babam gün yüzü göstermiyor şimdi de üniversite hayalime karşı çıkıyor

Merhaba Sevgili Danışan,

Öncelikle, bu kadar içten, açık ve cesurca duygularını paylaştığın için sana içtenlikle teşekkür ederim. Yazdıkların çok ağır, insanın içini acıtan bir tablo çiziyor ama içinde bir o kadar da direnç, güç ve umut taşıyor. Bu yaşta, bu kadar zor bir ortamda yaşıyor olman ve buna rağmen hala bir gelecek kurma çabası içinde olman gerçekten çok kıymetli.

Senin için şu an en zor olan şeyin hem fiziksel hem duygusal olarak baskılayıcı bir ortamda yaşamak, hem de geleceğini kurmaya çalışırken önüne konan engellerle baş etmek olduğunu görüyorum. Babandan gelen baskı, tehditler, evin içinde sürekli tetikte olma hali ve hastalığınla tek başına ilgilenme zorunluluğu… Tüm bunlar senin yükünü çok ağırlaştırıyor.

Ama yazdıkların gösteriyor ki senin içinde çok güçlü bir ses var. "Bu evden kurtulmak", "kendi yolumu çizmek istiyorum", "üniversite benim umudum" diyebilen bir ses. İşte o ses senin özgürlüğe, güvende hissetmeye ve daha iyi bir hayata olan doğal hakkını hatırlatıyor. Bu ses asla susturulmamalı.

Şimdi Ne Yapabilirsin?

Şu an yaşadığın şey, bir kız çocuğunun yaşaması gereken bir hayat değil. Ancak bazı adımlarla bu durumdan yavaş yavaş çıkman mümkün olabilir:

Annenin seni bir nebze de olsa duygusal olarak desteklemesi çok değerli ama görünen o ki o da kendi çaresizliği içinde. Bu yüzden annen dışında güvendiğin bir öğretmen, rehberlik öğretmeni, sağlık görevlisi ya da bir uzmana ulaşman çok önemli. Okulda varsa rehberlik birimiyle mutlaka konuşmanı tavsiye ederim. Seni anlayacak bir yetişkin, durumunu daha yakından değerlendirebilir ve sana hukuki ve sosyal destek yollarını açabilir.

Unutma: Tehdit edilmek, baskı görmek, özgürlüğünün engellenmesi hak ihlalidir ve bu durumlarda yardım istemek suç değil, haktır.

Eğer fiziksel ya da psikolojik şiddet devam ediyorsa, Alo 183 (Sosyal Destek Hattı) veya 112 üzerinden yardım isteme hakkın var. Yaşadığın şeyler hafife alınacak türden değil. Sana, annene veya kardeşlerine yönelik bir tehdit varsa bunu devletin ilgili birimlerine bildirebilirsin. Bu tür durumlarda aileyle değil senin güvenliğin önceliklidir.

Şu an baban seni tehdit etmiş olsa da senin üniversiteye gitmek istemen doğal ve yasal bir hakkın. Liseden mezun olduktan sonra 18 yaşını doldurmuş bir birey olarak kendi kararlarını alma hakkın olacak. Eğitim hakkını elinden alamaz kimse.

Eğer üniversiteyi kazanırsan ve başka şehirde okumak istersen, Kredi Yurtlar Kurumu’ndan (KYK) yurt ve burs başvuruları yapabilirsin.

Tip 1 diyabetin varsa ve bu durum gelir düzeyinle birlikte değerlendirilirse devlet burslarına veya özel burslara başvurman da kolaylaşabilir.

Rehberlik öğretmeninle ya da okul idaresiyle konuşursan seni bu süreçte yönlendirecek kişiler bulman daha kolay olur.

Babanın sözleri tehdit içeriyor. Bu tür tehditler ciddiye alınmalı. Kendini tehlikede hissedersen mutlaka bir yetişkine ya da ilgili kurumlara (Alo 183, polis, okul rehberlik servisi) başvur. Bu tür durumlar için çeşitli kadın sığınma evleri veya gençlik danışma merkezleri de destek sunabilir.

Günlük tut. Duygularını yaz. Bu hem rahatlamanı sağlar hem de ileride yaşadıklarını anlatman gerekirse kanıt olur.

Enerjini okuluna ve hayaline odakla. Bu süreçte sana iyi gelen arkadaşlar, öğretmenler, kitaplar ya da küçük hobiler bulmaya çalış. Seni sana hatırlatan şeylere tutun.

Bu yaşadığın zorlukların hiçbiri senin suçun değil. Suçlamak gereken yer senin hayallerin ya da hislerin değil, baskıyı yaratan kişiler.

Senin içinde büyük bir direnç ve değişim gücü var. Yaşadıkların seni kırmak yerine güçlendiriyor. Şu anda yalnız hissedebilirsin ama gerçekten yalnız değilsin. Sana destek olabilecek insanlar, kurumlar ve yollar var.

Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğin farklı bir soru veya aklına takılanları sorabilirsin.

Sevgiler,

Psikolog Betül Canbel