İnsanlara qarşı olan problemim

Merhaba sevgili danışan,

Yazdıklarını okuduğumda içinde ne kadar karışık, derin ve tek başına taşımakta zorlandığın duygular olduğunu çok açık bir şekilde hissettim. Sanki gün içinde gülen, konuşan, enerjik biri gibi görünüyorsun ama bu maskenin ardında sessiz, yorgun, içine kapanmış, anlaşılmayan bir “sen” daha var. Bu, aslında birçok insanın yaşayıp ifade edemediği bir durum. Sen ise bunu oldukça dürüst ve içten bir şekilde dile getirmişsin. Bu bile, değişim için atılmış çok büyük bir adım.

İnsanlarla konuşuyorsun, dışarıdan sosyal biri gibi görünüyorsun ama bu iletişimler sana uzun vadede bir huzur ve doyum vermiyor. Sohbetler birkaç dakika sonra seni yoruyor. Derste en arka sırada oturmak, kulaklığını takıp müziklere sığınmak senin için bir tür duygusal korunma yolu olmuş. Müzik sana bir çeşit sessiz anlayış ve huzur veriyor gibi. Gerçek hayatta bulamadığın ilgiyi, samimiyeti ve rahatlamayı sanki müzikte arıyorsun. Bu çok doğal. İnsan bazen müzikle duygularını duyar, anlatır ve dengeler.

Çevrendekiler seni güler yüzlü ve güçlü biri olarak tanıyor. Ama bu, senin içindeki gerçek duyguları gizliyor. Sessiz kaldığında “Ne oldu sana?” diyorlar, ama bu soru orada kalıyor. Seni gerçekten anlamaya çalışan pek yok gibi. Bu da sana “yalnızım” duygusunu yaşatıyor. Oysa sen aslında oldukça insani bir ihtiyaçtan bahsediyorsun: İlgi, şefkat ve görülme isteği. Ama sen de biliyorsun ki herkesin kendine ait sorunları var. Bu yüzden “insanlar benden uzaklaşıyor, benimle eskisi kadar samimi değiller” düşüncesi gelişiyor. Bu da içindeki yalnızlık hissini daha da artırıyor.

Sevgili danışan, şu anda kendini yalnız, anlaşılmamış ve yorgun hissediyorsun. Bu duygular seni içe kapanmaya, insanlardan uzak durmaya itiyor. Birisi sana yaklaştığında korkuyorsun, uzaklaştığında ise daha çok daralıyorsun. Birine bağlandığında onu yanında istemen, aslında yalnız kalma korkusunun bir yansıması. Bu korku da sevgi ve ilgi ihtiyacından besleniyor.

Senin yaşında yani ergenlik döneminde bu tür duygular çok yoğun yaşanabilir. Bu dönem hem kendini tanıma hem de ilk duygusal kırılmaların yaşandığı bir dönemdir. Bazen ne istediğini bilememek, içindeki boşluğu müzikle ya da yalnızlıkla doldurmaya çalışmak çok yaygındır. Şu anda sen de tam olarak bu sürecin içindesin. Ve bu dönem zaman zaman karışık, zor, yorucu ve yalnız geçebilir. Ama bilmelisin ki bu dönem geçicidir ve bu duygular yalnızca sana özel değil. Bunu bilmek bile insana güç verebilir.

Peki şimdi ne yapabilirsin? Öncelikle kendini anlamaya çalışmalısın. İçindeki bu karmaşayı “Neden böyle hissediyorum?”, “Bu sıkıntı nereden geliyor?”, “Kendimi ne zaman daha iyi hissediyorum?” gibi sorularla anlamaya çalış. Her gün 5-10 dakika bir deftere içinden geçenleri yazmayı deneyebilirsin. Bu seni rahatlatır, duygularını dışa vurmanın bir yolu olur.

İkincisi, ilişkilerine dair beklentilerini yeniden gözden geçir. Evet, yakın arkadaşlarından samimiyet ve ilgi bekliyorsun. Ama bazen insanlar kendi dünyalarına o kadar dalmış olurlar ki karşındakini hissedemezler. Bu, sana özel bir ilgisizlik değil, belki de onların farkındalık eksikliğidir. Senden beklenen, ihtiyaçlarını açık ve dürüst bir şekilde ifade edebilmen ve bu ihtiyaçlar karşılanmadığında kendi değerini sorgulamamandır. Herkes seni anlayamaz ama bu senin değersiz olduğun anlamına gelmez.

Eğer bu duygular uzun süredir geçmiyor, sosyal hayatını, derslerini, aile ilişkilerini etkiliyorsa, bir uzmandan psikolojik destek almak senin için çok faydalı olabilir. Bir psikologla görüşmek, içindeki duyguları açıkça konuşabileceğin, kendini daha iyi anlayabileceğin, zorlandığın hisleri birlikte çözümleyebileceğin güvenli bir alan sağlar. Psikolog sana ne yapacağını söylemez, ama seni duyar, anlamaya çalışır ve seninle birlikte bu duyguların içinden geçmenin yollarını bulur.

Unutma, sen yalnız değilsin. Senin yaşadığın duyguları yaşayan, aynı yalnızlıkları hisseden pek çok insan var. Bu duygular geçicidir ama sen kendine şans vermezsen bu geçicilik sana sonsuz gibi gelebilir. Sen çok derin düşünen, yoğun hisseden ve içinde büyük bir sevgi ihtiyacı taşıyan birisin. Kendini yormadan, yavaş yavaş hislerini tanımaya ve daha da önemlisi – kendini anlamadan başkasından anlaşılma beklememeye çalışırsan, çok şey değişebilir.

Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğin farklı bir soru veya aklına takılanları sorabilirsin.

Sevgiler,

Psikolog Betül Canbel