• Anasayfa
  • Sorular
  • Tek başıma hiçbir şey yapamıyorum, sürekli birinin yanımda olmasına ihtiyaç duyuyorum
Sosyal Hayat

Tek başıma hiçbir şey yapamıyorum, sürekli birinin yanımda olmasına ihtiyaç duyuyorum

Gizli Kullanıcı1 Eylül 2024 22:45

Merhabalar, ben uzun bir zamandır hiçbir şeyi tek başıma yapmak istemediği fark ettim . örneğin,bir hastane randevum var yanımda birinin olması gerekiyor aslında hastaneye gittiğimde tüm işlemleri ben hallediyorum yanımda gelen hiçbir şey yapmıyor ama yine de onun yanımda olması beni iyi hissettiriyor ya da en basitinden minibüse binerken bile tek başıma binme fikri beni tedirgin ediyor ve tek başıma hiçbir şey yapmak istemiyorum yapsam bile bundan keyif almıyorum beni geriyor.Bundan dolayı kendimi çok güçsüz hissediyorum sanki yanımda biri yoksa çok güçsüzmüşüm de insanlar beni çocuk gibi görüyormuş gibi hissediyorum.

Bu soru 2 Eylül 2024 18:24 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, paylaşımlarınızdan tek başınıza yapabileceğiniz işlerde zorlandığınızı ve yardım istemek zorunda kaldığınızı anlayabiliyorum. Bu düşüncelerinizin temelinde yetişkin yaşamının bir parçası olan deneyimleri yorucu ve çaba gerektiren bir durum olarak algılamanız yatıyor olabiliriz. Örneğin; hastaneye gitmek, minibüse binmek gibi. Size göre bu davranışları tek başınıza sergileyebilecek niteliklere sahip olamayabilirsiniz, bunun özünde tıpkı küçük bir çocuğun dünyayı kocaman olarak görmesi ve annesini bulamadığında ağlaması gibi görebiliriz. En temel nedene inecek olursak bu soruna çocuklukta aşırı korumacı ebeveynler neden olmuş olabilir, sizin yerinize karar veren ve size kendi başınızın çaresine bakabilmeniz için bir alan bırakmayan ebeveynlere sahip olabilirsiniz. Ebeveynlerin her şeyi yaptığı zamanlarda çocuk tek başına yeterli olmayı öğrenemez. Diğer yandan ebeveynleriniz çocuklukta size yeterli yönlendirme yapmadıysa ve çocuklukta dahi yetişkin sorumluluklarınız olduysa da bu sorunla mücadele edebilirsiniz, çünkü çocuklar güvende olmadıklarını hissederler ve o güveni beklemeyi yetişkin yaşamlarında da bırakamayabilirler, bu güven için de yanlarında “güven” duygusu uyandıran insanlara karşı bağımlılık sergileyebilirler. Sorunun kökenini fark etmenizde fayda var. Bu sorunun en büyük çıkmazı tek başınıza yeterli olup olamayacağınızı görmek için adım atmanız gereklidir ancak tek başınıza olmak sizi kaygılandırdığı için bunu deneyimleyemezsiniz. Bu sorunla ilgili yapabileceklerinizden bahsetmek isterim;

Diğer insanlara bağımlı olduğunuz durumları listeleyin, Korktuğunuz için kaçtığınız zorlukları belirleyin

Yardım istemeden günlük işler ve kararlarla uğraşmak için kendinizi zorlayın, zorluk aşamasına göre durumları listeleyin. Örneğin; tek başına minibüse binmek - orta zor

tek başına markete gitmek - az zor

tek başına hastaneye gitmek - çok zor

İlk olarak kolay görevlerden başlayın.

Tek başınıza bir işi başardığınız zaman kendinize inanın, başarısız olduğunuzda vazgeçmeyin. Sağlıklı birey, kendi kendine yetebilen ve sonrasında diğerleriyle ilişki kurabilen kişidir. Umarım sorununuzun nedenlerine ve çözümüne dair sizi aydınlatabilmişimdir.

sevgiler.

alinti

Teşekkür ederim :)

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Bu kötü düşüncelerden nasıl kurtulabilirim?

Merhaba ben 25 yaşındayım içimde ki şeyleri anlatamıyorum yada anlatırken güçlük çekiyorum birilerine zaten kimsenin beni anladığını da düşünmüyorum. Ben kendimi ilk defa bu kadar yorgun ve çaresiz hissediyorum kendimi sürekli bişeyler düşünürken buluyorum . Kendime ve en yakınlarıma hep kötü bişey olacakmış gibi kafamda kötü kötü senaryolar kuruyorum engelleyemiyorum kendimi. Güzel bişey düşünürken yada hayal ederken sonra ya şöyle kötü bişey olursa diyerek kötü şeyler düşünmeye başlıyorum hemen . Kafamı toparlayamiyorum bişeye odaklanamıyorum uyuyamıyorum çoğu geceleri bu düşünceler yüzünden beni çok fazla yoruyor herşeyin farkındayım ama engelleyemiyorum kendimi geleceğim hakkında hiç güzel bişey düşünemiyorum çalışmıyorum işsizim gelecek kaygım da var biseyler için çabalıyorum ama hep başarısız oluyorum bunlarda tetikliyor ruh halimi . 3 yıl önce babamı kaybettim evet çok zor zamanlar geçirdim bir şekilde alışmaya çalıştım zaten ama içimde ukte kalan o kadar şey var ki hepsi onunla gitti ama daha sonra toparladım atlatmasi zor oldu . Yaklaşık son beş aydır kafamın içinde biseyler var kötü düşünmemi sağlayan kurtulamıyorum susuturamiyorum içimde ki düşünceleri ne yaptiysam olmuyor çarpıntım oluyor bunlardan kaynaklı bana yada yakınlarıma kötü bişey olucakmis gibi düşünceler beliriyor hemen aklımda .

Aile

Ruhen çok yorgun hissediyorum mutlu olamıyorum ne yapmam gerekir?

Eşimle mutlu aşk dolu evlilik yaptık. Paramız olmadı hep çalıştık her şey için. Eşimin ailesi yani anne babası psikolojik raporları var. Esim çok çekmiş halada çekiyor. Tabi onunla bir bende çekmeye başladım. O hep baba rolü görmüş. Bulunduğumuz yerde ailesi yüzünden eşimi hep ezmiş kötü davranışlar bana bile yapmaya çalıştılar.Biz çabaladık çok çabaladık biraz yıktık o ön yargıları ama olmuyor ne o mutlu burda ne ben. İşi burda olduğu için gidemedik hiçbir yere.Aslında eşimle aramız çok iyiydi ne zaman hamile kaldım aramız değişti hele doğumdan sonra çok değişti. Gözlerinde hep kıyaslama gördüm ben bebeğime iyi baktıkça kendi ailesini suçladı ama onlara hiçbir şey diyemedi yine benden çıkardı. Hamileligimden beri yalnızlik hissi oturdu içime gitmiyor. napsam sökemiyorum. Eşim şu an beni anlıyor ama bilmiyorum bir şey var .onda da bencede.biz mutlu olmayı unuttuk.cok seviyoruz birbirimizi .Ama borçlar harçlar daraltiyor bizi .O bu ara çok takar oldu herseyi sessizlesti.yoruldugunu görüyorum gözlerinde. Bende çok yoruldum sevemedimde bu yeri .bu yer ne ona ne bana iyi gelmiyor.Gitmek istiyorum bu yerden ailesi de iyi gelmiyor ona ama o kabullenemiyor. Ben eski beni eski eşimi istiyorum. O zamanda yoktu paramız ama çok mutluyduk çünkü uzaktik buradan. Ne olur cevap verin ben kendimi kuyuda gibi hissediyorum nefes alamıyorum ne yapacağımı şaşırdım. Param da yok ki gideyim psikoloğa. Elimde olsa eşimi de alır giderdim. Biliyorum çünkü ihtiyacımız var çünkü çözemediğimiz şeyler var.