Karamsar bir insan olmayı nasıl aşarım?
En basitinden çalıştığım iş yerinden memnun değilim ve ayrılmak istiyorum fakat ayrılamıyorum çünkü başımdaki patrona gidip istifamı vermeye çekiniyorum burdan başka rahat bir iş bulamayacağımı düşünüyorum farkındayım aslında dışarda bir sürü işçi arayan yerlerin olduğunun fakat karamsarlığımdan dolayı ne yapabileceğimi bilmiyorum. Hayata karşı kendimi hiç bir şekilde hazır hissetmiyorum nişanlıyım ama evlendiğimde nasıl bir hayat yolu çizeceğimi bilmiyorum kendimi geliştirmek ve ayaklarımın üstünde durmak istiyorum ama becerebilecek miyim bilmiyorum.
İnsanlara hayır demekte çogu zaman zorlanıyorum kendi istemediğim şeyler olsa bile onu yapmaya kendimi hep zorluyorum. Çocukluğumdada çekimser ve içe kapanık bir çocuk olduğumu söylüyorlar elimden geldiğince bunu kendi başıma hep aşmaya çalıştım ve birazda olsa başardığımı biliyorum ama şöyle bir şey var ilk okul döneminde öğretmenim tarafından bir zorluk çıkartmama rağmen beni sevmiyordu ve beni hep bir baskı altında bırakıyordu bunun getirdiği özgüvensizlikle birlikte bu yaşıma kadar geldiğimi düşünüyorum çünkü iş yerinde benden üst kademeli bir insanla konuşmaya başladığımda o zamanki gibi bir tepki alacağımı dışlanacağımı yada bana karşımdaki insanın kızacağını düşünüyorum. Yardımcı olabilirseniz çok sevinirim.
Bu soru 16 Kasım 2024 20:49 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar. Çocukluktaki deneyimlerimizin şu anımızı etkilediğini biliyoruz, bu bir gerçek. Bunun farkında olarak kurduğunuz bağlantılar oldukça önemli ancak sorunlarınızı ortadan kaldırmıyor. Bu da çok normal, fark etmek gereklidir ancak tek başına yeterli değildir. İlk olarak karamsarlıkla ilgili düşüncelerinizi ele alalım;
İşinizden memnun değilsiniz ve değiştirmek istiyorsunuz ancak rahat bir iş bulamama korkusu ile patronunuzdan çekindiğiniz için bu davranışı sergileyemiyorsunuz. İkisi de henüz olmamış olan olaylarla ilgili duyduğunuz kaygıdır. İçinde bulunduğunuz durum sizin kafanızı karıştırmıyor; işinizden memnun olmadığınızı biliyorsunuz, sizi davranışa geçirmeyen şey kaygınızdır. Bu kaygı sizi gelecekte olabilecek olumsuz senaryolara karşı korumaya çalışır, ancak sağlıklı bir şekilde başa çıkılmadığında ilerlemenizi durdurur. Rahat bir iş bulup bulamayacağınızı görmeniz için iş aramalısınız, bunu şu anki işinizde çalışıyorkende yapabilirsiniz. Şu anki işiniz iş aramanıza engelse bir karar vermelisiniz; İş yerinde bir şeylerin düzeleceğinine dair inancınız var mı ? yoksa her gün sizin için çok daha zor mu oluyor ? Her gün daha kötü olacağını düşünüyorsanız, evet her gün daha kötü olacak ve siz bir şeyler yapmadığınız sürece sorunlar devam edecek ve siz yeni bir işe başlayamıyor olacaksınız.
Başa çıkma yöntemlerinizi gözden geçirin. Kendinizi hassas olarak değerlendiriyor olabilirsiniz. İş bulamazsanız ne olur ? işsizliğe nasıl bir anlam yüklüyorsunuz? Bir süre işsiz kalmakla başa çıkamaz mısınız ? Bir şeyler olduğunda onunla o zaman ilgilenirsiniz, siz şu anınızı nasıl daha iyi bir hale getireceğinizle ilgilenmelisiniz.
Evlilik insan yaşamındaki belli kritik olaylardan biridir. Bu süreçle ilgili kaygılanmanız çok normal. Nişanlanan ve evlilik sürecindeki hemen herkes doğru olanı mı yapıyorum? bunu başarabilecek miyim ? diye düşünür. Var olan kaygılarınızla savaşmak yerine onları kabullenin ve “evet şu anda böyle hissediyorum ama bu geçecek” diyebilmek önemlidir.
İnsanlara hayır diyememe ve ödün vermenin altında ilgi ve sevgi görme ihtiyacı yatar. Bu ihtiyaç çocuklukta doyurulmamış olabilir, ya da çocuklukta yalnızca başarılı olduğunda, uslu durduğunda, büyüklerinin istediklerini yaptığında onaylanan ve sevilen çocukların yetişkin yaşamlarında da diğerlerinin istediği gibi biri olma davranışı hakimdir, ilgi ve sevgi ihtiyacı yetişkin yaşamda da devam eder.
Sevgili danışan ilkokul öğretmenlerinin kişiliğimiz üzerindeki etkileri araştırmalarla kanıtlanmıştır. Yaşamı öğrenmeye çalıştığımız yaşlarda zorba öğretmenler/öğrencilere maruz kaldıysak kişiliğimiz buna göre şekillenebiliyor. Öğretmeninizin davranışlarını ve söylemlerini içselleştirmiş olabilirsiniz, ancak siz o seslerden çok daha fazlasısınız, kendi eksikliklerini ve sağlıksız ruhsallığını öğrencileri üzerinden tatmin etmeye çalışan birinin yorumlamasına ait değilsiniz. İçinizdeki eleştirel öğretmen sesini kısmanız gerekli, yaşamınızın kıymetli taraflarını ortaya çıkarmalısınız.
Olumsuz içsel sesleri susturmak, nedenleri kabullenebilmek ve değişme cesaretini bulabilmek terapiyle çok daha kolay bir hale gelir, uzman desteğiyle sorununuzun üstesinden gelebilirsiniz.
sevgiler.
