Mutsuzluk ve isteksizlik
Cocukken babam annemi aldatigi icin yollarını ayırdılar 9 yaşımdan beri baba 3/4 ayda bir goruyodüm ve evde hic durmak istemezdim sürekli dışarda gezip kafamı dağıtırdımama 22 yaşına gelınce sorunlar aile problemleri baya büyüdü ve panik atak gecirmeye başladım sorunlar artınca epilesi nöbeti geçirmeye başladım ve sinili agrasif oldum sağ bacak sağ kolumu kulanamıyodum tükenmistim hiç bisey beni mutlu etmiyor du hic arkadaşim yok çünkü etrafımdaki ınsanlar beni cok yargılıyodu kendin yapıyosun herşey kafada bitiyor diyorlardı zamanla herkesi sildim cok mutsuz icine kapanık biri oldum kolumda sorun olduğu icin yazı yazamıyodum bu beni daha çok kotu etkiliyodu cunku hayalerım vardı hedefim üniversite kazanmaktı ama bırakmak zorunda kaldım sağlığım el vermiyordu bu beni cok üzüyordu psikiyatri iacları kullanmaya başladım bi nebze olsun sinirimi ve mutsuzluğumu bastırıyodu kafamı dağıtmak icin hersey yaptım ama bi ile yaramıyor cok yoruldum normal insan gibi olmak istiyorum bir işe başlamıştım ve iylesmistim ama taki patronum bana bağırıp mobing uyguladıgınıda tekrar kafaya takma bayılmalar ve nöbetlerim başladı ve işten çıkmak zorunda kaldım yine icimr kapandım ilaclarımın dozunu artırdım oda işe yaramadı ailem hergun bayıldığım icin dışarı cıkmama izin vermiyordu bu beni daha kötü etkiliyodu hergün evdeyim kafamı dağıtacak hiç bisey yoktu kafamdaki ses susmuyor sürekli pis suret görüyorum bana yardım edin neden sürekli mutsuz isteksiz biriyim sabaha kadar yaramıyorum neden boyle
Bu soru 3 Ağustos 2024 21:54 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar, çocukluk yaşantımızda belirli yaşantılar, travmalar, kayıplar yetişkin yaşamımızda da etkisini oldukça gösterebilir. Boşanmalar da çocukların ruhsal gelişiminde birtakım sorunlar ortaya çıkarabilir, özellikle boşanmanın çekişmeli ve ev içerisinde çeşitli şiddet örüntülerine maruz kalınıldığında bu sorunlar daha da yıpratıcı olabilir. Burada boşanmış çiftlerin çocuklarının hangi tür algılara kapılabileceğini bilmenizde fayda var, siz de çocukken bu duyguları yaşamış olabilirsiniz.
Çocuk, boşanmanın kendisinden kaynaklı olduğunu düşünerek kendini yargılar, cezalandırır (yetişkin yaşamında da kendi seçimi olmamasına rağmen olumsuz sonuçlanan durumlardan kendini sorumlu tutabilir).
Çocuk, boşanmayı istemediği durumlarda ebeveyn rolüne geçerek anne - babayı kontrol altına almaya çalışır (yetişkin yaşamda çevresindekilere karşı aşırı kontrol / denetime sahip kişiler olabilir).
Çocuk, boşanmayı engelleme amacıyla tüm ilgiyi üzerine çekip davranış problemleri gösterebilir (yetişkin yaşamında yaşadığı zorluklarda kendini olduğundan daha “kötü” gösterme eğilimi yaşayabilir).
Gördüğünüz üzere çocukların bilinçli bir şekilde olmayan düşünceleri vardır, ancak bu düşünceler yetişkin yaşama sirayet edilebilir. Yaşadığınız durumun BDT ile tedavisinde geçmişe dönüp çocukluğunuzda sizi üzen/sıkıntı veren dönemleri yeniden canlandırmanız istenir, zihninize gelen çeşitli görüntüler artık size sıkıntı vermeyene kadar bu yüzleşme devam eder. Bunun yanında çocukluğunuza mektup yazabilirsiniz, neler yaşadığınızı, neler hissettiğinizi, ya da annenize babanıza mektup yazın, vermek zorunda değilsiniz, kaygı seviyenizle asıl bağlantılı olduğunu düşündüğünüz ailenizle bu düşüncelerinizi paylaşmanızı öneririm, bununla tek başınıza mücadele etmeyin. Ancak şu anda bir yetişkinsiniz ve şu an buradasınız, geçmişiniz sizi mutsuz etse de ona sahipsiniz ancak geçmişiniz size sahip değil, yaşamda birçok şeyi deneyimlemişsiniz ve paylaşımlarınızdan yaşadığınız durumlardan çıkmak için sürekli farklı bir sürece girdiğinizi anlayabiliyorum bu isteğinizden vazgeçmeyin, Mindfulness terapinin rahatlatıcı egzersizlerini öneririm YouTube üzerinden rahatlıkla ulaşabilirsiniz. Anlattığınız problem düzenli terapi seanslarıyla üstesinden gelebileceğinizi düşündüğüm bir problem, ruh sağlığınızı ertelemeyin.
iyi günler dilerim.
