı değiştirmemelidir. Her halinizle her şekilde güzel olduğunuzun farkında olarak ilerlemeniz, gerekirse kilo vermeniz sizin için sağlıklı olacaktır. Tüm bunlarla baş etmeye çalışırken çevrenizden sosyal destek almaktan kaçınmayın. Eşinizden destek isteyin duygularınız konusunda eşinize açık olun, yapmak istediklerinizi paylaşın. Sözcüklerinizle değil gerçekten duygularınızla konuşun. Eşinizden sizi diğer aile üyelerine karşı desteklemesini istemeyi unutmayın. Çünkü biriyle eş olmak demek sadece iyi anlarında değil kötü anlarında da yanında olmayı gerektirir. Tüm bunların dışında bir diyetisyenden yardım alabilirsiniz sizin için beslenme planı yapmasını isteyebilirsiniz, eğer boş vaktiniz varsa bir spor salonuna yazılıp haftada birkaç kez spor yapmayı deneyebilirsiniz bu ruhen ve bedenen size çok iyi gelecektir. Ek olarak psikiyatristinizden devam eden tedavinizle ilgili ilaçlarınızı gözden geçirmesini isteyebilirsiniz. Bir psikologdan terapi almıyorsanız terapi almayı da düşünebilirsiniz böylece yukarda bahsetmiş olduğum öz güveniniz, enerjiniz, benlik saygınız vb. Özelliklerinizi güçlendirebilir ve kendi değerinizi anlamanıza yardımcı olabilir aynı zamanda alay edilme, eleştiri vb. Olumsuz yorumlarla başa çıkmanız için birtakım stratejiler geliştirebilirsiniz. Son olarak unutulmamalıdır ki insanların düşünceleri biz onları önemsediğimiz sürece bizim üzerimizde etkilidir ve insanlar biz her şeyi mükemmel yapsak bile daima eleştirecek bir şeyler bulacaktır. İnsanlardan çok kendi iç sesinizin ne dediğine kulak verin, kendinizi ne şekilde daha çok seveceğinize karar verin. Gerçekten değişmek istediğiniz için değişin, başkaları sizin değişmenizi istediği için ya da sizi eleştirip kendinizi kötü hissettirdiği için değil. Her şeyi kendiniz için yapın böylece çok daha mutlu olacaksınız. Sevgilerle.

Merhaba, bazen kişiler gitse bile onlar için hissedilen duygular bizimle kalır hatta bazen bu duygular kafamızı karıştırabilir ya da bize ağır gelebilir. Birine hissettiğimiz duygular bitmeden başka birine hislerimizin oluşması mümkün değildir bu yüzden kendinize biraz zaman vermelisiniz. Bir süre kendinize ve hayatınıza odaklanmayı deneyebilirsiniz. Burada kendinize sormanız gereken soru onu gerçekten unutmak, hayatıma devam etmek mi istiyorum yoksa onunla beraber mi olmak istiyorum sorusudur. Bu soruyu iyi düşünmelisiniz, bu soruya gerçekten cevap verebildiğiniz zaman ne yapmanız gerektiğine de karar vermiş olacaksınız. Bu soruya cevap vermek için kendinize temiz bir defter ya da sayfa alıp sevdiğiniz, hoşlandığınız kişinin iyi özelliklerini ve kötü özelliklerini yazarak hangisinin daha çok olduğuna karar verip size iyi gelip gelmeyeceğini anlayabilirsiniz. Buradaki en en önemli şey kendinize her anlamda düşünmek, duygularınızı yaşamak ve bir yol belirlemek için aceleci olmamanızdır. Sevdiğiniz, hoşlandığınız kişinin her özelliğini düşünüp tartmaya çalışın sonrasında zaten kendinize bir yol çizmeniz için zihninizde bir cevap belirecektir. Duygularınızı anlamanın ve karşınızdaki kişiye ne hissettiğinizi bilmenin en iyi yolu ise kendinize şu soruyu sormaktır: onun bensiz de mutlu olmasını istiyor muyum yoksa bensiz mutlu olmasını istemiyor muyum sorusudur bu soruya olan cevabınız sizin karşınızdaki kişiyi gerçekten sevip sevmediğinizi anlamanın en iyi yoldur. Eğer cevabınız onun bensiz mutlu olmasını istiyorum ise büyük bir ihtimalle karşınızdaki kişiye saf bir aşk, sevgi besliyorsunuzdur ve duygularınız gerçektir ama cevabınız bensiz mutlu olmasını istemiyorum ise karşısınızdaki kişiye takıntılı olabilirsiniz ve bu yüzden onun sizinle beraber olmasını bu kadar çok istiyor olabilirsiniz. Bu soruyu da iyi düşünüp cevaplamanız duygularınızın netlik kazanması açısından sizin için faydalı olacaktır çünkü takıntılı olduğunuz bir kişiden kopmanız sizin için daha zorlayıcı ve örseleyici olabilmektedir. Eğer harakete geçmek ya da geçmemek istiyorsanız öncelikle bu soruları detaylı düşünüp zamana hatta günlere yayarak öncelikle kendi duygularınıza açıklık getirmeniz gerekmektedir sonrasında ise belirtmiş olduğum üzere karşınızdaki sevdiğiniz, hoşlandığınız kişinin size uygun olup olmadığını anlamak için bir defter ve kalem yardımıyla onda sevdiğiniz ve sevmediğiniz özellikleri yazmanız cevap bulmanız ve kendinize bir yol çizmeniz için çok yararlı olacaktır. Sonrasında biraz daha düşünmenizi istiyorum sizden bu kişi ilerde 5 yıl sonra da sizce yine bu kadar umurunuzda olacak mı ? Yıllar sonra kendinizi hayal ettiğinizde yine yanınızda bu kişi mi olacak yoksa başka biri mi ? Eğer başka biriyse bu kişinin nasıl özellikleri var şu an aklınızdaki, sevdiğiniz kişiden ne gibi farklılıkları var ? Kendinize bu soruları sorarak ne tür kişilerden hoşlandığınızı ve ilerde ne gibi kişilerle beraber olursanız mutlu olacağınızı anlamanız kolaylaştır. Tüm bunları düşünerek yaptıktan sonra hayatınızın netlik kazanacağını düşünüyorum.

Psk. Melisa Genç

Türkiye, istanbul

Hakkımda

Eğitim

Seminerler / Konferanslar (Sertifikalar)

Uzmanlık Alanları

Çalışma Ekolleri

Popüler Yazılar

Hakkımızda

Gizlilik