Akademik kaygımla nasıl başa çıkabilirim?
Merhaba, ben özel bir üniversitede eğitim görüyorum ve 23 yaşındayım. Normalde bu sene mezun olmam gerekiyordu ama olamadım ve okul tatile girdiğinden beri duygularımı kontrol etmeye çalışıyorum ama yapamıyorum. Sürekli insanların kaç yaşında mezun olduğunu düşünüyorum ve hayata geç kalmış gibi hissediyorum. Ayrıca okulum hesaplarıma göre seneye de bitmiyor ve artık aileme maddi anlamda yük olmak istemiyorum. Hazırlık da okuduğum için şu an okuldaki 5. yılım ve 6 ya gittiği kesin. 2-3 yıl olsaydı kesinlikle okulu bırakırdım ama şu an onu da yapamıyorum. Aileme okulun bir sene uzadığını söyledim ve bunu kabul ettiler ama daha fazlasını nasıl söylerim bilmiyorum. Duygularımla baş edemiyorum. Sürekli dua ediyorum elimden başka bir şey gelmiyor. Kendimce olumlamalar yapmaya çalışıyorum. Her zorluğun arkasından bir düzlük çıkar diye ama bunlar beni bir kaç saat teselli ediyor. Yemek yiyemiyorum ve uyuyamıyorum her sabah 6-7 gibi uyanıyorum. Devlet okulunda okuyor olsam sadece kendi yıllarıma zarar olur ve biraz daha iyi hissedebilirim. Ama özel olduğu için hem kendime hem aileme zarar gibi hissediyorum. Ailemin emeklerini boşa çıkarıyor gibi hissediyorum. Artık dersten kalmaya hakkım yok. Sürekli ya kalırsam diye düşünüyorum. Neredeyse bir buçuk aydır bu hislerle baş etmeye çalışıyorum ve kalan zamanı nasıl geçireceğim onu da bilmiyorum. Kendime aldığım en ufak bir şeyi bile haketmiyorum gibi düşünüyorum. Babam işten bir saat geç gelse dahi çok üzülüyorum ve okula vereceğimiz parayı düşünüyorum. Ama benim şu an çalışıp ödeyebileceğim bir para da değil. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Bu duygularla nasıl başa çıkabileceğimi de bilmiyorum. Sadece bir an önce mezun olup çalışmak istiyorum. Aileme bir faydam olsun diyorum. Çünkü ailem bu zamana kadar her istediğimi yaptı. Hatta birçok şey ben daha istemeden önüme serildi. Buna rağmen benim okulu uzatmam şımarıklıkmış gibi geliyor ve kendime yediremiyorum. Ailemin bunu hakettiği düşünmüyorum. Anneme babama artık kendi paramla bir şeyler yapmak istiyorum. Lisede bu yaşlarımı hiç böyle hayal etmiyordum. Bu zamanlarda kendimi çalışan başarılı bir iş kadını olarak hayal ediyordum ama olmadı. Ne yapacağım bilmiyorum.
Bu soru 4 Ağustos 2025 17:06 tarihinde Psikolog Fatma Gizem Bitgen tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar,
İçinde bulunduğunuz durumu dürüstlükle ifade ettiğiniz için sizi tebrik ediyorum. Yazdıklarınızı dikkatle okudum ve cümlelerinizde içinizde büyük bir özveri ve sorumluluk hissi taşıdığınızı görebiliyorum. Bu noktada yaşadıklarınızla dua ederek, olumlamalar yaparak, sorumluluk hissiyle baş etmeye çalışmanız takdire şayan. Şimdi içinde bulunduğunuz duruma daha yakından bakıp neler yapabilirsiniz üzerine konuşalım isterim.
Öncelikle "ailem şimdiye kadar her şeyi önüme serdi, kendime aldığım en ufak şeyi bile hak etmiyorum gibi düşünüyorum." gibi inançları içeren düşünce kalıplarınızı ele alalım. Ailenizle ilgili hissettiğiniz yük ve suçluluk duygusu, sizin duygusal olarak ne kadar duyarlı ve sorumlu biri olduğunuzu gösteriyor. Onların sizin iyiliğiniz için yatırım yapıyor olmaları, sizi sevdikleri ve iyi bir geleceğe sahip olmanızı istedikleri içindir. Bu noktada aileniz sizi başarılarınız için değil, var olduğunuz için seviyor olabilir mi? Sizce bu düşünceler size gerçekten yardımcı oluyor mu, yoksa sizi daha da çaresiz hissettiriyor olabilir mi? Ailenize yük olduğunuzu düşündüğünüzde, onların sizinle ilgili gerçek düşüncelerini mi biliyorsunuz, yoksa kendi varsayımlarınızı mı söylüyorsunuz?
Diğer yandan hayat düz bir çizgide ilerlemez sevgili danışan bu noktada kimileri hayata daha erken atılır kimileri farklı yollardan hayatı deneyimler. Gerek hazırlık okuyor olmanız gerek derslerin zorluğu üzerine okulda yaşadığınız zorluklar çok insani. Belki de bu gecikme değil, kendi zamanında ilerleyen bir gelişimdir. Lisede kendinizi başarılı bir iş kadını olarak hayal ettiğinizi ifade etmişsiniz ancak o zamanki sizin hayat deneyimleriyle şu anki sizin hayat deneyimleri çok farklı. Bu noktada o zamanlar sizce başarı neydi? Şimdi o başarı tanımı değişti mi? Yoksa hâlâ aynı pencereden mi bakıyorsunuz?
Bu yolda duygularınızı olduğu gibi kabul etmenizi rica edeceğim. "Evet okulu uzattığım ve aileme daha fazla yük olmak istemediğim için kaygılıyım ancak elimden gelen derslerime ve okuluma daha işlevsel odaklanmak, ailem benim her ne olursa olsun yanımda." gibi. Bu noktada duygularınızı ve düşüncelerinizi ailenizle sözlü veya mektup yoluyla ifade etmeniz de duygularınızı düzenlemeniz adına etkili bir adım olacaktır.
Son olarak yemek yiyememeniz ve uyuyamamanız gibi somatik belirtileri ele alalım. Bunlar bedenin, “Artık çok zorlanıyorum” diye verdiği alarm sinyalleri aslında. Böyle zamanlarda kendinize yüklenmek ne kadar acıtırsa, kendinize çok küçük bir şefkat göstermek de bir o kadar kısa süreli de olsa iyi gelebilir. Bu noktada sabah uyanma sonrası düşünce döngüsünü kırmak için mini nefes çalışmaları yapabilir, günlük olarak "kendime iyi gelen 3 şey" egzersizi ve akşam yatmadan önce “şu an için endişelenmeme gerek olmayan 3 konu” gibi yazma alışkanlıkları ile bedensel belirtileri düzenlemek adına egzersizler yapabilirsiniz.
Bu süreçte bizlere her zaman yazabilirsiniz. Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.
Psikolog Fatma Gizem Bitgen
