Psikoloji

Manipüle ediliyorum ne yapmalıyım?

Gizli Kullanıcı4 Kasım 2024 18:56

İçim sıkılıyor hiçbir şeyden zevk almıyorum mutlu hissetmiyorum tahammülüm yok kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum değersiz hissediyorum rüyalarımda sürekli endişeyle sevdiklerimi arıyorum ama hep yalnız hissediyorum ama insanlara da tahammülüm yok eskisi gibi heyecan duymuyorum hiç bir şeye ne yapmalıyım sürekli bişey olucak korkusu yaşıyorum stresten kaslarım kasılıyor eşimle kavga ediyoruz çok mutsuzum ne yapmalıyım bana birşey önerin çıkmazdayım yorgunum maalesef çok öfkeli sinirli agresif bir insan oldum

Bu soru 6 Kasım 2024 21:39 tarihinde Psikolog Özgür Sarımaden tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan,


Yaşadığınız duygusal dalgalanmaları ve içsel huzursuzluğu hissetmeniz oldukça doğal ve sizi anlıyorum. İç sıkıntısı, kendini değersiz hissetme, insanlara karşı tahammülsüzlük, sürekli endişe gibi duygular hayat kalitesini etkileyebilir ve yaşamı zorlaştırabilir. Sevdiklerinizle ilişkilerinizde gerginliğe neden olan bu duygular, sizi yalnızlık hissiyle baş başa bırakabilir. Tüm bu duygularla baş etmek çok zorlayıcı olabilir; böylesine yoğun bir sürecin içerisinde kalmak gerçekten yorucu.


Bu tür duygusal ve fiziksel belirtilerle başa çıkabilmek için, günlük yaşamınıza uygulayabileceğiniz bazı pratik adımları deneyebilirsiniz. Örneğin, gün içerisinde belirli aralıklarla nefes egzersizleri yapmak, kas gevşetme çalışmaları denemek, bu endişe ve stresin fiziksel yansımalarını azaltmaya yardımcı olabilir.


Bu egzersizleri kısa aralıklarla düzenli yapmayı denediğinizde, zihninizin ve bedeninizin bir nebze rahatladığını fark edebilirsiniz. Ayrıca, size iyi gelen küçük aktivitelerle gününüze kısa ama anlamlı anlar katmak da faydalı olabilir; örneğin, sevdiğiniz bir müzikle vakit geçirmek, kısa bir yürüyüş yapmak ya da hoşlandığınız bir kitabı okumak gibi basit ama rahatlatıcı uğraşlar iyi gelebilir.


Öte yandan, bu tür yoğun duygusal durumlarda profesyonel bir destek almak, yaşadığınız sıkıntıların kökenine inerek daha derin ve kalıcı çözümler bulmanıza yardımcı olabilir. Profesyonel bir terapist eşliğinde, bu duygusal dalgalanmaların ve huzursuzlukların altında yatan düşünce kalıplarını keşfetmek, duygusal yüklerinizin nedenlerini daha net anlamanızı sağlar. Terapide yaşadığınız bu karmaşık duyguları güvenli ve yargısız bir ortamda ifade edebilir, bu sayede kendinize dair farkındalığınızı artırabilirsiniz.


Bu süreçte bir terapistin rehberliğiyle, kaygı ve öfke gibi duyguları tetikleyen unsurları keşfederek bu tepkilere daha sağlıklı yanıtlar geliştirme becerileri kazanabilirsiniz. Özellikle endişe, değersizlik hissi, tahammülsüzlük gibi duygularla başa çıkmada uygulamalı teknikler öğrenmek, zihinsel sağlığınızı ve duygusal dengenizi yeniden kazanmanıza katkı sağlayabilir. Ayrıca, terapide duygusal dayanıklılık kazanmak, sadece bugünkü sorunlarınız için değil, gelecekte karşılaşabileceğiniz zorluklar karşısında da kendinizi güçlü hissetmenizi sağlar.


Bireysel terapi, aynı zamanda bu tür endişelerle baş etmede kendinize olan güveninizi yeniden kazanmanıza ve öfke, kaygı gibi yoğun duygusal tepkilerinizi daha sağlıklı şekilde ifade edebilmenize yardımcı olur. Kendinizi daha iyi tanıma yolculuğunuzda, bu destek içsel huzurunuza ulaşma yolunda önemli bir adım olabilir.


Unutmayın ki, böylesi bir süreçte destek almak güçlü bir adımdır. Farklı sorularınız veya değerlendirmek istediğiniz konular varsa, bunları da paylaşabilirsiniz. Size yardımcı olmak için her zaman burada olacağız.


Size iyi dileklerimi sunuyor, huzurlu günlere ulaşmanızı diliyorum.


Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Perinatolojik kayıplar niçin bir ölüm sayılmıyor?

Geçen yıl 7 aylık bebeğimin karnımda kalbi durdu . Şuan bunları konuşabiliyorum ya da konuşmaya çalışıyorum zaman geçtikçe hafifliyor mu yoksa alışılıyor mu bilemiyorum neyse şuna değinmek istiyorum acımı tam anlamıyla yaşayamadım ve bu içimde bir ukte bir suçluluk duygusu gibi kaldı şimdi bir bebeğim oldu gayet sağlıklı ve mutlu ama ben onu her sevişimde sanki kaybettiğim bebeğimi önemsemediğim onun acısını çok çabuk unutmuşum gibi hissediyorum buna sebep olan şeyler de şunlar çevrem bana bir kayıp yaşamışım gibi değilde sanki düşük yapmışım gibi davrandılar ama ben 12 saat sancı çekip doğum yaptım ve bebeğimi bir kez bile göremedim kucağıma alamadım bunu çok basit algıladılar benim acımı resmen içime sindirdiler şimdi her mezarına gidişimde o günü tekrar yaşıyorum ve acımı en dibine kadar yaşasaydım keşke diyorum …ve onun mezarını her görüşümde acaba nasıldı eli kolu yüzü gözleri saçları var mıydı acaba kime benziyordu bunları merak ediyorum yeni bir bebeğimiz oldu diye acaba bize kızıyor mudur? Onu daha mı az istedik sanıyordur ? Gibi gibi birçok şey demem o ki çevre perinatolojik kayıpları gerçekten bilmiyorum ve büyük cahillik yanımda rahatça bebeğimin ölümünden konuşuyorlar ben üzülecek miyim demiyorlar ama 10 yaşında ölseydi benim çocuğum adını bile anamazlardı isyanım çok büyük etrafıma özellikle anneme eşime aileme ve yakınlarıma söyleyeceklerim bu kadar dahasını yazamıyorum …