Romantik İlişkiler Kategorisi

Benim için doğru insan mı?

merhaba sevgilimle 5 ay önce konuşmaya başladık 2 aydır sevgiliyiz sürekli geçmişimi soruyor ve fazlasıyla detay istiyordu normalde böyle seyleri anlatırımçekinmem ama bu konularda cok yargılayıcı kendisi 5 kişi ile birlikte olmuş ama benimkine taktı çokdetaysordu ben 2 kişi ile oldum ona 1 kişi dedim yalan söyledim o kişi eskisevgilimdi dedim ama aslında uzak mesafedeki yaz aşkımdı sevgili gibiydim ama sevgili degildik biyerdenöğrenecekdiyecokendişeleniyorum ilkimisöylemedim. çünküyoksayıyorum. utanıyorum çok yargılıyor arkadaş ortamımız benzer bi yerden öğrenir diye çok korkuyorum sürekli soruyordu 1 ay önce bi konuşma yaptım kontrol etmeye çalışıyorsun ben rahatsız oluyorum her ayrıntıyı soruyosun cevapladıgımda tekrar bi soru soruyorsun rahatsız oluyorum isteöiuorım dedim kapadı konuyu 1 aydır konuşmuyordu bi anda bugün sen bunu bu ay demiştin sevgilinle tam ne zaman ayrıldın biz konuşurken takipleşiyor muydun birrrsürü soru sordu yine beni çok sıkıştırfıgı için yalan söyledim sevgilimdş diyr. çok hoşlandıgım bir çocuktu evet ama nolursa oldun sevgilim değildi eskiden yakın arkadaşlarım kötü ortamlara giriyorlardı erkeklerin kızları ob birleştiği ortamda ben ortamlarda bulunmama rağmen kimseyle hiçbir şey yaşamadım kendi değerimi kıymetimi bildiğim için hep o insanlardan nefret ettim ama bir keresinde ben de bir hata yaptım sarhoştum ve dalgınlığıma denk geldi o an öyle hissettim yaptım ve utanıyorum evet ve erkek arkadaşım kaç kişiyle yaptın diye sonra ben de bir yerden Öğrenir diye ona ileri gittiğimi ama seks istediğini karşımdaki insanın istemediğimi söyledim ama birkaç dakikalık bir şey yaşandı tabii ki bundan utandım kimseye söylenmemesi gerektiğini söyledim arkadaşımın dedikodusu çıktı hatta yine de benimki çıkmadı ben böyle şeyleri seven ve duyulmasınnı isteyen bir insan değilim o ortamdaki erkeklerin böyle şeyleri çok yayan insanlar olduğunu bildiğim için her zaman dikkatli davranmıştım sadece 1 × 1 hata yaptım ve erkek arkadaşıma bunu söylemek istemedim o ikinci bir şeyler yaşadığım çocukla da sevgili gibiydik aramızda çok derin bir bağ vardı her şeyimizi paylaşıyorduk sürekli beraberdik ama uzak mesafe olduğumuz için sevgili olmamıştı ama sevgililer gününü bile kutlamıştık ben de ona 11 ay sürdü ilişkim falan dedim ama aslında yalandı yani biz hiçbir zaman sevgili olmadık evet konuşuyorduk çok yakındık bağsal olarak ama sevgili olmadık ve ben yalan söyledim bu yalandan nasıl çıkacağımı bilmiyorum sürekli soruyor ve sürekli başka kızların dedikodusunu öğreniyor ve sürekli onların ortamında da bu konuşuyor ama beni o kadar yargılıyor o kadar rahatsız bir şekilde soruyor ki en ince ayrıntısına kadar bildiğin beni manipüle ediyor ve ben de bu yüzden kendimi bir şekilde yalan söylerken buluyorum yalan söylemek istemiyorum ama elimden başka bir şey gelmiyor sence ne yapmalıyım sizce bu insanla bir şeyler yaşamalı mıyım ilişkime devam etmeli miyim ona söylemeli miyim söylersem nasıl söylemeliyim ama retro aktif kıskançlığa sahip bir çocuk ben yalan söylediğimi söylesem kabul edeceğini düşünmüyorum ilk bakire olmadığımı söylediğimde de çok soru sormuştu ve ben ilk zamanlar ona çok tutuldum için o beni bırakmasın diye yalan söyledim aslında ama şu anda soyledigim yalan kendi değerinin farkında olduğum için beni kötü hissettiriyor ve ben neden yalan söylüyorum ben hayat Kadınlığını yapmadım geçmişte kötü bir şey yapmadım sonuçta lütfen yardım edin

İlişkiler ve bağ kurma

Nasıl sağlıklı bir ilişki kurarım ve hatalarımı fark edip tekrarlamam? Birini takıntı mı yaptım seviyor muyum nasıl ayırt ederim? Yaşadığım son durum belirsiz ve git gelli birinin 2-3 yıldır sürekli hayatımdan çıkartmama rağmen yazması ve kafamı karıştırması her seferinde tekrar üzülüyorum nasıl çözeceğimi bilmiyorum ve neredeyse hiç görüşmedik neden bu tarz davranıyor ve ben ilk kez bu kadar kafaya takıyorum?

Hayatın merkezine sevgiliyi koyma

Merhaba ben 22 yaşındayım. Hep hedefleri idealleri olan bir kızdım. Hayalim güçlü kendi ayakları üzerine basan bir kadın olmaktı. Fakat sonra hayatıma bir insan girdi. Ben onu seviyordum ama aşık değildim. Yavaş yavaş ona bağlanmaya başladım. Aşık oldum. İlk başlarda bana çok ilgi gösteriyordu 11 ay sonra yavaş yavaş ilgisi azalmaya başladı. Ben kendimi ona vermeye başladım. Hep ondan ilgi istemeye basladim. Huysuzlanmaya basladim. Bambaska birine dönüştüm. Bazi zamanlar beni o kadar kötü etkiliyoduki okula bile gitmiyodum. Sonrasında ayrıldık. Tekrar baristik. Ayrilip baristiktan sonra onu kaybetmekten daha cok korkan ve ilgisini daha cok isteyen bi kiz haline geldim. Ilgisini yeterince alınca cok rahatım ama ilgisini alamayınca o günüm simsiyah oluyor kendim icin hiçbir şey yapasım gelmiyor. Biliyorum kendim icin bişeyler yapıp kafamı dağıtmam lazım ama yapamıyorum. Ona kafayı takmış durumdayım. Bu neden oldu bilmiyorum. Onu hayatımın merkezine almamıştım. Hayatimin merkezine onu almam icin cok uğraştı. Ve sonunda başarmıştı. Tabi gördüm sonra ne olduğunu ayrıldık. Daha fazla degersizlestim. Ben hayallerimi hedeflwrimi unuttum. Hicbir şey istemiyorum o hariç. Ve bunu söylemekten çok utanıyorum. Bu hale nasil geldim bilmiyorum. Ne ara hedefim iyi bir kariyer sahibi güçlü bir kadin olmaktan evlenmek istemeye onsuz yapamamaya kaydı bilmiyorum. Ben galiba bağımlı oldum. Yani onsuz nefes alamıyorum. ben ne yapacagim bilmiyorum. Kendimi unuttum ve tek istediğim kendimden çok o. Kendimi çok çaresiz hissediyorum. Guclu olup kendi alanimi kurarsam kendimi ona adamazsam bana daha cok değer vereceginide biliyorum mesela. Neden böyle oldum bilmiyorum. Babam narsistti. Onunda narsist olmasından korkuyorum sosyal medya sağolsun. Çünkü ilk başta ilgiyi cok yoğun verdi yavaş yavaş azaldı ve bazı zamanlar benle dalga geçiyo. Sakayla karisik. Bi cümleyi anlamadın dimi diyerek mesela. Yada kara mizah izlemezsin bilmezsin sen diyerek. Hüngür hüngür aglicam gerçekten napicam ben

Eşimle flörtözlüğe bakış açımız çok farkli ne yapmalıyım?

10 yıllık evliyim. 1 cocugum var. Eşim bir kadın is arkadaşıyla cok samimi. İşten gelince hep ondan bahseder. Bir gün komik bir video izliyorduk. Acaba o da biliyor mu bi videoyu ona da izleteyim gibi. Ya da o bana gömleğin cok yakışmış dedi gibi ondan bahseder. Cok kıskanıyorum ve bu sebeple kavga ediyoruz. Sınırlara olan bakış acımız farklı. Bunlar esime cok normal geliyor. Ben bunları flörtöz davranışlar olarak görüyorum ama esim hep abarttığımı düşünüyor. Ben boyle kıskançlık yapınca kendisinin yasam enerjisini bile kaybettiğini bana olan ilgisinin azaldığını soyluyor ve biz bir kısır döngüye giriyoruz

yarı yolda bırakıldım ihanetlere uğradım tamamen terk edildim

Yarı yolda bırakıldım ihanetlere uğradım yaşama sevincim bitti umut kalmadı öfke problemim başladı kontrol edemiyorum öfkemi ağlama isteği geliyo inandığım güvendiğim yıllarımı kaybettim sürekli mutsuzum anılar aklıma geldikçe mahvoluyorum hiç iyi hissetmiyorum bi anda öylece bırakıldım kullanılmış hissediyorum değersiz hissediyorum psikolojik olarak hiç iyi değilim düşünceler bi an bile zihnimi terk etmiyor hep düşünüyorum neden diye çok fazla yoruluyorum bitkin ve halsizim

Bu döngüde ne yapmam lazım?

Merhaba Betül Hocam🦢 Bir dönem sanaldan tanıştığım bir çocuk vardı. Onunla genelde cinsellik üzerine konuşuyorduk ve bu şekilde samimileştik. Ancak artık böyle bir şey istemiyorum, ciddi bir ilişki istiyorum. Aramızda bir gelecek olamayacağını biliyorum. Buna rağmen o çocuk arada bana yazıyor, hatta iki ay sonra bile yazabiliyor. Ben de her defasında ona cevap veriyorum. Normalde uzun uzun tartışıp laf sokardım ama artık kısa ve net olmaya çalışıyorum. İlginç olan şu: Onunla ilgili hiçbir beklentim yok, olamayacağını da biliyorum. Yine de bana yazınca kendimi iyi hissediyorum ve cevap vermek istiyorum. Bu his nereden geliyor olabilir ve bu döngüyü nasıl kırabilirim sizce? Yani ona bı zaafım varmış gibi hissediyorum ve her defasında onun yazdıklarına cevap veriyorum. Geleceğimiz yok bu da çaresiz hissettiriyordu bı zamanlar ama şu an öyle hissetmiyorum açıkçası. Ve ilginç tarafı o da vazgeçmiyor yazmaktan. En son ona yolumuz bir değil artık dememe rağmen. İkimiz sizce nasıl bı psikolojideyiz hocam?

sevgilim ve ailesinin garip halleri karşısında ne yapabilirim?

Benim annem ve babam ayrı kendimi bildim bileli babamla yaşıyorum şu an hali hazırda ciddi bir ilişkim var ama sevgilimin ailesine aşırı bağlı olduğunu düşünüyorum ve bu beni içten içe rahatsız ediyor mesela ben sevgilimle özel günleri hep ya bir gün önce ya da bir gün sonra kutlamak zorundayım bu hep o günler ailesine rezerve ya da biz bir yere gidecek olsak sürekli olarak arama ve mesaj var sevgilim ailenin tek çocuğu olduğu içinde böyle oluyor olabilir saygı duyuyorum sevgilim aile şirketinde çalışıyor işine gelince işten izin alabiliyor benleyken alamıyor mesela annesini bir arkadaşına götürmek için 40km gelip tekrar işe gidebiliyorken benimle buluşmak için 1 saat erken çıkamıyor eskiden okul zamanı her gün görüşebiliyorken şu an haftada 2 en fazla 3 gün görüşebiliyoruz ve bu günlerin en az birinde ailesi de oluyor aslında ailesini çok seviyorum annesini babasını ama aşırı müdahaleler mesela bizim yazlığımız var erkek arkadaşım bizim evde banyo etti diye bile laf ettiler başkasının evinde banyo edilir mi diye ama bu söyledikleri kişi benim evim kendilerin evinde ben banyo edim veya kalim rahatsız olmazlar bilhassa isterler ama sevgilim bizde kaldı mı sorun oluyorlar çok garip hissediyorum kendimi acaba çok mu sorun ediyorum diyorum mesela bizim görüşebildiğimiz günler genelde haftasını ve hafta içi bir gün ama sevgilim hafta sonunu beraber geçirmek yerine ailesiyle beraber günübirlik tatile gitti onu kısıtlamak istemiyorum ama şu sn benle olmasını isterdim benden çok bağımsız takılabiliyorken ben onsuz yapamıyorum çünkü çok seviyorum ve ilerde bizim kendi çekirdek ailemiz olamamızdan korkuyorum annesi şaka yoluyla birlikte büyük bir arsaları var orda evleri var arkasına bize de ev yaptırmak ietediklerini söylüyorlar bu bana çok garip geliyor hatta çok üzülüyorum çünkü sevgilim ailesine hiçbir şey demiyor bende kırmamak için susuyorum genelde olur diyorum nasip diyorum normalde ailesini çok seviyorum ama oğullarının bir hayatı olduğunu kabul etmiyorlar ailelerimiz tanıştı benim üniversitem bitince yüzükler takılacak ama hala sevgilimin eve geliş saatine karışıyorlar saat 23. 00 olunca annesi aramaya hadi nerdesin demeye başlıyor mesela sevgilimin de şu an babasının işini devralması ona çok sorumluluk yüklüyor ve tek vakti artık akşam 8den sonra ve gün içinde de çok az konuşuyoruz açıkçası akşam kendine ait şeyler yapmak istiyor ama ben nedense kendiyle olmak istiyorum mesela kitap okumak istiyor bende diyorum ki beraber okuyalım tenise gitmek istiyor beraber olalım istiyorum ben mesela sevgilim yok demiyor ama evette demiyor daha bireysel takılmak istiyor sevgilimi çok seviyorum acaba ben mi çok abartıyorum

Sevgilimle alakalı sorun

Merhaba öncelikle şimdiden teşekkür ederim okuyup cevap vereceğiniz için. Bir ilişkim vardı. Çok güzeldi. Sonradan ilişkim toksiğe döndü. Sonra da ayrıldık. Sevgilim geri geldi. Ama geri geldiğinde bu şekilde kavga edeceksek hiç başlamayalım dedi. Önceden olsa senle mutsuzluğada varım yeterki yanımda sen ol diyip yanımda duran bi insandı. Sonra bir şekilde barıştık ama söylediği şey hala zoruma gidiyor. Yani orada anlaşamasak şuanki bu güzel ilişkimiz olmayacaktı ve koyuyor ona konduramıyorum. Şuana kadar sevgisine inandığım tek erkekti. O gidince yerle bir olmuştum. Hala tam olarak atlatamıyorum. Bunu düşünüp sinirleniyorum. Neden bilmiyorum sürekli yanında ağlayasım geliyor hüngür hüngür. Midemde bir şey oturuyor ve baskı yapıyor sanki. Ve benden sonra hemen başka bir kızla konuşmuş. Beni yeteri kadar sevmiyor mu diye düşünüp duruyorum.

İlişkimi kendin bitirdim ama ayrılık zor geliyor

3 aylık bir ilşkim vardı. Bazı sorunlar vardı. Onun bana göre olmadığını farkettim zaten başından beri farkındaydım ama onunla zaman geçirmek iyi geliyordu. Ama artık bazı konulara tahammülüm çok azaldı ve onunlayken hep kendimi sorgulayan güzelliğimi karakterimi sorgulayan birine dönüştüm kısacası özgüvenim düştü çünkü başından beri hep beni yargılıyordu giyinişimden yüzümden makyajımdan yaptıpım hareketlerden. Şimdi ondan soğudummu noldu bilmiyorum, ve ilşkiyi bitirdim ona bunu söylediğimde beni ciddiye almıyordu. Bikerede ayrılmıştık 3 gün dayanabildik. Şimdi ise 5 inci gündeyiz hiç konuşmadık birbirimzden haber almadık galiba tamamen bitti. Bi yanım üzülüyor bi yanım da kendimi seçtiğim için önüme bakmam gerektiğini söylüyor, bi yanım yaptığım şeyleri onunla paylaşmak istiyor bi yanım istemiyor. Hep onu düşünüyorum acaba gerçekten bittimi diye gerçi tanışmamız da cok uzun sürmedi 3 ay şunun şurasında ama birbirimize alışmıştık. Onu istiyorum ama aynı zamanda ilişkiyin içinde kendimi kaybediyorum bu yüzden istemiyorum da. Çok kararsızım.

İlişkimize devam etmeli miyiz?

Merhaba, yaklaşık 3 aydır birbirimize bağlı olduğumuz bir ilişki içerisindeyiz. Ancak zaman zaman yol ayrımları varmış gibi hissederek nasıl ilerleyeceğimize karar vermeliymişiz gibi geliyor. Oturup konuşuyoruz. İkimiz de birbirimizle vakit geçirmekten hoşlanıyoruz. Birbirimizi seviyoruz ve kaybetmek istemiyoruz. Fakat sevgili bile diyemiyoruz. Bunun yanında ikimizin de kişisel kaygıları bulunuyor. Özellikle partnerim sınırları konusunda çok daha keskin. Bazı hobileri var fakat bunlar ciddi hobiler. Bırakamayacağı şeyler yani. Ancak ben aynı hobilere sahip olmadığımdan birlikte bir şeyler yapamamaktan korkuyor. Ya da kendisinden taviz vermekten korkuyor. Ama baktığımızda birlikte yapmaktan keyif aldığımız durumlar da fazla. Bir de eğer devam edersek ilişkimize ileride evlenebilir miyiz bilmiyoruz. Şu an için çok emin değiliz ikimiz de. Akışına bırakalım diye düşünmüştük. Ama bu düşüncelerden kurtulamıyoruz. Özellikle ikimiz de ayrı ayrı yalnız kaldığımız zamanlarda bu karar verme düşüncelerine kapılıyoruz. Ayrı kalıp tamamen ilişkimizin bitmesinden de korkuyoruz. Kısacası ne yapmamız gerektiğini bilmiyoruz. Ciddi anlamda bizi meşgul ediyor. Bu konuda yardımcı olmanız mümkün müdür?