Psikoloji

Neden kendimi bulamadığımı hissediyorum?

Gizli Kullanıcı5 Mayıs 2024 15:20

12. Sınıf öğrencisiyim sınavdan dolayı çok fazla stres ve baskı altındaymıs gibi hissediyorum çok fazla kaygılarım düşüncelerim var istemsiz bir şekilde yapamama korkusu var bunun yanında ailemi gururlandıramam korkusu da çok fazla onlara zarar verdiğimi düşünüyorum sözlerimle çünkü çok agresif hiç gülmeyen sürekli sinirlenen biriyim bu şeyler ders çalışmami çok etkiliyor masanın başına oturduğum zaman asla odaklanamıyorum kaygılar endişeleri umutsuzluk tekrarlaniyor kafamda bu yüzden son zamanlarda ders çalışmayı bıraktım bu durumu ailem fark ediyor ve daha çok üstüme geliyor sürekli ağlıyorum sürekli iğrenç hissediyorum kendimi çok sıkıyorum ağlarken etrafıma zarar vermek istemiyorum kendimi sarıyorum kollarımla tırnaklarımı batırıyorum başkasına zarar vermektense bu daha mantıklı geliyor sakinleşmek için bekliyorum öylece yağmur olduğumu düşünüyorum bir yağmur gibi yagiyorum buharlasiyorum ve tekrar damlaya dönüşüp tekrar yagiyorum yeniden doğuyorum bu düşünce ile az da olsa sakinlesebiliyorum sayı sayıyorum bazen yüze kadar o da yardımcı oluyor sorduklarında hiç bir şey anlatamıyorum yetersiz beceriksiz biri gibi hissediyorum sanki hiç buraya ait değilmiş gibi kafamdan bir sürü düşünce geçiyor bazen o kadar çok yüksek bi noktaya geliyor ki hani boğuluyormus gibi hissediyorum burda olmamalıymışım gibi kendime zarar verme düşünceleri hiç gitmiyor kafamdan ama yapmamak için kendimi engelleyebiliyorum ben bilmiyorum kendimi bulamıyorum gibi hissediyorum kimim ne için burdayım neden sürekli bu haldeyim neden hep başarısız oluyorum bu kadar iğrenç hissediyorken burda olmamın ne anlamı var bu sorulara bi türlü cevap bulamıyorum.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Yaşadığınız stres, kaygı ve umutsuzluk hissi, sınav kaygısı, aile beklentileri ve özsaygı sorunları gibi birçok farklı etkenin bir araya gelmesiyle olabilir.

Öncelikle, bu duyguları yaşamanın normal olduğunu kabul etmek önemlidir. Bu duygularla başa çıkmanın yollarını aramak, duygusal iyileşme sürecinin bir parçasıdır. Profesyonel bir destek almak, bu duyguları anlamanıza ve bunlarla başa çıkmanıza yardımcı olabilir.Psikoterapi süreci sırasında, duygularınızı ifade etme, olumsuz düşünceleri sorgulama ve daha sağlıklı başa çıkma stratejileri geliştirme fırsatı bulabilirsiniz. Ayrıca, stres yönetimi ve gevşeme teknikleri gibi pratik araçlarla stresinizi azaltmayı öğrenebilirsiniz.Unutmayın ki, bu süreç bir dönüşüm ve iyileşme sürecidir. Kendinize ve duygularınıza odaklanarak, daha sağlıklı bir zihinsel duruma ulaşabilirsiniz. Profesyonel destek almak, bu süreci hızlandırabilir ve daha sağlıklı bir yaşam sürmenize yardımcı olabilir.


Psikolog Ayten Çelikörs

Yorumlar

Gizli Kullanıcı

Teşekkür ederim cevabınız için biraz da olsa rahatlama hissi geldi. Profesyonel bir destek konusunda bilmiyorum kararsızım ama ilerleyen sürede düşünürüm.

Cevaplanmış benzer sorular

İletişim

Duygusal ve zor konularda kendimi ifade edemiyorum, hemen ağlamaya başlıyorum

Hem ailemle hem de romantik ilişkimde bir problem olduğu zaman kendimi açıkça ve net bir şekilde ifade edemiyorum, konuşurken bir süre sonra ağlamaya başlıyorum. Ailem geçmişte uğradığım travmalarımı bilmiyor,bunlardan bazıları çocukken cinsel istismar, taciz vb. bazıları da hastalık vs gibi durumlardan ötürü çektiğim yoğun fiziksel acıdan oluşuyor bunların yanında öfkemi kontrol edemiyorum, çabuk sinirleniyorum, hepsinin tabii ki de ruhuma sirayet ettiğinin farkındayım ve iyileşmeye çalışıyorum. 24 yaşındayım, annem bana hep "geçmişin güzel şeylerini görmüyorsun kötü olaylarda takılı kalmışsın" demişti. Duygusal açıdan onlar tarafından ihmal edildiğimi, birçok ihtiyacımı karşılayamadıklarını beni koruyamadıklarını düşünüyorum, ve bu durum beni çok öfkelendiriyor, ben çocukken annem babaannem ile dedeme bakıyordu aynı evde onlarla birlikte yaşıyorduk, çocuk halimle onlara hizmet etmeye zorlanıyordum bu durum 21 yaşıma kadar devam etti, babam uzakta çalışıyordu eve yılda birkaç kez geliyordu, şuan bile uzakta. mevcut durumum bazen annemle bazen de tek yaşıyorum. Annemi çok üzüyorum, biliyorum ki o da çok zorluklar çekti. Fakat sadece kendi acılarımı söyleyip duruyorum. Çoğu zamansa anne babamın ebeveyniymişim gibi davranmak durumunda kaldım.Sevgilim çok anlayışlı ve kendimi onun yanında çok güvende hissediyorum. Onunla her konuda daha açık konuşabilmeme karşın tartışmalarımızda ağlamaya başlıyorum. İlişkimiz benim duygusal durumum ve halledemediğim problemlerim yüzünden zarar görüyor, evet ona bağlı hissediyorum ve de onunla olmayı çok istiyorum. Onu üzmemeyi, benim yüzümden kendisini değiştirmek zorunda hissetmemesini istiyorum, olduğumuz gibi aynı yolda yürüyen iki farklı insan olma özelliğimizi iletişim problemlerim yüzünden kaybetmek istemiyorum. Sevgilim bana, ilişkide bekar gibi davranıyorsun, çift olduğumuzu unutuyorsun, senin canın nasıl istiyorsa öyle devam ettik ilişkiye ve sen kendin yönlendirdin demişti. Değişmeyi ve dönüşmeyi çok istiyorum, maddi durumum elverişli olduğunda terapiye başlayacağım, fakat bu süre zarfında ilişkilerimi düzeltmek için neler yapabilirim? İletişim eksikliğimi nasıl giderebilirim? Sürekli ağlama hissini nasıl engelleyebilirim?Teşekkür ederim 💖