Sosyal Hayat

Neden Dışlanmamak İçin Çaba Gösteriyorum?

sibelinko22 Haziran 2024 21:06

Arkadaş ortamında çoğu zaman kafamda hep soru işaretleri oluyor acaba benim hakkımdaki düşünceleri ne diye. Çoğu kez ona göre şekil almaya çalışıyorum dışlanmamak için. Sevilmeme duygusunu hiç sevmiyorum. Bu tanımadığım biri olsa bile. Geçenlerde bi arkadaşım bana çok sinirlisin ve diğerleride bundan rahatsız oluyor dedi ve bunu saatlerce taktım içimde garip bir his oldu burukluk hissi gibi bi şey. Hiç iyi hissetmedim çünkü bana göre rahatsız edecek düzeyde yapmamıştım bunu . Ve bunu söyleyen kişininde çok fazla hatası olan biri olması ayrıca canımı sıktı. Fakat buna rağmen dikkat etmeye başladım yaptığım hareketlere neden

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selam değerli danışan, dışlanmamak için çaba göstermek, temelde insanın sosyal bağlantılar kurma ve kabul görmesi gereksiniminden kaynaklanır. İnsanlar sosyal varlıklardır ve genellikle başkalarıyla ilişki içinde olmayı, bir gruba ait olmayı ve kabul görmeyi isterler. Bu ihtiyaçlar evrimsel olarak da kökenlidir çünkü insanların topluluklar halinde yaşamaları ve birlikte çalışmaları, hayatta kalma ve çoğalma şanslarını artırır.

Dışlanma veya topluluk tarafından reddedilme hissi, psikolojik olarak oldukça etkileyicidir. Bu tür bir deneyim, kişinin kendine olan güvenini zedeleyebilir, duygusal refahını olumsuz etkileyebilir ve hatta depresyon gibi durumları tetikleyebilir. Dolayısıyla, dışlanmamak için çaba göstermek, bu olumsuz deneyimleri önlemeye çalışmak anlamına gelir. Başkalarının beklentilerine veya normlarına uymak için, zamanla kendi değerlerinizden ve kimliğinizden ödün verebilirsiniz. Gerçek duygularınızı ve düşüncelerinizi saklayarak veya değiştirerek, başkalarının sizi kabul etmesini sağlamak için sahte bir benlik oluşturabilirsiniz. Bu belki de öyle bir hal alır ki; başkalarının beğenisi veya kabulü için sürekli olarak endişe duymak, stres seviyenizi artırabilir ve psikolojik olarak yıpratabilir.

Gerçek kimliğinizi gizlemek veya değiştirmek yerine, doğal ve sağlıklı ilişkiler kurmayı önemsemek doğru bir başlangıç gibi görünüyor. İnsanlar sizi gerçekten tanıyıp öyle kabul edebildiklerinde, ilişkiler yüzeysel kalmaz belki de. Bu yüzden, kabul görmek için değil de gerçek ve derin ilişkiler kurmak için çaba göstermek, daha sağlıklı bir yaklaşım olabilir. 

Eğer birisi size bir geri bildirimde bulunuyorsa, bu geri bildirimi olumlu bir şekilde değerlendirmek de bir seçenek olabilir. Ancak bu, kendinizi sadece başkalarının beklentilerine uydurmaya çalışmak anlamına gelmemeli. Kendinizi geliştirirken, kim olduğunuzu korumayı unutmayın lütfen. Arkadaşlarınızın size verdiği hissi anlamak elbette kıymetli bir bakış açısı. Ancak bir kişinin yorumu tüm ilişkilerinizi etkilemeli mi sizce? Arkadaşlarınızla sağlıklı sınırlar ve iletişim kurmayı öğrenmek, duygusal açıdan güçlenmenize yarayacaktır. :)

Kendinizle dost kalabildiğiniz arkadaşlıklar diliyorum.

Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Babam sevgilim ile evlenmemi istemiyor zora koşuyor durumu

3 gün önce hemen hemen 2 yıllık ilişkimi sonlandırdım.Ciddi bir adın atmak istedik fakat ailem bunu istemedi babam bu ilişkiye daha doğrusu erkek arkadaşımın ailesine karşıydı onları sevmediğini bize göre insanlar olmadığını belirtti sürekli ama ben istiyorsam olacağını da dile getirdi fakat olmaması için elinden geleni yaptı ailelerin tanışma sürecini uzattı erkek arkadaşımın babası babamla konuşmak istediğinde erkek arkadaşımın babasının her şeyi aceleye getirme durumunu beğenmeyen babam babasını kovdu erkek arkadaşımın babası kanser hastası son evrede tedavi görüyordu ve bizim ciddi bir adım atışımızı görmek istedi acelesi bu yüzdendi.Bunu anlamak istemeyen babam süreci uzattı uzattıkça erkek arkadaşımın ailesini oyaladıkça erkek arkadaşım babama bilendi ve nefret etmeye başladı ben nefretinin önüne geçemedim.erkek arkadaşım defalarca babasının ölmesi dahilinde bizim evliliğimizin onun için bir öneminin olmadığını belirtiyordu.Ve sonunda babası vefat etti 3 ay önce bu süreç ailecek çok zordu onlar için bende elimden geldiğince destek olmaya yanlarında bulunmaya çalıştım bir nevi vicdanımı rahatlatmak istedim babamın açığını kapatmaya çalıştım belki ben onlara iyi olursam ailemin babamın yaptıkları göze gelmez diye düşündüm.Ama bu tabiki erkek arkadaşım için geçerli olmadı babama daha çok bilendi nefret etti ve intikam almak istedi onlara nasıl davranıldıysa aynı şekilde babama davranmayı kendine bir görev edindi evlenene kadar görüşürüm evlendikten sonra babanla yüz yüze dahi gelmek istemiyorum selam dahi vermem evinize ayak basmam sen ailenin evine gidebilirsin ama ben gelmem demeye başladı.Her konusu açıldığı da hiddetlendi kendimi ortaya attığı da benim için dediğimde kendini ortaya atma sen ayrısın dedi.Bu süreçte babam hala onları kale almadı ve ailesini eve tanışmaya konuşmaya çağırmadı ailesi ve erkek arkadaşım daha çok hiddetlendi.Bu aramızda gerginliklere ve kavgalara sebep oluyordu ve bu yüzden ben elimden geldiğince erkek arkadaşımla konuşmamaya mesaj aramamaya çalışıyordum çünkü artık ne zaman konuşsam konu sürekli dönüp dolaşıp aileme yaptıklarına niye onları çağırmadıklarına ya da onlara evlilik konusunda bir cevap vermediklerine geliyordu ve bu beni kötü hissettiriyordu ben ilişkide kavga ermeyi gerilmeyi seven bir insan değilim daha doğrusu gerginliği seven bir yapım yok stres benim peşimi bırakmadı ve gün geçtikçe depresyona girdim ağlama krizleri sinir krizleri geçirdim ara ara içime kapandım iştahım kesildi zayıfladım sürekli uyku halindeydim uyumak ve uyanmak istemedim hiç ölmek daha kolay geldi çoğu zaman ama kendi canıma kıymayı hiç düşünmedim ilaçları bağımlı oldum sürekli baş ağrılarım nüksetti ve bu süreçte erkek arkdaşım ailem beni hiç anlamadı bu ilişki sürecinde ben sürekli alttan alan orta yol bulmaya çalışan herkesin gönlünü yapmaya çalışan yeri geldiğinde erkek arkadaşımın gazıyla ailemin üstüne yürüyen onları bir şeylere zorlayan taraf dediğimi yaptırmaya çalışan taraf oldum hep çabaladım çırpındım ve sonu da soruldum erkek arkadaşım beni sürekli bir seçim yapmaya zorladı ya ben ya ailen ,ya baban ya ben ,gel elimi tut ya da babanın evinde kal ,bir karar ver gibi cümleler kurdu hep bana.Onu anlamaya çalıştım hep anlayışlı olmaya çalıştım.Babam beraberliğimizi onayladı ama bu seferde şartlar koşmaya başladı biz doğulu insanlarız altına düşkünlüğümüz çok 650-700 gram civarı altın istedi ev istedi ve tabiki olmazsa olmazı düğünün yapılmasını istedi. Babam acıları dinsin biraz zaman geçsin içleri soğusun düğünlerini yapsınlar derken karşı taraf babaları on olmadığı isteyipte göremediği düğünü yapmak istemediler bu konuda erkek arkadaşım kesinlikle taviz vermedi evlenmeyecek dahi olsam düğün yapmam bekar kalırım dedi keza erkek arkadaşımın annesinde öyle yapmayacaklarını anneme kötü bir üslupla belirtti.Altınlar çok geldi aşamayacaklarını belirttiler altınlar konusunda bir nebze anlaştık ama düğün olmadı ben dulmuymuşum ya da kız kurusunuymuşumda düğün yapılmadan sessiz sedasız evden çıkacakmışım kendine değer kıymet ver dendi bana ailem tarafından.Bu konuda da orta yolu bulmaya çalıştım ama her ili tarafta yanaşmadı ve ben çok yoruldum bıktım yıldım kaldıramadım uyuyamıyor yiyemiyor içemiyordum bu süreçte.Erkek arkadaşım artık bir karar vermemi istedi ve bende düşünüp taşındıktan sonra ayrılmamızın her iki taraf için de iyi olacağını düşündüm aileler çok yüz göz olmuştu erkek arkadaşımın aileme karşı bir saygısı yoktu kalamamıştı herkese bilenmiş sürekli konuştuğumuzda bana senin ailen senin ailen diye başlayan cümleler kuruyordu.Bu bizim ikinci ayrılışım oldu bu arada ilkinde birinci senemiz olduğunda çıkarmaya başladığımız gün benden ayrılmıştı ben çok derinden sarsılmış ilk ilişkim ve gerçekten sevmiştim ailem yüzünden yine son bulmuştu o evlenmek için acele ederken ailem ablamın evliliği gündemdeyken bu ilişkiye olumlu bakmamıştı bir süre beklememizi söylemişlerdi ama o beklemek istememişti ve bitirmişti aradan 4-5 ay geçtikten sonra tekrar başlamak istedi ailesi tarafından aranmıştım bir şans daha vermeye karar vermiştim bu aslında onun beni terketmesiyle benim onu içimde bitiremezken alakalıydı bir şans daha vermek istedim ama şimdi keşke vermeseydim diyorum vermeseydim bu stresli sıkıntılı günleri yaşamamış olacaktım ve belkide onu unutmuş olacaktım şimdikini de ben bitirdim ama ilki kadar acı vermedi bana kalbim acımadı ölecekmişim gibi hissetmedim ilkinde böyle olmuştu çünkü.Şimdi ne düşünmem gerektiğini ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Yengesi hallolur bunlar tekrar başlarsınız dedi ama çevrem buna onay vermiyor bende ne yapacağımı bilmiyorum gözüm sürekli mesaj kutusuna gidiyor bir beklentim varmış ama olmasını da istemiyormuş gibi hissediyorum.telefonunu silmedim instagramdan takipleşiyorum hala ablalarının numaraları ekli bende annesininki ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim ne düşünmeliyim bilmiyorum seviyor muyum evet ama ölüyorum bitiyorum diyecek kadar değil yine aynı şeyleri yaşmak istemiyorum o stresi gerginliği yaşamak istemiyorum ayrıldığımızı bir tek aileden ablam kardeşim ve anneme söyleyebildim babamın haberi yok hoş söylesem göbek atar herhalde ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim ?