Psikoloji

Hiç bir şeyden keyif alamıyorum hep mutsuzum

Gizli Kullanıcı13 Temmuz 2024 14:01

Evliyim 2 çocuğum var 24 yaşındayım. Çocuklarım daha küçükler. Normalde çok neşeli ama bir o kadar da sinirli biriyimdir. Ama uzun süredir hep mutsuzum sürekli geçmişte yaşadığım şeyleri düşünüp üzülüyorum kafamda olmayan şeyleri kuruyorum . Hiç bi şeyden keyif almıyorum. Hiç bir şey yapmak istemiyorum. Evden çıkmak istemiyorum. İştahım yok yemek yemek istemiyorum. Sürekli ağlamak istiyorum. Her şeyden sorun çıkarmak istiyorum. Kimseyi anlamak istemiyorum . Hep kendime anlayış bekliyorum. Herkese bağırıp çağırıyorum sürekli bağırmak istiyorum

Bu soru 15 Temmuz 2024 17:26 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Sevgili danışan,


Günlük işlevinizde sorumluluklarınızı, rollerinizi (annelik, evlilik gibi) devam ettirirken zorlandığınızı olumsuz duyguları yoğun bir şekilde yaşadığınızı görüyorum. Çoğunlukla mutsuzluk, umutsuzluk karamsarlık gibi duyguları yoğun yaşadığınızı bir dönemden geçiyorsunuz. Yaşamızın belirli dönemlerinde mutsuz, umutsuz ya karamsar, öfkeli hissetmenize neden olacak deneyimler yaşayabilirsiniz. Son dönemlerde bu duyguları hissetmenize neden olacak ne yaşamış olabilirsiniz?


Hissettiğiniz bu olumsuz duygular tek başlarına yer almazlar. Olumsuz duygularınıza olumsuz düşünceler ve davranışlar da eşlik eder. Olumsuz düşünceleriniz, inançlarınız olumsuz duyguları oluşturur. Olumsuz düşünceleriniz olumsuz duygularınızla birlikte davranışlarınızı tetikler. Olumsuz düşüncelerinizi farkında olmanız, tanımlamanız süreçle başa çıkmanız için yol haritanızı oluşturur. 


-Mutsuz hissetmeden tam öncesinde ne düşünüyorsunuz? Ne hissediyorsunuz?


-Mutsuz hissettiğiniz tam o esnada ne düşünüyorsunuz? Ne hissediyorsunuz?


-Yemek yememeye karar vermeden tam öncesinde ne düşünüyorsunuz? Ne hissediyorsunuz?


Verdiğiniz cevapları yazarak değerlendirebilirsiniz. Böylelikle somut bir şekilde görmeniz olumsuz düşünceleri fark etmenize ve gerçekçi bakış açısıyla değerlendirmenize yardımcı olur.


Yaşadığınız olumsuz duygularla birlikte yeme düzeniniz, uyku düzeniniz, sosyal ilişkileriniz de bozulmaya, etkilenmeye başlar. Gündelik işleviniz bozuldukça mutsuzluk, çökkünlük hisleriyle baş edemez hale gelirsiniz. Gündelik işlevlerinizi devam ettirebilmeniz için yeme, uyku düzeniniz tekrardan oluşturmanız, sosyal ilişkileri yeniden düzenlemeniz gerekebilir.


Bu aşama küçük adımlarla bütün bunları düzenleyebilirsiniz. Küçük adımlarla asıl amacınıza sağlam bir şekilde ulaşırsınız. Mesela Uyku düzeniniz için ilk aşamada haftanın iki günü  gece 2 den uyumayı deneyebilirsiniz. (Eğer ki sabaha kadar uyumuyorsanız) Bu adımı başardığınızda bir sonrasında uyku planınız gün sayısını beşe çıkartıp gece 12 den itibaren uyumayı hedefleyebilirsiniz. Tıpkı bunun gibi küçük hedefleri yeme düzeniniz için de uygulayabilirsiniz.


Çevrenizde bulunan güvendiğiniz, yakın gördüğünüz aile bireyi ya da arkadaşlarınızla duygularınızı, yaşadıklarınızı paylaşmayı deneyebilirsiniz. Uzun vadede kesin bir çözüme ulaşmasanız da duygularınızı ya da düşüncelerinizi bastırmaktan kaçınmanızı engeller ve rahatlamanızı sağlayabilir. 


Sevgili danışan, mutsuzluğu, olumsuz duyguları yoğun bir şekilde hissetmeye devam ediyorsanız bir psikoloğa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz.


Sevgiler.


Klinik Psikolog Pınar Özdemir.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kendimde Hastalık Arıyorum

Sürekli kendimde psikolojik ya da fiziksel hastalık arıyorum. Bunu dışa yansıttığım zamanlar da oluyor elbette ama genelde kendi içimde bu durumu yaşayıp olumsuz düşüncelere kapılıyorum. Dışa yansıttığımda insanların bana hastalık hastası gözüyle bakmasını istemiyorum (çünkü öyleyim). Ama aynı zamanda gerçek sağlık problemlerimi (mesela midem rahatsızlandığında, başım ağrıdığında ya da salgın hastalık geçirirken) "ilgi çekmeye çalışıyor" diye düşünmemeleri için hiçkimseye söylememeyi tercih ediyorum. Hastaneye gitmeyi sevmiyorum ama sürekli hastaneye gidiyorum. Büyük bir ikilemin içindeyim. Hem hasta değilmiş gibi davranıp hem hasta olduğumu düşünmek rahatsız ediyor. Buna benzer olarak ailevi problemlerim hemen hemen herkeste olabilecek bir düzeyde (çok şükür büyük bir şey yaşamadım) ama sanki büyük problemim varmış gibi yansıtıyorum insanlara. Bunu tamamen farkında olmadan yapıyorum. Bana ailem hakkında soru sorulduğunda konuşmak istemiyorum. Biriyle flörtleşirken aile mevzusu açıldığında derinlere dalıyorum. O da zannediyor ki büyük bir sorunum var??Ama yok işte. Ailemi seviyorum onlarla mutlu olduğum anlar da oluyor. Böyle davrandığımda onlara nankörlük yapıyormuş gibi hissediyorum. Ya da hiçbir derdim yokken bir anda modum düşüyor ve insanlar bana ne olduğunu sorduğunda cevap veremiyorum çünkü cidden yok sadece varmış gibi yapıyorum. Tamamen ilgi açlığı olduğunu düşünüyorum çünkü başka bir sebep gelmiyor aklıma. İlgiyi herkes sever ama bu biraz "bana acısınlar ve acıdıkları için bana ilgi versinler" gibi oluyor. Bu durumdan aşırı rahatsızım. Düzeltemiyorum çünkü dediğim gibi farkında olmadan yapıyorum ve aşırı (fazla aşırı) düşünen bir insanım bu davranışlarımı gün değerlendirmesi yaparken fark ediyorum. Her kelimemi, her harketimi hatta mimiğime kadar tekrar edip bunun üzerinde saatlerce düşünüyorum. Uyku ilacı kullanıyorum (Desyrel) ama onun bile fayda etmediği günler oluyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Konu konuyu açtı bambaşka yerlere geldim ama içimi dökesim varmışşş.