Sosyal Hayat

Mutsuzluk duygusundan nasıl kurtulurum?

Gizli Kullanıcı3 Ocak 2025 14:14

İnsanların beni sevmediğinde ya da onlarla konuşamadığım da beni sevmediklerini düşünüyorum bundan dolayı da içimde öyle düşünmeseler bile kendime mutsuz ediyorum ya da bir ilişkide sürekli ilgi gösteren taraf olmak evet güzel bir duygu oluyor ama biraz da ilgi duyulmak istiyorum Bu da beni mutsuzluğa itiyor bundan nasıl kurtulabilirim ne yapabilirim hiçbir zaman çözemedim ya da rahatsızlığından dolayı sevmeyeceklerini düşündüğünde kurtulmak daha mı kolay oluyor ya da ona bağlamak basite kaçmak mı oluyor hiçbir zaman anlayamadım o yüzden de hep mutsuz olan taraf kendimmiş gibi hissediyorum hastalık benim için bir bahane belki de ama korunaklı bir bahane galiba mutsuzluğuma Bir kalıp uyduruyorum kılıf uyduruyorum kurtulmak istiyorum

Bu soru 4 Ocak 2025 14:25 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar Sevgili Danışan,


Yaşadığınız durumda anlatmış olduğunuz hislerin oldukça yaygın olduğunu ve sizi anladığımı bilmenizi isterim. Mutsuzluk duygusu, özellikle ilişkilere dair beklentilerimiz ve başkalarının bizimle ilgili hislerine verdiğimiz önemden kaynaklanabilir. Bu durumda yapılabilecekler, düşünce kalıplarınızı fark edip değiştirmek ve sağlıklı ilişki sınırları oluşturmayı öğrenmektir. Birlikte bu durumda neler yapabileceğinize daha detaylı bakalım.


Öncelikle, mutsuzluk hissinin kaynağını yani nereden geldiğini anlamakla başlamalıyız. Mutsuzluk, çoğu zaman içsel düşüncelerimizden ve beklentilerimizden kaynaklanır. Siz de sevgi ve ilgi beklentilerinizi karşılayamadığınızda hayal kırıklığı yaşıyor ve bu durum kendinizi değersiz hissetmenize yol açıyor olabilirsiniz.

İnsanların sizi sevmediği düşüncesi, kendi değerinizi başkalarının onayına bağlama alışkanlığından kaynaklanıyor olabilir.

Sürekli olarak ilgi gösteren taraf olmak sizi yıpratırken, karşılık görmediğinizde kendinizi yalnız ve mutsuz hissediyor olabilirsiniz.


Şimdi de kendi iç sesinize bakalım. Mutsuz hissettiğinizde kendinize sormanızı istediğim sorular var:

“Bu kişiden neden bu kadar ilgi bekliyorum?”

“Bu kişinin sevgisi benim değerimi belirler mi?”

Düşünceleri sorgulamak, gerçekçi olmayan beklentilerimizin farkında olmamızı sağlar.


Olumsuz bir düşünce zihninize geldiğinde onu yazın ve daha dengeli bir düşünceyle onu değiştirmeye çalışın.

“Beni sevmediklerini düşünüyorum.” cümlesi olumsuz iken,

“Belki insanlar o an kendi sorunlarıyla meşgul ve bu benim değerimle ilgili değil.” cümlesi daha dengeli bir cümleyi oluşturur


İlgi göstermek tabii ki güzel bir şeydir, ancak dengeyi korumak oldukça önemlidir. Sağlıklı sınırlar oluşturmak, her ilişkiye eşit miktarda yatırım yapmanıza yardımcı olacaktır.


Burada kendi ihtiyaçlarınızı fark edin ve onları karşılamayı bir öncelik haline getirmeye çalışın.

Karşınızdaki kişiye sürekli ilgi gösterip gösteremeyeceğinizi de kendinize sorarak durumu sorgulayın.


Kendi mutluluğunuzu kazanmak için, başkalarının size nasıl davrandığına asla bağlamadan, kendiniz için anlamlı ve keyifli anları yaratarak sağlamalısınız.


Örneğin, gün sonunda sizi iyi hissettiren şeyleri not edin.

Hata yaptığınızda ya da beklentiniz karşılanmadığında kendinize destekleyici sözler söyleyin. Herkes hata yapabilir ve yeniden deneyebilir.


Mutsuzluğa bir bahane ya da korunak olarak bakmanız farkındalığınızın yüksek olduğunu gösteriyor. Artık yapmanız gereken, bu düşünce kalıbını daha bilinçli halde değiştirmek:

Yani, “Bu duyguyu şu anda neden hissediyorum?” diye kendinize sorarak başlayın.

“Gerçekten mutsuz olmam için bir sebep var mı, yoksa sadece düşüncelerim mi beni mutsuz ediyor?” sorusuyla asıl nedeni anlayın.


Başkalarından ne beklediğinize bakmalısınız ve bu ihtiyaçları kendinize nasıl sağlayabileceğinizi düşünün.

Beklentiniz ilgi mi? Kendinize günlük olarak vakit ayırın ve sevdiğiniz aktivitelerle ilgilenin.

Beklentiniz sevgi ise? Sevdiğiniz özelliklerinizi listeleyin ve kendinizi onurlandırın.


Mutsuzluk hissi, başkalarının davranışlarına dayalı olduğunda yönetilmesi zor gibi görünebilir. Ancak düşüncelerinizi fark ederek her birini daha sağlıklı halleriyle değiştirerek bu durumu azaltabilirsiniz. Sevgi ve ilgi, hayatınızda bir ihtiyaçtan çıkıp bir zenginlik haline geldiği an daha dengeli ve mutlu hissedeceksiniz.

Şunu unutmayın ki, herkes değerli ve sevilmeye layıktır, bu gerçek olan şeydir ve başkalarının size nasıl davrandığından bağımsızdır.

Hoşça kalın…


Sevgiyle,

Psikolog İrem Bor

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Sosyal anksiyetimi nasıl çözüm bulabilirim

Merhabalar. Çocukluğumdan bu yana hiç kimsenin beni sevmemesini hiçbir zaman anlayamadım. Kötü insan değilim kimseyi kırmamak için elimden geleni yaptım yapıyorum da ama her seferinde itilen değersizleştirilen ben oldum. İnsanların yanına ortamına girmeye çekinir oldum. Örnek veriyim ilkokuldayken bizim sınıftan bir kız evde düzenleyeceği doğum günü partisine sadece beni davet etmemişti sınıf olarak herkesi çağırmıştı. O zamanlar tabi anlayamıyordum küçüktüm. Bir arkadaşımın o kıza ısrar etmesiyle zorla davet edilmiştim. Gittim çok istemiştim kalabalık ortamda hiç böyle davetlere katılmamıştım merak ediyodum. Bana soğuk davrandılar tabi sınıf arkadaşlarım olsun kızın ailesi olsun anlam verememiştim. 12 yaşındaydım kolum kırılmıştı 2 kez ameliyat geçirmiştim. Yaklaşık 2,5-3 ay okula gidemedim. Ziyaretime sınıftan sadece 3 kişi gelmişti. Onuda sınıfça anlaşıp gelmişler acaba kandırıyormuyum diye beni yoklamak için. İnanmamışlar çünkü. Sınıfın ortasında bana ameliyatlı dikişlerim yeni alınmış sargılı kolumu açtırdılar canım yana yana açmıştım. Herkes şaşırmıştı. Dedilerki biz seni yalan söylüyor sanmıştık. o kadar çok zoruma gitmiştiki oysaki onları bekledim hep camda okul çıkışı ne zaman gelecekler diye. Lise zamanımda böyle herkesin kendi ortamı vardı beni yine sevmiyolardı. Meslek lisesi olduğu için sınıfta az kişiydik herkes kantinden ortak bişeyler alırlardı beni saymazlardı. Üniverste okumadım zaten. İş hayatımda böyle geçti ortam nedir bilmedim hiç nasıl konuşulur nasıl davranılır nasıl davranılmaz öğrenemedim. Artık kimseye yaklaşmıyorum nasılsa sevmeyecek diye. Üzülüyorum 29 yaşındayım 1 tane arkadaşım yok saygı göstermiyo kimse değer vermiyolar önemsenmiyorum.