Romantik İlişkiler Kategorisi

Yetersizlik ve Sevilememek

Ben sevilmiyorum kimse beni sevmiyor benim suçum ne ben elimden geleni yapıyorum olmuyor ben birini çok sevdim çok inandım ama sonra o bana söz verdiği tarihte bir başkasıyla evlendi ben bunu haketmedim ben sonra kimseyi sevemedim kimseye güvenemedim şimdi ailem de baskı yapıyor evlen diye ama olmuyor annem bu yaşına kadar kendini sevdiremedin dedi içimi yaktı çünkü haklı kimse beni sevmedi

Olmayacağını bile bile umut etmek

Merhaba uzun zaman önce yaklaşık 1 buçuk sene önce bitmiş bir ilişkim oldu. Bu ilişkide öyle şeyler yaşandı ki aslında hem çok sevdim hem çok canım yanmasına rağmen kaldım. Benim boşlukta olduğum bir dönemdi. O dönem tanıştım. Buluşmadan sevgili olduk buluştuk konuştuk. Eski ilişkimde aldatılmıştım ve liseden üniversiteye kadar süren bir ilişkiydi aramızda sohbet yoktu. Onunla ben kendimi hayata çok kapatmıştım. Bu kişiyle tanışınca nerdeyse istediğim her şey onda vardı. Sosyaldi konuşkandı hobileri vardı çok iyi üniversitede okumuş mesleği vs her açıdan çok iyidi. Muhafazakardı ve ben en başında kıyafetlerimden ödün vermiştim. Tabi ben tanımak istedim. Ama kendimi sorguladım. Böyle birinin benimle ne işi var diye. Her şey o kadar güzel gidiyordu ki. Sürekli eğleniyorduk gülüyorduk. Sonra onun yanına gidince bir kaç geçirdik eski ilişkisine dair silinmemiş saklanan mesajlar favorilerimiş ayrı klasör açılmış resimler telefonunda duruyordu. Meğer beni yara bandı olana kullanacakmış. Bunu görünce kahroldum. Daha sonra o da üzüldü ağladı. Onun iyi bir insan olduğu belliydi. Ona sarıldım. O anki duygum şevkatti hatırlıyorum. Çünkü çaresizliğini pişmanlığını gözlerinde gördüm. Onunla o gece oturdum konuştum eğer içinde bir şey kaldıysa devam etmeyelim ama çabalamak istersen ben bunları unutmaya hazırım dedim. O da tamam dedi biz devam ettik ama sorunlar bitmedi eskiye dair sürekli bir fotoğraf not vs her köşeden çıkıyordu. En son hiçbir şeyin silinmediğini ona yazılan şiirlerin vs telefonunda saklandığını gördüm. Artık bu son noktaydı. Üstelik arkadaşlarıyla olan konuşmaları da silmişti. Benden resmen bir şeyler saklıyordu. Tüm bu olanlarla birlikte o gün yine onun yanında kaldım ama tükendiğimi hissediyordum. O yüzden sadece yanındaydım gülemedim eğlenemedim. Aklımda soru işaretlileriyle geçirdim o günü. Aradan zaman geçince bana ayrılma konuşması yaptı. Bunları ilerde görseydim de yine böyle tepkiler mi verecekmişim benim de beklentilerim karşılanmıyor ilerde sen başkalarının yanında da bana böyle davranırsın diyerek ayrıldı benden hatalarına tepki gösterdiğim için suçlandım. Daha sonra onu biraz izledim ve sanki hayatına hiç girmemişim gibi devam etti. Ben bu süreçte yaşadıklarımda hayatı öğrendim. Ben sadece sevmiştim. Meğer fedakarlıklar beklentiler yalanlar dolanlar bunları hesaba katmamıştım. İçimden gelerek fedakarlıklar yaptım bu kadar hataya rağmen kaldım yanında. Ama o bunları benim üzerime yıkıp gitti. Üzerimdeki enkazı tahmin edersiniz. Üzerinden 1 sene geçti. Çok yorgunum ama çok dersimi aldım. Gücüm yok belki ama anlatırken bile ona karşı sevgi duyduğum için kendime kızıyorum. O şimdi benden adım bekliyor. Dönmemi yeniden ona o eski saflığımı göstermemi bekliyor. Belki pişman belki de sadece ona gösterdiğim sevgiyi özledi. Ama şuna çok eminim ki artık ben eski ben değilim. Yaşadıklarım çok ağır çok yorgunum ama bitmesi gereken şeyi neden bitiremiyorum. Çok manipülatif biri. Ben onun yanında sakin sessiz uyumlu kalıyorum. Bu yüzden de kendimi savunduğum an suçlanıyorum. Tüm bunların farkında olmak yetmiyor. Kafamdan çıkaramıyorum ne yapmam lazım

İlişkimde hep aynı sorunları yaşıyorum

Kendımı çok üzüyorum hıce sayıyorum Hersey çok üstüme ustume Gelıyo ılıskıde hep ben suçluymuşum gıbı hısedıyorum karşı tarafın çok degıstıgını goruyorum bu benı çok üzüyor Kendımı anlatmaya çalıştıkça suçlu ben oluyorum ve Altan almaktan çok yoruldum hep Altan ben alıyorum Altan almadığımda ılıskı yürümüyor ama onuda çok sevıyorum napcam bılmıyorum kafam çok karışık bana zarf verıyo ama bısey yapmıyor ve çok üzülüyorum

İlişkilerimde sadece arzulanıyorum, neden sevilmiyorum?

İlişkilerimde hep karşı tarafı çok seviyorum ve bunu belli ediyorum ama karşı taraf beni arzuluyor ve bi süre sonra sıkılıyor neden sevilmeyip arzulanıyorum sevilmek icin ne yapmam gerek mesela en uzun iliskim 2. 5 ay zaten ilişki yapmıyorum doğru düzgün yılda 1 veya 2 kisi oluyor kimseye güvenmiyorumda ama karşı tarafa hep çok iyi davranıyorum yinede beklediğim değeri alamıyorum direkt sevilmiyorum sadece arzulanıyorum

Aşırı düşünmeyi nasıl birakirim

İyi akşamlar bu aralar kendimi enayi gibi hissediyorum . herkes arkamdan iş çeviriyor gibi . bipolarim onun etkisi diye düşünmeye çalışıyorum fakat insanlara olan güvenim inancım tamamen bitti. kendime yoğunlaşmak istiyorum artık. onceden herkesin herseyine yetiseyim derken bı hiç olmuşum kimse de dur dememiş . 32 yaşındayım ama hal ve yaşam tarzım en azından 50 li yaşlar. artik toparlamak ve hak ettiğim hayatı yaşamak görmek istiyorum. ama kimse yardımcı olmuyor .

Karşı cinsle olan sağlıksız ilişkimi nasıl düzeltebilirim?

Ben hetero olduğumu düşünen bir kadınım. Erkeklerden oldum olası çekinmişimdir, erkeklerle arkadaş olmak da istemiyorum genelde. Beğendiğim erkeklerle de özgüvensizlikten nasıl flört edeceğimi bilemiyorum. Çok çirkin ve yetersiz hissediyorum. Bu da romantik anlamda yakınlaşmak istediğim erkeklerle aramı soğutuyor. Birisi benimle flörtleştiğinde de aynı şekilde donup kalıyorum. Robot gibi oluyorum. Bu da beni engelliyor. Daha feminen, cilveli olmak isterdim fakat kendimi salamıyorum. Cinsiyetimle barışamıyorum, yeterince kadın olamıyor gibi hissediyorum ama erkek gibi de değilim. Bu cinsiyet bunalımı da beni çok yoruyor. Bu konu dışında özgüvenli olabiliyorum fakat erkekler bana uzaylı gibi geliyor.

Çevre eleştirisini nasıl görmezden gelebilirim

Çevrenin eleştirileri yüzünden ilişkimi hasara sokuyorum. Çevrenin beni sürekli yargılayacağından korkup partnerimin isteğini gerçekleştiremiyorum bu yüzden ilişkimde ayrılıklara sebep oluyorum ve bu hataları sürekli istemsiz tekrar ediyorum. İlişkimi bitirmek istemiyorum ve partnerime daha güzel bir hayat arkadaşı olmak istiyorum. İradesizliğimi yenmek istiyorum. Çok uğraşıyorum ama bir türlü kafamdakileri aşamıyorum. Çok fazla takıyorum ve bu hem beni hem ilişkimi zarar sokuyor.

Erkek tarafından reddedilmek

Merhabalar. Okulda bir çocuktan hoşlanıyordum. Sonra bu çocuk hoşlandığımı anladı, bakışmaya falan başladık. Aradan birkaç ay sonra ben ona yazdım ve beni çok kötü bir şekilde reddetti. Ama daha sonra arkadaşından reddettiği için pişman olduğunu duydum ama neden gelip bana söylemediğini anlamadım. Ben bu reddedilmeyi seneler geçse bile unutamadım. Yani artık hislerim yok tabii ki ama yine de her gün onu düşünüyorum bir nedeni olmadan düşünüyorum. Bazen en alakasız olayda bile o aklıma gelebiliyor yani artık hayatımda bile olmayan birini sanki bir gereklilik, ihtiyaç gibi düşünmekten yoruldum. Üstelik artık stalk bile yapmıyorum. Belki de onun aklına hiç gelmedim bile çünkü çok mutlu görünüyordu. Eğer pişman olduğunu öğrenmeseydim belki onu unutmam daha kolay olurdu ya da bu kadar kötü şekilde reddetmeseydi daha kolay unuturdum Keşke hiç öğrenmeseydim. Onu unutabileceğimi sanmıyorum. Neden bu kadar takıntı haline geldiğini de anlamıyorum. İğrenç bir şekilde reddettiği için mi, pişman olduğunu ama yine de gelip söylemediğini öğrendiğim için mi, ilk olduğu için mi bilmiyorum ama hislerim olmasa bile unutamadığım birini unutmak için ne yapmalıyım?

Uzak mesafeli ilişkimde partnerim farklı davranmaya başladı

8 aylık bir uzak mesafe ilişkisi içerisindeyim. Hiç görüşmedik, bir araya gelmedik ve o askere gitti 1 ay sonra da biticek fakat bu son zamanlarda farklı davranmaya başladı önceki kişiyle şimdiki kişi aynı değil gibi tavırları ,hareketleri ,konuşmaları ve bana olan yaklaşımı bi farklı sanki. Dışarıda olduğum zaman sürekli söyleniyor neden sürekli dışarıdasın niye haber vermiyorsun yada arkadaşlarımın sevgilileriyle muhabbetim var diye ona da ayrı tavır yapıyor ve bana dün artık bundan sonra baskı var dedi ve instagram şifremi istedi bende hayır dedim vermek zorunda değilim benimde sınırlarım var o sınırları aşmana izin veremem dedim bir şeyi yapma cesareti gösteriyorsam emin ol söyleme cesaretide gösteririm dedim o da demek ki sakladığın bi şeyler var dedi bende olsaydı açık açık söylerdim dedim o da tamam dedi bende tamam dedim görüldü attı ve bi daha yazmadı ne yapmam gerektiğini bilmiyorum haksız olan ben değilim o yüzden de yazmayı düşünmüyorum gerçekten bu durum beni çok yoruyor kalbimi kırdığının farkında bile değil acaba askerlik onu değiştirmiş olabilir mi yada ordaki insanlarla olan muhabbeti ilişkimizi etkilemiş olabilir mi?

Yas sürecinde miyim yoksa takıntılı mıyım

Merhabalar ben yakın zamanda ilişkimi bitirdim zaten bitmesi gereken bir ilişkiydi evet canımı acıttı bitmesi iknar ettim geri dönmek istedim kabullenmek istemedim bi depresyon süreci de oldu ama şu an daha kabullenmiş durumdayım ya da değilim bilmiyorum onunla ilgili en ufak bir şey gördüğümde hatırladığımda içimde derin bir acı hissediyorum sanki o yara hiç kapanmayacak gibi hep çok canımı yakacak gibi bitmesi gerekiyordu bitmeseydi bana ayıp olacaktı bitirdiğim için pişman değilim ama pişman olup geri dönsün isterim ya da ne bileyim beni özlesin istiyorum çabalasın istiyorum ama tüm bunlara rağmen affetmeyecegimi de biliyorum ama canım bazen çok yanıyor ya ve geri döndü de gelip yazdi ben uzaklaştım sonra gelip bana yeni biriyle buluşacam dedi kıskanmam için söyledi galiba o an umrumda olmadı ama sonrası aklımdan hiç çıkmadı hep onu düşündüm acaba doğru muydu diye o hayatına devam ediyor ama ben takılı kalmış gibiyim asla tekrar beraber olmak istemiyorum ama istemiyor oluşum da canımı çok yakıyor ya bu durum normal midir iyileşme yas sürecinin neresindeyim ben