Bu zamana kadar kimseyle birlikte olmadığım için pişmanım yaşlandım resmen gençliğimin tadını çıkaramadım çok üzgünüm

Merhaba. 28 yaşındayım 15 gün sonra 29 olacağım ama olmak istemiyorum. 30 olacağım hâla bakireyim korkunç! Bütün arkadaşlarım evlendi. Bu zamana kadar kimseyle birlikte olmadığım için pişmanım yaşlandım resmen gençliğimin tadını çıkaramadım çok üzgünüm. Ben kariyer basamaklarımı tırmanırken arkadaşlarım 3-4 çocuk yapma peşinde. Kimisi sevgilim bana evlenme teklifi etmiyor diye ağlıyor benim bir sene önceki halim gibi ayrılın diyorum etmez belli çünkü artık erkekleri gözünden tanıyorum. Evli olan arkadaşlarımla sadece merhaba merhaba onlarla görüşmek içimden gelmiyor çünkü tek muhabbetleri sen neden evlenmiyorsun evlen artık bilmem ne! Ya ben keyfimden mi evlenmiyorum? Bende sizin gibi evlenip mutsuz olup evde oturmak istiyorum fakat kariyer hayatım hayallerim buna izin vermiyor, aile baskısı buna izin vermiyor maalesef. Bıktım insanların bu tavırlarından. Sonra işlerine gelmedi mi çok havalısın hayat sana güzel diyorlar. Desinler çok önemli değil. İşin kötü tarafı artık bende evlenmek istiyorum daha doğrusu hayatıma biri girsin istiyorum. Maalesef 2 sene beni oyalayan sevgilimden sonra birileriyle tanışmak konuşmak zor geliyor ve gerçekten kalbim bu devrin insanı değil. Şimdiki insanların tek derdi cinsellik olmuş maalesef ben 30 yıldır kimseyle birlikte olmadım. Pişmanım keşke yapsaymışım belki daha çabuk evlenirdim. Böyle dediğimizde kimsenin inanası bile gelmiyor devir öyle bir devir olmuş artık. Gerçekten yoluma nasıl devam edeceğim..