• Anasayfa
  • Sorular
  • kendimi yetersiz görüyorum hiç bir problemde ben hallederim diyemiyorum neden?
Sosyal Hayat

kendimi yetersiz görüyorum hiç bir problemde ben hallederim diyemiyorum neden?

Gizli Kullanıcı3 Eylül 2024 22:18

merhaba, 20 yaşındayım ve bu hayatta hiç bir konuda kendime güvenemiyorum. Bir işe yapamazsam korkusuyla giremiyorum, düzgün araba kullanamazsam diye ehliyet alamıyorum, hatta yeni arkadaşlıklar bile kuramıyorum beni sıkıcı veya salak bulurlarsa diye zaten sosyal anksiyetemin olduğunu düşünüyorum toplum içinde konuşamıyorum sunum yapmadan önce ilaç almak zorunda kalıyorum yoksa tüm vücudum titriyor kızarıyorum sesim titriyor. Bütün bunlar neden oluyor nasıl halledebilirim?

Bu soru 4 Eylül 2024 12:10 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selamlar sevgili danışan , sosyal hayatta kaygı yaşamak tüm insanlar için var olan bir şey bu konuda kendinizi yalnız hissetmemelisiniz.

Ancak her insan kaygı düzeyini farklı hisseder. Kimi çok az hissederken kimi orta düzeyde kaygı hisseder. Bahsettiğiniz durumda kaygınız sanırım günlük yaşantınızı etkiler ve sizi düşündürür hale getirmiş. Bunun için ilaç alıyormuşunuz. Psikiyatri eşliğinde mi alıyorsunuz bilmiyorum ama eğer öyle değilse kesinlikle bir uzman hekime danışmalısınız.

İlaçların bağımlılık yapıcı özelliği olduğu gibi yan etkileri de yadsınamaz bir durumdur.

Bu tür kaygı durumlarını yönetmek biraz sabır gerektiren bir süreçtir. Bir terapist ya da uzmanla yürütmek daha sağlıklı olabilir. Sizin kendiniz neler yapabileceğinize dair konuşalım

Kendiniz hakkınızda yargılarınızdan bahsetmişsiniz. Düzgün araba kullanamam bu yüzden ehliyet almıyorum. Arkadaş edinmiyorum çünkü beni sıkıcı ve salak bulabilirler.

Buraya yazmadığınız belki birçok düşünce zihninizi kaplamış durumda. Bu düşünceleri nasıl yorumlayabilir ve çözümlemeye çalışabilirsiniz?

  • Öncelikle buraya yazdığınız gibi bir düşünceyi kağıda yazın. Örneğin beni sıkıcı bulacaklar diye arkadaş edinmiyorum.
  • Sonra bu cümle üzerinden kendinize sorun? Beni sıkıcı bulacaklarına dair kanıtlarım neler? Biri bana gelip daha önce bunu söyledi mi? Beni sıkıcı bulmaları için olasılık nedir? Daha önce böyle bir durumla karşı karşıya kaldım mı? Bu düşünceyi detaylandırın.
  • Daha sonra yan tarafına geçin ve daha gerçekçi bir düşünce yazın. Örneğin insanlar beni sıkıcı bulabilir bu normal bende onları bazen sıkıcı buluyorum. Ancak bu benim hayatımı ya da onların hayatını ne ölçüde etkiler?
  • Ya da karşıt kanıt geliştirin. Daha önce arkadaşınız olup olmadığını sorgulayın? Ve yanına yazın daha önce edindiğim arkadaşlıklar olmuştu kimse bana sıkıcısın salaksın gibi ifadeler kullanmadı.

Bu cümleleri ben örnek olarak yazıyorum. Siz kendinize göreve gerçekçi düşünce oluşturun ve yazın. Bunu her düşünce için yapın. Çünkü aslında düşüncükleriniz gerçekçi değil zihnin bir oyunudur.

Düşünceleri düzenlemek adım atmak için daha kolay olacaktır.

  • Sonrasında kendinize kaygılandığınız durumlarla alakalı bir liste yapın.
  • Yukardan aşağı en çok kaygılandığınız durumdan en az kaygılandığınız duruma kadar listeleyin.
  • Ve en alttaki durum için kendinize egzersizler belirleyin.
  • Örneğin toplum içinde konuşamama kaygısını ele alalım.
  • Bunun için bir anda kalabalık bir yerde sunum yapmak değilde ilk aşama olarak 2-3 kişi olan yerlerde konuşma gibi adımlar belirleyin. Bunu siz kendinize göre ayarayabilirsiniz.
  • Basamaklarınız gerçekçi ve yapılabilir olsun ki bir sonraki basamak için motive olun.
  • Sabır ve zaman gerektiren bir süreç olabilir. Pes etmeyin ve kendinize güvenin.


Umarım cevabım faydalı olmuştur.

Sevgiyle kalın.

Uzm.Psk.Berfin Sönmez

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Hayatın eşitsizliği konusuna ne düşünmeliyim?

Bildiğimiz üzere hayat herkese aynı şansı sunmuyor. Herkes aynı maddiyata sahip, aynı fırsatlara, aynı imkanlara sahip değil ki öyle olsaydı emeklerimizin sonucunu aldığımızı hiçbir zaman düşünmezdik. Nasıl üzülmeden mutluluğun değerini anlamıyorsak bu da ona benziyor bence.Özel okula gidiyorum bazı nedenlerden. Memur çocuğuyum. Özel okula başladığım günden beri ailemden para almadım. Üstüne para almamak onları zora sokmamak için didindim durdum. Hala da öyleyim. Herkesin cebinde gezdirdiği paraları görüyorum, bindiği lüks arabaları görüyorum. Görmekle kalmıyor arkadaş grubum ve sevgilimden dolayı da bizzat yaşıyorum. Ama sorunum şu ki bunca farkındalığıma rağmen hayatın bu dengesizliğine cidden üzülüyorum. Ben bu yaşımda didinip elde ettiğim şeyler başkalarına altın tepside sunuluyor. Üstelik hak ettiklerini düşünmüyorum, karakterleri yüzünden. Gözlemlerime göre de değerini bilmiyorlar zaten.Arkadaşlarım ve özellikle sevgilim için seviniyorum, ne güzel benim yaşadıklarımı yaşamıyorlar diye. Bu konuyu onlarla konuştuğumda bana çok kızıyorlar, her bakımdan eşitiz diye. Ama ben yinede hissettiğim o eksiklik, geri kalmışlık hissini atamıyorum. Ki her gün gördüğüm için beni ekstra yorup strese sokuyor. Buna ek ve son olarak derslerden kalmamak ve para ödememek için de sürekli elimden gelenden kat kat fazlasını yapıyorum ama baktığımda bu onların umrunda bile değil. Ailem hep arkamda durup bana destek olur. Ancak okulda o insanları gördüğümde ailemin bana bir yere kadar destek olabildiğini görüyorum ve onların hayat kalitesinin neden hak ettikleri yerde olmadığını düşünüp ekstra üzülüyorum. Önerebileceğiniz bir şey var mı?