İnsanlar beni agresif buluyor

Merhabalar sevgili danışan,

Yazdıklarınızdan anladığım kadarıyla hem bedeniniz hem de duygularınız bir süredir bazı sinyaller veriyor ve siz de “bir şeyler yolunda gitmiyor olabilir mi?” diye sorgulamaya başlıyorsunuz... Bu çok değerli bir farkındalık. Çevrenizin sizi “agresif” olarak tanımlaması, ilk başta kırıcı ya da yabancılayıcı hissettirebilir ama siz bunu hemen savunmaya geçmeden, kendinize dönüp sormayı seçmişsiniz: “Acaba gerçekten öyle miyim?” Bu, soruyu kendize sormak aslında iç görüye sahip olduğunuzu gösteriyor :)

Yazdıklarınızda bazı ipuçları var ki, duygularınızın yoğunluğu günlük yaşantınıza da etki ediyor gibi. Diş sıkma gibi fiziksel yansımalar, zaman zaman yaşadığınız panik ataklar, öfkenin dozunun sizi bile şaşırtması… Bunlar birer dışa vurumdur aslında. Zihnimiz bazen yükümüzü taşıyamadığında bedenimiz yoluyla sesini duyurmaya çalışır.

Öfke noktasına gelecek olursam, Öfke dediğimiz duygu aslında ikincil bir duygudur. Yani öfke direkt bir duygu değil, yaşadığınız diğer duyguların toplamıdır aslında... Bazen öfke sandığımız şeyin altında incinmişlik, anlaşılmama, yetersizlik hissi ya da uzun süre bastırılmış başka duygular yatabilir. Bu yüzden öfkeyi sadece “kızgınlık” olarak değil, bir alarm sistemi gibi görmek kıymetli olur. Kendinize şu soruyu sorabilirsiniz: Öfkelendiğimde asıl ihtiyacım neydi? Görülmek mi? Güvende hissetmek mi? Kontrolü kaybetme korkusu mu?

İşte bu sorulara yanıt vermek belki bazı şeylerin cevabını sizlere verir :)

Şunu da eklemek isterim ki; Duyguların “yoğun” yaşanması, her zaman bir bozukluk belirtisi değildir. Bazı insanlar duygularını daha keskin hisseder, bu da onları hem daha empatik hem de daha kırılgan hale getirebilir. Eğer bu yoğunluk sizi zaman zaman yoruyor ya da baş edilemez hale geliyorsa, duygularınızı düzenlemeyi öğrenmek elbette ki önemlidir

Yaşadığınız ataklar esnasında, burnunuzdan derin bir nefes alın, sayarak yavaşça 4 e kadar sayıp nefesinizi tutun ve sonra yine ağızdan 6 saniyede nefes verin. Bunu birkaç tekrar yapabilirsiniz. Kulağa basit gelebilir ama düzenli uygulandığında sinir sistemini yatıştırır.

Şöyle de düşünülebilir;

Duygusal yoğunluğunuzun kökenine inmek, sizi bu döngüden koruyabilir. Belki uzun zamandır bastırdığınız bir kırgınlık, hayal kırıklığı ya da savunmasız kalmaktan kaynaklanan bir korku öfke olarak dışa vuruyor olabilir. Özellikle çocukluğunuzda ya da gençliğinizde maruz kaldığınız zorlayıcı bir ortam olduysa, o dönemde gelişen baş etme mekanizmaları yetişkinlikte de bu şekilde devam edebiliyor.

Bir günlük tutmaya başlamak da çok yardımcı olabilir. Gün içinde sizi öfkelendiren, kaygılandıran ya da aşırı tepki vermenize sebep olan olayları, olayın ardından ne hissettiğinizi ve tepkilerinizi kısa notlar halinde kaydedin. Böylece duygularınızın ve tepkilerinizin örüntüsünü daha net görebilirsiniz. Bu; hem kendinizi tanımanız, hem de değişime açık alanları keşfetmeniz açısından iyi bir arşiv olur.

Son olarak, ara sıra kendinize şu soruyu sorabilirsiniz: “Şu an içimde hareketlenen asıl duygu nedir?” Bazen öfke dediğimiz şeyin aslında hayal kırıklığı, kırgınlık, ya da yalnızlık gibi başka bir duygunun üzerini örtmek için çıktığını fark edebilirsiniz.

Unutmayınız ki; bir duygunun varlığı onu “kötü” yapmaz. Önemli olan o duyguyla nasıl baş ettiğiniz, kendinize nasıl davrandığınız ve onu nasıl dönüştürdüğünüzdür. Öfke de, korku da, kaygı da size bir şey anlatmaya çalışır. Onları bastırmak değil, anlamak iyileştirici olan yoldur...

Daha fazla sormak istediğiniz bir konu olursa, yeni bir soru oluşturabilirsiniz :)

Kendinizden hak ettiğiniz değeri esirgemediğiniz, sorunlarla başa çıkabilecek gücü kendi içinizde keşfedebildiğiniz sağlıklı günler dilerim.

Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın