Romantik İlişkiler Kategorisi

Sadakatsizliğe nasıl tepki göstermeli?

Yeni evlendim, 70 gün oldu. Aşırı iyi anlaşıyoruz, kavgamız yok, neşemiz hep yerinde, mutluyuz. Eşimin biz sevgiliyken bazı kızlara yürüdüğü mesajlarını gördüm. “Güzelliğinden bir şey kaybetmemişsin” gibi. Bir tane kızı da düğünden 5 gün sonra eklemiş, kız “neden ekleyip duruyorsun” falan deyincede kendini tanıtmış, kız cevap vermemiş. Şuan takipleşiyorlar. Ben öylesine sorduğumda üniversiteden arkadaşı olduğunu, kızın onu eklediğini onunda kabul ettiğini ve hiç konuşmadıklarını söyledi. Aramızda sonsuz bir güven vardı ve hayal kırıklığına uğramış hissediyorum. Bunlar benim instagram’da gördüklerim, belki çoğu silindi bunlar unutuldu. Kafamda kurmaya başladım bilmediğim neler vardır diye. Öğreneli 1 hafta oldu ama nasıl tepki vermem gerektiğine emin olamadığım için bilmiyormuş gibi davranıyorum. Bunu söylemek utanç verici geliyo ama boşanmak istemiyorum, kalbim de tamir olmayacak. Bidaha asla yapmaya cesaret edemeyecek şekilde düzgün ve akıllı bir tepkim olmalı. Yardımcı olabilirmisiniz?

Aldatıldım ve hala seviyorum

Erkek arkadaşım beni 1. 5 yıl aldatmış 2. 5 yıllık ilişkimiz vardı. O kızı bırakıp bana gelmek istedi reddettim ama onu geri istiyorum her şeyi düzeltip sana gelecem dedi ama hala gelmedi onu hala çok seviyorum değişir mi bu mümkün mü? O kızla birlikte şu an ama onu sevmediğini söylüyor onu bırakacağını söylüyor ama inanmıyorum da. Ne yapmalıyım, gelirse nasıl bi yol izlemeyelim, güvenimi tekrar kazanabilir mi?

sizce yaşadığım çocuklukta edindiğim yanlış kalıp mı?

merhaba betül hocam ben uzun zamandır sanaldan biriyle konuştum ve hiç buluşmadık. benden 6 yaş küçük. 22 ben 28 im. ama göstermem bende minyonum. hayatımda uzun süredir ne iş ne ilişki hakkındaki şeyler yolunda gitmiyor. düzgün bir iş bulamıyorum sosyal çevrem yok. ilişkimde yok haliyle. özgüvensiz olduğuum düşünmüyorum bu konularda sadece fırsat bulamıyorum malesef evdeyim hep. kafam göre iş bbulsam ya servis uymuyor ya ikametgahım. sanaldaki çocukla da zaten olmaz biliyorum ama arada bana yazması hoşuma gidiyor heyecan verici alan o çünkü hayatımda ama o da yok. ki olsa da bişey değişmez olurumuz hiççç yok çünkü. ama yinede yazması beni sevindiriyor. bu aralar onu stalklıyorum instagramdan takip ettiği sayıya çok taktım 1 haftadır 121 kişiyi takip ediyor ne eksiliyor ne artıyor önceden olsa yine hareketlilik vardı ama o da yok. olunca yani birini takip ettiğini görünce nedense bi rahatlama geliyor bana ama böyle sabit kalınca sanki terk etmiş orayı diye düşünüp kendi canımı sıkıyorum. .. küçükken babamla kurduğum bağı yansıtıyor sanırım o çocuk. çünkü küçükken babam bizi teyzemlere bıraktığında hep içimde acaba bizi burda mı bıraktı terk mi etti ben babamsız yaşayamam annemde de güvenmiyodum hiç zaten vs vs gibi kaygılı düşüncelerim vardı. .. görüşleriniz nelerdir ne yapmam lazım?

Unutamıyorum

Merhaba. 1 yıl önce biriyle buluştum. Aslında buluşma çok güzel geçmedi. Ondan hiç etkilenmedim. Hatta 10 dakika bile geçmeden eve gitmek istemiştim. Ama 1 yıldır aklımdan çıkmıyor. O gün ilk defa öpüştüm. Sevgili olduk. Evlere dağılınca mesajlaştık. Sonra 5 gün mesaj atmadı. Dayanamayıp yazdım. "Çalışıyorum" dedi. Önceden de çalışıyordu ama yazıyordu. Şüphelendim ve bir kızdan ona mesaj atmasını rica ettim. Kıza "sevgilim var" dedi ama biraz konuştuktan sonra yürümeye başladı. Kızla buluşmayı kabul etti. Ben ona "bitti" yazdım. İlişki bitti ama bende bittim. Günlerce ağladım. Keşke ayrılmasaydım diyorum şuan. Çünkü bu kadar üzülmezdim. Aradan 3 ay geçti. Instagram hikayelerime cevap vermeye başladı. Konuşmaya başladık. "Sana birkaç gün mesaj atmadım diye benden ayrıldın haberin olsun" dedi. Bu yüzden ayrıldığımı sanıyordu tabi. Kıza benim yazdırdığımı söyledim. "Sadakatimi sorguladığın için sadakatsizlik bul istedim" dedi. Bu cümle beni mahvetti. Sadakatini sorguladim diye aldatilmayi hak etmiyorum. 5 gündür mesaj atmayan bir erkekten her kadın şüphelenir. Ben onu sevmesem kıza yazdırmakla uğraşmazdım. Umrumda bile olmazdı. Mesaj atmiyor diye direkt ayrılırdım. Sevdiğim için sadakatini sorguladım. Herşeye rağmen "barışalım" dedim. Çünkü hala onu istiyordum. Kabul etmedi. "Yaptığın şey çok itici, istemiyorum seni. " dedi. Ben, beni aldatmasına rağmen onu affetmek istedim, o ise sırf şüphelendim diye beni hayatından çıkardı. Benim yaptığım mı itici? Affetmek istedim ama pişman değildi. Aksine, beni suçlu ilan etti. Özet bu. O konuşmadan sonra onu instagramdan engelledim. WhatsApp durumlarıma bakıyor. Mesaj atmıyor. Hala herşey bana onu hatırlatıyor. Gittiğimiz kafenin önünden geçerken ağlıyorum. O defteri kapatamıyorum çünkü af dilemek yerine beni suçladı. Bir özür dileseydi şuan böyle olmazdım. Sürekli ağlıyorum. Onunla sadece bir kere görüştüm. Ama o bir kere benim gençliğime mal oldu. Benim aklım neden hala onunla yürürken ayakkabı ayağıma vurduğunda, ben günlerce yürüyemezken "ayağın nasıl oldu?" diye bile sormayan bir erkek müsveddesinde? Unutmak istiyorum artık. Acı vermesin istiyorum artık.

Nişanlılık süreci

Nişanlım çok düşünceli fazlasıyla ben o kadar değilim her düşüncesizlik yaptığımda siniri arttı Bidaha yapmicam diye defalarca söz verdim ama tutmadım ve siniri gidilerek arttı artık sözlerime güvenmiyor ve kendisi de bana kavga anında kötü davranıyor o her kötü davrandığında buna itiraz ediyorum ama o da zamanında aynısını yaşadığını söylüyor düğünümüze bir ay kaldı sizce ne yapmalıyım korkuyorum daha kötüye gider diye ve bu kadar öfkeli görmek beni korkutuyor

İlişkim hakkında

Merhaba benim bir çok ilişkim oldu ama ilk defa böyle uzun ciddi bir ilişkim oldu yaklaşık iki buçuk sene olucak ilkte gayet iyi ilerliyorduk ama artık haftanın 3 günü tartışıyoruz ve bu tartışmalarda benimde hatalarım çok oluyor kendi kendime tripleniyorum yani ayrılmam gerektiğini düşünüyorum ve sürekli ayrılalım diyorum aşırı derece takıntı haline geldi onu 2 gün görmeyince kendimi aşırı kötü hissediyorum ve hırçınlaşıyorum aşırı kıskanıyorum onu o bensiz bir yere gidince bile sinir oluyorum ve gerçekten ilk defa uzun bir ilişkim oldu böyle oldum şuan ne yapıcam bilmiyorum onu çok fazla seviyorum ben böyle birisi değildim ama şuan çok takıntılım yapıyorum ve uzun bir süredir evdeyim çalışmıyorum evde kalıncada daha çok sıkılıyorum ve ona sarıyorum sizce ne yapmalıyım naısl bu huyumdan vazgeçerim ?

Erkek arkadaşımdan ayrılmalı mıyım?

Arkadaşı olduğunu iddia ettiği bir kızla benden gizli konuştuğunu gördüm ve daha öncesinden arkadaşlarına bu kızla cinsel bir birliktelik yaşadığını anlattığını yakaladım fakat onlara yalan konuştuğunu söyledi. Şimdi de daha önceden temasta bulunduğu kızla ilişkimizin birkaç ayı snapleşiyordu tabi ben kim olduğunu bilmiyordum o dönem. Ondan ayrılmak istiyorum ama yalnız kalırım diye korkuyorum. Ona ayrılmak istediğimi söylerince ağlıyor ve dayanamıyorum. Napmalıyım?Onu gerçekten sevip sevmediğimden emin olamıyorum. Gerçekten yanımda o kişinin mi olmasını istiyorum yoksa herhangi başka birisi olsa mutlu olur muyum bilmiyorum. Sürekli uzun ilişkilerim oldu. Hiç uzun bir süre kendimle baş başa vakit geçirmedim. Kendimle ilgilenmedim, kendimi sevemedim. Çünkü benim bunu yapmama hiç gerek olmadı zaten hayatımda hep beni güzel hissettiren, değerli hissettiren birileri vardı. Kendimi sevmek, kendimin farkına varmak istiyorum, yalnızlıktan korkmamak istiyorum. Benim için ne gibi tavsiyelerde bulunabilirsiniz?

Hoşlandığım kıza ne kadar dürüst olmalımıyım?

Lise başından beri hoşlandığım bi kız var. İlk tanıştığımızda sevgilisinden ayrılmıştı. Tanıştık zamanla yakın arkadaş olduk. Onun mutlu olduğunu görmek bana iyi hissettiriyodu. Sonucu onu üzen şeyler yapmaya başladı. Bi abi edasıyla hatalarını ve nasıl telafi edebileceğini söyleyerek onu desteklemeye arkasında yaşanabileceği bi dağ olmaya çabaladım. Bu durumdan çok tartıştık sürekli babası olmadığımı abisi olmadığımı söyledi, destek olmamı reddetti. Ailesi ile arası pek iyi değildi o yüzden onlara benzemem onu rahatsız ediyordu farkındaydım elimden geldiğince doğruyu göstermeye çalıştım arkasından dönen dolapları ortaya çıkarttım gözünün açılmasını sağladım. Yeri geldiğinde ona hissetirmeden arkasını toparladım. Zamanla aslında haklı olduğumu yaşıtlarımdan olgun olduğumu söyledi ve bana karşı olan sinirli tavrı geçti. Lakin hep arkadaş olarak kaldık. Erkek çevresi çoktu ve flörtöz bi kişiliği vardı. Dürüst olduğumda kaybetmekten korktum. Gel zaman git zaman lise bitti yollarımız ayrıldı. Eski ortak arkadaşlarımızla toplu WhatsApp konferansları haricinde pekte bi görüşmemiz olmadı. Şimdi ise aynı üniversitede okuyoruz. Tamamen denk geldi. İkimizde pek fazla arkadaşımız olmadığından samimiyiz bu aralar. Son 2 haftadır ilişki başlatılabilir yaklaşımlarda bulunuyor. İster istemez aklıma giriyor lakin bi ilişkimiz olursa veya adım atarsam onu kaybetmekten korkuyorum. Cilveli ve flörtöz yanını biliyorum ama benim için mi yapıyor yoksa içinden geldiği için mi yapıyor tam anlayamıyorum. Artık ciddi ilişki aradığını ve şimdilerden bi ilişkiye başlayıp 28 yaşında evlenmek istediğini söyledi bende hep bu düşüncede olduğum için içim kıpır kıpır oldu. Öncesinde hep daha kısa süreli ilişkileri vardı ve duygularıyla oynuyolardı. Anlattığı kadarıyla aradığı kriterlerle kısmen uyuşuyoruz. Son bir haftadır sürekli söylediği şeyler sıkıcı olduğum, onu güldüremediğim, eğlendiremediğim ve canımı çok yakan kendimi aşağılık gibi hissettiren o iki kelime "senden olmicak" her ne kadar eve gittiğimde yalnız kaldığımda içim kıpır kıpır olsada onunla beraberken olamıyorum. Bugüne kadar hep sert mizaçlı ve ağır başlı bi duruşum oldu onunda aradığı kiriterlerden birisi bu olduğunu biliyorum ama istediğinin bu olduğundan emin olamıyorum çünkü önceki zaman ilişkilerini biliyorum. . İlişki içersindeyken romantik, tutkulu, bağlı, sadık, bi partner olduğumu en son ki partnerimden çok sık duydum lakin duruşum, onun tabiriyle odun ve hödük oluşum onu çok yoruyormuş ve böyle bi insanla hayat geçirmek istemiyormuş. Onunda her genç kız gibi romantizm sevdiğini biliyorum lakin ben hep sevgililik evresinde partnerimin hislerinden emin olduktan sonra romantik yanımı tutkulu yanımı ortaya çıkartabiliyorum. O ise benim bu yanlarımı hiç görmedi bilmiyor. Lise zamanlarında bana o kadar derin duygular hissettiriyor o kadar iyi geliyordu ki sanki içimde bi boşluk var ve o boşluğu tamamlıyodu ve bu his onu tekrar görünce sesini duyunca tekrar içime yerleşti bi gülüşüyle içime yerleşti. O zamanlar onun için yaşıyordum sanki hemen hemen her yaptığımı onun için yapıyordum. Aramıza mesafe girdiğinde bi süre arkadaş edinemedim toplum içine çıkamadım. Hiçbir şey onunla geçirdiğim zamanların keyfini vermiyordu. Zamanla ve arkadaşlarımın desteğiyle toparladım kendimi hatta güzel bi ilişkim dahi oldu. Son partnerimle ayrılık sebeplerimizden birisi onunla olan anılarımızı onun için yaptıklarımı sarhoşken partnerime anlatmamdı kız beyninden vurulmuşa döndü. Bide bu konuşma olmadan birkaç gün önce dışarıdaki sosyal ortamlardaki duruşumdan dolayı biraz tartışmıştık. Şimdi ise hem onunla ilişkim olsun devam etsin hatta aile kuracak kadar uyumluysak ailem olsun çocuklarımın annesi olsun istiyorum, hemde uzaklaşmasın benden onu kaybetmeyeyim istiyorum ne yapacağımı bilmiyorum. Yeni kavuşmuşken iyice kaybetmek ile bi adım atmadığım takdirde ilişkisi olurda kaybederim endişeleri arasında kaybolup gidiyorum. İlişkimiz olsa ortak arkadaşlarımız nasıl tepki verir kestiremiyorum. Bu da benim pasif kalmama sebep oluyor. Ben şimdi ne yapmalıyım nasıl bi yol izlemeliyim, onun davranışlarını nasıl yorumlamalıyım?

Düşünmekten artık uyuyamıyorum içim içime sığmıyor sürekli ağlama hissiyle yaşıyorum

Gerçekten dayanamıyorum yazmak istiyorum ama yazamıyorum çünkü hayatında birinin olduğundan eminim. Doğum günümdü 22 Eylül ama kutlamadı o kadar ağladım ki derbeder oldum günüm mahvoldu hala ağlıyorum aylardır doğum günümü bekledim yazmadım, onun yazmasını bekledim ama yazmadı. Bana her zaman kalbimi temiz tutacağım her zaman burada seni bekleyeceğim dedi ama hayatına birini almış ben onu bekliyorken onun başka biriyle birlikte olmasını kaldıramıyorum çok kötü hissediyorum kaldıracak gücüm kalmadı hiçbir şekilde mutlu hissetmiyorum. Kime ne desem hobi edin sosyalleş gibi cümleler kuruyorlar ama hayır ben hiçbir şeyden zevk almıyorum midem bulanıyor yemek yiyemiyorum 48 kiloya düştüm lütfen bana yol gösterin.

Kendini anlayamamak

Merhaba bundan 1 ay önce yine sevgilimle iletişim sorunumdan bahsetmiştim. Yani 1 aydan fazladır konuşmuyoruz ayrılık konuşması bile yapmadık bana göre bu çok ayıp bi durum öncelikle. Seven hadi onu geçtim saygı gösteren bi insan açar telefonu ben devam edemiyorum der. Şimdi belki O zaman sen neden yapmadın diye düşünürsünüz ama ben öncesinde çabaladıgımı ve alttan aldıgımı düşünüyorum özellikle son zamanlarda hani yazmadığı zamanlar yazdım adım attım ama bu sefer ben adım atmadım ve ilişki bitti gibi bir şey oldu yani. Benim şuan yaşadığım soruna gelecek olursam onunla üniversite de tanışmıştık ben okuduğum yere geldim ve her şey yeniden başladı benim için anılar gözümün önüne geldi çok duygulandım sokagın ortasında aglayacaktım neredeyse. Neden bilmiyorum ama benim için sanki bu ilişki tamamlanmamış gibi geliyor bilmiyorum zamanın da beklentilerim olduğu için mi böyle hissediyorum anlamadım ama sanki devam edecekmiş gibi hissediyorum ve söylemek zorundayım ki onu özledigimi hissediyorum çünkü seviyorum onun da beni sevdiğini hissederdim bana gelen oydu ama geri giden de O oldu bilmiyorum yani