Oglum panik atak geçiriyor ona yardimci olmak istiyorum

Merhabalar Sevgili Ebeveyn,

Oğlunuza yönelik gösterdiğiniz duyarlılık ve yaşadığınız durumu dürüstlükle ifade ettiğiniz için sizi tebrik ediyorum. Okuduklarınızdan hissettiğim şu ki, hem anne olarak endişeniz oldukça yoğun, hem de oğlunuzun geçirdiği değişimler karşısında zaman zaman çaresiz hissediyorsunuz. Özellikle ergenlik çağında bir çocuğu anlamak, çoğu zaman büyük bir sabır ve dikkat gerektiriyor; sizi bu kadar yoran ve zorlayan şey tam da bu ikilemler olabilir. Bir yanınız mantıkla süreci yönetmeye çalışırken, diğer yanınız duygusal anlamda da oğlunuza ulaşmak istiyor gibi görünüyor.

Oğlunuzun daha fazla okulda olmakla birlikte evde de panik ataklar geçirdiğini belirtmişsiniz. Panik ataklar ve öfke patlamaları, çoğu zaman altta yatan duygusal ihtiyaçların sinyalini verir. Oğlunuzun bu yaşta, özellikle okulda böyle yoğun ataklar yaşaması, baskı ve beklentilere hassaslaşmasıyla ilişkili olabilir. Bazen sadece dersler, sınavlar değil; arkadaş ilişkileri, öğretmenlerle yaşanan gerginlikler ya da sosyal çevrede hissettiği yalnızlık da bu atakları artırır. 13 yaşındaki bir çocukta sık yaşanan panik ataklar, genellikle yoğun kaygı, kontrol kaybı hissi, aile içi iletişim problemleri ve ekran kullanımının işlevsel olmayan şekilde düzenlenmesi ile tetiklenebilir. Ekran bağımlılığı çoğu zaman baş etme yöntemi olarak gelişir yani çocuğun dış dünya ile baş edemediği durumlarda sığındığı güvenli alan haline gelir. Bu güvenli alan aniden ellerinden alındığında kontrol kaybı ve öfke ile yanıt verirler. Peki siz oğlunuz için neler yapabilirsiniz birlikte bakalım.

Bu noktada en önemli konu panik anlarının sağlıklı bir şekilde yönetilmesi olacak. Durumu sakin kalarak, çocuğunuzun duygularını ona yansıtarak, yanında olduğunuzu hissettirmeniz faydalı olacaktır. Örneğin  “Şu an korkmuş ya da bunalmış görünüyorsun, ne olsa sana iyi gelir?” ya da “Nefesini biraz birlikte düzenleyelim.” Bu noktada panik anının yatışmasına katkı sağlayacak 4-7-8 nefes egzersizi deneyebilirsiniz.

İkinci olarak ekran süresini ele alalım. Ekran süresi, panik ve krizle sonuçlanıyorsa bu bir “bağımlılık döngüsü”ne girmiş olabilir. Bu durumda ani kesmeler ceza değil yoksunluk hissi yaratır. Peki ne yapabilirsiniz? Çocuğunuzun hangi oyunları sevdiğini, internette neler yaptığını kendisinden dinlemeyi deneyebilirsiniz. Bu sayede oğlunuzla yakınlaşabilir ekrana ayrılan süreyi birlikte belirleyip, ikiniz için ortaklaşa alınmış bir karar haline getirerek baskıyı ve çatışmayı hafifletebilirsiniz. Böylece çatışma değil, işbirliği ön plana çıkar. Ayrıca ekranın yerini alabilecek aktiviteler sunmak da etkili olacaktır.

Bu süreçte oğlunuzla ilişkinize yardımcı olacağını düşündüğüm farklı önerilerim de olacak;

Ev içi iletişimi güçlendirmek adına oğlunuza okuldan geldiğinde günün nasıl geçti gibi bir soru yerine "Bugün nasıl hissediyorsun?" gibi bir soru ilişkisel zemininizi iyileştirebilir.

Ergenlikte öfke altında çoğunlukla incinme, başarısızlık hissi, yalnızlık vardır. "Çok sinirli" dediğiniz anlarda bile, altında hangi duygular olabileceğini birlikte anlamlandırmaya çalışmanız oğlunuzla ilişkinize güçlendirmeniz adına çok daha işlevsel olacaktır.

Düzensizlik kaygı yaratabilir. Oğlunuza özellikle uyku, yemek, ekran süresini içeren bir rutin oluşturabilirsiniz. Rutinler çocuğunuza kontrol duygusu verecektir.

Son olarak bu süreçte kendi duygularınızı, ihtiyaçlarınızı ertelememenizi, kendinizi suçlamamanızı ve zorlandığınız yerlerde uzman desteği almaktan çekinmemenizi rica edeceğim.

Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum. Değerlendirilmesini istediklerinizi yeni bir soru ile sorabilirsiniz.

Psikolog Fatma Gizem Bitgen