Kafamın içindeki yetersizlik duygusundan nasıl kurtulabiliriz?
Merhaba,
7 yıl önce hiç istemediğim bir üniversiteyi bitirmek zorunda olmaya başladığım günden beri içimi kemiren huzursuzluk ve öfke ile hala yoluma devam ediyorum. Arkadaş ve aile çevrem nispeten başarılı olduğunu düşündüğüm,kendilerini geliştiren,değiştiren insanlarla dolu. Bense hiçbir şeyi başaramayan, yıllardır değiş(e)meyen, giderek daha olumsuz ve karamsar olan, kendime iyi gelecek şeyleri bilemeyen, umutsuz, hayal ve istekleri olmayan, biriyim. Kendime olan saygımı kaybettiğimi görüyorum ve bu durumdan korkuyorum. Çabalamak veya çalışmak benim için dünyanın en zor işi gibi geliyor. Kafamın içindeki kendi isteklerimden çok; ailemin mutluluğunun daha önemli olduğu düşünücesinden nefret ediyorum. Bazen bu durumu dile getiriyor sonrasında pişman olup kendimden daha fazla ödün veriyorum.
Çevremdeki çoğu kişinin hayatın iyi, kötü durumana karşılık toparlanma çabalarını takdir ediyorum ancak benim bunu yapamayıyor oluşumdan dolayı kendime olan nefretim her sene artıyor. Kafamın içinde beliren 'sevmek kendinden taviz vermek' ile 'kimseyi memun edemezsin, etmekte zorunda değilsin.' düşünceleri ile çatışmaktan yorulduğumu hisediyorum.
Bir yerden mi başlamalıyım yoksa kaydığım yerden mi devam etmeliyim? Bununla nasıl başa çıkabilirim?
Bu soru 13 Eylül 2024 19:08 tarihinde Klinik Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar, öncelikli fark etmenizi istediğim şey gerçek başarı durumunuz veya yaşamda yeterliliğiniz hangi seviyede olursa olsun düşünceleriniz iç dünyanızla ilgilidir. Gerek iş yaşamında gerek ilişkilerle ilgili konumunuz çok üst düzeyde dahi olsa bulunduğunuz konumu yetersiz olarak görebilirsiniz, öyleyse düşüncelerinizin gerçeğe ayna tutmadığını fark edin. Bu duygular genellikle beraberinde kaçmayı getirir, kişi becerilerini ortaya koymaktan ve sorumluluk almaktan kaçınır (başarısızlık korkusuyla), ilk olarak kaçınmalarınızı ele alın. Kaçınmalar her zaman gözle görünmez, ertelemek veya düzensizlikte bir kaçınmadır. Bu kaçınmaların sonunda da kişinin yetersizlik duyguları pekişir. Bu durumun nedenlerine gelecek olursak çocukluk öyküsü önemlidir; çocuklukta yaptığınız davranışlarda ebeveynlerinizden sıklıkla eleştiri almış olabilirsiniz, ebeveynleriniz yüksek standartlara sahip insanlardı ve siz sürekli bu standartları doyurmaya çalıştınız, gelişim aşamasında belli güçlüklerle karşılaşmış olabilirsiniz. Bu duygular beraberinde birilerine karşı bağımlılık duygusunu da pekiştirir, kişi kendini yeterince değerli göremediği sürece başkalarından bu değeri görmek adına insanlara karşı ödün verici olabilir, herkes bunun farkında değildir ancak ödün verdiğinin farkında olan kişiler için bu durum oldukça sıkıntı verir.
Dışarıdaki insanlardan yorum alın:sizi nasıl görürler ? Sizin hakkınızda ne düşünürler? Tüm bu olumsuz düşüncelerinize rağmen yaşamda işlevsel davranıyor olabilirsiniz.
İyi taraflarınızın farkına varın ve buraları destekleyin, en çok kendinizle ilgilenin ve bir süre kendinizi mutlu etmek için çaba sarf edin ( bunu bir görev olarak bile görebilirsiniz)
Küçük başarılarınızı gözden kaçırmayın; uzun yolculuklar tek bir adımla başlar.
Umarım sorununuzun nedenlerine ve çözümlerine dair sizi bilgilendirebilmişimdir, bu sorun sizin günlük yaşamda işlevselliğinizi etkiliyor ve sıklıkla kendiniz ve çevrenizdekilerle ilgili olumsuz yargılamalarda bulunuyorsanız mutlaka terapi almanızı öneririm.
sevgiler.
Bana zaman ayırdığınız için teşekkür ederim 💐
