Romantik İlişkiler Kategorisi

Sevgilimle alakalı sorun

Merhaba öncelikle şimdiden teşekkür ederim okuyup cevap vereceğiniz için. Bir ilişkim vardı. Çok güzeldi. Sonradan ilişkim toksiğe döndü. Sonra da ayrıldık. Sevgilim geri geldi. Ama geri geldiğinde bu şekilde kavga edeceksek hiç başlamayalım dedi. Önceden olsa senle mutsuzluğada varım yeterki yanımda sen ol diyip yanımda duran bi insandı. Sonra bir şekilde barıştık ama söylediği şey hala zoruma gidiyor. Yani orada anlaşamasak şuanki bu güzel ilişkimiz olmayacaktı ve koyuyor ona konduramıyorum. Şuana kadar sevgisine inandığım tek erkekti. O gidince yerle bir olmuştum. Hala tam olarak atlatamıyorum. Bunu düşünüp sinirleniyorum. Neden bilmiyorum sürekli yanında ağlayasım geliyor hüngür hüngür. Midemde bir şey oturuyor ve baskı yapıyor sanki. Ve benden sonra hemen başka bir kızla konuşmuş. Beni yeteri kadar sevmiyor mu diye düşünüp duruyorum.

İlişkimi kendin bitirdim ama ayrılık zor geliyor

3 aylık bir ilşkim vardı. Bazı sorunlar vardı. Onun bana göre olmadığını farkettim zaten başından beri farkındaydım ama onunla zaman geçirmek iyi geliyordu. Ama artık bazı konulara tahammülüm çok azaldı ve onunlayken hep kendimi sorgulayan güzelliğimi karakterimi sorgulayan birine dönüştüm kısacası özgüvenim düştü çünkü başından beri hep beni yargılıyordu giyinişimden yüzümden makyajımdan yaptıpım hareketlerden. Şimdi ondan soğudummu noldu bilmiyorum, ve ilşkiyi bitirdim ona bunu söylediğimde beni ciddiye almıyordu. Bikerede ayrılmıştık 3 gün dayanabildik. Şimdi ise 5 inci gündeyiz hiç konuşmadık birbirimzden haber almadık galiba tamamen bitti. Bi yanım üzülüyor bi yanım da kendimi seçtiğim için önüme bakmam gerektiğini söylüyor, bi yanım yaptığım şeyleri onunla paylaşmak istiyor bi yanım istemiyor. Hep onu düşünüyorum acaba gerçekten bittimi diye gerçi tanışmamız da cok uzun sürmedi 3 ay şunun şurasında ama birbirimize alışmıştık. Onu istiyorum ama aynı zamanda ilişkiyin içinde kendimi kaybediyorum bu yüzden istemiyorum da. Çok kararsızım.

İlişkimize devam etmeli miyiz?

Merhaba, yaklaşık 3 aydır birbirimize bağlı olduğumuz bir ilişki içerisindeyiz. Ancak zaman zaman yol ayrımları varmış gibi hissederek nasıl ilerleyeceğimize karar vermeliymişiz gibi geliyor. Oturup konuşuyoruz. İkimiz de birbirimizle vakit geçirmekten hoşlanıyoruz. Birbirimizi seviyoruz ve kaybetmek istemiyoruz. Fakat sevgili bile diyemiyoruz. Bunun yanında ikimizin de kişisel kaygıları bulunuyor. Özellikle partnerim sınırları konusunda çok daha keskin. Bazı hobileri var fakat bunlar ciddi hobiler. Bırakamayacağı şeyler yani. Ancak ben aynı hobilere sahip olmadığımdan birlikte bir şeyler yapamamaktan korkuyor. Ya da kendisinden taviz vermekten korkuyor. Ama baktığımızda birlikte yapmaktan keyif aldığımız durumlar da fazla. Bir de eğer devam edersek ilişkimize ileride evlenebilir miyiz bilmiyoruz. Şu an için çok emin değiliz ikimiz de. Akışına bırakalım diye düşünmüştük. Ama bu düşüncelerden kurtulamıyoruz. Özellikle ikimiz de ayrı ayrı yalnız kaldığımız zamanlarda bu karar verme düşüncelerine kapılıyoruz. Ayrı kalıp tamamen ilişkimizin bitmesinden de korkuyoruz. Kısacası ne yapmamız gerektiğini bilmiyoruz. Ciddi anlamda bizi meşgul ediyor. Bu konuda yardımcı olmanız mümkün müdür?

İlgisi var mı yoksa yanlış mı anlıyorum?

Merhaba ben biriyle konuştum ailesini biliyorum sonra kendisi yazdı bı bahaneyle ondan sonra yine ben yazdım storyimi beğenmişti anca beğenirsin diyip random attım o gün hastaligimdan bahsettim çocuğa konu açıldı diye. Hemen sonra kahve içelim mi eğer istersen dedi neden dedim dertlesiriz dedi sonra başka bigün açıldım çocuğa ben seni beğeniyorum sen beğeniyor musun dedim neyini yani güzelsin dedi kapıldım dedim sesli konuşmak istedi ilişki düşünmüyorum dedi seslide bende anlayışla karşıladım tamam dedim kapadik bı daha da yazmadım hiçbir şekilde. Bu gelmiş doğuda görev yapıyordu evdemisin dedi kahve sözüm n'olacak dedi kahve sözümü tutim dedim dedi. Görüştük içtik kahvemizi gözlerim ağrıyor dedim bı ara telefona çok bakmaktan dedi sürekli aktifsin dedi sonra bikać kez nerde işin var diye sordu bikaç kez de istersen götürürüm seni dedi çarşıya kadar yok sağol dedim sonra ben mesajda derdimden bahsetmiştim onu sordu bana sonra kendi derdinden bahsetti senin işin varmı dedim valilikte işinin olduğunu söyledi ablası aradı bikaç kez meşgule verdi sohbeti bölmedi istersen gidebilirsin dedim aldırmadı pek o sözüme beni dinlemek istedi en son giderken yine dedi işin bitince ara gelir götürürüm seni dedi yok sağol dedim yine elini uzattı geldiğin için teşekkür ederim görüşürüz dedi ben beraber gitmedim onunla sen kalkmıyormusun dedi bana ben donakaldim orda heyecandan biraz daha oturucam dedim öyle oldu yanlış anlamış olabilirmi ilgisi var mı sizce bide arada bı telefona baktı yanımda sesli konuştu önemliydi sanırım

Birine neden takıntı ya da saplantılı oluruz?

Merhaba hocam bu benim başıma geldi Asha birlikte olamayacağım kişi ile her şey bitti. Uzak mesafe idi ve yaş farkı da coktu ayni duygusal farkındalık da değildik. Bı erkek de olması gereken tüm olumsuz ozellikler bu cocukta toplanmıştı anlayacağınız. Ama ben nedense yine de kopmakta zorlanmistim. Hiç vakit geçirmedik de bulusmadik . Bazen diyorum neden bunu yaşadım hani zaten bulusmamisiz bir anımız yok. Ben niye bu çocuğa böyle takıntı yaptim elle tutulur vasfı yok inanın. Amacım kınamak değil asla ama kime desem benle aynı fikirde onun hakkında. Ben mi tuhafim diyorum sonra. Bazı kızlara bakıyorum neler neler istiyolar bense bana asla fayda vermeyecek birine takıntı yaptim. Benim ilkimdi. Özel biri yaptım gözümde onu ama normal biriymiş . Asla guvenilmeyevek yola cikilmayacak biriymiş. Sizce bu neden olur? Neden kabullenmek de zorlaniyorum ki . Onun umrunda değildir bile bakmistir yoluna kabullenip. Bu özelliğim değişir mi sizce? Çünkü çocuk cidden bana değer bile vermedi doğru düzgün bakıldığında. Böyle birini mesela neden hala stalkliyorum ki. Çok garip gerçekten

Son 2 senede hayatım değişti

Merhabalar son 2 senedir yaşadığım hayatın benimle alakasını anlamaya çalışıyorum. Kendimi çok fazla tanıyan biri olamadım çünkü belli bir ortamım olmadı. Liseden beri hep geçiçi arkadaşlıklar içerisinde bulundum. Bana sorsanız hepsi de kalıcı arkadaşlıklarda bana göre. Arkadaşlarımı seçemedim. Hepsinin hayatına öyle güzel dokundum ki bazılarını çok kriktik olayların içinden aldım evlilik vs her şeylerinde yanında oldun. İlişkilerimde de öyle liseden üniversite bitimine kadar olan süreçte 10 sene bir ilişkim olmuştu. Çok sessiz asosyal özgüvensiz biriydi. Resmen 10. Senenin sonunda o bana benzedi ben de ona. Sonra kendine çevre yaptı beni aldattı gitti. Bense tüm hayatımı günün sonunda ona göre yaşamıştım. Neden kendime hiç değer vermemişim neden her şey böyle başladı böyle devam eder mantığıyla gitti bilmiyorum. İnsanlar ilişki bitiyor ders çıkarıyor diğer ilişkiye arkadaşlıklara işlere geçiyor. Benim bunları atlatmam için evde kalıp uzun depresyonlara girip o duyguyu veya durumu tüketip çıkınca kendime geliyorum. Arkadaşlıklarımda bana yapılan yanlış davranışlara tahammül ediyorum. Ama onlar terapi alıp zaten doğru olanları öğrenince durumu bana kullanmaya başlıyorlar. Öz saygıları artıyor evet ama o zamana kadar vefa borçları bitiyor sanki. Hemen etiketleyip ben iyiyim doğruyum değerliyim diyip devam ediyorlar. Ama konu benim sınırlarım olunca keyiflerince davranıyorlar. Doğru ne kime göre nasıl davranacağım dengem o kadar şaştı ki. Son 2 senede bir ilişki yaşadım ama bu benim hayatımı öyle bir değiştirdi ki resmen hayatı öğretti bana. Önceden sevginin iyileştirici gücüne inanırdım. Aldatıldıktan sonra 4 sene geçmişti. Biriyle tanıştım. kıyafetlerimden ödün verdim mutlu güzel bir ilişkim olacaksa fedakarlık etmeye hazırdım. Ama o kişide eski ilişkisini unutamamış biriydi zamanla saklanan notlar rahatsız olmama rağmen duruyordu. Bana yalan söylüyordu bir şeyler gizleyip saklıyordu. İkimizde hayatımızın savrulduğu dönemde bulmuştuk birbirimizi ben hayatı hiç tanımayan biriydim. O ise eskiden çok sevmiş yorgun biriydi. Birlikte olamadık. Beklentiler uyuşmadı. Aradan 2 sene geçti bu süreçte bir yakın arkadaşım dediğim insanla tamamen bu terapi olayında örnek verdiğim olayı yaşadık ve tamamen bitirdik. Bir diğerinin her şeyinde en ön sırada ben varken o benim hayatıma hiç dokunmamış gibiydi. Hep bir arkadan konuşmalar hep bir suçlamalar. . Ne ben artık oradaki fedakar insanım ne anlayışlı ne de içinde sevgi tohumu kalan biriyim. Hayattan öyle uzaklaştım ki. İçimde hep bir yanım kendine güzel bir çevre kurmak istiyor. Ama kendime bakıyorum hiç geliştiremedim kendimi. Eski sevgilimin bu özelliklerinden dolayı ona çok özenirdim. Çok güzel okullarda okumuş çok güzel düzgün çevresi hep kendini geliştiren insanlar var etrafında hobileri çok güzel disiplinli bir yaşamı vardı. O hayatın içinde olmak isterdim. Aslında beni çeken de buydu başta. Kendi çevrem çok saçmaydı. hep evlilik çeyiz kafasında tiplerdi beni hep aşağı çeken insanlardı. Onu görünce gözümde çok idealleştirdim. Ama beklenti ve düşünce tarzlarımız uyuşmadı. Birlikte birbirimize bir şeyler katarız diye düşünürken bana öyle şeyler yaşattı ki. Hep gözden çıkarılan insan ben oldum. Benim hiç çevrem kalmadı. İşim yok yaşım gereği artık daha olgunum eskisi gibi her şeyin sevgiyle aşılacağı değil artık seni gerçekten kim düşünüyor sana gerçekten ne iyi geliyor bunları önemsiyorum. Hayata dar bir pencereden bakmayayım diyorum ama bu sefer de evde boş oturan ne istediğini bilmeyen birine dönüştüm. Şimdi o kişi pişman seviyor ama dönmüyor çünkü ben kıyafetlerime geri döndüm. Şöyle bir kafamda düşünüyorum evet çok güzel hayat tam istediğim gibi konuşma sohbet muhabbet çevre olarak ama ben oraya dönersem kıyafetlerimden ödün verirsem o hayal ettiğim hayatın tadını kendimmiş gibi çıkaramayacağım. Bir yere giderken o hayatın içindeyken aşk uğruna fedakarlık yapmış ama eğreti duran biri olacağım. Belki de bu o insana o insanın özelliklerine çekilmemden dolayı ama onunla çok güzel vakitte geçirdik. Benim hobilerim arkadaşlarım işim yok son 2 senede olanı da kaybettim. O insan benim fedakar olmamdan etkilendi gerçekten sevdiğim için çoğu zorlukta kaldığımı gördü o da bana bağlandı sevdi ama şu an dengeler öyle bir değişti ki bir arada olmak mı olmamak mı daha iyi bilmiyorum. Kendime edinmek istediğim hayat benden çok uzakta evet belki 1 senede bambaşka bir hayat başlar benim için ama yaşım 30 ve imkansız geliyor. Hayata çok uzaklaştım. Sizce ben kendimi tanırken bir yolu izlerken bu ilişkiye evet ya da hayır derken ne yapmalıyım.

Evlilik konusunda polyanacı olduğumu söylüyor sevgilim

Merhaba, 5 yıldır platonik ve son 1 yıldır birlikte olduğum kız arkadaşımla evlilik konusunu konuşuyoruz. Konuşurken hep geçinemeyeceğimizden ve en az 5-8 sene sonra bunun hazırlığını tamamlayacağımızı vurguluyor. Ben ise bunu başaracağımıza ve 3 yıl sonra evleneceğimize inanıyorum. Bunu söylediğimde bana ‘polyanacılık’ yaptığımı söylüyor. Gururum benimle oyun mu oynuyor bilmiyorum ama kırılıyor ve hislerimin arasında sadece benim çabamın olucağı bir evlilik gösteriyor. Sorunumuzun başlangıcı devlet memuru kadrosu için vereceğim tercih konusunda onun da fikrini almak istememdi. Fikrini almak isterken bana ‘sen kendine göre ayarla ben doğuyu istiyorum ulaşım kolay kiralar düşük’ dedi. Halbuki ondan fikir almak istememin sebebi evliliği yakın görüp yaşamak için ortak bir şehir seçmekti. Ayrıca birbirimizden uzak kalmak istememdi. Ne yapıcağımı bilmiyorum ,evlilikte ben 4/4 lük bir oturma grubu veya tam takır mutfak eşyası alacağıma inanmıyorum ama oturulacak bir oturma grubu ve gerekli mutfak eşyası alacağıma inanıyorum ve onun istediği galiba pürüzsüz, borçsuz ve her şeyin hazır olduğu bir evlilik. Ben bunu hem bir hayal hem bir hedef olarak benimsemişim acaba o bunu düşünmeyip benim mi bundan haberim yok? Evim yok arabam yok birikimim yok ve evlilik konusunda ailemin bana destek çıkacak durumu da yok. Sadece memur maaşım var.

nihat473

Neden kopmakta zorlaniyorum veya zorlandım?

Merhaba hocam Ben iki senedir sanaldan bı çocukla konuşuyodum ama artık bitti çünkü yolumuz bir değil beklentilerimiz bir değil . Ve zaten benden beş buçuk yaş küçük. Uzak mesafedeyiz de hiç bulusmadik. Engel üstüne engel yani. .. Eninde sonunda bitti zaten bir gün biteceğini biliyodum ama belki biseyler olur şansımız olur biseyler için çabalar ve bizden olur sandım ama malesef olmadı . .. Normalde ben birine zor bağlanan biriyim ama bu hiç görmediğim birine nedense ilk başlarda bağlandım ve bu böyle sürüp gitti. Kopmam da çok zordu çok yıprandım . Hala da bazen stalkliyorum. Benim ilkimdi yani ilk defa biriyle bu kadar uzun süre konuştum. Uzun zamandır hayatımda olan tek erkek buydu bana ilgi veren buydu. İste bazen bittiğine dair şüphelerim oluyor hani vay bee bitti sonunda ama nasıl biter o kadar yıl konuştuk iyisiyel kötüsüyle keşke hiç konuşmasaydım çünkü bişey değişmedi anlık heyecan ve zevk biseye yaramiyomus.

Sevgilimle yaşantılarımızı kıyaslıyorum

Merhaba. Annem ve babam boşandı. Parçalanmış bir ailem var. Akrabalarımızla ise görüşmüyoruz. Aile hayatım 0 anlayacağınız. Ama sevgilimin ailesi öyle değil. Annesi ve babası anlaşamasada kocaman aileleri var. Kuzenler teyzeler sürekli görüşüyorlar. Maddi durumlarıda iyi. Maddi ve manevi olarak Sevgilim bana göre kat kat daha iyi. Bu yaşantısını gördüğüm zaman kendimi çok geride ve eksik hissediyorum. Mesela evlensek ailemden davet edeceğim topu topu 2 eli geçmezken onun birçok tanıdığı ve sevdiği var. Kendimi onun yanında hayatsız biri gibi hissediyorum. Evleneceğimiz zamanda ben maddi zorluklar yaşayacağım alirken ama o yasamayacak. Bu konuda bile geride yetersiz farklı olduğumuzu hissediyorum. Bu yüzden hem farklı olduğumuzu hissedip hemde imrendiğim için ilişkiden kaçıp ayrılasım geliyor. Ama onu cok seviyorum. Nasıl düşüneceğimi neden böyle olduğumu bilmiyorum içinden nasil cikacagimi bilmiyorum. Cevabiniz icin şimdiden teşekkür ederim.

Sevgilimle sağlıklı bir iletişim kuramıyoruz

Beni kırdığı üzdüğü konulardan bahsettiğimde konuşmaya çalıştığımda o mesajlarımı umursamadan farklı bir şeyden bahsediyor ve bu tek seferlik değil sürekli olan bir şey. Böyle yapmasından rahatsız olup söylediğimde düzelmesini istediğimde düzeleceği bir şey olmadığını normal olduğunu iddia ediyor. En son aynı konuyu açtığımda yine bir değişim göstermedi ve sadece beni üzmek istemediğini söyledi. Kalp kırıcı bir şekilde ağır konuştum ve bitirmek istediğimi söyledim verdiği tepki sadece sen mutlu ol, seni üzmek istemiyorum benzeri şeylerdi. Neden böyle olduğunu sormama rağmen hala tek dediği üzülmemi istemediğiydi ve o konuşmamızdan sonra benimle hiç iletişime geçmedi