Bazen manipüle edildiğimi düşünüyorum
Eşimle kavga ettiğimizde onu anlamadığımı anlasam dahi verdiğim tepkilere karşı ben suçluymuşum gibi bir tepki veriyor. Ve ona onun istediği gibi cevaplar vermemi bekliyor. Kendimi suçlu psikolojisine sokuyorum ve sorun bende mi diye sürekli düşünüyorum. Manipüle midir bu? Kendimi hevessiz tüm renkleri solmuş gibi hissediyorum. Cıvıl cıvıl biriyken hiçbir şey mutlu etmiyor. Tatmin olmuyorum mutlu anlarımdan. Sizce ben ne yapmalıyım?
Bu soru 25 Ağustos 2024 12:11 tarihinde Psikolog Elif Mutlu tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar, öncelikle sorunuz için teşekkür ediyorum☺️İ
Tartıştığınız konunun ne olduğunu bilmemekle birlikte ilişkilerdeki sorunların tek taraflı değil karşılıklı olarak çözülmesinin sağlıklı olacağını söylemeliyim. Sorununuzla ilgili olarak suçlu hissettiğinizden bahsetmişsiniz. Bu konuda şu bakış açısı yararlı olabilir: olayları siz değil de sizin yaşınızda ve sizle aynı özelliklere sahip birinin yaşadığına şahit olduğunuzda onu nasıl değerlendirirdiniz? Suçlu olarak mı değerlendirirdiniz yoksa ona daha anlayışlı mı yaklaşırdınız?
Şunu da unutmamak gerekir ki bizler farkındalık düzeyimizi geliştirsek dahi bazen farkındalıklı bir şekilde davranamayabiliriz. Çünkü duygulanımlarımız farkındalıklarımızdan çok daha farklı şekillenmektedir. Dünyaya ilk geldiğimizde kendi duygularımızı bilmez, ebeveynimizin bize sunuş şekliyle alır ve de bizim duygularımızmış gibi içselleştiririz. Ne demek istiyorum? Gözlerimizi açar açmaz annemizin kucağındayızdır. O, bizi doyurmakta ve dokunuşlarıyla temas kurmaktadır. Eğer farklı etmenler yoksa (vefat vb) temel duygulanımlarımız anne üzerinden şekillenir. Eğer anne bize bakım verirken gözlerimizin içine bakmışsa, temas kurmuşsa, ihtiyaçlarımızı ve de en önemlisi duygularımızı gözetmişse, bizim kendimize ilişkin bakış açımız olumlu olarak şekillenir. Bebeğini emziren bir anneyi düşünelim: birinci örnekte anne, bebeğini emzirirken onun gözlerinin içine bakıyor ve de temas kuruyor olsun. İkinci örnekte ise anne bebeğini emzirirken çocuğuyla temas kurmak yerine televizyon izliyor olsun. Birinci örnekteki bebek sevildiğini hissedecektir ancak ikinci örnekteki bebek "annem yorgun, dolayısıyla benim gözlerime bakamıyor" olarak bunu algılamaz çünkü o bir bebektir. Onun zihninde yer eden şu olacaktır: "hıı demek ki ben, önemsenmemesi gereken, ihmal edilmesi gereken bir varlığım"dır. Bu duygu yetişkinlikte onunla beraber olmaya devam eder. Kendisini ihmal edecek ilişkilerin içerisinde olur. Çünkü zaten ihmal edilmesi gerektiğini zannediyordur.
Eğer siz ister romantik ilişkinizde ister diğer ilişkilerinizde suçluluk duygusunu tekrar tekrar hissediyorsanız. Orada bir durup "bu duygunun kaynağı nereden olabilir acaba?" diye sorgulayabilirsiniz. Hep suçlu hissettirilen ilişkilerde miydiniz? Çocukluk döneminde sorunlar yaşadığınızda suçlu mu hissettirildiniz yoksa anlaşılmaya mı çalıştınız?
Unutmayınız ki bir suçlu bulmak sorunu çözmez. Bu sebeple ilk kendi duygularınızı ve de kaynağını bulmanız, kendinize olan tavrınızı değiştirir. Sorunlar her daim ortaya çıkar ancak karşılıklı olarak çözülür. Bir tarafın hep anlaşılmak istemesi fakat bunu isterken karşı tarafı anlamaya çalışmaması, ortak paydada buluşmaya çalışmaması ilişkiye zarar verebilir. Sorunların işbirliği yapılarak çözülmesi ise yarar sağlar.
Sevgiyle Kalın...