• Anasayfa
  • Sorular
  • Çoğu meseleyi kişisel algılamamak için ne yapmalıyım?
İş Hayatı

Çoğu meseleyi kişisel algılamamak için ne yapmalıyım?

nesear12 Ekim 2024 23:02

Merhaba..

Aile içinde yaşamıyorum fakat arkadaş gruplarımda ve iş hayatımda sanki arkamdan olumsuz şeyler konuşuluyor, iletiliyor gibi hissediyorum. Bu durum yaşanınca mesafe koymak istiyorum ama çok kafama takıyorum. Halbuki bu bir his gerçek bile değil...

Sanki herkes birbiriyle anlaşıyor benle biraz vakit geçirilince uzaklaşma oluyor gibi hissediyorum.

Bazende aşırı kıskandıkları düşünüyorum ve bundan dolayı benden uzaklaşıyorlar gibi geliyor.

Cevabınız için şimdiden çok teşekkür ederim.

Bu soru 15 Ekim 2024 22:19 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, diğerlerinin neler düşündüğüne ve davranışlarına dair aşırı hassas olduğunuzu anlayabiliyorum. Elbette sosyal bir varlık olarak bizler içinde bulunduğumuz toplulukta nasıl karşılandığımızı merak ederiz, ancak sizin sorununuzun çıkış noktası bu değerlendirilmenin sıklıkla olumsuz olduğunu düşünmenizdir.

Paylaşımlarınızdan yola çıkarak söyleyebilirim ki; bu düşüncelerinizin dayanağı olmadığının farkındasınız ancak yine de zihninizin bu düşüncelerle meşgul olmasını engelleyemiyorsunuz. Sorununuzun zorlayıcı ve günlük yaşam işlevselliğini bozucu bir yanı vardır. Bu noktada sorunuzu buraya yönelterek sorununuza dair çözüm arayışlarında bulunduğunuzu görüyorum. Bu da bir adımdır, bu adımları atmaya devam etmelisiniz, yaşamınız boyuna bu sorunla uğraşmak zorunda değilsiniz.

Öncelikle kendinizle ilgili düşüncelerinizi açığa çıkaralım; diğerlerinin sizin hakkınızda konuştuğunu ve sizden uzakta durmayı tercih ettiklerini söylüyorsunuz; buradan çıkarımla diğerlerinin sizi sıkıcı veya yetersiz biri olarak gördüğünü düşünüyor olabilirsiniz. Peki bu düşünceler aslında kime ait ? Hisleriniz başkalarının davranışlarına göre değişiyor; burada diğerlerinin düşüncelerinin kurbanısınız. Asıl olan ise ana kaynağın siz olduğunu keşfetmenizdir. Diğerlerine ait sandığınız düşünceler sizin kendinize ait olabilir; kendinizi yetersiz veya sıkıcı biri olarak görüp görmediğinizi düşünün.

Bu noktada pasta dilimi yöntemi işinize yarayacaktır. Örneğin iş arkadaşlarınızın aynı ortamda toplu olarak kendi aralarında sessizce bir şeye güldüğünü düşünün;

aniden aklınıza %100 “bensiz eğleniyorlar, ben sıkıcı biri olduğum için kendi aralarında bir konu bulup gülüyorlar” Bu düşünce pastanızın tamamını oluşturur. Şimdi alternatif düşünce üretelim:

%20 ben yokken başlayan bir muhabbet var dahil olamıyorum o yüzen

%20 iş yerinde olduğumuz için sessizce gülmeyi tercih ediyorlar, benimle ilgisi yok

%20 o an olan bir durum söz konusu olabilir, aniden biri komik bir şey olmuştur, ben orada olmadığım için gülemiyorum.

artık sıkıcı biri olduğunuza dair düşünceleriniz %100 değil %40 oranında etkilidir, bunu her olumsuz değerlendirmelerinizde uygulamaya çalışın.

Sorun sizin günlük yaşamınızdaki işlevselliğinizi etkiliyor, bu düşünceler nedeniyle sosyal geri çekilme ve depresif düşüncelerle uğraşıyorsanız sorunun temel nedenlerini bulma ve çözüme ulaştırmayla ilgili terapi desteği almanızı öneririm, terapi kolaylaştırır ve iyileştirir.

sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

İş Hayatı

Bir işe başlarken hep kendimi eksik buluyorum. Mükemmel arayışım var

Fotoğrafçıyım, senelerdir bu iş ile uğraşıyorum. Çekimini yaptıklarım , beraber çalıştığım bir çok firma oldu ve işlerimi gayet beğendiler. Bende içeriklerimi, ortaya çıkardığım işleri beğeniyorum. Lakin bu sektörde olan rakiplerime bakarak kendimin bir işe yaramadığını, ne yaparsam yapayım insanların beni beğenmeyeceğini düşünüyorum. Halbuki herkes, bende dahil olmak üzere yaptığım işleri çok beğeniyorum. Ama kendimi toparlayacak gücü kendimde bulamıyorum. Normalde sosyal medya uzmanıyım. İşim için önceden çektiğim çiftlerin fotoğraflarını düzenleyip sosyal medyada kendime bir yol çizmem lazım. Nasıl içerik üretmeliyim, nasıl reklam vermeliyim, en ince detayına kadar biliyorum. Ama maalesef bu işe başlamak için kendimi yeterince motive edemiyorum. Tam fotoğrafları düzenleyip sektöre yeniden atılacağım diyorum aklımda bir sürü düşünce beliriyor; o kadar fotoğrafçı var senin fotoğraflarını kimse beğenmez, çekim alırsan insanların en güzel gününe ortak olacaksın ya çekimi beğenmezlerse, çok güzel çekimlerin var ama insanlar ya seni keşfedemezse ya ekipmanınla dalga geçerlerse, ya tipimle yargılarlarsa, ya o kadar fotoğraf atıp kimseye ulaşamazsam. O kadar fazla kaygım oluyor ki bununla baş etmek istiyorum. Çünkü etrafıma bakıyorum, işin ehli bile olmayan eline makine aldım diye Fotoğraf çekip para kazananlar var. Ben o kadar güzel işler başarmışken neden sahadan geri kalayım ki. Şuan aktif çalıştığım freelance işler var ama asıl mesleğimden uzaklaşmış olmak beni çok üzüyor ve yıpratıyor. Belki sürece katkısı olur diye eklemek istiyorum; 2 sene önce çalıştığım firma geri işe çağıracaklarını söyleyerek bana 1 ay izin verdiler. 1 ayın sonunda arkamdan dönen dedikodulara inanıp benimle yollarını ayıracaklarını; uygunsuz, aşalayıcı bir üslupla söylediler. O süreçten sonra her iş başvurumda kaygım ileri derecede oluyor. Halbuki alanımda iyi olduğumu biliyorum ve her daim değişim, dönüşüm ve ilerlemeye hazırım.