İş hayatına girmekten korkuyorum

Merhaba şuan 27 yaşındayım 25 yaşımda üniversiteden mezun oldum 1 yıl boyunca işsizdim ve bu beni mental olarak çok zorlayan bir noktaya gelmişti ağlama krizlerine giriyodum tam bu zamanlarda bir iş başvurum kabul edildi ve işe girdim. Ancak iş yerim hiç umduğum gibi çıkmadı. Herkes çok laçkaydı. Kadın erkek çalışanların birbirleriyle iletişim tarzları sürekli fiziksel temas kurmaları belaltı şakalar yapmaları vs. Ben de bu konularda çok hassasımdır ve işyeri midemi bulandırıyodu. Özellikle benim bulunduğum ekip daha da kötüydü. 4 kişiydik. Müdürümüz 45 yaşında bir erkekti benim dışımda 2 kadın çalışan vardı onların yaşları da bana yakındı. Müdür diğer çalışan kızlara sürekli fiziksel temasta bulunup belatlı şakalar yapîyo ve onlar da halinden memnundu. Bana henüz yapmamıştı ama bana da yapar diye geriliyodum. Onlarla yemeğe çıkmıyodum iş dışında sohbet etmiyodum ve güleryüzlü davranmıyodum. Bana da bazı hareketleri oluyodu mesela konuşurken üzerime eğiliyodu ben kendimi geri cekiyodum yine dibime giriyodu. İşe başladıktan 1 hafta sonra bana işle ilgili bir şey anlatırken yine üzerime eğildi ben de kendimi geri çektim ve tutup sandalyemi çekti sonra mouse u tutarken elini elimin üstüne koydu ben de hızlıca elimi çektim. Sonra bana masaj yapsana falan dedi. Ben de cevap vermedim. Normalde bu kadar sessiz bi insan değilim ve rahatsız olunca tepki veririm ama ilk işimdi ve ilk defa başıma böyle bir şey geldi. Olay esnasında o kadar yoğun bir anksiyete hissettim ki bayılacağımî sandım. Sonra diğer kızlar benim iyi olmadığımı görünce bir şey mi oldu gel konuşalım vs diye ısrar ettiler ve ben de fiziksel temastan belaltı şakalardan gereksiz samimiyetten hoşlanmadîğımı söyledim kim yaptı gel şikayet edelim dediler ben de müdürümüzün adını verdim he o bize bir baba gibi yaklaşıyo kızı gibi görüyo vs dediler ama burada ifade edemeyeceğim hareket ve söylemlerde bulunduğuna da şahit olmuştum sonra bunu gidip müdüre anlatmışlar kendisi bayağı bir sinirlenmiş benimle imalı imalı konuştu sana bir abi tavsiyesi vereyim abinim ya hani ben senin dedi ve devam etti buraya psikolojik olarak dayanamıyosan hiçbir yere dayanamazsın git evlen ev hanımı ol dedi bana. Hiçbir şey demedim çünkü kendimi çok çaresiz hissediyodum cv de en azından 2 3 aylık iş tecrübem olsun istiyodum ve paraya ihtiyacım vardı. Ama sonrasında kendime öfke duymaya ve o adama daha çok kinlenmeye başladım. Geceleri uyuyamıyodum sürekli stresten hasta oluyodum. Bir de şirkette diğerleriyle de konuşmuyodum çünkü herkes itici geliyodu ve benimle dalga geçiyolardı çok soğuk ve suskunsun deyip duruyolardı bana ucubeymişim gibi davranıyolardı.

Son zamanlara doğru birkaç kişiyle arkadaş olmuştum ve onlar da rahatsızlık duymama hak veriyolardı. 3 ayı böyle geçirdim ama o son konuşmadan sonra müdüre sürekli ters davranıyodum hatta birkaç kez azarladım o da suçunu bildiği için sesini çıkartamıyodu günaydın iyi akşamlar demeyi bile kestim. Ve arkamdan benimle konuşmuyo bir derdi var galiba üzülúyorum falan demiş kendini iyi gòstermek için. 3 ay sonunda başka bir departmanda boşluk oldu ben de ya bu departmana geçeceğim ya da işten çıkacağım diye bir karar aldım. Departmana geçme konusunu kendisine açtığımda bana bağırmaya çok samimiyetsiz bir kızsın demeye başladı ben de samimiyete gerek yok iş hayatındayız dedim. Diğer kızları da yanımıza çağırdı onları da çağırıyorum çünkü senin farklı yansıtacağını biliyorum bòyle bi kızsın sen deyip diğer kızları da çağırdı.

Farklı yansıtmak dedi ama ben de hiçbir şeyi yansıtmadığım için kendimi affedemiyodum öfkelendim ve bana bunları yaptın dedim kızlar tabi ki benim yanımda durmadı. Hayır sadece omzuna dokundu abartıyosun dediler. Kamera kayıtlarını göster dediler. Ama kamera kayıtlarından belli olacak şekilde yapmıyodu zaten ya da söylediği şeyleri kameradan nasıl kanıtlayacaktım. Bu hareketleri rahatsız olduğunu söyleyince bi daha yapmadı sonuçta dediler ben de en başında da yapmayacaktı dedim abartıyosun dediler müdür seni şikayet edicem dedi ben de insan kaynaklarına inip her şeyi anlattım yine de kamera kaydı için tarih verdim ama umudum yoktu. O gün işten ayrıldım bana bir daha konuyla ilgili haber verilmedi. Ya kayıtlara bakmadılar ya da elle tutulur bir şey çıkmadı. Olay bütün şirkette yayıldı bazıları beni iftiracî olarak anarken bazıları biz onlarîn yaptığı hareketleri biliyoruz dediler. Bugün işten ayrılışımın üzerinden 7 ay geçti ve ben çok travmatize oldum.

Ailem işbaşvurularıma dönüş yapılmıyo sanıyo ama ben aslında işbaşvurusu yapmıyorum çünkü artık çalışmak istemiyorum insanlarla konuşma fikri midemi bulandırıyor. Yoğun Sosyal kaygım var zaten iş yerinde toplantıya katılma sürekli kişisel alan olmadan çalışma fikri beni mahvediyor ama bunun haricinde bu olaydan sonra bir yerde çalışma fikri de beni çok tetikliyor. Ya sınırlarım ihlal edilirse ya sürekli eleştiriye maruz kalırsam ya işi beceremezsem vs... çünkü orada stresten işe de odaklanamıyodum ve sürekli hata yapıyodum bir de sürekli hiç konuşmuyosun diye eleştiriliyodum aslında belli bir kesimle öğle yemeğinde vs sohbet ediyodum ama hiçbir şekilde yetmiyodu benden haftanın 5 günü 9,5 saat sohbet edip şakalaşmamı bekliyolardı ve sürekli bu konuda eleştiriliyodum konuştuğum insanlar tarafından dahi. Artı ortak çalışma alanı da beni çok yoruyor sürekli tetikte hissediyorum.