Bu dünyada mutlu olmak neden zor?

Sevgili danışanım,

Merhabalar.Yazdıklarınızı okuduğumda, hayata karşı ne kadar yorulduğunuz ve ilişkiler içinde ne kadar baskı altında hissettiğiniz derinden hissediliyor diyebilirim. Sanki uzun süredir bir çabanın içindesiniz; birilerinin beklentilerine uymaya çalışmak, onlara göre şekil almak, sürekli yeterli olup olmadığınızı sorgulamak… Bu süreçte kendinizi ihmal ettiğiniz, hatta zamanla kendi duygularınızdan ve düşüncelerinizden uzaklaştığınız görülüyor. Ve şimdi, “Ben kimim? Ne hissediyorum? Ne istiyorum?” gibi sorularla baş başa kalmışsınız.

Bu çok tanıdık bir yer aslında. Pek çok kişi, özellikle ilişkilerde sürekli veren, kendini ikinci plana atan kişiler, zamanla içsel bir tükenmişlik yaşayabiliyor. Çünkü insan, kendi iç sesini uzun süre duymazsa, bir noktada dış dünyanın sesleri onu bastırmaya başlıyor. Ve bu da beraberinde değersizlik, yalnızlık ve hayattan kopmuşluk gibi duyguları getiriyor. Siz de benzer bir durumun içindesiniz gibi görünüyor.

İlişkilerde, karşınızdakiler sizin gibi düşünmediğinde, sizin kadar çaba göstermediğinde veya sizi anlamadığında bu fark edilmemişlik çok derin bir yara bırakabiliyor. Bu yaralar zamanla birikiyor; kişi hem dışlanmış hissediyor hem de kendi iç dünyasını sorgulamaya başlıyor. Siz de "Ben mi sorunluyum?", "Ben neden bu kadar yoruldum?" gibi sorularla içsel bir sorgulamanın içindesiniz gibi.

Kendi duygularınızın görülmediğini, düşüncelerinizin yok sayıldığını hissetmeniz oldukça yıpratıcı olmalı. Bu noktada “uzaklaşmak” istemeniz, aslında bir kaçış değil; belki de iç sesinizi yeniden duyabilmek için bir çaba. Çünkü insan yorulduğunda, en çok kendiyle baş başa kalmak ister. Bu istek, kendinize dönme arzusunun da bir işareti olabilir.

Hayatta ne yapmak istediğinize dair kararsızlığınız da anlaşılır bir durum. Bu tarz bir duygusal yoğunluk yaşarken yön bulmak da kolay olmuyor. Gelecek, sisli ve belirsiz görünmeye başlayabilir. Böyle zamanlarda insanın küçük şeylere bile motive olacak enerjisi kalmaz. Ama bu geçici bir süreç olabilir. Şu anki bu tükenmişlik hali, belki de size şunu söylüyordur: “Artık durmalıyım ve kendi ihtiyaçlarımı duyabilmeliyim.”

Sevgili danışanım benzer duyguları yaşayan pek çok insan var. Özellikle de hep “iyi”, “uyumlu” ya da “başarılı” olmaya çalışmış kişilerde bu tükenmişlik hali sık görülüyor. Onlar, zamanla sınır çizmeyi, küçük adımlarla da olsa kendilerine alan açmayı öğreniyorlar. Bu da bir anda değil, zamanla oluyor.

Sizden ricam, bu süreçte “Ben ne hissediyorum?” sorusunu kendinize sıkça sormanız. Gündelik yaşam içinde bunu birkaç dakikalığına bile olsa düşünmeniz, içsel farkındalığınızı artırabilir. Dilerseniz bir defter tutarak, gün içinde sizi en çok etkileyen olayları ve bu olayların sizde uyandırdığı duyguları not etmeyi deneyebilirsiniz. Zamanla bu yazılar, size kendi iç dünyanızla ilgili kıymetli ipuçları verebilir.

Hayat yorucu dediniz, çok doğru. Ama bazen bu yorgunlukların ardından gelen farkındalıklar da çok kıymetli olabilir. Şimdi belki de önemli olan, bu yorgunluğu inkâr etmeden, onun size ne anlatmaya çalıştığını duymaya çalışmak.

Eğer isterseniz, bu süreçte sizi en çok zorlayan ilişkilerden birini gözden geçirebiliriz. Mesela, son zamanlarda sizi en çok yoran bir ilişki hangisiydi? Bu ilişkide neleri yapmak istemediğiniz halde yaptınız? Nerelerde “hayır” demekte zorlandınız? Bu sorulara vereceğiniz yanıtlar, duygularınızı biraz daha netleştirmenize yardımcı olabilir.

Bu sorular hakkında aklınıza takılan bir nokta veya değerlendirilmesini istediğiniz herhangi bir soru varsa yeni bir soru başlığı açarak sorabilirsiniz.

Bu süreçte yakınlarınızdan veya bir uzmandan destek almaktan lütfen çekinmeyin.

Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Sevgilerimle,Psikolog Aysel Kacak