işin içinden çıkamıyorum
psikolojik olarak resmen çökük durumdayım diyebilirim. benim psikolojim genelde sadece aşk hayatımla ilgili bu kadar beni yıpratıyor. yaklaşık 3 yıl önce başlayan bir süreç. kelimelrle anlatamıyorum bile. hayatımda birileri olmasına rağmen sürekli olarak yine de dikkst çekici davranışlarda bulunuyorum. bunları düşünüyorum örneğin şunu yaparsam dikkatini çekebilirim ya da benim hakkımda hımm böyle biriymiş gibisinden bir düşünce olabilir yorum yapar gibisinden ve o an o kadar hızlı gelişiyor ki o hareketi yaparken buluyorum kendimi. ve tabii ki peşine inanılmaz bir pişmanlık. bu dediğim aldatma gibi biriyle direkt olarak bir temas vs değil. ama hayatımda biri varken bunu yapıyor olmak yine de düşüne düşüne hareket etmem çok kafamı bulandırıyor. 3 yıl önce hayatımda farklı biri vardı. şükürler olsun kurtuldum. şu an hayatımdaki insan gerçekten muazzam birisi. bu çocukla iyileştim diyebilirim. her gördüğüm karşı cinse karşı kalp artışı tekrar gördüğümde de heyecanlanma hissi vs sürekli sanki birilerinden hoşlanıyormuşum gibi hisler... düşünce düşüncedir davranıç değildir biliyorum ama bazen bu düşünceleri davranışa döktüğüm için yaşıyorum o vicdan azabı hislerini. eski ilişkimde de zaman zaman acaba artık sevmiyor muyum vs diyordum ama çabuk geçiyordu sık sık da aklıma gelmiyordu bu düşünce açıkçası. ama bu ilişkimde daha mutlu olduğum halde aslında karşımdakini de daha çok sevdiğim halde aklıma çok daha sım geliyor. acaba sevmiyor muyum, hiç sevmedim mi, soğudum mu... ama neredeyse her gün. ama bunları yazarken bile kıyamıyorum askında ona seviyorum çünkü onu ağlayacak gibi oldum.. bir de şunu belirtmek isterim biz şu anki sevgilimle uzak mesafe ilişkisiyiz. hep öyleydik 1.5 yıldır devam ediyor. eskiyle aska kıyaslamak istemiyorum ama pek de hatırlamıyorum onunla sa bir süre uzak mesafe olmuştu ama bu kadar sık bu dişüncelere geliyor muhdu bilmiyorum gelmiyor gibiydi. ek olarak da: cinsellik konusunda eski ilişkimde kendimi geri çekmezdim hiç. ama bu ilişkimde kendimi geri çekme durumlarım oluyor en istemediğim şeylerden biri. hayatım sürekli olarak bu şekilde gün içinde sadece bunları düşünerek sadece saçma sapan düşüncelerimi oturuşumu kalkışımı başka karşı cinslerin dikkatini çekecek hareketlerde bulunurak düşünerek vs geçiyorum. çok zorlayıcı bir süreçteyim. ya da hep böyleydim ama son 3 yıldır bunun çok bariz farkındayım. şimdiki sevgilimi çok seviyorum kaybetmekten de çok korkuyorum açıkçası bmyle saçma şeyler yüzünden bitecek diye korkuhofum. herkes her şeyi biliyor ciddi adımlar atacağımız bu yokda bu psikoloji ile çok zor durumdayım.
Bu soru 12 Ekim 2025 12:14 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Aslı Soylu tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Öncelikle Merhabalar,
Paylaştıklarınızda çok yoğun bir içsel çatışma ve duygusal karmaşa hissediliyor. Bir yandan sevdiğiniz, değer verdiğiniz bir ilişki içindesiniz; diğer yandan zihninizin kontrolsüzce sizi farklı yönlere sürüklemesinden yorulmuş durumdasınız. Bu durumun sizi hem suçluluk hem de kaygı döngüsüne soktuğu çok açık. Sanki bir yanınız “neden böyle hissediyorum” diye kendine öfke duyarken, diğer yanınız “keşke böyle hissetmesem” diye kendini suçluyor. Bu iç savaşın uzun süredir devam etmesi, yorgunluk ve tükenmişlik hissini de beraberinde getiriyor.
Anlattıklarınız aslında düşünce, davranış farkındalığı açısından çok kıymetli bir iç görüye sahip olduğunuzu gösteriyor. Siz, duygularınızın farkındasınız, neyi neden yaptığınızı anlamaya çalışıyorsunuz. Bu, birçok insanın kolayca ulaşamadığı bir farkındalık düzeyi. Ancak zihninizin bu kadar aktif olması, özellikle ilişki alanında sürekli “tehdit algısı” yaratıyor olabilir. Yani zihniniz sanki her an bir şeyleri kaybedecekmişsiniz gibi davranıyor ve sizi fark edilme, beğenilme, onaylanma yollarına itiyor. Bu da aslında içsel güvensizlikle, sevgi kaybı korkusuyla ve geçmiş ilişki travmalarının bıraktığı duygusal izlerle bağlantılı olabilir.
Üç yıl önce yaşadığınız ilişkiyi “şükür ki kurtuldum” diyerek tanımlamanız çok şey anlatıyor. O dönemde yaşadıklarınız, muhtemelen sizin için hem yıpratıcı hem de kendilik değerini zedeleyici deneyimler bırakmış olabilir. Bu nedenle bugün, yeni ilişkinizde çok daha güvenli bir bağ kurma çabanız var ama aynı zamanda zihniniz o eski alışkanlık kalıplarını hâlâ sürdürüyor olabilir. Yani bir yanınız artık “sakinleşmek” isterken, diğer yanınız “dikkat çekmek” ve “görülmek” için hâlâ tetikte kalıyor. Bu bir tutarsızlık değil, aksine bir savunma biçimi. Zihin, geçmişte yaşadığı duygusal eksiklikleri bugünün ilişkisine taşımaya çalışıyor.
Düşüncelerinizin davranışa dönüştüğü anlarda hissettiğiniz pişmanlık da bu yüzden bu kadar yoğun. Çünkü aslında yaptığınız davranıştan ziyade, o davranışın ardındaki “neden” sizi rahatsız ediyor. Bu noktada yapabileceğiniz en önemli şey, kendinize öfke duymak yerine merakla yaklaşmak. “Ben bunu neden yaptım?” demekten ziyade, “Bu davranışı yapmaya iten duygum neydi?” diye sormak çok daha iyileştirici olur. Çoğu zaman bu tür davranışlar, duygusal açlık, beğenilme ihtiyacı ya da kontrol hissiyle ilişkilidir.
Uzak mesafe ilişkilerinde de bu duyguların şiddetlenmesi oldukça anlaşılır. Fiziksel temasın ve yakınlığın sınırlı olması, beyin için “bağ kurma” sinyallerini zayıflatır ve bu da alternatif dikkat alanlarına yönelmenize neden olabilir. Bu bir “ihanet” değil, bir başa çıkma çabasıdır. Şu anda yaşadığınız her şey, bastırılmış duyguların yüzeye çıkma biçimi.
Size önereceğim ilk adım, bu süreçte kendi duygularınızı yargılamadan kabul etmeye çalışmanız. “Benimle ne yanlış?” yerine “Ben şu anda neye ihtiyacım var?” diye sormayı deneyin. Ayrıca bireysel terapi bu süreçte çok destekleyici olur. Çünkü burada yalnızca “ilişkinizi korumak” değil, kendinizi anlamak ve içsel dengeyi kurmak ön planda olacaktır. Sevdiğiniz kişiyi kaybetme korkunuzdan çok, kendinizle yeniden güvenli bir bağ kurma zamanı gelmiş gibi görünüyor.
Sevgilerimle,
Uzman Klinik Psikolog Aslı Soylu
