• Anasayfa
  • Sorular
  • Yakın arkadaşım sevgilisinden ayrıldı, onu nasıl teselli ederim?
Psikoloji

Yakın arkadaşım sevgilisinden ayrıldı, onu nasıl teselli ederim?

Gizli Kullanıcı12 Kasım 2024 10:42

yakin arkadaşımın 7 aylık iliskisi bitti. Sevgilisi kısa süreliğine mersine gidecen diye ara vermeyi istedi. arkadaşım bu duruma üzüluyor. onu nasıl teselli edebilirim? her gece o çocuğu özledigini ve ona geri donmesini istedigini soyluyor evet ama ben birsey yapamiyorum on teselli olmak istiyorum ama hicbirsey bulamiyorum onunla konuşmak istiyorum tum sorunlarina üzüldüğü olaylarin hepsine tek tek care olmak istiyorum evet ama nasıl olabilirim

Bu soru 15 Kasım 2024 10:45 tarihinde Psikolog Sena Keşkek tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar. Arkadaşınıza destek olmak istemenizi anlıyor ve sizi bu ince düşünceniz için tebrik ediyorum. Bu sürecinde arkadaşınızın yanında olmak istemeniz, destek olmanın yollarını arıyor olmanız çok kıymetli.


Bu süreçte yapabileceğiniz en güzel şeylerden biri arkadaşınız sosyal destek aradığında, dertleşmek istediğinde onu dinlemeniz olabilir. Onu dinlemek, empati kurmak ve anlaşıldığını hissettirmek arkadaşınıza daha iyi hissettirecektir. Size ayrıldığı partnerin -den bahsettiğinde "Zaten seni hak etmiyordu." veya "Boşver, inan karşına daha iyi insanlar çıkacak." gibi cümleler kullanmak yerine "Seni anlıyorum. Hayal kırıklığı yaşadığının ve üzüldüğünün farkındayım. Bu bir süreç ve biraz zaman alabilir. Bu süreçte ben de ihtiyacın oldukça seni dinleyip yanında olacağım." gibi cümleler kullanmak arkadaşınıza anlaşıldığını ve hissettiklerinin önemli olduğunu gösterecektir.


Arkadaşınız bu süreci atlatırken onun yapmaktan keyif aldığı aktiviteleri birlikte yapabilir, bu konuda teşvik edici olabilirsiniz. Örneğin "Sen yüzmeyi çok seviyorsun, hafta sonu yüzmeye gidelim mi?" diyerek onun bu süreçte aklına gelmeyebilecek hobilerine birer kapı açabilirsiniz.


Arkadaşınıza şefkatli bir yaklaşım sergilemek, ona kızmamak, üzülmesini anlamsız bulmadığınızı hissettirmek ve empati kurabildiğinizi göstermek emin olun ki oldukça kıymetli olacaktır.


Son olarak da başkalarına iyi gelmek ve başkalarını iyileştirmek istemenin sınırlarına değinmek isterim. Dostlarımız zor zamanlar geçirirken onların yanında olmak istemek son derece kıymetlidir. Birine iyi gelmek isteyebilir ve bunun için çabalayabiliriz. Fakat birini iyileştirmek istemek üzerine biraz konuşalım isterim. Birini iyileştirmek istemek sınırlarımızı ve karşıdaki bireyin sınırlarını ihlal edecek bir istek olabilir. Bizim kontrol alanımızda olan ve olmayan şeyler vardır. Birine iyi gelmek ve dertleşmek elimizden gelebilecek kontrol edebileceğimiz bir seçimdir fakat birini iyileştirmek, "birinin iyileşme süreci" bizim kontrol alanımızın dışındadır. Bu, bizim sorumluluğumuzda olmayan bir süreçtir ve bu durumu gereğinden fazla "sorumluluk" olarak algılarsak karşıdaki bireyin iyileşmesi sürecindeki zorluklar için kendimizi suçlayabiliriz. Dolayısıyla arkadaşınıza iyi gelme isteğiniz oldukça takdir edilesi bir durum fakat onun tüm dertlerine çare olmak pek de gerçeği yansıtmıyor olabilir.


Umarım yazım size fayda sağlar. Dilediğiniz zaman bu platform üzerinden bizlere soru sorabilirsiniz.


Sevgiler,

Psikolog Sena Keşkek

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kaygılı düşünceler

Merhaba, devamli olarak kaygılı hissediyorum hep tetikteyim her an kötü bir şey olacakmış yakınlarıma bir şey olacak korkusu yaşıyorum bu durum ciddi derecede arttı daha önce kaygı bozukluğu teshisi almistim. İki yıl önce babami kanserden kaybettim , 4 yıldır bebek istiyorum 3 tedavi gördüm 1 tup bebeğimi 8 haftalikken kaybettim mayis ayında, bu süreçte kardeşime aşırı bağlandığımi hissediyorum fakat onunla da ilişkimiz çalkantılı olmaya başladı ( kız arkadaşının ailemize uygun olmadığını düşündüğümüz ve söylediğimiz için devamlı tartıştık ve kırıcı diyaloglar döndü ) onun mutlu olmasını istemediğimizi düşünüyor fakat aslında onun mutluluğu için ailemizin parcalanmamasi için çaba gösteriyordum, parçalanıp eskisi gibi olamayız korkusu yaşıyorum, babam vefat edene kadar bu kadar değildi samimiyetimiz ama babamin vefatı ile birlikte çok şey paylaştık birbirimize çok bağlandık, kız arkadaşını bize karşı aşırı savunması var tabiri caizse gözü kör olmuş durumda ama fayda etmiyor, acaba ben mi abartıyorum diyorum saniirm abartıyorum agliyorum devamli onu kaybederim bağımız kopar diye , bu durum benim vücuduma da yansımaya başladı. Olaylarla üstesinden gelemiyorum gibi geliyor, sanki mantikli düşünüp sakın kalamıyorum en ufak bir olayı bile asiri asiri takiyorum , o düşünce geldiginde bir anda ter basıyor kalp atisim hızlanıyor dünyadan kopuyorum sanki , egzersiz yapmaya çalıştım o an çevreme odaklanmaya ama etki etmedi . Bu kaygılarım takıntılarımı tetikledi sık sık Ocak kontrol etme gibi. .. eşim babam vefat ettikten sonra bu kadar ilerlediğini önceden böyle olmadığımı söylüyor. .. fikirleriniz için tesekkue ederim

Psikoloji

Bu acıyı nasıl atlatabilirim

İki yıla yakın ilişkim vardı uzak mesafe ilişkisi buluşamadığimiz çok zaman oldu ama ara ara görüştük. Benim ilk ilişkim hayatıma almam guvenmem çok zor oldu ama zamanla ona alıştım çok sevdim. Ara ara tartismalarimiz oluyordu ama barışiyorduk bir şekilde. Onun için hayatımı yaşadığım şehri değiştirdim yanına geldim çünkü bana soylemesede arkadaşlarına yanımda olmasıni isterdim uzak oluşum onu yoruyormus gibi cümleler kullanmış . Yanına geleli üç hafta oldu gelmeden önce aramız cok iyi değildi sonra burda buluştuk önceden birbirimizi görünce çok farklı davranan biz iki tarfli bir soğukluk vardı sebebini bilmediğimiz daha doğrusu bilmediğim. Arkadaşlarina biseyler anlatıyor bende onlardan öğreniyorum sorunun bende olduğunu düşündüm bir adım attım yazdım görüşmek için ve hemen ardından o gün beni aldattığını öğrendim kanıt var elimde ama onu inkar ediyor başka kanıtlarda var onları sunamiyorum bu yüzden hâla haklıyım diye direniyor tek derdinin rezil olmamak olduğunu öğrendim ben hiçbir şekilde umrunda değilim zaten tek korkusu buymuş öyle demiş . Dünde bana aldığı hediyeleri gönderdim benim ona vermemi istemiş ve gördüğü herşeye inanıyor mu hemen diye sormuş bir insan nasıl bu kadar yüzsüz olabilir aklım almıyor ben onun için hayatımı değiştirdim bu şehir benim için o demekti o kadar hayaller kurdurdu yakın bir zamanda ailemle konuşmamı ve bilmelerini istedi ilişkimizi onun ailesi biliyordu zaten ama şimdi bana böyle yapmasını hâla algılayamiyorum . Ben hep içinde onun olduğu hayaller kurdum nasıl toparlanacagim şimdi sürekli gormek zorunda kalıyorum yakın olduğumuz için . Annesi arıyor öyle bişey olmadığıni söylüyor ama herşeyi o da biliyor nasıl davranacağımi şaşırdim artık saygimi bozmak istemiyorum kim olursa olsun ama sabırımı zorluyorlar. Arkadaşına bana karşı artık bişey hissetmediğini söylüyor aynı zamanda bana seviyor gibi davranıyordu ailenle konus diyordu gerçekten herşey o kadar anlamsızlasti ki benim için her sabah uyanmam için bir sebebim vardı şimdi öyle bişey yok bu olayı yaşadığımdan beri her sabah gözlerimi açınca bunu bana nasıl yapar diye istemsizce ağlıyorum kızıyorum kendime böyle yaptığım için de ama istemsizce oluyor düşünmekten kafayı yicem artık bir insan neden böyle bişey yapar