Ölen annemin acısını nasıl dindiririm?
Annemi 9 ay önce kaybettim ve 6 yaşında bir kız kardeşime bakıyorum her şeyi benim sorumluluğumda o vefat ettikten sonra ağlayamadım bile o üzülmesin diye onu o kadar çok özlüyorum ki kimse sen nasılsın bile demiyor çok yoğun bir iş hayatım var bu arada 20 yaşındayım çok zor zamanlar benim için onu çok özlüyorum bazen ağlıyorum ama yokluğu çok zor geliyor nasıl baş edebilirim bununla bilmiyorum 6 aydır mezarına bile gitmiyorum sanki ona küsmüşüm gibi ama öyle değil aslında kabullenmek zor geliyor bu arada annem i*ti*ar etti özlüyorum onu herkes diyor ki psikoloğa git ne anlatıcam ki diyorum kendi kendine olan olmuş işte diyorum böyle şeyler işte.
Bu soru 15 Ocak 2025 12:07 tarihinde Psikolog Fatma Gizem Bitgen tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar sevgili danışan,
Öncelikle başınız sağ olsun. Geçtiğiniz bu zor zamanlarda kendinizi dürüstlükle ifade ettiğiniz için sizi tebrik ediyorum. Yaşınız çok gençken annenizi kaybetmenin, küçük kardeşinize bakmanın ve aldığınız sorumlulukların siz de bıraktığı yükü anlıyorum, duygularınızı paylaşıyorum.
Bu süreçte neler yapabilirsiniz birlikte bakalım.
Anneninizin kaybı çok yeni ve yaşadığınız tüm duygular çok anlaşılır. Duygularınızı kabul edin sevgili danışan, bastırmayın. Ağlamak istiyorsanız ağlayın, annenize küsmüş de olabilirsiniz, gittiği için öfkeli de olabilirsiniz. Tüm bu duyguları kabul edin. Yasınızı yaşayın.
Şimdi hayatınızın geri kalanına nasıl sağlıklı bir yer açabilirsiniz bunu konuşmak isterim.
Öncelikle belirtmeliyim ki hayatında kayıp yaşamamış hiç kimse yoktur ve her kayıp yeni bir büyümeyi beraberinde getirir.
Herkesin kaybı kabullenme yani yası yaşama süreci farklıdır ancak herkes bu süreçlerin bir kısmından öyle ya da böyle geçer. Bu nedenle size yas yaşama adımlarını yaşadıklarınızı anlamlandırmanız adına açıklayacağım. İlk olarak inkar ederiz yaşadığımız kaybı inkar ederiz. Bu aslında bir şok tepkisidir. Gidenin gidişini kabullenmek istemeyiz belki onun tabağını hala masaya koymaya devam ederiz. İkinci adımda öfkeleniriz bizi neden bıraktı, ona ihtiyacımız vardı, vedalaşamadık diye öfkeleniriz. Üçüncü adım pazarlıktır. Hayatımızda olsaydı daha iyi olurdu, bazı şeyler daha kolay olurdu diye düşünürüz. Dördüncü adımda yokluğu biz de depresyon etkisi yaratır. Son adımda ise kaybı kabulleniriz. Bu adımda yaşananları anlamlandırırız ve enerjimizi hayatımızın geri kalanına vermeye çalışırız. Size kabullenme yolunda neler yapabileceğinizi açıklamak istiyorum.
Öncelikle yukarıda da belirttiğim gibi kendinize zaman tanıyın, duygularınızı yaşamaya alan açın.
Kendinize bakın, neye ihtiyacınız var görün ve kendinizi ihmal etmeyin.
Gelecek için hedefler belirleyin. Anneniz hayatta olsaydı sizin iyi yerlerde olmanızı isterdi, mutlu olmanızı isterdi. Annenizin kaybı çok acı, sizi anlıyorum ama önce kendiniz sonra kardeşiniz ve diğer sevdikleriniz için hayata tutunmaya çalışın. Bu hedefler uğruna harekete geçin.
Ve destek almaktan lütfen çekinmeyin. Evet olan oldu terapi annenizi geri getiremez ama sizin daha sağlıklı bir geleceğe sahip olmanız için yolunuzu bulmanıza yardımcı olabilir, süreci daha sağlıklı atlatmanıza yardımcı olabilir.
Ayrıca yasınızı güvendiğiniz birine anlatmanız, annenize mektup yazmanız, anneniz için bir anı kutusu yapmanız kaybınızı kabullenmenize yardımcı olabilir.
Umarım cevabım faydalı olmuştur.
Bu süreçte yalnız değilsiniz bizlere her zaman yazabilirsiniz.
Sağlıklı günler dilerim.
Psikolog Fatma Gizem Bitgen
