Kendimden nefret ediyorum
merhaba ben 29 yaşındayım. Hayatım hep boş gibi hissediyorum. Sanki bu zamana kadar nasıl geçti anlamıyorum, hep uzaktan izliyormuşum ya da hep olayların dışındaymışım gibi. Hayattan zevk almıyoru, hic bir şeyden zevk almıyorum ve kendimi de tanımadığımı fark ediyorum.
Geçen yıl major depresyon tanısı konuldu bir sürü psikologa ve psikiyatriye gittim ve hicbir işe yaramadı gibi geliyor bana. Her an tetikte ve kaygılıyım en küçük meselelerde bile panik oluyorum. İnsanların en ufak şeylerine özeniyorum. Şunu yaptım bunu yaptım demeleri bile çok büyük bir şeymiş gibi. Ve hep öfke duyuyorum her şeye. Kasadaki kişi neden bana senli benli konuştu gibi.Kafam hep dağınık. Konudan konuya atlıyorum ve hicbir konuda kendi fikrim yokmuş gibi geliyor. Kendimi ifade etmekte zorlanıyorum. En ufak şeyleri karıştıyorum. Mesela ufak sayıları bile toplamakta zorlanıyorum. Anılarımı, hatıralarımı birkaç gün önfe bile neler yaptığımı hatırlamıyorum. Hayal ürünü gibi. Hayal kurmakta bile zorlanıyorum. Yer yön bulmam berbat. Kendi telefonum bile karışık geliyor.
El becerilerim sıfır. İnsanlarla da iletişim kurmakta zorlanıyorum Bazı durumların aileden kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Annemle babam ben çok küçükken boşandı ve kendisini hiç görmedim. Görüşülecek biri de değil. Annem hep evhamlı ve onun da biraz aklı havada. Bana iyi yaklaşıyor ama onu anlayamıyorum. En sevdiği yemek bile ne bilmiyorum çünkü her şeyi bana yüzeysel anlatıyor. Ne olur bana bir çözüm söyleyin. Her gün ağlıyorum ve bu şekilde yaşayamayacağım
Bu soru 26 Eylül 2024 12:13 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar sevgili danışan, yaşadığınız durumu anlıyorum, bu kadar detaylı ve içten paylaşımınız için de size teşekkür ederim. Anlattıklarınızdan bu durumla uzun süredir mücadele ettiğinizi görüyorum. Derin bir boşluk hissi, hayattan zevk alamama ve hayattan kopma hissini yaşıyorsunuz.
Geçen yıl almış olduğunuz major depresyon tanısı ile birçok yardım aldığınızı fakat hala aynı hissettiğinizi belirtmişsiniz. Major depresyon, bizim hem duygularımızı hemde zihinse süreçlerimizi etkiler. Başa çıkmak oldukça zorlayıcı olabilir. Ancak yalnız olmadığınızı ve bu durumu yaşayan birçok insan olduğunu bilmenizi isterim.
Depresyonun sizde yarattığı "hayattan kopma" hissi yaygın görülür. Yoğun yaşadığımız duygusal acıların sonucu zihnimizin bize gönderdiği bir savunma mekanizmasıdır bu durum. Hayatı yaşayamama hissi, anılarımızın bulanık olması bundan kaynaklanır.
Sürekli olarak kaygılı ve tetikte olmak, huzursuzluktan ve güvende hissetmemekten olabilir. Hayatta herkesin bir konumu ve başarısı vardır. Bazen başarılar küçük hedeflerdir. İnsanların en ufak şeylerine üzülmek bizim kimlik algımız (kendimizi nasıl gördüğümüz) ve özgüvenimizle ilgili olabilir.
Aynı zamanda aile dinamikleri etkilidir. Ebeveyn boşanmaları ve annenle olan ilişkinde zorluklar yaşamışsınız. Bu durum gündekil yaşantınızı etkileyebilir ancak önemli olan geçmişin etkilerini bilmek ve baş edebilme yolları bulmaktır.
Geçmişte aldığın yardımlar sonrası değişim sağlamamakta belki de uygun kişiyi ve doğru ekol/yaklaşımı bulamamış olabilirsin. Her terapist ve her terapi yöntemi herkese uygun olmayabilir. Kendine iyi gelen bir terapist ile sürecini devam ettirmen çok önemli.
Sürecinde adım adım ilerlemek gerekecektir. Kendine küçük küçük hedefler belirleyerek bir yerden başlamalısın. Günlük rutinine eklediğin aktivitelerin her biri başarıdır. Kendinle barışmak, özgüvenini yeniden inşaa etmek için başarılı olduğun şeylere odaklanmayı denemelisin.
Hissettiğin duyguları bastırmadan onları anlamaya çalış. Hissettiğin şeyleri anlıyorum ancak duygularla başa çıkmak için onları kabul etmek ilk adımdır.
Çevrende konuşabileceğin arkadaşlarınla iletişimde kalmayı dene. Onlarrla paylaşımda bulunmak sana iyi gelebilir.
El becerileri konusunda iyi olamayabiliriz. Farklı alanlarda kendimizi deneyebilir, yeni aktiviteler edinebiliriz. Yürüyüş yapmak, egzersizler, dans etmek gibi size uygun olan ve hoşunuza gidebilecek bir çok şeyi listeye ekleyebiliriz.
Bu bir süreç, sürecinizde kendinize gösterdiğiniz anlayış ve şefkat çok önemlidir. İyileşme birden olmayabilir ancak sabırlı olmamız gerekir. İniş çıkışlarla dolu olsa da zamanla iyi hissetmeye başlayabilirsiniz.
Biliyorum bahsettiğim şeyler zorlayıcı, yaşadığın hislerden kurtulmanın oldukça zor olduğunu düşünüyorsun. Ancak böyle hisseden ve doğru yöntemlerle sürecini atlatmış birçok insan var.
Yardım istemek en güçlü adımlardındır. Şimdilik hoça kal... Tekrar görüşmek üzere ♥
Sevgilerimle, Psikolog İrem BOR.
