Aile

Yorulduğumu nasıl anlatabilirim?

Gizli Kullanıcı10 Temmuz 2024 19:18

Ben bugün 33 yaşına girdim. Annem de her zaman pek iyi bir ilişkimiz yoktu ama kötüde değildi. Benim 1,5senedir bir sevgilim var, ilk ailemi anlattım bu durumu kendisi aynanın köyden olduğu halde Hristiyan. Ve adam bunu kabul etmek istemiyor hiçbir şekilde konuşmuyoruz. Ben çok yoruldum, ağlamaktan, aynı evde oturup kimseyle konuşamamaktan. Ne yapacağımı bilmiyorum. Bize acil yardım lazım. Ama hepimize

Bu soru 17 Temmuz 2024 18:50 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Sevgili danışan,

Annenizin ilişkilere bakış açısı ile sizin bakış açınızın kültürel ve dini açıdan farklı olduğunu görüyorum. Bu sürecin yorucu ve zorlayıcı olduğunu ve nasıl baş edeceğinizi bilemiyor olmanız anlaşılır bir durum. Annenizin ilişkiler üzerinden deneyimlediklerine, kültürüne ve dine olan inançlarının çerçevesinde bir düşünceye sahip olduğun ve sizin bu düşünceye zıt bir düşünceyle yaklaştığınızdan problem oluşması muhtemeldir.

Bu süreç içerisinde öncelikle ne istediğinizi bilmeniz hatta ne hissettiğinizi farkında olmanız önemlidir. Evlenmek istediğinize, bununla baş etmek ve kendinizi ifade etmeniz, mücadele vermeniz için bir süreçten geçeceğinizi idrak etmeniz size ilk aşamada yol gösterecektir.

Annenizle kuracağınız iletişim baş etmenizi için size yol gösterebilir. İletişim kurmanın bazı etkenleri vardır. Bunlar, karşılıklı empati, iletişimin netliği, iletişimin dili ve güven ilişkisidir.

-Annenize karşı kurduğunuz iletişiminizin açık ve net olduğundan emin olun. Ne istediğinizi, beklentilerinizi ve partnerinizle olan ilişkinizi açık bir şekilde anlatın, kendi duygularınızı ve düşüncelerinizi fark ettirin.

-Annenizle kurduğunuz iletişim dilinin önemini vurgulamak isterim. İletişimin yönünü değiştiren etkileyen sen ve ben dili vardır. Annenize karşı kendi duygularınızı, düşüncelerinizi ifade ederken sen dili ile suçlayıcı bir şekilde yaklaştığınızda olayın akıbeti daha farklı yöne ilerlemektedir. Bu sebeple ben dilini kullanmanın, olayları kendinizden kendi benliğiniz üzerinden duygularınızı rahatlıkla anlatmanızı iletişimi daha sağlıklı kurmanızı kolaylaştıracaktır.

-Zaman zaman beklentileriniz gerçekleşmediğinde karşı tarafın bilinçli bir şekilde işi zorlaştırdığı kanısına varırız. Annenizin deneyimlediği yaşantısında kültüre ya da dini sebeplerle bu algıyla karşılaşmış, yaşamış olabilir. Bu nedenler hevesinizin kırıldığını yani duygularınızı paylaşırken annenizinde bir birey olduğunu ve duygulara sahip olduğunu unutmamanız gerekir. Annenize karşı onun düşüncelerini deneyimlerden edindiklerini fark ettiğinizi, onu anladığınızı ve belki de inançlarından kaynaklı sizi korumak ya da kendi inancının doğrusuna dayanarak yönlendirmek istediğini fark ettiğinizi empati kurarak ifade edebilirsiniz. Empati duygunuza yer verdiğinizde anne çocuk ilişkisini farklı bir boyata taşıyarak bu iletişim şeklini deneyebilirsiniz.

Sevgili danışan, bu süreçte her iki tarafın farklılıklarıyla baş etmek arada kalmak ve kendi duygularınızı fark edememenin zorluğunu anlayabiliyorum. Bu süreçte baş etmeniz için bir psikoloğa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz.

Sevgilerle.

Klinik Psikolog Pınar Özdemir.             

 

 

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Aile içi muhabbet ve huzur

Merhaba, 6 yıllık evliyim ve 2 çocuğum var. Kendimiz konuşup severek evlendik ama eşimle aram evlendiğimizden beri tartışmalı. 2 gün iyiysek 2 gün kötüyüz. Bazen benden hata var çoğu kez ondan, çoğu ondan dememin sebebi bize ilgisi çok az, benimle muhabbeti yok ama dışardaki insanlarla durmadan konuşur, evde suratı asık dışarda güler yüzlü. Mesela işten gelir akşam yemeğini yer, sohbet etmeden gider yatar telefona bakar öyle uyur kalır, çağırırım bazen gel oturalım diye ama gelmez, (arkadaşları çağırsa gece bire kadar da eve gelmez ama ) ben de çocuklarla kalırım, mutfak toparlarım, çocuklar ağlayınca bakarım uyuturum, o sırada eşim bilmem kaçıncı uykusunu uyuyordur. çocuklarımızla oturup da oynamıyor, ilgilenmiyor. Bir şey sorunca cevap vermez tersler, telefonda sürekli çünkü. Arkadaş çevresiyle aşırı yakın, bana onları tercih eder hep. Ailesine çok düşkün (annesine). .. Benim hatalarım da çok kıskanmaktı ilk zamanlar, artık çok az kıskanıyorum ve sessiz biriydim, duygularımı ifade edemezdim. Kendimi kanıtlayamazdım, haklı olduğum hâlde haksız duruma düşürüldüğüm çok oldu bu yüzden. Anlatacak çok çok şey var. .. Bazen ayrılmak geliyor içimden, sevsem de sevmesem de ama çocuklar var diye gidemiyorum, Huzurumuz olmasını istiyorum, mutlu olmak istiyorum çünkü çok yoruldum, artık çocuklarıma tahammül edemiyorum eşimin bana hissettirdikleri yüzünden. Kadın olduğumu bile hissetmiyorum bazen, sürekli çocuk bakıyorum, sürekli eşimin arkasını topluyorum, bazen köle gibi hissediyorum kendimi. Her kadın çocuğuna bakar evine bakar ama eşi de yardım eder varlığını hisseder değil mi, bende öyle değil, asla yardım etmez asla. Çocuk su mu döktü bana gelir söyler su döküldü diye, ocakta çay suyu mu kaynadı, gelir bana söyler yine, gidip de bir kaşık çayı atamaz çaydanlığa. Bazen ev işlerini yetiştiremediğim oluyor, işten gelir bakar buranın hâli ne diye kavga çıkarır yemeği apar topar yer gider telefonunu alır video izleyerek uyur kalır. .. Herkesi her şeyi bırakıp köşede yalnızca bağırarak ağlamak istiyorum. Zamanı geri sarmak istiyorum, hep diyorum kendi kendime evlenmeseydim keşke diye, babamın dizinin dibinde otursaydım keşke diye çünkü onlar da etkileniyor eşimin ailesi yüzünden, Ve çocuklarım da çok etkileniyor, Kızım geliyor yanımıza kavga etmeyin diye eşim de kızıma annen kavga çıkarıyor ben değil diyor ve kızımı kendine çekiyor. Al git çocuğunu demek istiyorum ama söylenmiyor işte. Anlatamadığım çok şey var, sadece yüzde biri bunlar. Bunları yazdım ama cevaplanır mı yani nasıl işleniyor burası bilmiyorum, Huzurum olsun istiyorum, mutlu olayım istiyorum olnayacaksa da tamamen bitsin istiyorum, sürekli ortadayım, Nasıl bir yolda ilerlemeliyim, yardımcı olur musunuz?

Aile

Ailem sürekli darlıyor beni ne yapmalıyım?

Aileme karşı kendimi fazla sorumluluk sahibi hissediyorum. Ve öyle olmasa bile bazen benden kendilerini utandıracak bir şey yapmamı bekliyorlarmış gibi hissediyorum. Ne zaman dışarı çıksam sürekli eve gelmem için darlıyorlar denilen saatten birazcık daha geç gelsem azarlanıyorum. Ama bunu ablam ya da küçük kardeşim yapsa hiçbir şey denmiyor. Bunu annemle babama belirttiğimde onların nerde kimle ne yaptığını bildiklerini ama benim ne yaptığımı bilmediklerini söylüyorlar. Oysaki ne yapacağımı söylüyorum, kimle olduğumu biliyorlar. Ablama göre daha sosyal biriyim, giyimime daha çok dikkat ederim, makyajı ailemde büyüklerimden kimse sevmese de ben sevip yaparım ve bu durum çok gözlerine batıyor. Sanki ben kendimi birilerine beğendirmeye çalışıyorum, kendilerinin uygun bulmayacağı hareketleri yapacakmışım gibi tepki alıyor gibi hissediyorum. Bir başka durum ise babamın bana karşı tavırları. Belki ben kafamda büyütüyorumdur bilemiyorum. Ama ablamın benim yaşımdaki halinin babamla iletişimiyle benim şuanki iletişimimi kıyasladığımda ortada bi iletişim yok gibi görüyorum. Babamın hatrı için istediği birçok şeyi yapıp onun gözüne girmeye çalışsam da asla ona yetemiyorum. Mesela babamın annesi hastalık hastası bir kadın olduğu için sürekli hastayım hastayım diye geziyor. Babamın babası da benim onların evinde kalmamı, yemeklerini yapmamı, temizliklerini yapmamı istiyor. Bunu da ben istemiyorum. Tamam bazı zamanlar gidip yemeklerini hazırlayıp temizliklerini yapıyorum ama bunu sürekli hale getirmek istemiyorum. Babam istemediğimi bildiği için fazla ısrar etmiyor ama içten içe bunu istediğini de biliyorum. Çünkü mesela ben gezmeye gidiyorum dediğimde kendi anne babasının yanına gitmemi orda takılmamı istiyor. Bana iş yaptırmak isteyen adamların yanında ne kadar rahat olabilirim, ne kadar mutlu olabilirim?Bunu ona tam olarak anlatamıyorum ve bu da beni sinirlendiriyor. Şu an babamın annesi dediğim gibi hastayım diyip durduğu için yaklaşık bir haftadır bizde kalıyor ve onunla ilgilenmemizi bekliyor sürekli olarak. Benim de özellikle son üç gündür geçmeyen bir baş ağrım var. Ağrı kesici alınca biraz azalıyor ama sürekli olarak da ağrı kesici içmek istemiyorum. Bunu anneme dediğimde beni babamın annesine benzetti. Ben de aşk olsun dedim buna karşılık ne var işte onun gibi sürekli başım ağrıyo karnım ağrıyo diyip duruyosun dedi. Ben de tamam daha da söylemem dedim. Ben öyle sürekli hastaneye gideyim ilaç içeyim tarzında biri değilim, çoğu zaman son raddeye kadar kendim iyileşmeye çalışırım, dinlenirim çay çorba içerim. Ona rağmen birkaç şikayetlenmem bile sorun çıkartıyomuşum gibi tepki almama sebep oluyor. Bu tarz durumlar yüzünden anne babama sinirleniyor, babamın annesiyle babasına kinleniyorum ister istemez. Çünkü onlar yüzünden kendi çocuklarının problemlerini gözardı ediyorlar, abartıyomuşuz gibi tepki veriyorlar. Ben de bu durumlara karşı olan kırgınlığımı öfkeyle sinirle dışarı vuruyorum bu da sadece bana zarar oluyor. Ailemin bu hallerini nasıl görmezden gelebilirim? Ya da nasıl anlayışla karşılayabilirim?