İletişim

İnsanlara neden çabuk bağlanıyorum?

Gizli Kullanıcı19 Haziran 2024 09:55

eskiden hayatımda olan insanların hayatımdayken ki hislerimi özlüyorum. çok yalnız hissediyorum, özlüyorum onları. sanki çok mutsuzum. insanlara çok çabuk bağlanıyorum. çok değer veriyorum ve gurursuzluk yapıyorum sevdiğim zaman bunu nasıl engelleyebilirim? neden eski sevgilimi özlüyorum?

Bu soru 27 Haziran 2024 18:44 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Aslında sorunuzu sorarken cevabınızı vermiş olabilirsiniz. Belki de eski partnerinizi değil onunla kurduğunuz ilişki içerisindeki kendinizi, o anki hislerinizi özlüyor olabilirsiniz. İlişkiniz sona erse de kurduğunuz duygusal ilişki hemen sona ermeyebilir. İlişkinin bitiminde olumlu olumsuz hatıralarınızın, deneyimlerinizin izi hala sizde saklı kalmış, tetiklenmiş olabilir.


Öncellikle eski partnerinizi özlediğinizden kaçınıyor olabilirsiniz. Bu aşamada ilk olarak duygularınızı kabul etmeyi deneyebilirsiniz. Mutlu olmayı, üzülmeyi kabullendiğimiz gibi özleyebileceğimizi de kabullenebiliriz, normalleştirebiliriz. Tıpkı bütün duyguları deneyimler sonucunda hissetmeye başlarız ve bu duyguların geçici olduğunu görürüz. Ayrılık deneyiminizin sonrasında oluşan özlem duygusunun da geçici olduğunu bilmek, farkında olmak başa çıkmanızı kolaylaştırabilir.


Seanslarımda da kullandığım, duygularınızın geliştiğini dönüştüğünü aktaran bir dönüşüm metaforundan söz etmek istiyorum. Kurbağa Prens masalında dönüşümden bahseder. Masalın başında karakter kurbağa iken masalın sonunda karakter prense dönüşmüştür. O karakter artık ilk öğrendiğiniz kurbağa değildi. Çünkü olay içerisinde birçok deneyim yaşamış, fiziksel, duygusal ve düşünceleri kapsamında değişmiş, dönüşüm yaşamıştır.


Bireylerin yaşadığı deneyimlerle oluşan duygularımız, düşüncelerimiz, davranışlarımız, inançlarımız, kurduğumuz ilişkiler aslında bir dönüşüm rutinindedir. Tıpkı bizim yaşamımızda olduğu gibi deneyimden deneyime dönüşüm yaşarız çoğu zaman. Ayrılık sürecinde yaşadığınız bu duygularınız, özleminiz veya düşünceleriniz zamanla değişebilir, dönüşebilir.


Yaşadığınız ayrılık sonrası baş etmenizde sosyal destek almanız kolaylık sağlayabilir. Güvendiğiniz bir yakınınızla, arkadaşınızla veya ailenizden birisiyle duygularınızı, düşüncelerinizi paylaşabilirsiniz. Tam çözüm olmasa bile bir süredir sizinle olan bu duygu ve düşüncelerinizi paylaşmanız, yükünüzü hafifleterek rahatlamanızı sağlayabilir.


Bu süreç içerisinde başa çıkmakta zorlanıyorsanız, mutsuzluk hali uzun süre devam ederse psikoloğa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz.


Sevgiler.


Klinik Psikolog Pınar Özdemir.

Cevaplanmış benzer sorular

İletişim

İnsanın sosyal bir varlık olup yalnız kalmayı tercih etmesi hakkında

İnsan sosyal bir varlıktır bunu hepimiz biliriz. Aklıma takılan kısım benim yaşamakta olduğum yalnızlığın bu bilinene ters düşüp düşmediği. Daha iyi ifade edecek olursam yaşadığım yalnızlığın sağlıklı olup olmadığı. Uzun bir süre çevremdeki insanlar ve ebeveynlerim nedeniyle yalnız kalmak zorunda bırakıldım. Artık bu tarz bi sorun hayatımda bulunmuyor ve birkaç senedir terapi alıyorum. Kendi isteğim ile yalnız kalmayı tercih ettiğimi hep savunuyorum. Fakat bunun bir savunma mekanizması olup olmadığını da ayriyetten düşünüyorum. Yaşadığım, tercih ettiğim yalnızlığı tanımlamak isterim: insanlarla konuşmayı seven, gülüp eğlenmesini bilen bir kişi olduğumu düşünüyorum. Fakat insanlar zihnimden tasarladığım bir samimiyet çizgisini aştığında gerçekten rahatsız oluyor ve hayatımdan uzaklaştırma eğiliminde oluyorum. Bu çizgi benim isteğim dışında -ki buraya dikkat çekerim- hayatımı merak eden, irdeleyen ve sorular soran insanlara karşı olan bir çizgi. Kimi zaman bunun normal olduğunu düşünsem de bazen aşırı ufak, "dert edilmeyecek" şeylere, sınırlarım aşıldığı için sinir oluyor ve insanları hayatımdan çıkartma eğiliminde oluyorum. Kimi zaman niçin sinir olduğumu, bunların niçin beni rahatsız ettiğini düşünüyorum fakat bir cevap bulamıyorum veya bulduğum cevap "bu normal birşey değil mi" oluyor. Şuan yazdığım bu satırlara baktığımda bir "kontrol manyağı" olup olmadığımı sorguluyorum. Kafamın bu kadar karışmasına sebep olan kişi ise psikoloğum. . Gerçekten bir sorun varmıydı. .. Ek olarak: Özgüvenim bir hayli düşüktür, ebeveynlerim bu konuda beni geliştirmek için çok yetersiz kalmışlardı. Hale hazırda geliştirmeye çalışıyorum. Karar vermekten, seçim yapmaktan epey korkak olmam sanırsam bu sebeple. İnsanlara da bu sebeple hep tutunmuş olmam ve yalnız kalmaktan epey korkmam da bu sebepten olsa gerek. Belki bir terkedilme korkusu vardı içimde ve kendime bir insanı ne kadar az yaklaştırırsam o kadar az zarar göreceğimi umuyorumdur. Belki bu benim için normal birşeydi ve karar vermekte zorlanıyor olmam beni bir yanılgıya düşürmüştü. . Sizce bir sorun varsa bunun sebebi düşünemediğim başka ne olabilir?. . Veya bir sorun olup olmadığına nasıl emin olabilirim?. .