Kötü anlarımızı unutabilir miyiz?
Şanssız mıydım yoksa şanslı olmak için çabalayamadım mı neden hep sustum duygularım neden bastırıldı neden buna izin verdim çocuktum çünkü savunmasızdım sevilmek istedim sadece ya da sevildiğimi hissetmek annemle hiçbir zaman anne kız olamadık hep aramızda duvarlar vardı kuzenlerimle bile benden daha çok eğlenirdi şakalaşırdı suratsız derdi hep bana bir kere güzel kızım dediğini hatırlamam hep korkardım ondan ya da çekinirdim kızar korkusuyla yapardım ya da yapamazdım her şeyi küçükken pazarda kaybolduğum için dayak yedim güzel yazı yazmam için de öyle büyüdüm liseye gittim hava atıyor dedi stajdan kazandığım parayla resim kursuna gittim boşa para harcıyor dedi kendi param dedim kızdı evlendim düğün günü takıdan sonra gelin odasında yere para düştü eşim almak istedi annem ona sana güvenmiyorum diye eşime parayı vermedi güvenmediğin bir adama kızını nasıl verdin diyemedim kızım doğdu lohusayken dikişli halde yerlere yatıp ağladım umurlarında olmadı yine ben özür dilerim ertesi gün dikişlerin var ağır kaldırma dedi yerlerdeyken neden umursamadın beni kendime aile kurdum odaklanmama izin vermedi yakın bir zamanda doğru düzgün bir koca bulamadın kendine dedi saygısızlık yapmadım hep onun istediği gibi yaşadım arayıp sormuyor oldum çok yoruldum babam daha iyiydi ona göre ama o da bunların olmasına izin verdi engel olmadı içimden anne baba demek gelmiyor benim artık gerçekten yanımda arkamda olduklarını bile hissedemiyorum istedikleri gibi bir evlat olamadım sanırım ben ne yaparsam yapayım yaranamadım
Bu soru 26 Aralık 2024 15:18 tarihinde Psikolog Meliha İrem Ergin tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar sevgili danışan!
Oldukça yoğun ve derin olan hislerinizin sizi ne kadar etkilediğini anlayabiliyorum.
Tüm bu öz-yıkıcı anıları unutmak pek mümkün olmasa da, size zarar verme özelliklerini en aza indirebilmek mümkündür. Çocukluk döneminde anne, baba veya bakım veren kişi tarafından yaşatılan ihmalkarlık, sürekli eleştirilme ve yeterli rehberlik sağlanmama durumu, bireyin yetişkinlik hayatında güvenli bir bağlanma ilişkisi geliştirmesini engelleyebilir çünkü çocuk, doğal olarak sevgi görmek ve onaylanmak ister fakat sizin hikayenizde, anneyle olan ilişkide var olan duvarlar, mesafeli tutumlar ve eleştirel sözlerle beraber "koşulsuz sevgi ve kabul" dediğimiz kavramın yokluğundan söz edebiliriz bu da uzun vadede üzerinizde büyük bir performans baskısı oluşturmuş olabilir.
Bu kavramı ele almak isterim; koşulsuz sevgi ve kabul görmeyen çocuklar büyüdüklerinde ilişkilerini ve kendilik algısını etkileyebilecek eleştirel seslere (bireyin zihninde kendi kendini yargılayan, küçümseyen veya eleştiren içsel düşünceler) sahip olabilirler ve öz-şefkat dediğimiz yani "kişinin kendine karşı anlayışlı, nazik ve destekleyici bir tutum sergilemesi ve hata yaptığında kendini yargılamak yerine bir dost desteği gibi kendine yaklaşması" kavramlarından mahrum kalabilirler.
Ek olarak, duyguların ifade edilmesine izin verilmediği ve bastırılmak zorunda kalındığı bir ortamda büyüyen çocuklar, yetişkinlikte duygularını anlamakta veya ifade etmekte zorlanabilir. Örneğin, "şanslı olmak için çabalayamadım mı" ifadeniz, kendi potansiyelinizi sorgulamadığınıza işaret eder yada çocukken pazar yerinde kaybolduğunuzda ve dikişleriniz varken desteklenmediğinizde, bu olayların sizin için büyük bir hayal kırıklığı ve güven kaybına neden olmasının sebebi açıkladığım kavramlarla doğrudan ilişkilidir.
Ama Rumi'nin de dediği gibi; "Yara, ışığın içeri girdiği yerdir." Bu söz; acıların, yaraların veya zorlukların insanın büyümesine, aydınlanmasına ve kendini keşfetmesine vesile olabileceğini anlatır, terapi ise de bunun aracı olabilir. Hayatımızda karşılaştığımız zor deneyimlerin üzerine gidip onlarla yüzleşirsek, bizi daha güçlü ve daha farkında bir hale getirebilir. Bu bağlamda, yaşadığınız deneyimler ve hissettiğiniz duygular, sizin için bir dönüşüm ve güçlenme fırsatı olabilir. Bu süreci elbette tek başınıza ilerletmek zorunda değilsiniz, profesyonel destek almayı düşünüp bu konuya karşı farklı bakış açıları kazanabilirsiniz, terapi her zaman iyi bir seçimdir!
Umarım açıklayıcı olmuştur, geribildirimleriniz benim için değerli, şimdilik kendinize iyi bakın!
-Sevgilerle, Psikolog Meliha İrem Ergin
