Romantik İlişkiler Kategorisi

Sevgilimle sağlıklı bir iletişim kuramıyoruz

Beni kırdığı üzdüğü konulardan bahsettiğimde konuşmaya çalıştığımda o mesajlarımı umursamadan farklı bir şeyden bahsediyor ve bu tek seferlik değil sürekli olan bir şey. Böyle yapmasından rahatsız olup söylediğimde düzelmesini istediğimde düzeleceği bir şey olmadığını normal olduğunu iddia ediyor. En son aynı konuyu açtığımda yine bir değişim göstermedi ve sadece beni üzmek istemediğini söyledi. Kalp kırıcı bir şekilde ağır konuştum ve bitirmek istediğimi söyledim verdiği tepki sadece sen mutlu ol, seni üzmek istemiyorum benzeri şeylerdi. Neden böyle olduğunu sormama rağmen hala tek dediği üzülmemi istemediğiydi ve o konuşmamızdan sonra benimle hiç iletişime geçmedi

Neden üzgün hissettiğimi anlamlandıramıyorum

Birisi ile 4-5 yıl öncesinde tanışma yolundaydık ve anlaşamayacağımı düşündüğüm için konuşmayı bitirmiştim. O zaman çok üzülmüştüm ama geri de dönmedim. Sosyal medyada hep ekli kaldı. Son bir yıldır birbirimizin hikayesine arada bakıyorduk. Hiç konuşma olmadı, birbirimizin fotosunu da beğenmiyorduk. Bir şey hissetmediğime eminim bu zamana kadar irtibata geçmedim, o da geçmedi. Bugün fark ettim hesabını kapatmış ve yeni hesap açmış. İçimde bir burukluk oldu. Çözemiyorum neden. Normalde aklıma binde bir gelirdi. Sosyal medyada da görmezden gelirdim. Şimdi bende ekli olmaması niye garibime gidiyor. Hislerimi anlayamıyorum. Yardımcı olursanız sevinirim.

Erkek arkadaşımın hiç ağlamaması bir sorun mu?

Uzun süreli bir ilişkim var. Erkek arkadaşım tanıştığımızdan beri duygulardan bahsetme durumu çok yeterli değil. Kendini kapatma duvar örme davranışları da oluyor zaman zaman. En az üç dört kere ben ağladığımda üzüldüğümde de müdahale etmeyip izlemişliği var. Hiç bir tepki vermeden durabildi maalesef. Bir kaç kez çok şiddetli tartıştığımızda onun da gözleri doldu ve kısa süreli ağladı ama orda da benden uzaklaştı. Sarıldığımda karşılık vermedi ya da odaya girmemi istemedi vs. Kendisiyle aynı evde büyüyen kardeşleri öyle değil ve konusunu açınca onlar da sevgilimi kastederek bu ağlamama ve duygularını belli etmeme olayını onaylayıp onu hiç ağlarken görmediklerini ve duygusu olmadığını söylediler. Bütün bunlar kafamı çok kurcalıyor ve beni ondan uzaklaştırıyor. Sizce ne yapmalıyım? Bir sosyopatla mi birlikteyim ve bu kişiyle evlenmek benim için sorun olur mu? Kendisiyle bu konuları konuştuğumda durumu kabul ediyor, eskiye oranla gelişme var ağlarken gelip destek olmaya çalışıyor ama kendisinin ifade etme durumu pek değişmedi sadece basit uzgunluk öfke gibi duygulari anlık ifade ediyor ama hiçbir şeye gerçekten iclenip üzüldüğüne şahit olmadım

Ne onunla oluyor ne onsuz oluyor.

sevgilimle birbirimizi asiri derecede yipratmaya basladik normal yaptigi hwr sey bile bazen batabiliyor bana onun davranislarida cok degisik birbirimize soyle donup baktigimizda anlam veremiyoruz ayrilsak ayrilamiyoruz birlessek birlesemiyoruz sorunun ne oldugunu ikimizde bilemiyoruz ortada somut bi durumda yok aslinda ben onun ilk halini istiyorum o kibar naif halini bu aralar gorusemiyoruz bi kac haftadir belki ondan dolayidir bu durymlar ama gercekten ikimizde cok yiprandik her seyimle onu cok seviyorum

Benim ne yanlışım var?

Ben genel olarak uzun süreli ilişki yapamıyorum olanlarla da temasım olamıyor öpme fln son zamanlarda yakın arkadaşım ayarladığı 2 tane erkekle konuştum arkadaşım onlarla konuşurken Zehra mı tadım kaçtı yada Zehra ismini duyunca kapatmaya çalışılar ben anlamadım bunlara ne yaptım 1. ömer onunla hızlı gittiğimizi düşündü genel mesajlarda ama altında yatan nedenin maddiyat olduğunu düşünüyorum çünkü yakın arkadaşıma ben bu kızı kafeye fln nasıl götürürüm fln demiş bende bitsin fln dedim 2. Muhammet bunun iyiydi ama gün içinde aktif değil ilk başlarda olduğumuz için günahdın fln yoktu ve sürekli şarjı bitiyordu yada bana gelince bitiyordu anlamadım ve asıl olay ben Ömer’le konuşurken Şahin benimle konuşmak istedi ben onu arkadaş olarak gördüğüm için ve şahinde de büyük bi ego var sonradan görme egosu buna da bitsin dedim tama fln dedi tabi kısaca ben bunlara ne yaptımda benim adımı duyunca kendilerini geri çekiyorlar anlamadım

Olmayanla vedalaşamamak

Merhaba ben uzun süredir hayatın içinde tamamen yalnızım. Önceden içimi açtığım hayatı paylaştığım dostlarım vardı. 30 yaşla birlikte son buldu hepsi. Bazılarıyla tamamen koptuk. Bazıları benim hayatımdan çıktı. Yeni kimseyi de alamadım hayatıma çünkü hep kendimi yalnız bıraktım. Hayatı yaşamaya hep korktum çekindim sessiz kişiliğim var. Hep dışardan izledim. Son 1 senedir sessizliğin içindeyim evimdeyim hep sadece duruyorum öyle. Çünkü hayat elimle inşaa ettiğim ne varsa yıktı. Aldatıldıktan sonra üzerinden 4 sene geçmişti. Tüm hayatım o insandı. Sonra hayatıma arkadaşlar girdi. Üzerinden 4 sene geçti. Yine evdeydim işe giremiyorsun kaygı bozukluğu mide ağrılarından dolayı. Sonra Biriyle tanıştırıldım. Onu sevdim onun yanında hayatı öğrendim. Çok iyi mesleği çok güzel hobisi kocaman çevresi vardı. Bense ait olduğum yeri bulamamıştım. Benim çevremden çok farklıydı. Aslında tam içimde olmak istediğim hayattı. Herkes bir şaşırdı o kişi sana nasıl baktı kafasına girdiler. Hep bir beni aşağılama yaptılar. O muhafazakardı benim gözüm öylesine ondan başkasını görmedi ki kıyafetlerimden ödün verdim yeter ki onunla mutlu olayım istedim. Bende eski ilişkimde birliktelik yaşamıştım o da bunu kabul etti. Çocuk sevinci vardı içimde baştan dürüst olmuştum ona ve biri beni gerçekten sevmişti. Sonunda o kişi diye düşünürken. . 2. Ayın sonunda meğerse eski ilişkisini unutamamıştı. Telefonunda evinde eski ilişkisine dair fotoğraflar mesajlar başa sabitli duruyordu. O an dünyam başıma yıkıldı. Tüm anlamlar kayboldu. Ben onu o kadar sevdim ki kısa zamanda yanında o kadar mutluydum ki onun da gözlerinde pişmanlığı gördüm bir anlamı olmadığını benden hoşlandığını söyledi. Çabalarsan tüm bunları unutmaya hazırım dedim. Ama uzun vadede sürekli eskiye dair silmediği şeylerle karşılaştım bana yapma dediği şeyleri kendi yaptı sürekli bir kendiyle çelişme durumu vardı. Bu süreçte ben hep affedici yargılamadan dinleyici oldum. Çünkü onun hep benim için doğru kişi olduğuna inanmıştım ama en sonunda eskiye dair şiirler videolar bulunca telefonunda dayanamadım bu canımı çok acıtmıştı artık ve o benden ayrıldı. Ben seni kabul ettim sen bunları hep öne mi süreceksin diye. Bunu ima etti. Tam olarak söylediği şuydu benim dr beklentilerim karşılanmıyor ama böyle davranmıyorum dedi. Aradaki fark şuydu ben ona baştan dürüst olmuştum. O ise her seferinde ben unutmak istedikçe eski ilişkisine dair şeyleri kenarda tutuyordu ama hep bir sebebi vardı terapiye gitmiş ders olsun diyr not saklıyormuş şiirlerin edebi değeri varmış. Sen bunları hak etmedin dedi daha sonra. Çünkü olan ortadaydı. Duygusal olarak bağı kopartmadıysan bana bunu dürüstçe söylersin ama o hep beni görmek istemediğim şeylerle yüzleştirdi. Her gördüğümde travma yarattı bende. 1 sene ona geri dönmedim ama onun profiline paylaştığı şarkılara baktım o da bunu fark edince geri dön tarzında şeyler paylaştı. Halbuki benden ayrılıp eski düzenine hayatına geri dönmüştü. Bende kıyafetlerime tabii. Güya aldığı terapide kendini olduğu gibi kabul edilmesini istiyordu. Çünkü eski ilişkisinden kıyafet yüzünden ayrılmışlar kız olduğum gibi sevilmek istiyorum demiş. O da terapi alınca aynısını bana uyguladı. Ama beni olduğum gibi sevmedi ben değişmek zorunda kalmıştım sevgim için. Tabi ben bunun psikolojik tarafını 1 sene boyunca psikolojik okuma yaparak kendime aşılamaya çalıştım. Konu kendi sınırları olunca saygı bekleyip karşısı olunca aldığı terapiyi bana karşı kullanıyordu resmen bana yalan söylüyordu gizliyordu ama konu o onun hayatı hobileri olunca asla kendinden fedakarlık yapmıyordu. Şimdi de bu tarz şarkılar paylaşıp güya ben kıyafetime geri döndüm diye benimle alaycı şarkılar paylaşıyor. Sonra ben tamamen kapatınca her şeyimi sevgiden dem vuruyor o tarz şarkılar paylaşıyor ya geri dön ya beni bırak tarzında. Şu ana kadar yaşattıklarından dolayı bir adım atıp özür dilememiş hep değişimi benden beklemiş ama şimdi de ya beni bırak başkasına gideyim ya da gel. Bu resmen geleceksen gel gelmeyeceksen ben senin gibi fedakarlık yapanı bulamadım ama belki bulurum sende tuttu bir kere. Aklımı karıştırma unutamadım zaten seni de yalnız kaldım seni de unutturacak biri çıkar elbet resmen bu anlama geliyor. Bu kazanmak değil kaybetmek korkusu. Ben şu an hayatımda yalnızım evdeyim bunu bilerek benim fedakarlık yapıp sevgimden dolayı kendimden ödün verip onun hayatına pozitif girmemi istiyor. Oysa ben herkesi böyle böyle aydınlığa çıkarıp kendimi karanlığa gömüyorum resmen. Çünkü o hayatını kurmuş çevresi var mutlaka bir şekilde yolunu bulur. Ama bu hikayede üzülen ben olmak istemiyorum artık. Başka tercihi olmadığı için değil. Şüphesiz alternatifsiz sevilmek istiyorum çok yoruldum artık. Ya geleceksen gel ya da beni bırak sensiz bir şansım olsun tarzında bir paylaşımı asla kabul etmiyorum artık. Bensiz bir şansı düşünen insan zaten benden sonrasını kurgulamıştır. Belki çok sitemkar konuşuyorum hislerim hala çok yoğun ama ben artık yenilmek istemiyorum ona duygularıma sırf sevgim içimdeki zayıf tarafım özgüvensiz tarafım yalnız tarafım korkularım ağır bastığı için onun hayatına yenilmek istemiyorum.

Uzak mesafe ilişkimde yaşadıklarımı çözemiyorum?

Merhaba hocam ben bundan 6 sene evvel birini sevmiştim karşılıklı ozamanlar 20 yaşındaydım. O da 18 di. Ama kendime guvenemesigimden ondan hoslanmiyomusum gibi davrandım. Aslında onu seviyodum bile ama çocuk tam tersini anlamıştı işte. İçimde kalmıştı onla yasayamadiklarimiz ve soyleyemedimlerim. sonra aradan 6 sene geçti ve ben sanaldan bı çocukla tanıştım benden beş yaş küçük. Uzak mesafedeydik. Hiç bulusmadik ama ben çok beklentiye girip aşırı anlam yukledim. Ama malesef ki olmadı beni hicc anlamadi hep çocukça ergence söylemlerde bulunup güldü . Ciddiye almadı. Onunla konuştuğum sürelerde bana geri donmediginde ( mesajlara ya aramama) aşırı derece sinirlenip uzunca mesajlar atıp ona hakaret ediyodum. Ya da sadece asagiliyodum. Kucumsuyodum. Beni kaç kere engelledi bu olaylar üzerine ben de hak etmedim değil aslında çünkü durup dururken ona satasip bana yazmasını istiyodum. Hep o ilk mesajı Atsın ben onun aklına geleyim diyodum. Sonra işte beni engelleyince resmen dönüp kaliyodum agliyodum stres yapıyorum üzüntü çöküyordu üzerime sanki gerçekte sevgilimmis de ayrilmisiz gibiydi. Ona kendimi anlatmaya çalışıp başka yerlerden ulasiyodum ama geri donmuyodu beni daha da tetikliyodu bu yaptiklari. Şimdi konusmuyoruz asla olurumuzda yok zaten. Bunu baya geç anladım. Aslında en baştan biliyordum da işte görmezden geldim. Bana uygun olmadığıni en baştan biliyodum. Ama oldurmaya calistim. Hem uzaktij bgya hem de. Belki bunu basarirsak güzel bı aşk yaşarız sandım. Özel biri haline getirdim onu kendimce ama hiç öyle değilmiş. Sizce bunları neden yaşadım ben ? Neden bu kadar tepki veriyordum ona ?

Her şeyi benim söylemem gerekiyor

Eşim gerçekten çok ama çok iyi biri onu çok seviyorum o da beni çok seviyor bunu gerçekten en içten duygularımla hissediyorum hasta olduğumda moralim bozuk olduğunda benimle canla başla ilgilenir. Her zaman yanımdadır ve her konuda bana destek olur ve çok iyi bir insandır. Bende gerçekten bunlara karşı nankör değilim . Ama ona genelde her şeyi benim söylemem gerekiyor. Mesela bana sarılır mısın demem gerekiyor sarılması için. Hafta sonu bi şeyler yapalım demem gerekiyor hafta sonu vakit geçirmeniz için. Bana güzel bi şeyler söyle demem gerekiyor güzel iltifat vs duymam için. Yani kendisi söylemeden de sürpriz vs yapıyor ama sanki hep benim onu bi şekilde dürtmem gerekiyor gibi hissediyorum. Benimle ilgilenmesi için. Akıl okuyucusu olmasını beklemek tabi ki mantıklı gelmiyor sonuçta ne zaman ne istediğimi tabiki bilemez. Ama bunları ben söylemeden yapmasını beklediğimde ona haksızlık etmiş oluyor muyum? Veya bu durumu düzeltmek için ne yapabilirim?

Ailem ve erkek arkadaşım birbirlerinden nefret ediyor

Aileme sevgilimden ilk bahsettiğimde pek hoşlarına gitmedi (onlara göre daha iyisini bulmam gerekiyormuş) ama köyden dönünce tanışmayı kabul ettiler (erken söylemen gerekiyordu şimdi köye gitmeyi iptal edemem dedi) ben erkek arkadaşım çok istediği için hemen başlatmak istedim ama olmadı, köyde bana onunla ilgili soru sordukça fikirleri değişti. Benden 10 yaş büyük olması, internetten tanışmamız ve uzak mesafe sürdürmemiz onlara göre sorundu ve 'evlenirsen bizi unut' dediler. Daha tanışmadan beni silmelerine çok kırıldım ve o sinirle 'Ben gidiyorum o zaman' dedim iyice sinirlendirler ama izin vermediler bi kaç gün konuşmadık bu sürede biz köyde olduğumuz için haftalarca ailemden başka kimsenin yüzünü göremedim dışarı çıkamadım yemek yemiyor uyuyamıyordum ve kavgalarımız devam ediyordu. Erkek arkadaşım da bana bu kadar kötü davrandıkları için ailemden nefret etmeye başladı 'onları asla evime şehrime sokmam nikahımızda görmek istemiyorum' diyordu sadece. Bu bir ayda sevgilimle ilişkimiz de yıprandı çünkü sadece ailemden bahseder olmuştuk ailenden çok yoruldum artık yeter diyordu ben ağladıkça onlara daha çok kızıyordu madem arkanda değiller çık gel ben arkandayım diyordu. Ben ailemin sinirine rağmen onları ikna etmeye çalıştığım için bana kızmaya başladı 1 Eylülde ya benimle gelirsin ya da ailenle kalırsın diye hergün tekrar ediyordu buna çok üzülüyordum. Bugün sevgilimin şehrindeki üniversiteye yatay geçiş yapmak için İstanbul'a gitmem gerektiğini söyledim garip bi şekilde kabul ettiler önyargılı olduk tanışmalıyız dediklerini duydum ama şimdi daha mı iyi oldu bilmiyorum iki taraf da birbirine bu kadar çok bilenmişken iki ateşi bir araya getirmeye korkuyorum ama bunun olması gerek artık. Erkek arkadaşım hiç mülayim birisi değil babam da aynı şekilde çok üstten bakacak ona biliyorum ve erkek arkadaşım saygısızlığa asla sessiz kalmaz ailesiyle gelebilir mi bilmiyorum güvenmiyorum sizinkilere diyor şuan yapabileceğim her şeyi yaptım tanışmayı çok istesem de beni korkutuyor. Ayrıca erkek arkadaşım hemen gelip yüzük takıp nikahı onun şehrinde yapmak istiyor ama babam hâlâ süre istiyor.

İlişkimdeki sorunlar nasıl biter

ayrıldık sebebi bi süredir eskisi gibi değil değişmiş benimle konuşurken sabretiği şeylere artık tepki veriyor seviyor ama sürekli tartışma halinde istenmiyprmuşum gibi davranıyor ben sürekli düzelmk için konuşunca tartışma olarak algılayıp benimle tartışıyor dün akşam uzun ayrılık mesajı atıp engeledim hiç tepki bile vermemiş her yerden çıkardım inanırmısın varlığım yokluğum bir bjnu iliklerime kadar hisediyorum o ne kadar sözylenemiş olsa da hisediyorum