Psikoloji

Neden geçmişe takılıyorum ?

Gizli Kullanıcı5 Ocak 2025 22:41

Merhaba sürekli son zamanlarda geçmişe takılı kalıyorum örneğin birini sevmiştim kardeşimin o yada ben demesi kardeşimi seçmem, sınava hazırlanırken sen başaramadın olmuyor hissi, küçükken babannemin yaşadığı mahallede gecen cocukluğum, ( babannem vefat etti) okul anılarım, sürekli bir geçmişe özlem var içimde bunları çevremdekilere anlatma tekrarlı olarak şunu yaşamıştık bunu yaşamıştım diye anlatmam yani kısaca son zamanlarda sık olunca bu Ne yapmam gerekiyor sorusu barındı neden bunları düşünüyorum? Neden anlatma gereği duyuyorsun demeye başladım bende sormak istedim size şimdiden teşekkür ediyorum

Bu soru 6 Ocak 2025 11:48 tarihinde Psikolog Esra Yıldız tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan, öncelikle bu soruyu benimle paylaştığınız için çok teşekkür ederim. İçinde bulunmuş olduğunuz durumu çok iyi anlıyorum. Sizin için zorlayıcı bir durum olduğunu görüyorum. Geçmişin sürekli aklınıza gelmesi ve bunun hem geçmişi hem de bugünü etkileyen bir süreç olması.


Bu tür düşünceler ve duygular, genellikle hayatta bir şeylerin eksik olduğunu ya da şu anki anın stresli ya da zorlayıcı olduğunu hissettiğimizde ortaya çıkar. Zihnimiz çoğunlukla ya geçmişte ya da geleceğe gitme eğilimindedir. Şu anı yaşamaktansa geçmişin keşkelerine, geleceğin ise ihtimallerine odaklanırız. Burada kendimize sormamız gereken sorunun şu olması gerektiği düşüncesindeyim; geçmişin bizim için ne anlam ifade ettiği. Geçmişe dönüp bakmak, belki de o zamanlar daha huzurlu ya da güvende hissettiğimiz için bir tür kaçış olabilir.


Sürekli geçmişi anlatma ihtiyacı ise tam da bununla ilişkilidir, anlatarak hayatımızdaki yaşadığımız duygusal boşluğu doldurmaya çalışmanın bir yolu olarak görürüz. İnsanlar, yaşadıkları anıları tekrar tekrar anlattıklarında o anıların onlara verdiği güveni ve huzuru yeniden hissedebilirler. Fakat, geçmişte sıkı sıkıya bağlı kalmak, şu anı yaşamayı zorlaştırabilir. Geçmiş bizim için geçmişte kalması gereken ve çözümlenmesi gereken bir süreç olduğunu düşünmekteyim. Geçmişteki yaşamış olduğumuz olumsuz deneyimler eleştirel seslerimizi oluşturur. Eleştirel seslere yön vermek ise yine bizim elimidedir.


Bu noktada, geçmişle barış yapmak ve geçmişin size verdiği öğretileri alıp şu anki hayatınıza entegre etmek önemli olabilir. Aynı zamanda, şu anı, geleceği ve geçmişi dengelemek için duygusal olarak biraz daha esnek olmak gerekebilir.


Sizin için belki faydalı olabilecek bir şey, bu hislerle ilgili biraz zaman ayırıp derinlemesine düşünmek ya da bir terapist ile konuşmak olabilir. O anıların size neler hissettirdiğini keşfetmek, onlarla barışmak ve o duyguları anlamak daha sağlıklı bir perspektif kazandırabilir. Bazen duygularımızı bir uzmandan dinlemek, kendimize dair farkındalık yaratabilir.


Umarım bu söylediklerim bir nebze olsun yardımcı olmuştur. Kendinize karşı nazik ve sabırlı olun, çünkü bu süreç zaman alabilir.


Sevgiler,


Psikolog Esra Yıldız

alinti

Teşekkür ederim

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Belirli profildeki insanlarla saçma bir ilişki kurup takıntı yapıyorum

Merhaba, öncelikle geçmiş yıllarda (ortaokul dönemi özellikle) sosyal anksiyetenin manyak bir seviyesini yaşamış birisiyim şuanda baya azaldı. Sormadan önce annemle ilişkimizin iyi olmadığını belirtmek isterim belki bununla ilgili bir şeydir bilmiyorum. Ortaokulda aşırı mutsuz ve kaygılı olduğum bir dönemde bir hocam benim durumumu fark edip sürekli beni izlemeye başladı hatta bir odaya götürüp bir şey anlatmak isteyip istemediğimi sormuştu sonrasında onunla zihnimde garip bir ilişki kurmaya başladım sürekli onunla ilgili düşünceler geçiyordu kafamda. Gerçek hayatta beni sürekli gözetlediği için takıntı yapmıştım, mesela arabasının rengini biliyordum ve yoldaki bütün o renk arabalar geçerken aşırı terliyordum vs. o geçiyor ve beni izliyor gibi hissediyordum böyle her an her yerde beni izliyordu sanki her yerden o çıkacak gibi stres oluyordum. Ama bir yandan da zihnimde içimdeki kocaman bir boşluğu onunla doldurmaya çalışıyordum. Yani gerçek hayatta sürekli beni izleyen ve kaygılı hissettiren birisiyken zihnimde çok şefkatli benim istediğim gibi davranan sarıldığımı düşündüğüm birisiydi ya da ona benzeyen şefkatli birisini kurmuştum kafamda. Bir de onun hayatındaki her şeyi aşırı merak eden ve takıntı haline getiren ayrıca kıskanmaya başlamıştım diğerlerinden. Oturduğu mahalle, yaptığı hobiler, hayatındaki insanlar, doğduğu yer fln sürekli bir araştırma halindeydim o şeyleri gördüğümde oralardan geçtiğimde sadece zihnimde o vardı zihnim her an onunla doluydu yani ve bu beni çok yoruyordu. Bu böyle yıllarca sürdü sonra zar zor bitti. Daha sonrasında yine onun profilindeki insanları takmaya başladım bu şekilde, gerçek hayatta başlarda iyi bir ilişkimiz oluyordu ama sonrasında takıntı haline getirmeye başladığımı fark ettiğimde korkup uzaklaşmaya çalışırken onları da üzüyordum. Sonra bir psikologa gitmeye karar verdim sosyal kaygı için. Ve o kişiyi de bu profilde birini seçtim ve ona da takıntı yaptım her an sürekli zihnimde onunla konuşuyorum diğerlerinde olduğu gibi gerçek seanslarda konustuklarimiz da zihnimde tekrarlanip duruyor uyuyamıyorum artık ve onun hayatına da taktım yukarda bahsettiğim gibi . Konuşurken bazen saçmalıyorum soru soruyor ve farklı bir şey anlatıyorum kaygilanip beynim duruyor oradayken eve gidince de kendime aşırı kızıp sinirimi kendimden çıkartıyorum o yüzden artık devam etmek istemiyorum ama zihnimde bitmiycek biliyorum orda çözmek istediğim sorunlarda da bu yüzden pek ilerleme kat edemedim bir de onu da üzmek istemiyorum. Umarım anlamışsınızdır nasıl bir manyağım bende bilmiyorum ne yapmalıyım?