Yas sürecini nasıl atlatırım ve bunu nasıl kabullenirim?
Merhaba.
Ben bu yaşıma kadar babama çok bağlıydım. Hatta ona bir şey olur korkusuyla her gece seni seviyorum demeden uyumazdım. Maalesef ki babamı bu geçen mayıs ayında kaybettim. Aslında farkındayım. Herkesin gideceğini, bunun sadece benim babamın başına gelmediğini biliyorum fakat kalben kabullenemiyorum. Bunun dışında Hiç evden çıkmak istemiyorum. Ama evde durmaktanda bunalıyorum. Bir şeyler yapmam gerek ama ne yapacağımı bilemiyorum. İçim daralıyor. Her konu hakkında o kadar kaygılanıyorum ki. Her şey hakkında çok düşünüyorum. Ya bir şey olursa ya kötü bir şey olursa diye tüm günümü zehir ediyorum kendime. Kendi kendime paranoya yapıyorum. Eskisinden çok sinirliyim. Ama gerçekten sinir düzeyim çok fazla. Kendime zarar vermiyorum fakat bir şeyleri fırlatıp kırma isteği oluyor. Bunu tamamen nasıl aşacağımı bilemiyorum. Mantıklı bir insan olduğumu biliyorum. Hatta çevremdeki herkesten daha güçlü olduğumu da biliyorum psikolojik olarak. Kendimi güzel geliştirdim. Ama babamın bu durumu beni çok sarstı. Dışarıdan çok iyi görünüyorum fakat içimde neler koptuğunu sadece ben biliyorum. Dediğim gibi bazen bu durum bana çok acı veriyor. Bazen de hiçbir şey hissedemiyorum duygu olarak. Neden böyle anlamıyorum. Babamla ilgili bir konuda da diğer insanlarla konuşmak istemiyorum çünkü zor geliyor. Vefat etti derken bile yüreğim acıyor.
Lütfen bunu gerçek anlamda nasıl aşabileceğime hayatımı kendim için nasıl kolaylaştırabileceğime dair bir öneri sunun.🤍 Sevgilerimle.
Bu soru 24 Eylül 2024 00:14 tarihinde Psikolog Melisa Genç tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba, öncelikle başınız sağ olsun. Bu durumu paylaşıp destek almak istemenizi takdir ediyorum. Yaşadığınız bu kaybın sizi çok derinden sarstığını, duygusal ve fiziksel olarak çok yıprattığını görüyorum. Ölüm bazen bizi çok derinden sarsar ve bu duygulardan kurtulup hayatımıza odaklanmamız zorlaşabilir.
Yas yaşanması gereken bir süreçtir. Yasın 5 aşaması bulunmaktadır. Bu aşamalar: inkar, öfke, pazarlık, depresyon, kabullenmedir. Sizin anlatımınızdan yola çıkarak öfke ve inkar arasında sıkıştığınızı görüyorum. Öncelikle babanızı kaybettiğinizi kabullenmeniz gerekiyor ve gerekiyorsa öfkelenmeniz sizin için sağlıklı olacaktır fakat öfke duygunuzu çevrenize, kendinize zarar vererek yatıştırmaya çalışmanız yanlış olur. Bileğinize bir paket lastiği takabilirsiniz. Öfkelendiğiniz anlarda bu paket lastiğini çekip kendinize ve çevrenize zarar vermekten uzak durabilirsiniz.
Kaygı duygunuzun kaynağı büyük bir kayıptan sonra oluşan belirsizlik olabilir. “Ya bir şey olursa” düşünceniz bu durumu kontrol edemeyeceğinizi anlamanız kaynaklı olabilir. Kaygınızın temelinde kontrol kaybı duygusu var gibi görünüyor.
Babanızla ilgili konuşmakta zorlanmanız hala bu durumu kabullenmekte zorlandığınızı ve acınızın çok derin olduğunu gösteriyor. Tüm bu duygulardan kurtulmak için ve yas sürecinizi sağlıklı bir şekilde atlatmanız için psikolojik destek almanız sizin için yararlı olacaktır. İyileşme sürecinizde rol yapmak yerine çevrenizdeki insanlarla mevcut duygularınızı paylaşıp destek almak istemeniz sizi rahatlatacaktır. Son olarak bu süreçteki en önemli olan şey sabırlı olmanızdır. Kendinize ve çevrenize karşı duygularınızı bastırmak yerine duygularınızı yaşamayı seçin. Kendinize nazik olun ve yasınızı yaşamaktan çekinmeyin. Umarım bir an önce hayatınıza devam edebilirsiniz. Sevgilerle…
