• Anasayfa
  • Sorular
  • Sinirlenmemek için ne yapmam gerekir her şeyi çok düşünüp çabuk sinirleniyorum?
Aile

Sinirlenmemek için ne yapmam gerekir her şeyi çok düşünüp çabuk sinirleniyorum?

Gizli Kullanıcı27 Ekim 2024 22:56

Ufak bir olaya bile tahammülüm kalmadığı gibi hemen sinirleniyorum ve bağırıyorum bunu nasıl çözebilirim iyi bir anne olmak istiyorum bebeğim için sakin mutlu olmak istiyorum çok fazla düşünmemek istiyorum bağırmak yerine yapıcı olmak istiyorum kendimi suçluyorum iyi bir anne olmadığım için bağırdığım için bu şekilde düşünüyorum ücretler çok pahalı psikoloğa gidemiyorum ne yapacağım bilmiyorum tıkandım tükendim ben iyi bir anne olmalıyım

Bu soru 28 Ekim 2024 06:09 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selamlar, sevgili danışan,

Öncelikle yaşamış olduğunuz duyguların kabul edilebilir ve insanlar tarafından sık karşılaşılan bir durum olduğunu bilmeniz gerekir. Hissettikleriniz için kendinizi yargılamayın.

İyi bir ebeveyn ve insan olmak için çabalamak sizi zaman zaman yorabilir. Ebeveynlerinde zaman zaman çocukları gibi hata yapabilecekleri unutulmamalıdır. İyi bir anne olmanız her şeyi mükemmel yapmanız gerektiği anlamına gelmez. Bu konuda kendinize yüksek standartlar koymamaya ve kendinizi suçlamamaya çalışmalısınız.

Tahammül seviyenizin azalması , tepkilerinizin fazla sinirle ifade edilmesi yaşamış olduğunuz yoğun stresli geçmiş durumlardan kaynaklanabilir. Öfkenizi kademeli aktarmak ve en az zararla atlatmak için birkaç adım uygulayabilirsiniz.

Öncelikle sinirlendiğinizde kendinize biraz zaman tanıyın ve o ortamdan uzaklaşın.

Kendiniz için sakinleştirici bir sembol bulun ve ona odaklanın.

Sinirlendiğiniz esnada düşüncelerinizi inceleyin. Sizi asıl sinirlendiren nedir? Bu öfke ve tahammülsüzlüğün altında ne yatıyor? Tam olarak o olay esnasında ne hissettiniz? Bu hissettiğiniz duygular o an yaşanan olaylara mı yönelik yoksa size geçmişten bir şeyler mi hatırlatıyor?

Öfkenizi bu sorularla sorgulayabillirsiniz. Bazen olaylara aşırı tepki vermek geçmişten gelen durum ve duygularla ilişkili olabilir.


Bu süreçte kendinize karşı nazik olmaya çalışın. Günlük işlerinizde önceliği kendinize verin. Kendi kişisel , duygusal ihtiyaçlarınızı ihmal etmeyin. Siz iyi olduğunuz sürece diğer insanlara iyi gelebilirsiniz. İyi bir ebeveyn olabilmek için ilk yol bedenen ve ruhen sağlıklı bir insan olabilmektir. Kendinizi ihmal etmeyin ve yormamaya çalışın. Psikolojik sağlamlığınızı artırmak için girişmlerde bulunabilirsiniz. Yeni hobiler edinmek, egzersiz yapmak, düzenli beslenme ve uyku, yeni sosyal bağlar iyi hissetmenizde yardımcı olabilir.


İyi bir anne olmanın ne olduğunu sorgulayın. Size iyi bir anne nedir nasıl olur? Verdiğiniz cevabı inceleyin. Kendinize yüksek hedefler koymak yerine gerçekçi ve ulaşılabilir hedefler koymak hem motivasyon hem de gerçekleştirme olasılığı üzerinde olumlu etki yaratabilir. Kendinizi hedeflerinizi tamamladığınızda takdir etmeyi ve onaylamayı unutmayın.


Günlük tutmak duygularınızın yoğunluğunu azaltmak için faydalı olabilir. Sinirlendiğinizde ya da herhangi bir durumda duygularınızı ve düşüncelerinizi kağıda aktarmak daha iyi hissetmenize yardımcı olabilir.


Duygusal süreçleri iyileştirmek zaman ve sabır gerektirir. Kendinize karşı nazik olun. Umarım cevabım faydalı olmuştur.


Sevgiyle kalın.


Uzm.Psk. Berfin Sönmez

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

İlerde aileme benzememek düşüncesini nasıl aşabilirim?

Aile bireylerim tam olarak 15 yıl önce ayrıldı. Babam düşünebileceginizin tam olarak ötesinde bir cimriydi ve annesine çok bağlı biriydi. 3 katlı binamızın ilki babamın dükkanı üstü babaannem ve en üstte biz otururduk. Sabahtan akşama kadar babaannemle dükkanda oturup sadece gece uyumak için bize gelirdi. Bir nevi otel gibi :) Bayramda, özel günler yada haftasonu dersenizde genellikle annesiyle oturmayı yada dükkanı acmayı tercih ederdi. Bu yüzden annem en sonunda dayanamayıp boşanma kararı verdi. Aslında boşanmak istemesindeki tek sebepler bunlar değildi tabiki. Çok fazla eski kafa ve biraz saf, telaşlı panik birisi. Babaannem yıllarca dibinden ayırmadığı için bir ortamda nasıl davranılması gerektiğini öğrenememiş. Anneme hak verebiliyorum boşanma konusunda. Daha sonra 2. Eşiyle evlendi ama bu 2. Eşinin o kadar psikolojik sorunları vardı ki sürekli her konudan kavga çıkartıp bizi dövebiliyordu. Bir çok kez karakolluk ve hastanelik olduk. Bunlar yaşanılırken orta okul Lise çağlarındaydım. Her ne kadar kafama takmadığımı umursamadıgımı düşünsemde vücut stresten kaynaklı tepkiler verip kansere yol açtı. Vücudumun her yerinde egzamalar çıkardı. Ellerimin titremesiyle bana ben burdayım kendine odaklanmalısın dedirtti. Bu zamanları atlattım. Şuan çok güzel bir ilişkim var ve evliliğe doğru adımlar atıyorum. Erkek arkadaşımdan çok güzel bir eş ve baba olabileceğine gözüm kapalı güveniyorum. Ama o kadar çok ailevi sorunlar yaşadım ki içimdeki ya annem gibi olursam ya boyle ailem olursa ya benimde sonum böyle olursa gibi gibi kafamda o kadar çok soru işareti var ki. Bunları susturken her zaman benim cok güzel bir ailem olucak benim böyle bir hayatım olmuycak diye durdurabiliyorum. Erkek arkadaşım benim en büyük destekçim bana her zaman moral motive verip hayata tutunmamı sağlıyo tekrar ama bazen o korku içimde koskocaman bi karanlık deliğe dönüşüp sanırım ben yapamiycam özgüvensizliğine dönüşüyor. Gece olunca sessizlik çöktüğünde bu düşünceler kafamın içinde sürekli dönüp duruyo. Çok detaylı anlattım belkide okurken bunalttıysam özür dilerim. Öneri ve yorumlarınız içinse şimdiden teşekkür ederim. :)

Aile

Annem Narsist mi Yoksa Toksik mi?

biz 3 kız kardeşiz. ben ortancayım. aramızda büyük olanla 1, küçük olanla 5 yaş var. Annemin bazı davranışlarısürekli beddua ederbizi sevmesi için dediklerinin hepsine uymalıyız, hayalindeki çocuk olmalıyızsürekli ev işi yapararkadaşlarımızı bizden kıskanırinanılmaz fazla küfürlüdürbazen çok neşelidir ama çok kısa sürersürekli bize yaptığı fedakârlıkları anlatır ve karşılık beklediğini söylerbirşey anlattığında o konuda haksız olduğunu söylersek çok kızar küser ve bunu asla kabul etmezeskiden beri babamla arasını bizim(çocukları) yapmamızı sağlarailece otururken birden babama derki çocuklar senden şikayetçidir çocuklar diyorki babam bizi sevmiyor, ilgisizdir(biz hiçbir zaman öyle birşey söylemedik o hep bize sordu baban ilgisiz demi? ayrılsak kimle gidersin? ben sizin için daha çok çabalıyorum. hep bunları sordu bizde her sorduğunda annemi seçerdik. 18 yaşımdayım şuan cevabım aynı değil) babamda sessizce oturmaya devam ederdi. hâlâda öylekomşulara akrabalara hep hatalarımızı büyük küfürlerle alaycı bir şekilde dalga geçerek anlatıronun için asla bir özelimiz olamazannemden habersiz banyoya bile giremeyiz. o hiçbir zaman bana sorun demedi ama biz(çoçuklar) nedense sorma, izin alma ihtiyacı duyuyoruzteyzeme çok büyük ayıp etti ama teyzem yine onunla konuşuyor. anneme sordum dedimki teyzem sana küsmedi mi? oda dediki teyzen benden vazgeçemezbu liste daha uzar ama bu kadar yeterlidir inşallah. bu yazdıklarım sebebiyle annemin narsist olmasından şüpheleniyorum. son zamanlarda artık onun sözlerini duymaya katlanamıyorum. çok ağlayasım var ama bir türlü gözyaşım akmıyor. eğer narsistse nasıl korunabilirim? eğer narsist değilse bu davranışların sebebi ne? ben mi abartıyorum bu normal bir annemi yoksa?