Eğitim

Depresyondan çıkıp nasıl sosyalleşebilirim

Gizli Kullanıcı25 Mayıs 2024 15:19

Depresyondayım nedenini bilmiyorum eğitim aile baskısı sınav stresi beni mahvediyor artık depresyondan çıkmak istiyorum ama bunu yapamıyorum insanların canını yakmak hoşuma gidiyo çünkü onlarda benim canımı çok yaktı bunu onlara söyleyince bir psikopat olduğumu söylüyorlar çünkü kana bayılırım her şey herkes üstüme geliyo bundan artık bıktım beni bundan kurtarın

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selam değerli danışan, adını koyamadığınızı düşündüğünüz öfkenin nedeni size şuan somut görünmeyebilir. Aslında insanların yaşadıkları can yakma arzusunun arkasında uzun süre çözülmemiş ve sabredilmiş sorunlar bulunur.

Siz de en çok neye tahammülünüzün zorlandığından başlayabilirsiniz. Kalp kırıklığı çok şiddetlenince ve defalarca tekrarlanınca kişi bilinçdışı olarak bunu yansıtmaya çalışabilir. Bir nevi; acısını konuşturma ve gösterme çabasına girer. Bu nedenle çözüme de ilk olarak sağlıklı ve etkin iletişim yoluyla başlamak yararlı olacaktır.

Daha önce her ne konuda kendinizi anlatamadığını, anlaşılmadığınızı düşünüyorsanız bunu belki henüz siz bile gerçekten fark etmediniz? Belki de fark ettiğiniz problemlerin arkasında bastırdığınız daha derin hayal kırıklıkları ya da beklentiler vardır?

Kendinizi hiç bu gözle değerlendirdiniz mi?

Karakterinizi ve hassas taraflarınızı daha önce bakmadığınız yönlerden keşfetmeye çalışın. İçsel bir şefkatle güven hissini kazanmaya öncelik verin. Çünkü hem gerçek çocuklar hem de içimizdeki çocuklar en çok da kendilerini güvende ve ait hissetmedikleri durumlarda alışılmadık şekilde agresif ve depresif hale bürünürler. Halbuki çoğu zaman kendisinden beklentiye girdiğimiz ve karşılık bulamayınca öfkelendiğimiz kişiler buna yeterli olmadıkları için böyle yaparlar.

Siz, kendinizin layık görülmediğinizden haksızlık yapılarak bir şeylerden mahrum bırakıldığınızı düşünüyor olabilirsiniz.

Sizden esirgenen bir şeylerin acısını çıkarıyor gibisiniz. Ama ilk olarak biz kendimize özen göstermekten sorumluyuz; başkaları bunu bize vermeye istekli olmadıklarında bile.

Kendinizi eleştirmek yerine, kendinize şefkatli davranmaya çalışın. Kendinizi zorlamak yerine küçük adımlarla ilerleyin ve kendi sınırlarınızı tanıyın.

Sizi mutlu eden aktivitelere zaman ayırın. Hobiler, sanat, müzik gibi aktiviteler depresyonla mücadelede yardımcı olabilir.

Başkalarından daha çok kendinize odaklandığınızda, kendinizi ve hayatı daha güzel keşfetmeye odaklanacaksınız :)

Yaşama sevinciyle dolu bir ömür diliyorum.

Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Aileme karşı sürekli suçlu hissediyorum

Merhabalar:) ben aileme karşı sürekli suçlu ve yetersiz hissediyorum. Kendi karakterimi sevemiyorum. Bu düşünceyle baş edemiyorum. Aslinda cok mutlu olduĝum bi iliskim var ve Ailem beni sevgiyle büyüttü ama hep sorunlarını bana yansıttılar ve aralarında iletişim eksikliği vardı. Genel olarak sevgiyle büyümüş biriyim ve çok fazla kısıtlanmadım ama onlara karşı sürekli bir şey yapmak sorundaymisim gibi hissediyorum. Kendim için bir şeyler yapınca kendimi suçlu hissediyorum. Yaptığım bi hata yüzünden kendimi affedemiyorum. Ve bunu ailem bilmiyor. Çok iyi bi ailede büyüdüm çok suçlu hissediyorum ve sürekli ağlıyorum. Kendim için hedeflediğim şeyleri yapmiuorum. Kendimi hiç bir şeye değer göremiyorum.Günümün çoğunluğu onlarla yoğunlukla geçiyor. Kendimle bazen ilgilenmekte zorlandığım zamanlar oluyor. Ama bi kaç gün yalnız tek başıma kalsam kendimle olduğum içinde suçlu hissediyorum. Bazı işlerde onlara yardım edemeyecek gibi olsam bile yardım etmek zorundaymışım gibi oluyor ve kendi işlerinin sorunlarını benimle konuşuyorlar. Kendi aralarında yönlendirmiyorlar aralarında kalmış gibi hissediyorum yapamayacağım bir iş için bile adım atmaya çalışıyormuş gibi hissediyorum bu da bana kötü hissettiriyor.Çalışmam gereken bi kpss sınavı var ama su an üstümdeki bu durum ve bulunacağım ortam bunu etkiliyor. Lütfen her günümün böyle çok düşünerek geçmesini istemiyorum. Eğer yardımcı olursanız içtenlikle teşekkür ederim.

Romantik İlişkiler

Sevgilim Romantik Değil Ne Yapmalıyım?

Sevgilime eskisi gibi yakın hissedemiyorum. 1,5 yıldır birlikteyiz ve çok düz biri. Bu durumu onunla konuşmuştuk, halledeceğini romantik olacağını söylemişti. Ama hala beklentilerimin içinde kayboluyorum.Geçen yıl doğum günümü kutlamadı, bu yıl kutladık ama kendimi o kadar kastım ki bekleti içine girmemek hüsrana uğramamak için. Kutlamasına sanırım bu yüzden mutlu olamadım. Aslında her ilişkide olması gereken basit şeyleri istiyorum. 1 dal çiçek , ufak basit görünce aklıma sen geldin hediyeleri, bir çikolata gibi gerçekten çok basit şeyler. Bu arada çiçekleri buket olarak satın almasını da talep etmiyorum. Yerden kopartıp getirse bile benim için yeterli. Yıldönümümüz de sadece bi buket çiçek aldım, keşke ufak bi pasta da yeseydik ,mum üfleyip guzel bir yazı yazsaydık dedim. Yetersiz hissettiriyordu dedi. Bekledim bende. Öyle de bahar dönemi geldi. Etrafa cicekler ne guzeller sende koparsana dedim , bakiyorum etrafa hic denk gelmiyor dedi. Bir de bu doğum günüm de çiçek gönderdi. Istese yapabilir , atıştırabilir , sorabilir ama istemiyor yada bana değmez olarak düşünüyor. Uzun süredir bu duygularla boğuluyorum ve uzaklaşmaya başladım. Farkında problem olduğunun anlattığım da beni anlayacağını hiç düşünmüyorum daha doğrusu değişebileceğine dair inancım kalmadı. Içten içe çürüyor gibi hissediyorum. Ayrılmak istemiyorum ama bu şekilde mutlu de hissetmiyorum.Sinavimiz vardi bu yuzden bunları onunla konuşamadım. Benim sınavlarım bitti 2 hafta sonra onun tekrar sınavı var. Hiçbir şey yokmuş gibi davranmaya çalışıyorum ama olmuyor. Bekliyorum , ben bekledikçe daha çok daraltıyor beni. Biraz kendi halimde kalmak istiyorum dedim. Yorgunum biraz kendimi dinleyeyim diye rica ettim ama 2 gün sonra tekrar, enerjini yükselt böyle gelme bana diyor.Sorunları söylemek istiyorum fakat alacağım cevaplardan da korkuyorum olumsuz konuşursa eğer, ters olacak ve bitecek ilişkimiz. Ve 2 hafta sonraki sınavına bu ister istemez etkileyecek. Bazı zamanlar ise acaba abartıyor muyum diye düşünüyorum. Herkes böyle olamaz. Kabul et kendini törpüle diyorum. Ama mutlu olamiyorum bu şekilde de. Üzerim de çok ağır bir yük varmış gibi hissediyorum. Ve ne yapmam gerekiyor bilmiyorum.