• Anasayfa
  • Sorular
  • Özgüvensiz olduğum için kendimden nefret ediyorum! Bu durumdan nasıl kurtulabilirim?
Psikoloji

Özgüvensiz olduğum için kendimden nefret ediyorum! Bu durumdan nasıl kurtulabilirim?

Gizli Kullanıcı30 Eylül 2024 19:41

İyi günler Çok özgüvensiz bir insanım. Bu özelliğimden dolayı kendimden tiksiniyorum. Kendimi sürekli acımasızca eleştiriyorum. Kendime olan saygım yok denecek kadar az. Üniversite öğrencisiyim , kendimi geliştirmem gerekiyor. Yapmak istediklerimi ben değil de başkası yapınca kendime kızıyorum harekete geçemediğim için. Modum anında düşebiliyor. Gözüm sürekli yere bakıyor. Kendimi boğazlamak istiyorum. Sinirlenince kendime zarar veriyorum. Bu ruh halinde olmaktan çok sıkıldım artık. En ufak bir şeyde kendimi suçluyorum. Her seferinde kendimi rezil ediyorum sürekli hata yapıyorum. Olumsuz düşüncelerden bir türlü kurtulamıyorum 🥺 ne yapmam gerekiyor sevemiyorum kendimi bir türlü...

Bu soru 2 Ekim 2024 12:28 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan, yaşadığınız durumu anlıyorum. Öncelikle, kendinize karşı yaptığınız acımasız eleştiriler; özgüvensizliği, kendini suçlamayı, özsaygı eksikliğini beraberinde getirebilir. Bu tür durumlar bizim günlük yaşam kalitemizi etkileyen durumlardır. Yaşadığınız durumun farkında olmak ve çözmek için adım atmak güzel bir başlangıçtır.

Kendini eleştirme ve yetersiz hissetme duyguları çocukluk dönemi deneyimlerinden kaynaklanabilir. Zorlu yaşam olayları veya olumsuz içsel diyaloglar da kaynaklardandır. Kendi başarılarımızı görmezden gelmek, yok saymak ya da küçümsemek; sürekli olarak kendimizi sert bir şekilde eleştirmek; özgüvenimizin düşmesine sebep olabilir. Kendimizi algılayış şeklimizin bozulması ile kendimizden nefret etmeye başlarız. Aslında baktığımızda tüm duygular ve hisler birbiri ile bağlantılı ve bir döngü içerisindedir.

Burada kendimize karşı acımasız olmak yerine yakındığımız problemleri çözmeye ve kendimize anlayış göstermeye başlamalıyız. Kendimize özşefkat göstereceğiz. Özşefkat, bir şeyi mükemmel yapamamanın ya da hata yapmanın normal ve insani bir durum olduğunu bilmek aynı zamanda kendimize karşı nazik yaklaşmaktır. Hata yaptığında kendini nasıl değerlendiriyorsun? Kendine nasıl yaklaşıyorsun bunları fark et.

Kendine "Ben bir insanım, hatalar yapabilirim, bu beni kötü yapmaz. Her insan hata yapar" cümlesini hatırlatmana ihtiyacın olabilir.

Kendimizi sürekli olarak eleştirmek, olumsuz düşüncelerimizden kaynaklı olabilir. Düşünceler bazen zihnimizde yer edinir ancak bunları değiştirmek ve farklı bakış açıarını edinmek bizim elimizdedir.

Bir süreç içerisinde olabilirsin, çözme adımı atmak ve ilerlemeyi görmek sana iyi gelecektir.

Öncelikle olsumsuz düşüncelerin geldiğinde bunları fark etmelisin. Bu düşünceler ne? Bana ne hissettiriyorlar? Bu düşüncelerim gerçek mi? Gerçek olmayan yanları ne?

Örneğin düşüncen, "Hiçbir şey başaramıyorum" cümlesi ise Başarılarının güçlü yanlarını bulmalısın.

Başarı, yalnızca büyük başarıları içermez aynı zamanda küçük başarılar da başarıdır. Başardığın küçük şeyler nelerdir? bunun üzerinde düşünmeli ve not etmelisin. Bir kağıda yazmayı dene, böylece hem onların varlığını bilmiş hem de gözünle görmüş olabilirsin.

Olumsuz düşüncelerin çoğunlukla zihnimize geldiğini öğrendik, o düşünceler geldiğinde gerçekleriyle değiştireceğiz. "Hep hata yapıyorum, hep başarısızım" cümlesinin alternatifi "Bu sefer hata yaptım ama hep başarısız olmadığım anlamına gelmez" ile değiştirmelisiniz.

Duygularınızı ifade edemediğinizde kendinize zarar verdiğinizi söylemişsiniz. Sağlıklı bir yol bulmak önemlidir. Duygularını sağlıklı ifade etmek için öfkelendiğinde bunun bir duygu olduğunu ve işin kabul etmekte olduğunu bilmelisin. Sonrasında nefes egzersizi, meditasyon, yürüyüş, egzersiz gibi birçok şey deneyimleyebilirsin. Kendine verdiğin zarar oldukça tehlikeli, bu anlamda bir psikologdan destek almak sana sürecin için iyi gelebilir. Kendini ihmal etmemelisin.

Kendini geliştirmek küçük adımlarla olur. Günlük olarak yapabileceğin küçük hedefler belirle, her hedef birer başarıdır. Kitap okuyabilir, bir yazı okuyabilir, bir araştırma yapabilirsin. Yaptığın her başarı için kendini ödüllendirmeyi unutma. Hangi küçük başarılarla mutku olursun? liste çıkarmana yardımcı olabilir.

Sürecinde kendine zaman tanıman çok önemli, kendine karşı anlayışlı olmalısın. Kendi değerini farkına var, kendini kabul et ve isteklerine giden yolda ufak ufak hedeflerle ilerlemeyi dene. Psikolojik olarak destek almanın da oldukça önemli bir konu olduğunu unutmamalısın. Sevgiler, Psikolog İrem Bor.

Yorumlar

Gizli Kullanıcı

Öncelikle cevabınız için çok teşekkür ederim. Evet duygularım hep bir döngü içerisinde . Aynı yerde dönüp duruyorum. Psikolojik destek almak benim için o kadar kolay değil maalesef. Daha önce çok denedim ama ya son dakika iptal ettim ya da kapıya kadar gidip içeri giremedim. Kalbim çok hızlı attı her seferinde ağlamaya başladım vs. Yakın zamanda da yurdun psikologuna randevu aldım. Yaklaşık 1 hafta sonra o da . Umarım sorunsuz atlatabilirim bu randevu işini Tekrardan teşekkür ederim iyi günler

pskirembor

Ben teşekkür ederim. Sizi anlıyorum, terapi sürecine başlamak bazen zorlayıcı olabiliyor. Ancak bunu yapmak çok önemli. Randevunuzun öncesinde psikoloğunuzla bir ön görüşme yapmayı, telefonda konuşmayı ya da online terapi yapmayı da deneyimleyebilirsiniz. Bunlarda sizin için etkili olabilir. Haftaya olan randevunuzda başarılar diliyorum. O randevuya gittiğinizde bu sürecin büyük bir adımını atmış olacaksınız. Hoşça kalın.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Eşimden şüpheleniyorum

Benim 9 yıllık bir evliliğim var bugüne kadar eşime karşılıklı bir şekilde güvendiğimiz için hiç telefon şifrelerini birbirimizle paylaşmadık ama bu aralar elimde asla bir kanıt olmadan şüphelerim oldu sürekli telefonla uğraşmaya başladı işlerini yeni düzene oturttu. Ve ben bu içindekileri oturup düzgün bir dille onunla paylaştım. Kesinlikle böyle birşey olmadığını sadece işlerini yoluna koymakla uğraştığını dışarı çıktığında da arkadaşlarıyla sosyalleşmek istediğini söyledi. Ben ilişkimiz içerisinde onun özgürlük alanını kısıtlayan biri değilim rahatça arkadaşlarıyla bulusabilir benim için sorun olmazdı şimdi şüphelerim arttığı için her girdiği ortamdan fotoğraf istiyorum emin olmak güvenimi kaybetmek istemiyorum oda fotoğraf atıp kavga etmekten kaçınıyor. Ben evde çocuklarla ilgilenen fazla bir sosyal hayatı olmayan bir kadınım ailemde yaşadığım şehirden uzakta paylaşıp dertlesecegim kimse yok ona güvenmek istiyorum ama bunu yapamıyorum evdeyken yalnızken kafamda aldatılmak adına bir bir türlü şey kuruyorum bu düşüncelerden kendimi alamıyorum yemek yemeği bile unutuyorum. Bazen belli etmek istemiyorum ama istemsizce surat asıyorum eşime iyi davranmak içimden gelmiyor. Maddi sıkıntılar yaşadığımız için dışarda birlikte sosyalleşmek zor oluyor çocuklarda küçük. Ben kendimi toparlamak istiyorum kendisinden hiç yanlış bişey görmedim ama bu saçma düşünceler beni yiyip bitiriyor.