Sevilmeme duygumu nasıl yenerim?
Bu aralar çok fazla aklıma gelen,beni çıkmaza götüren ve beni kötü hissetmeme sebep olan duygu çevrem , ailem vb. insanlar tarafımdan sevilmediğimi düşünmem. Günlük hayatımda aile evimde okulda vb. Yerlerde insanların bana soğuk ve biraz da kaba davrandığını gözlemliyorum ve ardından çokça düşünüyorum ayrıca kendimi bu konuda epey yanlız hissediyorum . Örneğin ailemi,annemi babamı akademik başarılarımla iyileştirmeye morallerini düzeltmeye çalışıyorum ama olmuyor. Sanki diğer kardeşim aynı başarıyı sergileyince bana verdikleri tepkiyi onlara vermeyeceklerini varsayıp yakınıyorum. Ailemdeki annem ve babam hakkında sık sık kaygılanıp endişeleniyorum;acaba böyle olmalarının sebebi ben miyimdir diye. Bu durum beni gerçekten üzüyor,endişelendiriyor ve canımı sıkıyor. Ne yapmalıyım? Teşekkür ederim,sevgiler!
Bu soru 11 Kasım 2024 09:19 tarihinde Psikolog Sena Keşkek tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba Sevgili Danışan,
Bunları benimle paylaştığınız için teşekkür ederim. Çözüm arayışınız oldukça kıymetli, sizi tebrik ediyorum. Öncelikle yaşadıklarınıza bağlı olarak böyle hisleriniz olmasını anlayabildiğimi belirtmek istiyorum.
İnsanların bizi sevmesi veya sevmemesi, bizim onları sevmemiz veya sevmememiz rastlanabilir durumlardır. Bazı insanları severiz, bazı insanları sevmeyiz. Bunları hissetmek oldukça normaldir. Bizim herkese karşı sevgisizlik beslemediğimiz gibi tüm çevremizin de bize karşı sevgisizlik besliyor olma ihtimali oldukça düşüktür. Sanıyorum ki insanların soğuk davranışları sevilmediğiniz düşüncesini destekliyor sizin için. Fakat şunu göz önünde bulundurmakta fayda olacaktır, insanlar gün içinde yaşadıkları olaylar sebebiyle, hayatlarındaki zorluklar sebebiyle de biraz daha izole bir gün geçirmeyi tercih ediyor olabilirler. Bazen sebeplerini içselleştirebiliyoruz, bu oldukça sık rastlanan bir durum fakat dediğim gibi bu ihtimalleri de göz önünde bulundurmakta fayda var.
Sevgili danışan, ailenizi mutlu etme isteğinizi anlayabiliyorum. Bunu birçoğumuz isteriz. Ailemiz ne kadar bize en yakın olan bireyler olsa da onların mutluluklarının sorumluluğu tamamen bize ait değildir. Akademik başarılarınız ile ailenizi elbette ki onurlandırabilir, mutlu edebilirsiniz. Fakat bireylerin kendi içsel süreçleri olduğunu da unutmamalısınız. Birine mutluluk sağlamak, acılarını ve yaşadıklarını telafi etmek bizim sorumluluğumuzda değildir. Birini mutlu etmek istemek oldukça hoş bir düşünce fakat burada hangi sınırda durduğumuza dikkat etmek oldukça önemli.
Kendinize sormanızı isteyeceğim birkaç soru var:
- Anne ve babanıza karşı kendinizi suçlu hissediyor musunuz?
- Başka bireyleri mutsuz gördüğünüzde onları mutlu etmeniz gerektiğini düşünüyor musunuz?
Eğer bu sorulara evet cevabını veriyorsanız size bir önerim olabilir. Size tavsiyem bir kağıda bizim etki alanımızda olan ve etki alanımızda olmayan şeyleri yazmanız. Örneğin "Sağlık kontrollerine gitmek benim sorumluluğum, bu benim kontrol edebileceğim bir şey olabilir. Anne ve babamın sağlık kontrollerine gitmesi kendi sorumlulukları, onları teşvik etmeye çalışabilirim fakat bu benim sorumluluğum değil." veya "Kendi eylemlerim, söylediklerim, seçimlerim benim kontrol edebileceğim şeyler. Başkalarının kararları, eylemleri benim kontrol edemeyeceğim şeyler." gibi. Bunları yazmanızı, bunlar üzerine düşünmenizi tavsiye ediyorum.
Umarım bu yazım size fayda sağlamıştır. Dilediğiniz zaman bizlere bu platform üzerinden sorularınızı sorabilirsiniz.
Sevgiler,
Psikolog Sena Keşkek