• Anasayfa
  • Sorular
  • Özgüvensiz olduğum için kendimden nefret ediyorum! Bu durumdan nasıl kurtulabilirim?
Psikoloji

Özgüvensiz olduğum için kendimden nefret ediyorum! Bu durumdan nasıl kurtulabilirim?

Gizli Kullanıcı30 Eylül 2024 19:41

İyi günler Çok özgüvensiz bir insanım. Bu özelliğimden dolayı kendimden tiksiniyorum. Kendimi sürekli acımasızca eleştiriyorum. Kendime olan saygım yok denecek kadar az. Üniversite öğrencisiyim , kendimi geliştirmem gerekiyor. Yapmak istediklerimi ben değil de başkası yapınca kendime kızıyorum harekete geçemediğim için. Modum anında düşebiliyor. Gözüm sürekli yere bakıyor. Kendimi boğazlamak istiyorum. Sinirlenince kendime zarar veriyorum. Bu ruh halinde olmaktan çok sıkıldım artık. En ufak bir şeyde kendimi suçluyorum. Her seferinde kendimi rezil ediyorum sürekli hata yapıyorum. Olumsuz düşüncelerden bir türlü kurtulamıyorum 🥺 ne yapmam gerekiyor sevemiyorum kendimi bir türlü...

Bu soru 2 Ekim 2024 12:28 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan, yaşadığınız durumu anlıyorum. Öncelikle, kendinize karşı yaptığınız acımasız eleştiriler; özgüvensizliği, kendini suçlamayı, özsaygı eksikliğini beraberinde getirebilir. Bu tür durumlar bizim günlük yaşam kalitemizi etkileyen durumlardır. Yaşadığınız durumun farkında olmak ve çözmek için adım atmak güzel bir başlangıçtır.

Kendini eleştirme ve yetersiz hissetme duyguları çocukluk dönemi deneyimlerinden kaynaklanabilir. Zorlu yaşam olayları veya olumsuz içsel diyaloglar da kaynaklardandır. Kendi başarılarımızı görmezden gelmek, yok saymak ya da küçümsemek; sürekli olarak kendimizi sert bir şekilde eleştirmek; özgüvenimizin düşmesine sebep olabilir. Kendimizi algılayış şeklimizin bozulması ile kendimizden nefret etmeye başlarız. Aslında baktığımızda tüm duygular ve hisler birbiri ile bağlantılı ve bir döngü içerisindedir.

Burada kendimize karşı acımasız olmak yerine yakındığımız problemleri çözmeye ve kendimize anlayış göstermeye başlamalıyız. Kendimize özşefkat göstereceğiz. Özşefkat, bir şeyi mükemmel yapamamanın ya da hata yapmanın normal ve insani bir durum olduğunu bilmek aynı zamanda kendimize karşı nazik yaklaşmaktır. Hata yaptığında kendini nasıl değerlendiriyorsun? Kendine nasıl yaklaşıyorsun bunları fark et.

Kendine "Ben bir insanım, hatalar yapabilirim, bu beni kötü yapmaz. Her insan hata yapar" cümlesini hatırlatmana ihtiyacın olabilir.

Kendimizi sürekli olarak eleştirmek, olumsuz düşüncelerimizden kaynaklı olabilir. Düşünceler bazen zihnimizde yer edinir ancak bunları değiştirmek ve farklı bakış açıarını edinmek bizim elimizdedir.

Bir süreç içerisinde olabilirsin, çözme adımı atmak ve ilerlemeyi görmek sana iyi gelecektir.

Öncelikle olsumsuz düşüncelerin geldiğinde bunları fark etmelisin. Bu düşünceler ne? Bana ne hissettiriyorlar? Bu düşüncelerim gerçek mi? Gerçek olmayan yanları ne?

Örneğin düşüncen, "Hiçbir şey başaramıyorum" cümlesi ise Başarılarının güçlü yanlarını bulmalısın.

Başarı, yalnızca büyük başarıları içermez aynı zamanda küçük başarılar da başarıdır. Başardığın küçük şeyler nelerdir? bunun üzerinde düşünmeli ve not etmelisin. Bir kağıda yazmayı dene, böylece hem onların varlığını bilmiş hem de gözünle görmüş olabilirsin.

Olumsuz düşüncelerin çoğunlukla zihnimize geldiğini öğrendik, o düşünceler geldiğinde gerçekleriyle değiştireceğiz. "Hep hata yapıyorum, hep başarısızım" cümlesinin alternatifi "Bu sefer hata yaptım ama hep başarısız olmadığım anlamına gelmez" ile değiştirmelisiniz.

Duygularınızı ifade edemediğinizde kendinize zarar verdiğinizi söylemişsiniz. Sağlıklı bir yol bulmak önemlidir. Duygularını sağlıklı ifade etmek için öfkelendiğinde bunun bir duygu olduğunu ve işin kabul etmekte olduğunu bilmelisin. Sonrasında nefes egzersizi, meditasyon, yürüyüş, egzersiz gibi birçok şey deneyimleyebilirsin. Kendine verdiğin zarar oldukça tehlikeli, bu anlamda bir psikologdan destek almak sana sürecin için iyi gelebilir. Kendini ihmal etmemelisin.

Kendini geliştirmek küçük adımlarla olur. Günlük olarak yapabileceğin küçük hedefler belirle, her hedef birer başarıdır. Kitap okuyabilir, bir yazı okuyabilir, bir araştırma yapabilirsin. Yaptığın her başarı için kendini ödüllendirmeyi unutma. Hangi küçük başarılarla mutku olursun? liste çıkarmana yardımcı olabilir.

Sürecinde kendine zaman tanıman çok önemli, kendine karşı anlayışlı olmalısın. Kendi değerini farkına var, kendini kabul et ve isteklerine giden yolda ufak ufak hedeflerle ilerlemeyi dene. Psikolojik olarak destek almanın da oldukça önemli bir konu olduğunu unutmamalısın. Sevgiler, Psikolog İrem Bor.

Yorumlar

Gizli Kullanıcı

Öncelikle cevabınız için çok teşekkür ederim. Evet duygularım hep bir döngü içerisinde . Aynı yerde dönüp duruyorum. Psikolojik destek almak benim için o kadar kolay değil maalesef. Daha önce çok denedim ama ya son dakika iptal ettim ya da kapıya kadar gidip içeri giremedim. Kalbim çok hızlı attı her seferinde ağlamaya başladım vs. Yakın zamanda da yurdun psikologuna randevu aldım. Yaklaşık 1 hafta sonra o da . Umarım sorunsuz atlatabilirim bu randevu işini Tekrardan teşekkür ederim iyi günler

2 Ekim 2024 15:20
Psk. İrem Bor

Ben teşekkür ederim. Sizi anlıyorum, terapi sürecine başlamak bazen zorlayıcı olabiliyor. Ancak bunu yapmak çok önemli. Randevunuzun öncesinde psikoloğunuzla bir ön görüşme yapmayı, telefonda konuşmayı ya da online terapi yapmayı da deneyimleyebilirsiniz. Bunlarda sizin için etkili olabilir. Haftaya olan randevunuzda başarılar diliyorum. O randevuya gittiğinizde bu sürecin büyük bir adımını atmış olacaksınız. Hoşça kalın.

2 Ekim 2024 15:27

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Çok çabuk sinirlenip parlamanın önüne nasıl geçebilirim?

Merhaba ben Sevilay çok çabuk sinirleniyorum her şeye takıntılarım çok oluyor uykudayken de o taktığım şeyle uyanıyorum panik atak anksiyete de oluyor çarpıntı arkadaşım yok hiç edinemiyorum insanların içine girince de sıkılıyorum duramıyorum çok çekingen biriyim insanlardan kaçıyorum resmen geçmiş ilişkilerimde canım yandı üzüldüm hasta oldum yaşadıklarım çok zoruma gitti kendimi değersiz sevilmeyen biri gibi hissettim hep kimseye anlatamadım derdimi içime attım anlayabileceğim bir arkadaşım bile yok özgüvensiz hissediyorum kendimi şuan evdeyim 1 sene olcak işten çıkardılar ondan beridir çok kötü oldum panik atağım anksiyetem çok arttı uyuyamıyorum geceleri uykum düzensiz baş dönmesi Vertigo var vücudumda titreme oluyor rahatsız ediyor beni kalp çarpıntısı da öyle ablama anneme anlatıyorum böyle böyle bunları yaşıyorum diye anlamıyorlar beni mutlu değilim 1-2 arkadaşım olsaydı diyorum kafam dağılırdı konuşurduk o da yok kafa karışıklığı da çok oluyor beynimin içi konuşuyor hep iş başvurusu yapmıştım baya bir yere aramıyorlar çalışsam kafam dağılır en azından diyorum arkadaşım olur başım ağrıdığı zaman geçmiyor beynimle uğraşıyorum bu sefer alışkanlıkmı oldu Can sıkıntısındanmı bilmiyorum saçıma elliyorum yolmak gibi elim gidiyor sürekli uğraşıyorum ellememeye olmuyor ailemle yaşıyorum annem ve babamla onlarlada kafam uymuyor tabi babam bakıcıdır küçüklüğümüzden beri baskı yaptığı için annemde öyle de babam daha çok gülerim bişeye gülme der ağlarım niye ağlıyo bu der babam üniversitesi okutmadı ablam ve beni göndermedi korkuttular sürekli küçüklüğümüzden beri destek olmadı babam işe girerim mesela beni götürürken bir sürü laf söylerdi gidiyoz ama nolcak bakalım şimdi bişey olcağı yok her seferinde aynı şeyleri söylerdi bende üzülürdüm zoruma giderdi hastaneye doktora götürürdü bişey çıkmadı bişey çıkmıcağı belliydi zaten derdi bişey anlatamazsın ters cevaplar verir hep bir kere şöyle arkadaş gibi derleşebilceğim konuşabilceğim bir baba değildi destek olmaz köstek olurdu çabuk sinirlenir kızar dinlemezdi hala daha öyle evde 1 senedir durdukça bende depresyon panik atak anksiyete herşey daha da arttı mutsuzum mutlu olamıyorum insan içine çıkamıyorum böyle sıkıntı geliyor utangacım çok birde 27 yaşındayım yaş psikolojisinede girdim evlilik v. s korkuyorum cesaret edemiyorum o düşünce yok gibi de birde etrafın çalışıyormu var mı biri gibi sorularındanda kaçıyorum rahatsız oluyorum sormasınlar istiyorum herşeyin hayırlısı tabi sorumluluk almak kolay bişey değil ki duygusal biriyimdir ağlarım hemen karşı cinse bişey hissettiğim zaman çok yoğun duygular hissettiğim için hep canım yandı üzülen ben oldum güvenemiyorum kimseye geçmişimdeki bu üzülmelerim canımı yakmaları hasta olmalarım üzüntüden aklıma geliyor hep gözümün önünde başka kızlara tercih edilmiş olmak göz Göre Göre görmek her şeyi canımı çok yaktı çok zoruma gitti şimdi ilişki yaşıcam zaman nasıl güvenicem nasıl olucak böyle olur mu düşünüyorum hislerim mesela nasıl olur çünkü yoğun duygular hissettiğim insanlardan çok canım yandı tekrar nasıl olucak teşekkürler dinlediğiniz için