Psikoloji

İçimdeki bu dehlizden nasıl kurtulurum?

Gizli Kullanıcı30 Ekim 2024 16:59

Kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Ben herkesin yanındayım ama hiç kimse benim yanımda değil gibi hissediyorum. İnancım olmasa yaşamak ister miydim bilmiyorum. Ailem yanımda ama değil. Beni dibe çekiyorlar. En sevdiklerim olması gerekenler bana en çok zarar verenler onların bana bıraktığı yara ve travmaları asamıyorum. Çok yorgunum. Yurdisina gitmek istiyorum ama hiçbir şekilde düzenli çalışamıyorum. Tam gitmek isteyip istemediğime de emin değilim. Çok yorgun hissediyorum çünkü. Az önce disari çıktım. Gökyüzüne baktım. Ve Allah la konuştum. Beni kendime getirdi. Mutluluk belki sadece O.

Bu soru 13 Kasım 2024 10:22 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selamlar, sevgili danışan.

Öncelikle duygularını bu kadar açık ve net bir şekilde paylaştığınız için teşekkür ederim. Hislerinizi ve duygularınızı tam olarak anlamak zor olsa da bu konuda yaşamış olduğunuz sıkıntıyı anlayabiliyorum.


Çevreden gerekli desteği alamamak ,beklediğin ilgiyi ve değeri görememek, hatta güvendiğin insanlardan zararlı tepkiler görmek oldukça zorlayıcı ve yorucu bir süreç olabilir.

Ancak bu konuda bilmelisiniz ki çevreden gelen hiçbir davranışın düşüncenin sizin değerinizi belirlemediğidir.


Yurtdışına gitme isteği bu konuda gayet anlaşılabilir çünkü bazen yer değişikliği yurtdışı olmasa bile konfor alanını terk etmek için yenileyici olabilir. Yeni bir hayat kurmanın heyecanı ,çevre değişikliği ,yeni aktiviteler, yeni arkadaşlar oldukça iyi gelebilir.


Yukarı bakıp Allah’la konuştuğunuzu dile getirmişsiniz. Bu konuda yapmış olduğunuz davranış oldukça anlaşılır. İçsel huzurunuzu bulmak, kendinizi teselli etmek ,bir arayışta bulunmak sizin için kendinizi yeniden inşa etmek adına bir yol gösterici olabilir. Bu konuda maneviyatı güçlü olması ilerlemeniz için destekleyici olabilir.


Bahsettiğiniz durumlarda ne istediğinizi bilememek kafa karıştırıcı olabilir. Bu konuda yapmamız önerebileceğim önce ne istediğinize karar vererek, küçük adımlarla başlamak.

Karar verme aşaması beklediğiniz kadar hızlı olmayabilir. Ama bu süreçte kendinizi ayakta tutacak fiziksel ve zihinsel ihtiyaçlarınızı karşılayacak kendinizi geliştirecek etkinliklerde bulunmak önemlidir. Kendinizi her gün minik hedefler koyun ve bunları tamamlayın koyduğunuz hiçbir hedefi küçümsemeyin. Bu hedef yüz yıkamak bile olabilir. Tamamladığınız her hedef için kendinizi tebrik edin ve bir sonrakine geçin.


Günlük yaşantınıza devam ederken istekleriniz konusunda karar vermek için detaylıca düşünebilirsiniz. Örneğin bir terazi çizebilir kararınızın olumlu ve olumsuz sonuçlarını değerlendirebilirsiniz.

Objektif açıdan değerlendirecek arkadaşlarınız ve çevrenizdeki insanlarla bu konuları tartışabilirsiniz.

Meditatif egzersizlerle düşüncelerinizi özgür bırakabilir ve karar vermeniz kolaylaştırabilirsiniz.


Anlatmış olduğunuz duygusal zorlu sürece rağmen harekete geçmemiş olduğunuzu düşünüyor olsanız bile bu soruyu sorarak aslında ilk adımı atmış bulunuyorsunuz. Bundan sonrası için kendinize güvenin ve şefkatli davranmayı unutmayın.


Umarım cevabım faydalı olmuştur.


Sevgiyle kalın.⭐️


Uzm.Psk. Berfin Sönmez

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kendim için yaşamıyorum gibi geliyor

Aile baskısı eğitimimi ziyan edip lisede de üniversitede de açıktan zar zor okuttular, evden dışarı çıkmama asla izin vermediler, 26 yaşındayım hala hapis hayatı yaşıyorum psikolojik baskının dibini gördüm. Baba 25 yaşıma kadar sürekli dövdü psikolojik de baskı uyguladı hatta psikolojik baskıya devam ediyorlar. Hayatımda ne kız ne de erkek arkadaşım oldu. 22 yaşımda telefon aldılar sosyal medyaya izin yok telefonda wpde bile paylaşım yok pp fotom yok. Evde sürekli iş yaptırıyorlar. 12 yıldır evli çocuklu ev hanımı gibi sürekli evdeyim iş yapıyorum bıktım iş yapmaktan yemek yapmaktan. Bu yaşadıklarım yüzünden beynimde küçülme başladı boynumda fıtık çıktı, artık gücüm yok. Ek olarak baba neden telefon kullandırmadı yeni fark ettim 23 yaşıma kadar yaptığı bi iğrençlik yüzündenmiş. Son 1 yıldır kendimi odama kapattım kendisinden tiksiniyorum çünkü hala baskı yapıyor ama konuşmuyorum zaten. Şuan hastalıklarıma mı üzüleyim yoksa geçip gitmiş çocukluğuma mı gençliğime mi?Haa bi de telefonu 22de aldılar ya bugüne kadar akrabalarla bile konuşturmadılar iletişimsizlik alışkanlık oldu kimseyle telefonda konuşup yazışamıyorum herkes asosyal sanıyor ama bilmiyorlar ki şeytan(bba) böyle yaptı ablalarımla konuşurdum onlarla bile konuşmayacaksın derdi. Bitkisel hayattayım gibi hissediyorum hatta komaya yakın bitkisel hayatta. .Size napabilirim diyemeyeceğim çünkü 26 senedir ben bunları değiştiremedim siz nasıl yapacaksınız. Neyse sadece içimi dökmek istedim.