Aile

Narsist babamdan nasıl korunabilirim?

Gizli Kullanıcı13 Temmuz 2024 13:18

Babam narsist biri. Her mutlu anımızda berbat hissettiriyor. Sürekli onun istediği gibi yaşamak zorundayız. Onun yüzünden kendimi yetersiz ve değersiz hissediyorum. Bu yüzden herkes her an babam gibi beni yargılıyormuş gibi hissediyorum. Toplu ortamlarda kendimi iğrenç hissediyorum. Özelliklerde kimsenin beni tanımadığı ortamlarda. İstediğim sevdiğim şeyleri paylaşamıyorum. Ev ortamım çok huzursuz. Hayatımı babamın istediği şekilde yaşamak istemiyorum. Günün sonunda yine babamın istediği oluyor hep. Babamdan kendimi korumak için ne yapabilirim?

Bu soru 17 Temmuz 2024 09:24 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Sevgili danışan,

Narsist bireyler kendisini ön plana koyan, eşsiz oluşuyla övünen, empati duygusundan yoksun olurlar. Bu bireyler duygusal açıdan yoksun olduklarından ve güvensiz hissettiklerinden kendilerini aşırı sevmeye, yüksek standartlara bağlı yaşarlar.

Narsist bireyler çocukluk dönemlerinden itibaren ebeveynleri tarafından imkansız beklentilerin olduğu bir tutum görmüş olabilirler. Babanız ebeveynlerinizin beklentilerini karşıladığı takdirde değer, sevgi görmüş olabilir. Performansı iyi oldukça, başarılı oldukça takdir gören, iltifat alan bireyler büyüdüklerinde kendilerini hep daha iyi görmeye eğilimli, mükemmel olma mecburiyetinde olurlar. Çünkü ancak o zaman kendilerini değerli, sevilen ya da başarılı hissederler. Ancak değerli ya da sevildiğini hissettiklerine dair olumsuz inançlarını, düşüncelerini farkında değillerdir. Örneğin babanızın ‘’En iyi ben bilmezsem sevilmem, en iyi ben yapmasam değer görmem ya da benim istediklerim en iyi olarak değerlendirilip yapılmazsa başarısız olurum ve yine sevilmem’’ gibi olumsuz düşünceleri olabilir. Babanız kendi yetersizliğini –daha doğrusu yetersiz hissettiği duygularını- kapatmak ya da bastırmak için bu davranışlarla tetiklenerek sizi veya çevresini yetersiz hissettiriyor olabilir.

Narsist bir ebeveynle baş etmenin temeli baş etmemektir aslında. Narsist biriyle baş edemezsiniz, kendisiyle orta yolu bulmaya çalıştığınızda manipüle edilmeniz olası bir durumdur. Bu nedenle baş etmek yerine babanızı olduğu gibi kabullenmeyi deneyebilirsiniz. Kabullenmek de bir nevi baş etmektir. Kabullendiğinizde olumsuz duygularınız –üzüntünüz, mutsuzluğnuz, endişeleriniz- azalmaya başlayacaktır. Kabullenmeyle birlikte babanızın aslında kendi yetersizliğini bastırdığını, kendini nasıl hissettiğini yansıttığını düşünebilir, farkında olabilirsiniz.

Narsist bir ebeveynle yaşamınızı sürdürürken, babanızın olumsuz davranışlarından dolayı farkında olmadığınız bir durum; babanızın sizi önemsediği ve bu olumsuz inançlarında altında yatan kişiliğin hassas bir yapısı olduğu gerçeği. Evet yetersiz hissettiğinizden babanızın sevgisini farkında olamıyorsunuz anlıyorum. Çünkü babanızın sevgi dili, sevginin tanımı performans mükemmel oldukça takdir etmek, kendinin en iyi en mükemmel versiyonunu size göstermek olabilir. Bunu farkında olmanız yetersizliğinizle olumsuz duygularınızla baş etmenize yardımcı olabilir.

Narsist bir babanın sizde oluşturduğu yetersizlik duygusuyla baş etmeniz yani kendinize olumlama yapmanız, kendi yeterliliğinizi farkında olmanız gerekiyor. Kendi güveninizi oluşturmanız, kendi yeterliliğinizi farkında olmanız baş etmenizi kolaylaştıracaktır.

Sevgili danışan, süreçle başa çıkmakta zorlandığınızı, yorulduğunuzu görebiliyorum. Bu süreç içerisinde bir psikoloğa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz.

Sevgiler.

Klinik Psikolog Pınar Özdemir.

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Eşimle olan kavgalarımda hata mı yapıyorum?

Merhaba ismim fatma, 28 yaşındayım. 3 yıllık evliyim. 2 yaşında bir kızım var. Eşimle evlendiğimizden beri bana karşı yalanları ve ailesine karşı beni korumadığı için büyük kavgalar ediyoruz. Her kavgamız onun bana bu tür yanlışları yüzünden çıkıyor. Ben ona hiç yalan söylemedim ve hep arkasında duruyorum. Ama kötü bir yanım var ben çoğu kavgada eşimi evden kovuyorum, sonra bir şekilde barışıyoruz, ikimizde evliliğimiz boyunca çok bedel ödedik, maddi manevi çok fazla sorun yaşadık ama hep el ele verip ayağa kalktık. Aslında çok güçlü bi bağımız var. Eşim çoğu hatasını huyunu düzeltti ama 3 gün önce bi escort'u aramış olduğunu yakaladım ve telefon çalar çalmaz pişman olup kapattığını söyledi. O an beynimden vurulmuşa döndüm ve "bunu silmeyi unutmuşsun kesin başka zamanda aramışssındır" dedim. "Bi an şeytana uydum ama konuşmadım gitmedim, telefonu hemen kapatıp kendime kızdım" dedi. Ben o an ki şok ile yine evden kovdum dinlemedim bile. Sonra bana 15 dk boyunca mesaj attı, yapmadığını ve konuşmadığını yazdı hep. O gece cevap vermedim ama sabah ona içimi döktüm " Bana bunu nasıl yaparsın" diye sorguladım. Ama o kendini kanıtlamaya bile çalışmadan "sana yapmadım dedim beni dinlemedin, evet aradım ama anında pişman olup o açmadan kapattım, bana inanmıyosan itimat etmiyorsan boşanalım sıkıldım kovulmaktan" dedi ve ben sonradan yapmadığına inandım ama o benden vazgeçmişti. "Boşanalım böyle evlilik olmaz, hem seni hem kendimi yıprattım" dedi sürekli. Ben daha o arama kaydını , gördüğümü sindirememişken onun vazgeçmesi beni derinden yaraladı. Kovduğum için pişman oldum gururuna dokunmuş dedim konuşmaya çağırdım. "Ben bi hata yapıyodum haramdan döndüm ama sen beni kovarken ben o kapıdan son kez çıktım. Sana hiç ihanet etmedim seni çok seviyorum ama bi daha kovulduğum yere dönmicem, hep aynı şeyleri yaşıyoruz ben hep hata yapıyorum "dedi. Ve ben gururumu ayaklar altına alıp " sana güveniyorum bir daha kovmıcam yuvamızı bozmayalım çocuğumuz eksik büyümesin "dedim. 1 saat boyunca kararlı olduğunu boşanmak istediğini söyledi ve ben onu kırdığımı düşünüp özür diledim defalarca. Söylemeye utanıyorum ama yalvardım yuvamızı bozmayalım çocuğumuza yazık diye. En son" tamam 1 hafta boyunca gerçekten düşün, kararın değişmezse ben de boşanmaya ikna olucam " dedim ve kabul etti. Biliyorum o suçlu, her kavgamız ondan dolayı çıktı ama benim tek hatam her kavgada onu evden kovmak oldu. Sizce ne yapmalıyım? Yalvardığım, kendimi o duruma düşürdüğüm için çok utanıyorum. Sizce hata mı yapıyorum? Ben onsuz bi hayat düşünemiyorum bile. Evet çok hata yapıyor ama birbirimizi çok seviyoruz. İçimde sürekli ya kendimi ya onu suçluyorum , kafam çok karışık. Lütfen bana yardımcı olun çünkü ben hiç mantıklı düşünemiyorum.

Aile

Geçmişi her konuya dahil etmeden nasıl anda kalabilirim?

Geçmişte yaşadığım olayların etkisini üzerimden atamıyorum. Haksız yere patlanan o kişi olup işler kötüye gitmesin diye susmayı tercih ederek yada mecbur kalarak iyi olacağını düşündüğüm şeylerin sonrasında da yapılan yanlışın görülmemesi ve aynı şekilde haksız konuşmaların devam etmesi sonucunda en ufak yaşanan olayda itham da bütün kötü hissettiğim anların duyguların içimi kaplaması ve bunu biriyle paylaştığım da bana karşı yargıların oluşması mesela senin ailende böyle davrandı gibi ama ortada öyle bişey yok sırf konuyu manipüle edilmesi için söylenen asıl konudan uzaklaşmaya sebebiyet verdiği için daha çok sinirlerim anlasilmadigimi ailesine karşı korunmadigimi düşündugum için yüksek sesle konuşmaya ve fiziksel olarak kendimi iyi hissetmemeye başlıyorum geçmişte içimden atamadigim soyleyemedigim iyi olacağını düşünürek yaptığım hiçbir şeyin karşılığını ilerleyen zamanda da görmemek kalbini kırıyor ve bu kirikliklar hiç beklemedigim bı anda aklıma gelip hem düşüncelerimi hem vaktini hem enerjimi bitiriyor ama ben anı yaşamak istiyorum o an veremedigim tepkinin sorumlulugunu yada suclulugunu yaşamak istemiyorum çünkü bu hem beni hemde eşimi çok yoruyor herşey guzelken bir anda ne olduğunu anlayamıyorumyaşanılanlar annesi yüzünden yaşanılanlar içime sığmıyor hak etmediğim halde bu muameleyi görmek devam ettirilmesi canımı çok yakıyor uzaklaşmak istemiyorum ama yakında olamıyorum değersizlik hissediyorum hakkım savunulmamis gibi mutluluğum bı anda hiç alakasız biri yüzünden elimden gidince içimdeki duygulara sahip cikamadigim için kendimi suçluyorum kimden ne bekliyorum bilmiyorum neden böyle tekrarlayan düşünceler sariyo bilmiyorum çözmek ve geçmişi kiriklarla dolduran birinin geleceğimife mahvetmesine izin vermek onların manipülasyonlarina gelmek istemiyorum beni ve ilişkimi yıpratıyor siradanlasmis gibi hissediyorum sevdiğim adamı içimdeki duygularla anksiyeteyle baş edemediğim için bırakıp gitmek istemiyorum herşeyi akışına bırakmak istiyorum her zaman biriyle iyi olmaya çalışmak yada biriyle kötü olmak fikri beni neden geriyo bilmiyorum bı kerede kaybeden onlar olsun kendimi varlığımı göstermeye ihtiyacım yok ama neden bunu davranışlarına yansitamiyorum. Bu düşüncelerle başa çıkamayip anımı da kaybediyorum düşünce silsilesinden çıkmak istiyorum kendime eşime çocuğuma odaklanmak ve akışında gelen duygularla iyi ya da kötü yaşamak istiyorum eşimle bir olup bu mücadeleyi vermek bu hayatı yaşamak istiyorum enerjimi sömüren insanlardan benim hakliligimi anlamalarını istiyorum ve bunun ne yapmam lazım üstüme düşen görev ne bilemiyorum düşüncelerim içinde kayboluyorum ve durgunlasiyorum bu ilişki dinamigine iyi gelmiyo hassas bı insan miyim birazcık ilgimi bekliyorum eşimin beni sevdiğini yanımda olduğunu biliyorum ama bazen de gönlüm hoş edilsin minik jestler bekliyorum bu karışık duygu durumunu anksiyetemle öfkemle nasıl baş edil anda kalıp anı yaşayıp anı değerlendirebilirim ?

Aile

Eşimin bana karşı negatif yöndeki değişimi

Ben evleneli 9 ay oldu. Evlenmeden önce tüm ilgisi bende olan eşimin evlilikten sonra bana karşı olan tavırlarında değişimler fark ettim zamanla, bana karşı daha rahat, duyarsız, kırıcı ve bana eskisi kadar değer vermeyen birine dönüştü. Ailesi çok sorumsuz ve saygısızca davrandılar ikimize de. Evlendiğimiz zaman bunları sorun etmemeye, ailesini ilişkimizin dışında tutmaya çalıştım bize yaşattıklarından eşimi sorumlu tutup eksiklerini koz olarak kullanmadım. Kısacası ailelerden bağımsız kendi iç huzurumuzu daha ön planda tuttum ama yine bize sarsan ilk konulardan biri oldu, daha konu bunun dışına çıktı ve bizim içimizde ciddi öfke sorunlarına yol açtı. Evlendikten sonra eşimin ciddi bir manipülatör ve narsist bir kişilik olduğunu fark ettim. .. çocuk sahibi olmak istedi, bizim için bir şans olabileceğine inandım ben de. Şu an 5 aylık hamileyim bir bebeğimiz olacak ve hamileliğimin ilk gününden beri hayal kırıklığı ve stresle dolu günler geçiriyorum bu durumdan bebeğimin de üzerinde kalıcı hasarlar bırakması konusunda çok endişeleniyorum. Son 5 ay içerisinde eşimin beni aldattığını Hayatında samimiyetinin olduğu başka kızlar olduğunu öğrendim ( daha önce prensip olarak çok asosyal ve kadınlarla hiçbir yakınlığının olmadığını belirtmişti). Şu an bebek olması bu sorunları çözmek daha kolay olurdu ama henüz yeni, doğmamış bir bebek varken şimdiden onu bu travmalara maruz bırakmamak için her yolu denedim ama düzelmedi her şey daha kötü oldu daha çok açıldı aramız, hiçbir duygumunun, çabamın karşılığını alamıyorum. 3 haftadır ayrı şehirlerdeyiz 4 gün önce kafasını toparlaması ve biraz durulup düşünmesi için ona zaman tanıdım ve hâlâ benimle konuşmak istemiyor. Ben bu durumun içinden çıkamıyorum ve çok zorlanıyorum ne yapmam gerektiği konusunda hiçbir fikrim yok artık. Bana yardımcı olursanız çok mutlu olurum 🙏