Psikoloji

Sürekli birilerini birilerine benzetmek normal mi?

Gizli Kullanıcı25 Aralık 2024 20:23

Merhaba umarım iyisinizdir. Benim aslında son zamanlarda dikkatimi çok çeken bir şey ister istemez bunu yaptığımı fark ettim. Sürekli birilerini birilerine benzetiyorum. Örneğin televizyonda oynayan bir oyuncuyu komşumun çocuğuna veya izlediğim videodaki bir kız sevmediğim birisine benzetince o kişiyi engelliyorum. İkisinin aynı kişiliğe sahip olduğunu düşünüyorum. Sevdiğim birisine benzetince sempati duyarken sevmediğim birisine benzetiyorsam eğer o kişiyi görmeye duymaya tahammül edemiyorum. Bu konuda ne yapabilirim veya neden oluyor olabilir merak ediyorum. Normal mi değil mi. Sürekli birilerini birileri ile ilişkilendirme ye ve benzetmeye başlıyorum.

Bu soru 26 Aralık 2024 12:42 tarihinde Psikolog Meliha İrem Ergin tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan!


Şöyle bir açıklama getirmek isterim; aslında tüm insanlar, çevreyi anlamlandırmak ve sınıflandırmak için sık sık önceki deneyimleriyle benzetme ve genelleme yaparak birbirleriyle ilişkilendirirler çünkü geçmiş deneyimler daha güvenilir ve tanıdık gelir ancak bazen hatalı önyargılara sebep olur.


Sizin yaşadığınız durumu ele aldığımızda; yani sevmediğiniz veya hoşlanmadığınız bir kişiye benzeyen başka bir kişiyle tanıştığınızda, o kişinin kişiliğine değil de kendi algınıza odaklanıyor olabilirsiniz çünkü algı; yaşanan olay değil, o olayı yorumlama biçimimizdir yani; "bu benzetme gerçekten geçerli mi, yoksa geçmiş deneyimlerimden kaynaklanan otomatik bir tepki mi?" bunu sorgulayıp ele almak gereklidir.


Bu, hemen kazanılacak bir farkındalık olmasa da, zamanla öğrenilen bir yaşam becerisine dönüşebilir. O anda sizde uyanan duyguların kaynağını düşünün, belki de çözülmemiş bir mesele bu tepkilerinizi tetikliyor olabilir. Peki neler yapılabilir? Örneğin; insanları dış görünüşleri veya ses tonları yerine davranışları ve kişilik özelliklerine göre değerlendirmeye çalışın, odak noktanızı yüzeysel benzerlikler yerine tutumlar üzerinde tutmaya çalışın, düşünce kalıplarınız hemen yıkılmayabilir ama tanıştığınızda veya sohbet ettiğinizde ana odaklanarak ve gerçekten sohbette kalmaya çalışarak aslında o kişiyi gerçekten tanımaya çalışırsınız bu da, temel sorunun üzerine gitmemize yardımcı olur ve birkaç denemede bunu aşabilecek güce sahip olursunuz.


Bu durumu fark etmeniz bile, çözümün ilk ve en önemli adımı, umarım faydalı olmuştur. Geribildirimleriniz benim için değerli, sevgiler!


-Psikolog Meliha İrem Ergin

alinti

Çok teşekkür ederim

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Obsesyonlarımla başa çıkamıyorum ne yapmalıyım?

3 yıldır birlikteyiz onu çok seviyorum ilk aşkım ilk sevgilim her şeyi onunla yaşadım uzak mesafe yaşadık yine yorulmadık sıkılmadık her şey çok güzel gidiyordu bir gün film izlerken eskiden aynı sitede oturduğumuz bir çocuk vardı bi dönem ondan hoşlandım sonra geçti o çocuğun ismi filmde geçti aklıma geldi o günden sonra istemsizce düşünmeye başladım hayatı kendime zindan ettim acaba onu mu seviyorum acaba sevgilimi mi sevmiyorum diye sonra zamanla alıştım bu düşünceye atlatmaya başlıyordum dershanedeki sınıftaki bi çocuk sevgilisine çiçek almıştı sordu bunu nasıl saklayacağım diye ondan sonra baktım ki bu çocuğa da zihnim obsesyon üretmeye başlıyor sonra sevgilimin kuzeniyle tanıştım zihnim onu bile düşünmeye başladı son eklenen bu obsesyonlar gelince aklıma acaba sevgilimden sıkıldım mı düşüncesi geldi acaba onu sevmiyor muyum mesaj atıyor acaba ona sinir mi oluyorum bugün dedim aklıma ne gelirse gelsin takmayacağım bu sefer sevgilimle kavga etmeye başladık çok sinirlendim gereksiz sinirlendim sonra zihnim ayrılırsa ayrılsın dedi kendimi sıkmaya başladım oturdum düşündüm düşünürken zihnim ondan ayrılıp başka biriyle birlikte olduğunu düşünsen nasıl olur dedi bi anda dershaneye gidiyorum gittiğimde erkekleri görmekten kaçınıyorum onlara da zihnim anlam yüklemeye çalışır diye geceleri rüya görüyorum her rüyamda alakalı alakasız ben sevgilimi seviyorum uzak dur benden diye şeyler geçiyor yani genel olarak rüyalarım saçma da olsa içinde bi kere böyle bir şey geçiyor ve özellikle sevgimi sorgulamam beni zorluyor şuan mesela sanki hiçbir şey hissetmiyormuşum gibi ya da çok yorgun artık bu konudan bıkmış usanmış gibi ağlamak isteyince ağlayamıyorum bile sevgilime karşı böyle hissetmek çok can sıkıcı sanki hiçbir his yokmuş gibi