İletişim

İçimdeki baskıdan kurtulmak için ne yapabilirim?

Gizli Kullanıcı5 Ekim 2024 23:39

İyi geceler benim sorunum toplulukta konuşamama, heyecanlanma bi anda yanlış yapacam korkusu ya da tüm gözlerin üzerimde olması beni tedirgin ediyor. küçükken babamdan gördüğüm baskıdan dolayı olduğunu düşünüyorum azda olsa yenebildim aile toplanmalarında bile konuşamıyordum şimdi yabancı toplumlarda mesela geçenlerde psikolog konuşmasına gittim soru bile soramadım kalp atışlarım hızlanıyor ellerim titriyor ve sonra soru sormaktan vazgeçiyorum. Ve sonra suskun diye adım çıkıyor bunu yenebilir miyim ? Konuşacağım zamanlarda titreme oluyor önüne geçemiyorum çok panikliyorum 38 yaşındayım çocuk gelişimi okuyorum 🤦🏻‍♀️ eğer yardımcı olursanız çok sevinirim şimdiden teşekkür ediyorum 🙏

Bu soru 6 Ekim 2024 20:54 tarihinde Psikolog Nuray Halaç tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba Sevgili danışan,

Öncelikle sorunlarınızı tanımlayıp,anlamlandırıp soru sorma cesaretinde bulunduğun için kendinle gurur duymalısın,soru sorduğun için teşekkür ederim.

Bu noktada sizi ve duygularınızı anlamaya çalıştığımı söylemek isterim,şunu bilmelisiniz ki birçok insan bu gibi durumları ve yarattığı fiziksel,psikolojik,duygusal etkilerine maruz kalmaktadır.Değişim ne kadar zor bir süreç olursa olsun,yaşanılacak zorluklar kalıcı değildir,geçicidir,sonunda gzüellikler sizi bekliyor olabilir.Önemli olan bu stresli değişimin etkilerini hayatınızın işlevselliğini bozacağını düşündüğünüz noktada müdahale etmeniz ve bir uzmandan terapi desteği almanız yararlı olacaktır.

geçmişte yaşadığınız zorlu ve olumsuz anılar,duygusal olaylar ya da çözümlenemeyen travmalar bugün ki yaşamınızı olumsuz etkileyebilir,gölge düşürebilir ve yoğun endişe yaratabilir.Bu kaygılarınız ise şu an ki yaşadığınız problemlere sebebiyet olabilir,sizi adım atmadan,yeni yerler ve kişler keşfetmekten geri çekebilir ve kişiliğinizi değiştirebilir.Sizin de söylediğiniz gibi var olan potansiyelinizi sınırlayarak olaylara karşı davranışlarınızda değişiklik yaratabilir.''hep yanlış yapcağınız'' ve tüm ''gözlerin üstünüzde olacağı ''düşünceleriniz gerçeklik dışıdır,tek gerçek değilidir,olayları ve duyguları hatalı algılama sonucu kaygı yaratır.Aklınızda akıp giden olayları bu çarpık düşünceler ile yorumlayarak olumsuz ve negatif iç konuşmlara yer açmış olursunuz.Bunlara ise Bilişsel Çarpıtmalar denir ve terapide Bilişsel Davranışçı Terapi yöntemiyle terapötik ilişki kurularak çalışılır.Yukarıdaki kalıp düşüncelerinize sebep olan iç konuşmalarınızdan bazıları ; bir daha aynı duyguları ve olayları yaşamak istemiyorum,yanlış hiçbir şey yapmamalıyım,davranışlarımı kontrol edebilmeliyim,her zaman insanların gözünde kusursuz olmalıyım gibi konuşmalardır.Bu bilişsel çarpıtmalarına odaklanmalı olaydan ziyade o an ne düşündüğünü saptamalısın.Bu sadece bu konu için değil sosyal ilişkilerin devam ettiği sürece kendine zarar vermemek adına sahip olabileceğini düşündüğün tüm iç konuşmalar için geçerli olacaktır.Burada yapılacak şeylerden biri olumsuzluklar içinden sıyrılarak , olumlu olayları geçerli kılmak onlara odaklanmak,onları merkeze almak olacaktır.Örneğin toplum içine girerken sahip olduğunuz düşünceleri göz önüne alarak mantıklı ve geçerli bir kanıtınız var mı ?daha önce size başarısız olduğunuzu ya da mükemmel olmadığınızı söyleyen oldu mu ?kaç kişiydi? bu kişilerin hayatınızda ki yeri önmeli mi ? ya da gerçek anlamda hatasız kusursuz sizin için ne ifade bu örnek çalışmayı kendi zihninizde kendinize söyleyip durduğunuz olumsuz tüm düşünceler için uygulayabilir ve sonuçlara göz atarak ,bunu somutlaştırmak adına bir kağıda yazabilirsiniz. Duygular gelir ve gider önemli olan onu kabul edip,yaşayıp yeri geldiğinde ona güle güle diyebilmektir. Umarım cevabım yardımcı olmuştur.

Sevgilerle ve musmutlu kalman dileğiyle,

Psikolog Nuray Halaç

Cevaplanmış benzer sorular

İletişim

İnsanın sosyal bir varlık olup yalnız kalmayı tercih etmesi hakkında

İnsan sosyal bir varlıktır bunu hepimiz biliriz. Aklıma takılan kısım benim yaşamakta olduğum yalnızlığın bu bilinene ters düşüp düşmediği. Daha iyi ifade edecek olursam yaşadığım yalnızlığın sağlıklı olup olmadığı. Uzun bir süre çevremdeki insanlar ve ebeveynlerim nedeniyle yalnız kalmak zorunda bırakıldım. Artık bu tarz bi sorun hayatımda bulunmuyor ve birkaç senedir terapi alıyorum. Kendi isteğim ile yalnız kalmayı tercih ettiğimi hep savunuyorum. Fakat bunun bir savunma mekanizması olup olmadığını da ayriyetten düşünüyorum. Yaşadığım, tercih ettiğim yalnızlığı tanımlamak isterim: insanlarla konuşmayı seven, gülüp eğlenmesini bilen bir kişi olduğumu düşünüyorum. Fakat insanlar zihnimden tasarladığım bir samimiyet çizgisini aştığında gerçekten rahatsız oluyor ve hayatımdan uzaklaştırma eğiliminde oluyorum. Bu çizgi benim isteğim dışında -ki buraya dikkat çekerim- hayatımı merak eden, irdeleyen ve sorular soran insanlara karşı olan bir çizgi. Kimi zaman bunun normal olduğunu düşünsem de bazen aşırı ufak, "dert edilmeyecek" şeylere, sınırlarım aşıldığı için sinir oluyor ve insanları hayatımdan çıkartma eğiliminde oluyorum. Kimi zaman niçin sinir olduğumu, bunların niçin beni rahatsız ettiğini düşünüyorum fakat bir cevap bulamıyorum veya bulduğum cevap "bu normal birşey değil mi" oluyor. Şuan yazdığım bu satırlara baktığımda bir "kontrol manyağı" olup olmadığımı sorguluyorum. Kafamın bu kadar karışmasına sebep olan kişi ise psikoloğum. . Gerçekten bir sorun varmıydı. .. Ek olarak: Özgüvenim bir hayli düşüktür, ebeveynlerim bu konuda beni geliştirmek için çok yetersiz kalmışlardı. Hale hazırda geliştirmeye çalışıyorum. Karar vermekten, seçim yapmaktan epey korkak olmam sanırsam bu sebeple. İnsanlara da bu sebeple hep tutunmuş olmam ve yalnız kalmaktan epey korkmam da bu sebepten olsa gerek. Belki bir terkedilme korkusu vardı içimde ve kendime bir insanı ne kadar az yaklaştırırsam o kadar az zarar göreceğimi umuyorumdur. Belki bu benim için normal birşeydi ve karar vermekte zorlanıyor olmam beni bir yanılgıya düşürmüştü. . Sizce bir sorun varsa bunun sebebi düşünemediğim başka ne olabilir?. . Veya bir sorun olup olmadığına nasıl emin olabilirim?. .