Psikoloji

Neden sürekli kendimi soyutluyorum?

Gizli Kullanıcı13 Ekim 2024 19:07

Geç kalmışlık hissi yaşıyorum. Kendimi kaybetmiş gibi hissediyorum bir türlü toparlayamıyorum ve çok düşünüyorum zihnimi susturamıyorum . Sürekli aniden modum düşüyor kendimi çok yalnız hissediyorum . Etrafımdaki kimsenin anladığını da düşünmüyorum. Sürekli yeni bir hayat açıyorum kurallar belirliyorum fakat bir tanesini çiğneyince o hayatımı siliyorum tekrar başa dönüyorum. Bazı dönemler her şeye sıfırdan başlıyorum bazen de çıkmaza giriyorum ve kendimi odama kapıyorum temel ihtiyaçlar dışında hiç bir şey yapmıyorum.

Bu soru 21 Ekim 2024 09:42 tarihinde Psikolog İlknur Yılmazgil tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan,


Bu hissettiğin "geç kalmışlık" duygusu, pek çok insanın zaman zaman yaşadığı bir duygudur. Kendini kaybetmiş gibi hissetmek, zihnini susturamamak ve sürekli düşüncelere dalmak, aslında içsel bir arayışın işaretleri olabilir. Bu tür duygular, hayatında bir şeylerin eksik olduğu hissiyle birleştiğinde, yalnızlık ve kendini izole etme eğilimlerini beraberinde getirebilir.


Sürekli olarak yeni hayat kuralları belirleyip, bu kuralların birini ihlal ettiğinde baştan başlama döngüsü de aslında kendinle ilgili yüksek beklentilerin ve mükemmeliyetçi bir tutumun işareti olabilir. Bazen, kendine koyduğun kurallar ya da beklentiler, gerçek hayatta sürdürülebilir olmayabilir ve bir "hata" yaptığında, tüm düzenini yıkıp yeniden başlama isteği, içindeki hayal kırıklığını daha da büyütebilir. Bu da seni, kendini odana kapatma ve temel ihtiyaçların dışında hiçbir şey yapmama noktasına getirebilir. Bilişsel davranışçı terapi ekolünde buna ya hep ya hiç düşünce tarzı diyoruz ve bu çarpık bir düşünce tarzıdır.


Bu tür döngüler, genellikle bir içsel tatminsizlik ve duygusal bir boşluk hissinden kaynaklanır. Kendini bir yandan "daha iyi" bir noktada görmek isteyip, bir yandan da sürekli olarak bu hedeflere ulaşamamak ya da başladığın şeyleri sürdürememek seni hem duygusal hem de mental olarak çok yoruyor olabilir. Düşüncelerin seni esir almış gibi hissettiğinde, bunları yönetmek ve zihnini sakinleştirmek oldukça zorlayıcı hale bürünebilir.


Bu noktada yapman gereken şeylerden biri, kendine karşı daha esnek olmayı öğrenmek olacaktır. Kendine koyduğun kurallar ve beklentiler, seni motive etmekten ziyade baskı altında hissetmene neden olur. Belirlediğin hedeflere ulaşmak, adım adım ve küçük ilerlemelerle gerçekleşir; her şeyi bir anda çözmeye çalışmak seni daha da çıkmaza sokabilir. Ayrıca, zaman zaman yalnızlık hissetmen doğal olabilir ama bu hisleri kabullenmek ve kendine bu süreçte daha anlayışlı davranmak önemlidir.


Bir diğer önemli adım, profesyonel bir destek almayı düşünmek olabilir. Zihnindeki bu yoğun düşünce akışını durdurmak ve daha sağlıklı düşünce kalıpları geliştirmek için bir terapist ile çalışmak, sana zihnini nasıl daha iyi yönetebileceğin konusunda yardımcı olabilir. Bilişsel davranışçı terapi gibi yöntemler, bu tür düşünce döngülerini kırmana ve daha dengeli bir ruh hali geliştirmeni sağlar. Yukarıda da belirttiğim gibi ya hep ya hiç düşünce tarzını bilişsel davranışçı terapi ile çok güzel yönetebilirsin.


Umarım bir nebze de olsa yardımcı olabilmişimdir. Kendine iyi bak.

Esenlikler dilerim.

Psikolog İlknur Yılmazgil.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kendimi bulamıyorum, kendime ulaşamıyorum

Her şeyin çok ince çizgisindeyim hayatımda ilk defa bana ben bile ulaşamıyorum. Hani her şeyin bittiği bir nokta vardır susarsın ağzını bıçak açmaz bağırırsın kimse duymaz kusarsın kimse görmez daha sonra küçük bir pencereden bir ışık görürsün bakıp bir mucize beklersin ya işte ben tam olarak o noktadayım. İlişkim bitsin de istiyorum bir yanım bekle diğer yanım mucize olacak kal diyor beni bu çıkmazdan çıkarın. Belki biri de başımı okşasa sabaha kadar ağlayacaktım ama herkes sırtımı sıvazladığı için dimdik ayakta durmak zorunda kaldım. Manevi olarak çökük ama başkasının gözünde bu hayatı yaşıyorsun dediği kişiyim. uyuyamıyorum çünkü gözlerimi her kapattığımda aşırı düşünmeye başlıyorum. Ve Buda beni her seferinde öldürüyor. Bir insanı hayal kırıklığına uğratmak çok ağır bir şey değil midir ? Beni paranoyak birine çevirdiler eşim ve ailesi. Dışarıda neşe saçan biri iken evin içinde kendi içimde mezar kazıyorum resmen. Benim sorunum ne bilmiyorum herkes beni yarı yolda bırakıyor yalan söylüyor yerime başkasını koyuyor en kötüsü de herkes benden vazgeçiyor. Ben o kadar kötü biri miyim ya? Önce beni delirttiler şimdi de adımı deli diye anıyorlar. İlaçlara mahkum kaldım aylarca bebeğim emiyor diye bıraktım çocuklarıma sarıldım bana zamanla ilaç olan çocuklarım bile dert olmaya başladı. Bütün acılarımı evlatlarıma sarıldığımda unutmuş gibi yaptım. Ben benliğimi yitiriyorum galiba bu kadarı bedenime fazla. Beni bu hastalıklı ilişki ruh halinden biri tutup çıkarabilir mi ? Çünkü sevgi bu değil biri bana gerçekten sevilmeyi değer görülmeyi öğretsin kendime yaptığım bu haksızlık içinde boğuluyorum.