Aile

Aile içi huzursuzluğu nasıl çözebiliriz?

Gizli Kullanıcı6 Eylül 2024 06:38

8 ay önce doğum yaptım. Eşimle severek evlendik ancak sevgisini ve ilgisini göremiyorum artık. Sanki yemek, temizlik vb. İhtiyaçları için ben varmışım gibi hissediyorum. Eşim beni sevsin ilgilensin istiyorum ve bu yüzden belki kaybetmekten korkarda kıymetimi anlar diye boşanmak ayrılmak istiyorum diyorum ama o umursamaz davranıyor bu defa öfkeleniyorum. Bağırmak kırmak dökmek istiyorum ama kaybetmekten korkuyorum onu. Ben çıkmaza girmiş gibi hissediyorum. Onunla yaşarken çok üzülüyorum. Ama iyi geçen günlerimizde çok mutlu oluyorum. Biliyorum her gün iyi geçmez ama biz çok fazla tartışıyoruz ve ben çok ağlıyorum.

Çaresiz gibi hissediyorum. Ağlamaktan başka çare bulamıyorum. Tartışırken öyle canımı acıtan cümleler kuruyor ki neden beni sevmiyor neden benden bu kadar nefret ediyor diyorum. Kızımıza karşı çok sevgi dolu nazik ama bana gelince çok acımasız olabilir çoğu zaman ben ne yapacağımı bilmiyorum. Bende mi bir problem var anlayamıyorum. Küçük sebeplerden tartışma çıkıyor. Ben bu durumun düzelmesini ve mutlu , huzurlu bir yuvam olmasını istiyorum. Bu mümkün mü bilmiyorum. Lütfen bana yardım edin.

Bu soru 6 Eylül 2024 19:50 tarihinde Psikolog Elif Mutlu tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, öncelikle sorunuz için teşekkür ediyorum☺️ Evlilik bir yolculuğu iki kişinin paylaşıyor olması ve de bundan doyum alma sürecidir. İlişkiler yalnızca sorumlulukların bir görev gibi paylaşıldığı bir alan değildir. İki kişinin bir aradayken birbirlerini iyi hissettikleri ve oldukları gibi kabul edildiklerini bildikleri bir alandır. Onun sevgisini ve ilgisini göremiyorum "artık" demişsiniz. Ne zamandan beri bu böyle oldu? Doğum yaptıktan sonra mı veyahut daha önceden mi? İlişkiniz önceden nasıldı, şimdi nasıl? İlişkiniz hangi temeller üzerine kuruldu? Her ilişkinin dinamikleri farklıdır. İlişkiler her şeyden önce bir kopyası bulunmayan biricik bir alandır. Bu sebeple sizin ilişkinizi de kendi dinamiği üzerinden ele almak çok daha iyi olacaktır.


Evliliklerde sorumlulukların paylaşılması gibi problemlerin de paylaşılıyor olması önemli olmaktadır. Problemleri ele almak belki bunlar üzerinde durmak yerine karşı tarafta kaybetme korkusu oluşturmak adına boşanma ve ayrılmanın gündeme gelmesi iyi bir fikir olmayabilir. Çünkü bu gibi konular oldukça ciddi konulardır, ilişkiden gerçekten ayrılmak istediğinizde böyle bir konuşma yapmanız daha doğru olabilir. Şunu da eklemek isterim ki bir ötekinin "kaybetme korkusu" hissetmesini siz sağlayamazsınız. Çünkü bir ötekinin duyguları bizim elimizde değildir. Ancak kendi duygularımızı anlayıp bunları değiştirme olanağına sahibiz.


Sorunuzun ilerleyen kısmında size ait bir kaybetme korkunuz olduğundan bahsetmişsiniz. Belki buraları ele almak yararlı olabilir. Kaybetme duygunuzu bir uzman eşliğinde ele alabilir, size nerelerden miras kaldığını işleyebilirsiniz. Bunun haricinde tartışmalarınız ne üzerine olur? problemlerinizi nasıl çözersiniz? Buralar sizin ilişkiniz özelinde ele alınarak değerlendirilebilir. Duygularınızı yaşıyor olmak (bazen ağlamak, bazen gülmek olabilir) ve o duyguların ne anlattığını duyuyor olmak önemlidir. Ağlarken daha çok hangi duygu (kızgınlık, değersizlik, hüzün vb) sizinle beraber olur? Bu duyguların sizin yaşamınızdaki karşılıkları nelerdir? Sıklıkla hissettiğiniz duygular mıdır? Size tanıdık duygular mıdır? Buraları ele almak ve bireysel iç huzuru yakalamak, aile içi huzuru yakalamak için atılacak adımlardan biridir.


Sevgiyle Kalın...



Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Eşim yaklaşık 6 yıldır kumar bağımlısı

Merhabalar, 16 yıllık evliyim. İki çocuk annesiyim. Eşim yaklaşık 6 yıldır kumar bağımlısı ben 4 yıldır falan biliyorum. Yaklaşık diyorum çünkü kendisini çok iyi gizler öncesi sonrasını bilmiyorum. Öğrendiğimden beri destek olmaya çalıştım ilk 2 yıl kendi ailem ve onun ailesi dahil kimse bilmedi. Kıt kanaat geçindik ama neden demedim hiç. Sonra borçlar arttı ailesine söyledim bi kaç seferde onlar halletti. Uzmandan Destek aldı devam etti. Bırakamadı. Uzmanlar dediki siz çok destek olmuşsunuz özellikle siz ,size çok güvenmiş tekrarlar dedi. Ve tekrarladı. Sonra ben güvenini sarstım bosanalım dedim şok oldu. Yapmıyacğını söyledi. Vazgeçtim boşanmaktan. Bana uzmanın biri dediki neden boşanmıyorsun. Bende dedimki ilerde düzelecekse o güzel günleri birlikte yaşayalım "aile"olarak dedim. Ama soğudum aslında güvenim kalmadı. Bu arada artık boş durmamaya başladım. Sertifika falan aldım iş hayatına atıldım. Sonra üniversite okumaya başladım. Bildiğim gördüğüm sınavlara girdim. Kendime ve çocuklara yetmeye çalışıyorum sanırım eşim de bunları gördükçe umudunu kesiyor benden. Başarılı oldukça tedirgin oluyor ama yine aynı şeyleri yapmaya başlamış. Telefonun da gördüm yine. Bu sefer tepkisiz kaldım ne kendisine ne başkasına söyleyemedim çünkü umudumu yitirdim ona karşı, kendisi istemedikçe birinin çabasıyla olmayacağını, geç de olsa anladım. aslında çok iyi bir insan neden nasıl yaptı bilmiyorum. Aslında beni sevdiğini de düşünüyorum. Ve buna rağmen beni çok suçlar, konuşmam onun yanında sürekli yanlış anlar beni. Bu sefer konuşmuyorum diye kızar. Sanırım suçlu olduğu için kendisini suçlu hissediyor ve benim ona suçlayıcı davrandığımı düşünüyor. Ama öyle değil normal de kadınlar dırdır eder. Ben ona bildiğim süre boyunca, çok büyük kavgalar hariç hiç suçlamadım. Oda 2 yada 3dür. Hatta o zamanlar dedi ki böyle konuş benimle. Ben konuşmam suçlayamam birini. Hatadır der geçerim. İnsan hata yapar ama 3. den sonrası hata değildir aslında. .. Farkındayım bi evlilik kalmadı. Mutsuzum. .. Çocuklar için boşanmak da istemiyorum. Ne çözüm önerirsiniz?