Eğitim

Depresyondan çıkıp nasıl sosyalleşebilirim

Gizli Kullanıcı25 Mayıs 2024 15:19

Depresyondayım nedenini bilmiyorum eğitim aile baskısı sınav stresi beni mahvediyor artık depresyondan çıkmak istiyorum ama bunu yapamıyorum insanların canını yakmak hoşuma gidiyo çünkü onlarda benim canımı çok yaktı bunu onlara söyleyince bir psikopat olduğumu söylüyorlar çünkü kana bayılırım her şey herkes üstüme geliyo bundan artık bıktım beni bundan kurtarın

Bu soru 25 Mayıs 2024 20:36 tarihinde Uzman Psikolog İlknur Aksu tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selam değerli danışan, adını koyamadığınızı düşündüğünüz öfkenin nedeni size şuan somut görünmeyebilir. Aslında insanların yaşadıkları can yakma arzusunun arkasında uzun süre çözülmemiş ve sabredilmiş sorunlar bulunur.

Siz de en çok neye tahammülünüzün zorlandığından başlayabilirsiniz. Kalp kırıklığı çok şiddetlenince ve defalarca tekrarlanınca kişi bilinçdışı olarak bunu yansıtmaya çalışabilir. Bir nevi; acısını konuşturma ve gösterme çabasına girer. Bu nedenle çözüme de ilk olarak sağlıklı ve etkin iletişim yoluyla başlamak yararlı olacaktır.

Daha önce her ne konuda kendinizi anlatamadığını, anlaşılmadığınızı düşünüyorsanız bunu belki henüz siz bile gerçekten fark etmediniz? Belki de fark ettiğiniz problemlerin arkasında bastırdığınız daha derin hayal kırıklıkları ya da beklentiler vardır?

Kendinizi hiç bu gözle değerlendirdiniz mi?

Karakterinizi ve hassas taraflarınızı daha önce bakmadığınız yönlerden keşfetmeye çalışın. İçsel bir şefkatle güven hissini kazanmaya öncelik verin. Çünkü hem gerçek çocuklar hem de içimizdeki çocuklar en çok da kendilerini güvende ve ait hissetmedikleri durumlarda alışılmadık şekilde agresif ve depresif hale bürünürler. Halbuki çoğu zaman kendisinden beklentiye girdiğimiz ve karşılık bulamayınca öfkelendiğimiz kişiler buna yeterli olmadıkları için böyle yaparlar.

Siz, kendinizin layık görülmediğinizden haksızlık yapılarak bir şeylerden mahrum bırakıldığınızı düşünüyor olabilirsiniz.

Sizden esirgenen bir şeylerin acısını çıkarıyor gibisiniz. Ama ilk olarak biz kendimize özen göstermekten sorumluyuz; başkaları bunu bize vermeye istekli olmadıklarında bile.

Kendinizi eleştirmek yerine, kendinize şefkatli davranmaya çalışın. Kendinizi zorlamak yerine küçük adımlarla ilerleyin ve kendi sınırlarınızı tanıyın.

Sizi mutlu eden aktivitelere zaman ayırın. Hobiler, sanat, müzik gibi aktiviteler depresyonla mücadelede yardımcı olabilir.

Başkalarından daha çok kendinize odaklandığınızda, kendinizi ve hayatı daha güzel keşfetmeye odaklanacaksınız :)

Yaşama sevinciyle dolu bir ömür diliyorum.

Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Cevaplanmış benzer sorular

Eğitim

Akranlarım, bana karşı neden böyle davrandılar?

Eğitim hayatım boyunca hep çok başarılı bir öğrenciydim. Öğretmenlerim ve yakın çevrem tarafından hep takdir edildim. Çok saygılı ve efendi biti olduğumu herkes, söyler. Her başarı, beraberinde bazı sorunları da getiriyor. Örneğin ilkokulda ve ortaokulda sınıf arkadaşlarım, sınıfta herkesin doğum gününü parti ile tek tek kutlarken sıra bana gelince-birkaç dostum hariç- hep es geçtiler. Ötekileştirildiğimi özellikle hissettim. Lisede çok mutluydum. Rüyalarda yaşıyor gibiydim. Üniversiteye geçiş sınavında ilk 900'de yer aldım ve istediğim bölüme yerleştim. Düzenli ve disiplinli olarak çalıştım. Üniversitede sınıf arkadaşlarım tarafından gene dışlandım, ötekileştirildim. Onlara karşı hiçbir şey yapmadım. Kendi hâlimde ders çalıştım. Kımseyi kırmadım. İncitmemeye özen gösterdim. Ama onlar, benimle hiçbir şey yapmak istemediler. Sınıfça etkinlik yaptıklarında bana hiçbir zaman haber vermediler. Hep, yalnız kaldım. Ben etkinlik yaptığımda gerek aynı bölümden gerekse farklı bölümden arkadaşlarımı çağırıyordum ama genel olarak benimle bir şey yapmak istemediler. Üniversitede dışlandığımı, ötekileştirildiğimi, istenmediğimi, yalnızlığın acı yüzünü iliklerime kadar hissettim. Üniversite hayatım boyunca sadece yurt arkadaşlarımla eğlenebildim. Bazen acaba bende mi sorun var diye düşündüm. Benden yaşça büyük olanlar, hocalarım, öğretmenlerim; beni hep çok sevip takdir ettiler ama akranlarım, beni hiçbir zaman istemedi. Acaba neden?