Kayınvalidemi hiç sevmiyorum ne yapmalıyım?
Evlendiğimize 3.5 yıl oldu. Kayınvalidem çok kötü bir insan. Kocam iyi bir eş. Biz Türkmenistan'da yaşıyoruz, iki tane kız çocuğum var. Ayrı bir eve geçmek istiyoruz, maddi sıkıntılardan dolayı çıkamıyoruz.
Kaynım bir şeyini bulamadığı zaman hemen bana iftira atıyor. Birisiyle telefonda konuştuğum zaman hemen başında dikiliyor, "Kim o?" diye her şeyi bilmek istiyor.
İnanın, kendi çocukları bile bunlara uğramıyor. Geldikleri zaman hemen kavga ediyorlar.
Ona olan sinirimden çocuklarımı bile sakince sevemiyorum. Bazen onu anlamak istiyorum ama olmuyor. Çocuklarımın yediklerini onlara çok görüyor. Kendimi çok mutsuz hissediyorum. Niye benim kısmetime böyle kötü bir insan kayınvalidem oldu?
Evden bir yere çıktığımda asla geri gelmek istemiyorum. Empati kurarak yaşamaya çalışıyorum ama çok zor. Çok ağlıyorum, sabrediyorum. Bu durum çocuklarımı da etkilemesinden çok korkuyorum. Biri 3, diğeri 1 yaşını dolduruyor.
Kaynım kendi çocuklarına da hiç bakmamış. "Yarı aç, yarı tok uyuyorduk" diyor. Kocam, "Sabır et, yaşlı kadın, yaşlı adam bir gün ölürler, giderler" diyor.
Bazen kendime, "Onları yok sayarak yaşamayı dene" diyorum ama bir evde böyle bir şey pek mümkün değil. Bazen kocamdan boşanmayı bile düşünüyorum. İlk kavgada, "Senin annen baban böyle insanlar" diye yüzüne vuruyorum. Sonra da çok üzülüyorum.
Ben kendim ve çekirdek ailem için ne yapmalıyım?
Şimdiden sağ olun. Cevaplarsanız mutlu olurum.
Bu soru 18 Aralık 2024 13:33 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar sevgili danışan, yaşadığınız durumun sizin için ne kadar zorlayıcı ve yıpratıcı olduğunu anlıyorum. Kayınvalideniz ve kaynınızla aynı evde yaşamak, sınırların aşılması ve özel alanınızın ihlal edilmesi gibi problemlerle baş etmek gerçekten zorlayıcı olabilir. Ancak bu durumu hem çocuklarınız hem de kendi ruh sağlığınız için yönetilebilir bir hale getirmek çok önemlidir. Birlikte bu durumu nasıl yönetebiliriz bakalım istiyorum:
Kayınvalidenize karşı olan olumsuz hislerinizin, yaşadıklarınıza bağlı olarak oldukça doğal olduğunu kabul etmekle başlamalıyız. Kendi duygularınıza kızmak veya suçluluk duymak yerine, bu duyguların nedenlerini fark etmeye çalışın. Duygularınızı bastırmak yerine, ifade etmek yükünüzü hafifletebilir.
Aynı evde yaşadığınız için eşinizin ailesine sınırlar koymak zor olabilir, ancak küçük adımlarla başlayabilirsiniz. Örneğin: Telefonda konuşurken sizi rahatsız etmemelerini nazik ama net bir şekilde ifade edebilirsiniz: “Özel konuşmalarımı yalnız yapmak istiyorum, bu benim için önemli.”
Çocuklarınızın bakımına veya yemeklerine müdahale ettiklerinde, “Bu konuda biz karar veriyoruz” diyerek, nazik bir tutumla kararlı bir olduğunuzu göstermelisiniz.
Kocanızdan, sınır koymanız konusunda size destek olmasını isteyebilirsiniz. Bu, bir ekip olarak hareket ettiğinizi gösterir.
Kendinize dinlenebileceğiniz veya yalnız kalabileceğiniz bir alan yaratmaya çalışın. Örneğin, çocuklarla birlikte bir parkta vakit geçirmek, kısa yürüyüşlere çıkmak, biraz nefes almanıza yardımcı olabilir.
Ev içinde kendinize küçük bir “rahatlama köşesi” oluşturabilir, burada kitap okumak, müzik dinlemek gibi aktivitelerle sakinleşebilirsiniz.
Eşinizin sabret, yaşlılar bir gün gider gibi yorumları, onun da çaresizliğini yansıtıyor olabilir. Ancak sizin hissettiklerinizi anlaması ve bu konuda sizinle birlikte çözüm üretmesi çok önemlidir.
Sorunlarınızı dile getirirken suçlamaktan kaçının. Örneğin: “Bu evde yaşamak beni çok yoruyor ve çocuklarımıza da olumsuz yansıyabilir. Daha huzurlu bir ortam için çözüm bulmaya ihtiyacım var” diyerek duygularınızı paylaşabilirsiniz.
Çocuklar, huzursuz bir ortamda yetiştiklerinde olumsuz etkilenebilirler. Bu nedenle, onlara mümkün olduğunca sevgi dolu bir ortam sunmaya çalışın. Kayınvalidenize olan öfkenizi çocuklarınıza yansıtmamaya gayret edin.
Çocuklarınıza sarılmak, oyun oynayarak bağ kurmak, sizin ve onların stresini azaltabilir.
Bu süreçte tamamen ailevi sorunlara odaklanmak yerine, kendinize ve geleceğinize odaklanmaya çalışın.
Çalışmak, bir kursa katılmak veya küçük de olsa bireysel hedefler belirlemek, size güç verebilir. Bu, uzun vadede maddi bağımsızlık kazanarak ayrı bir eve çıkma planınıza da destek olabilir bir durumdur.
Eğer mümkünse bir psikoloğa başvurmak, sizin ve eşinizin bu süreci daha sağlıklı bir şekilde yönetmesine yardımcı olabilir.
Yakın çevrenizde size destek olabilecek bir arkadaşınız ya da aile üyelerinden birine duygularınızı paylaşmak da önemli bir adımdır.
Maddi sıkıntılar nedeniyle hemen ayrı bir eve çıkamıyor olabilirsiniz, ancak bu hedefinizi unutmayın. Küçük adımlarla birikim yapmaya veya uzun vadede çözüm üretmeye çalışın.
Eşinizle birlikte bir ayrı eve çıkma planı oluşturabilirsiniz. Bu plan, sabrınızı artıracak bir motivasyon kaynağı olabilir.
Sevgili danışan, şu an içinde bulunduğunuz durum geçici olabilir. Bu zor dönemde çocuklarınız ve kendiniz için bir denge kurmaya çalışmak en önemli adım olacaktır. Kendinize ve duygularınıza değer verin, çünkü sizin iyi olmanız, çocuklarınızın da iyi olması demektir.
Hoşça kalın…❤︎
Sevgiler, Psikolog İrem Bor
