Romantik İlişkiler Kategorisi

Yaşadıklarımdan sonra hayata adapte olamama

Ben eski ilişkisini unutamamış biriyle tanışmıştım başta tabi bunu bilmiyordum ama öyle güzel yaklaştı ki çiçekler karşılamaya geldi 1 aya yakın biz onunla her detayı ince ince konuştuk o muhafazakardı eski ilişkiside kıyafet nedenlerinden bitmiş ama sonradan öğrendim ki o kıza kendini olduğu gibi göstermeyip sonradan kıyafet konusunu açmış kız da tabi ki istememiş ama herkese kıyafet yüzünden bitti diye anlatmış tabi ben bunları sonradan öğrendim bana da kıyafet yüzünden bitti demişti. ben de fedakarlık yaptım kıyafet konusunda kendimden ödün verdim çünkü gerçekten mutlu olabiliceğim kişiydi eski ilişkimde aldatılmıştım bu kişide aradığım tüm özellikler vardı daha sonra ben onun yanına gittim şehir değiştirdim çok güzel vakit geçirdik dönmeden bir gün önce telefonunda wp mesajlarda galeride her yerde başa sabitli resimler mesajlar duruyor eski ilişkisini meğerse unutamamış bunu görünce ağladım çok üzüldüm onun da gözlerindeki pişmanlığı gördüm o gün ayrılmadım oradan dertleştikbana içini açtı ailesinden kendisinden bahsetti ve ona ağlayınca sarıldım çünkü kalpten yaralı iki insan birbirini buldu diye düşündüm. O kişiye karşı içimde bir şey kalmadı dedi alışkanlık sadece girip bakıyordum bir anlamı kalmadı dedi ve devam ettik devam ettikçe bana yapma dediği şeyleri kendi yapmaya başladı benden bir şeyler gizliyordu kısacası bana da olduğu gibi görünmüyordu. Ben kız arkadaş konularından ve çevresinden rahatsızım o da yanına gittiğimde mesajları siliyormuş meğerse bunu yakaladım ertesi gün eski ilişkisine dair şiirler notlar duruyordu bana bir anlamı yok o dönem terapi aldım ders olsun diye bunları saklıyordum diyordu. Ben bunalrı görmek istemediğimi defalarca ona söylemiştim evden bazen notlar çıkıyordu evi terk edip geri dönmüştüm bir keresinde. Ben o kadar onu anlamaya anlayışlı olmaya çalışıyordum ki kendi değerinden ödün veriyormuşum meğer farkında olmadan sonra ben o gün hiç eğlenip gülemedim yaşadıklarım boğazımda bıçak gibi kaldı çünkü arkadaşlarımız eğlenmeye gelmişlerdi o gün onunla yalnız kalınca hüngür hüngür ağladım. Bunu görerek hiçbir şey olmamış gibi devam etti insanlar ortamı ben bozuyorum diye düşündü. kendi evime döndüğümde benden ayrıldı benim de beklentilerim karşılanmıyor o gün öyle davranmamalıydın vs diye sen ilerde aileme de böyle yaparsın diye ayrıldı benden. Haklıyken tepki gösterdiğim için suçlu durumuna düştüm hep ben haklıyım demiyorum bu ilişkiyi uzatmamalıydım belki de ilk bunları gördüğümde o evi gerçekten terk edip gitmeliydim ama ona o kadar güvendim ki gözlerinden tanıdım o içindeki küçük çocuğu şimdi ise onu iyileştirdim kendim daha çok yaralandım yalnız kaldım bu süreçte içimde çok büyük hisler var ama ayaklarımda çok ağırlık var ona gidemem kendi yolumu çizmem lazım ama nereden başlayacağım bilmiyorum ben neydim kimdim iyi biri miyim kötü biri miyim bilmiyorum onun çok güzel mesleği var çok iyi yerlerde çalışıyor hobileri çok iyi bense bomboş üniversite mezunu birisiyim aslında biliyordum yara alırsam benim toparlanmam çok güç olacaktı çünkü aldatılınca da böyle oldu. Bazen kendi yangınına odun taşır gibi o ilişkiye çekildim. Kalbimle mantığım arasında kaldım demişti bana. Beni gizliden vs aradı ben biliyorum ki bana severek değil o boşluğu yeniden doldurup onu ayağa kaldırmam için gelecek çünkü yine yalnız kaldı. Onun için fedakarlık edecek bir ben vardım. Ama artık ben kimse için kendimden ödün vermek istemiyorum yaşadıklarımdan sonra ama içimde tüketmedim o sevgiyi çok canım yanıyor ben doğru yolu göremiyorum duygularıma yenilmek istemiyorum ona güvenim kalmadı kaldıramıyorum tekrar kaldıramam ona dönemem lütfen bana yardımcı olun

İlk aşkımı nasıl unutabilirim?

3 yil once henuz kucukken birisine asik oldum. 5 ay sevgiliydik. Karsilikliysi. Beni cok sevdigini bana asik oldugunu hissetmistim. Bana karsi davranislari ilgisi bakislari sozleri herseyi cok ozeldi. Ailem baskici oldugu icin bulusamazdik cok az yuz yuze gorusurduk, bende utangac oldugum icin fotografimi atmaktan utanirdim. Biraz bu durumdan cani sikkindi zaten. Yinede hersey cok iyiyken bi anda beni artik sevmedigini soyleyip ayrildi. O zaman sadece peki diyip kabullendim ve bir daha asla konusmadik. Fakat icim firtinaydi. En az ilk 1 yil hic bi erkekle konusmadim sevgili olmadim. Aklimda hep o vardi. Her gece kalbimin acisindan aglayarak uyudum. Ilk zamanlar ne yemek yedim nede uyudum. Cok kotuydum. 1 yil gectikten sonra bi kisiye sans verdim baskasiyla sevgili oldum fakat 1 ay sonra ona onu sevmedigimi soyleyip bitirdim. Sonra bi baskasi yazdi beni cok seven, onada bi sans verdim. 9. ayimizda ondanda ayrildim ona onu sevmedigimi soyleyip. Hemen sonrasinda ilk askima yazdim. Ayriligimizin uzerinden 2 yil gecmisti hic konusmamistik fakat yinede yazdim. Cunku gercekten dayanamiyordum onu unutamiyordum. Sonra beni reddetti. O beni reddedince 9. ayimizda ayrildigim sevgilime geri dondum. Haberi bile yok. Hala sevgiliyiz. Gecen ay yine ayrilmistim 1 ay ayri kaldik sonra yine geri dondum ama bu sefer sebebi baskaydi sikilmistim biraz. Cok uzdum onu ben onun ilk askiydim ama onu kac kez birakip gittim. Aklim hep ilk askimdaydi. Neyse yani aradan 3 yil gecti ben hala eski sohbetlerimizi okuyorum bana verdigi sozleri okuyup agliyorum yalanci diye. Ona olan hislerimi ozluyorum. Bazen keske suan sevgili olsak diyorum. O gittikten sonra hayatima girip beni cok seven her erkege onun bana yaptigini yaptigimi fark ediyorum. Cok kotu hissediyorum

Kafa karışıklığımdan nasıl kurtulabilirim?

Merhaba benim 4 yıllık bir ilişkim 2 ay önce bitti ve sonra ilişki istemediğim halde 1. 5 ay önce hayatıma biri girdi. Eski ilişkim çok toksikti. Sürekli aldatılmaların güvensizliklerin saysızılıkların olduğu bir ilişkiydi. Şu an hayatımda olan kişi beni gerçekten çok seviyor. Hatta o kadar çok seviyor ki bazen birini bu kadar sevebilir miyiz biri için bu kadar şey yapılabilir mi diye sorguluyorum. Beni mutlu etmek için her şeyi yapıyor. Asla beni üzmüyor ve bana çok iyi geliyor. Farkındayım bana çok iyi geliyor ve kaybettiğim özgüvenimi toplamama ruhsal sağlığımı yeniden düzeltmeme çok yardımcı oluyor. Benim aklıma takılan şu ki 2 gün önce eski sevgilime kalan eşyalarını vermek için görüştüm. Birkaç saat zaman geçirdik. Bana ne kadar pişman olduğunu benim hayatımı nasıl mahvettiğinin farkında olduğunu ve beni çok özlediğini söyleyip durdu. Aslında başka zaman olsa hemen barışmak isteyip inanırdım ama sanırım bu sefer çok da etkilenmedim bu durumdan. Benim asıl kafamı karıştıran o gün bana sen şu an hayatında olan kişiyi sevmiyorsun iyi değilsin sen psikolojin yerinde değil ilgi istediğin için konuşuyorsun ona kendini borçlu hissediyorsun diye konuşmaya devam ediyorsun ama zaten ilişkiniz olmayacak göreceksin yapma kendine bunu falan diyip durdu. Aslında o an kendime şunu dedim yine seni manipüle etmeye çalışıyor inanma diye. Ama sonra öyle olmadı. O zamandan beridir söyledikleri kafamda dönüp duruyor hem de her saniye. Ve asıl kötü olan şu an hayatımda olan kişiye kötü davranmaya başladım soğumuş gibi hissediyorum. Ama aslında ben ne istediğimi bilmiyorum. Seviyor muyum sevmiyor muyum ben ne yapmak istiyorum bir türlü anlayamıyorum lütfen duygularımı anlamama yardımcı olun. Teşekkür ederim şimdiden.

Toksik ilişki alışkanlığımdan nasıl kurtulabilirim?

Merhaba benim şu ana kadar iki ilişkim oldu ve ilk ilişkim 4 yıl sürdü ve sürekli tartışmaların olduğu aldatmaların saygısızlıkların olduğu bir ilişkiydi. O ilişkim bitti ve çok zaman geçmeden başka biriyle tanıştım ve ilişki istememe rağmen bir ilişkiye başladık. 1. 5 aydır şu an hayatımda olan kişiyle bir ilişkim var. Bana kimsenin davranmadığı kadar mükemmel davranıyor, çok seviyor çok mutlu ediyor. Artık ben de ona alışmaya ve sevmeye başlıyorum ama bu beni çok korkutuyor. Birini sevmek, bağlanmak, üzülmek korkutuyor. Şu an hayatımda olan kişi çok düzgün biri olmasına rağmen artık ben düzgün kişi değilim. Sürekli tartışma çıkarmaya çalışıyorum ve o buna hiç fırsat vermiyor, alttan alıyor, sürekli gönlümü almaya çalışıyor, sarılıyor, sevdiğini söylüyor, dediğimi yapıyor hem de ortada hiçbir şey olmamasına rağmen. Bu bahsettiğim olaylar saçma sapan çok küçük onun suçunun olmadığı şeyler. Ama ben ya ağır konuşuyorum ya da sinirlenip toksik davranışlarda bulunuyorum. Ayrıca sürekli eski ilişkilerini merak edip sorup duruyorum, bunun da önüne geçemiyorum. Bana bir şey demese de rahatsız olduğunun farkındayım. Mantıken düşündüğümde evet geçmiş sonuçta beni ilgilendirmez diyebiliyorum ama merak edip ona saçma sapan sorular sormama engel olamıyorum. Böyle olmak istemiyorum, ben gerçekten böyle biri değilim normalde ve bu ilişkiyi kaybetmek istemiyorum. Sanki ben böyle davrandıkça bu ilişkim de toksikleşecek gibi. Lütfen bu konuda ne yapabileceğimi söyleyin, çok stres oluyorum.

Unutmak istediğimde karşıma çıkıyor

Merhabaa yaklaşık 1 ay önce değersiz hissettirildigim bi ilişkiyi sonlandırdım evet duygularımı hiçe saydım biraz çünkü kendime olan saygım bunun çok daha önündeydi biraz mantıksal yaklaştım ve uzun zaman sonra birseyler hissettiğim çocuğu ben bıraktım bu aslında çok güç birseydi benim için çünkü ondan önce yaklaşık 4 yil önce aşık olduğum kişide ne yapılırsa yapılsın onu kaybetmemek için göz yumdum kabul ettim kendi gururumu saygımı hiçe saymıştım çünkü deli gibi seviyordum ama yine de bitti ondan sonra da kimseyi sevmemeye yemin etmiştim böyle bir ilişkiden sonra kendi kişisel gelişimime odaklandiktan sonra böyle bir ilişkiye başlamıştım bağlanmaktan korkmamistim ama sonra bitmesi gerektiğini farkettim ve bitirdim bu gerçekten çok zordu benim için bi yas süreci geçirdim ve tam iyileşmeye çok yakından tekrar bi mesaj geldi ondan ve kalbimin çarptığını hissettim o an çok değişikti içimde yine kelebekler yine umutlar yeşerdi ama tekrar olmayacağımızın bilincindeyim de ben uzaklaşmaya çalıştıkça o yakınlaştı hoşuma da gidiyordu ama tekrar yapamazdım yeni iyileşmiştim çünkü ama böyle devam edince yazmadığı günler içimde yine duygusallık hüzün oluyordu ve ben bir adım attığımda o uzaklaşmayı seçti kalbimin sesini dinlemeyi çok istiyorum ama bi yanımda buna asla izin vermiyor onu gördüğümde yine kalbim yerinden çıkacakmış gibi hissetmemin sebebi ne imkansız olduğunu bildiğim halde ve ben hayatımı birazda ona bağlamış gibiyim onunla konuşunca neşeli mutlu konuşmayınca depresif üzgün bir ruh hali artık kurtulmak istiyorum bu durumdan

Toksik ilişki alışkanlığımdan nasıl kurtulurum?

Merhaba benim şu ana kadar iki ilişkim oldu ve ilk ilişkim 4 yıl sürdü ve sürekli tartışmaların olduğu aldatmaların saygızılıkların olduğu bir ilişkiydi. O ilişkim bitti ve çok zaman geçmeden başka biriyle tanıştım ve ilişki istememe rağmen bir ilişkiye başladık. 1. 5 aydır şu an hayatımda olan kişiyle bir ilişkim var. Bana kimsenin davranmadığı kadar mükemmel davranıyor çok seviyor çok mutlu ediyor. Artık ben de ona alışmaya ve sevmeye başlıyorum ama bu beni çok korkutuyor. Birini sevmek bağlanmak üzülmek korkuyorum. Şu an hayatımda olan kişi çok düzgün biri olmasına rağmen artık ben düzgün kişi değilim. Sürekli tartışma çıkarmaya çalışıyorum ve o buna hiç fırsat vermiyor alttan alıyor sürekli gönlümü almaya çalışıyor sarılıyor sevdiğini söylüyor dediğimi yapıyor hem de ortada hiçbir şey olmamasına rağmen. Bu bahsettiğim olaylar saçma sapan çok küçük onun suçunun olmadığı şeyler. Ama ben ya ağır konuşuyorum ya da sinirlenip toksik davranışlarda bulunuyorum. Ayrıca sürekli eski ilişkilerini merak edip sorup duruyorum bunun da önüne geçemiyorum. Bana bir şey demese de rahatsız olduğunun farkındayım. Mantıken düşündüğümde evet geçmiş sonuçta beni ilgilendirmez diyebiliyorum ama merak edip ona saçma sapan sorular sormana engel olamıyorum. Böyle olmak istemiyorum ben gerçekten böyle biri değilim normalde ve bu ilişkiyi kaybetmek istemiyorum. Sanki ben böyle davrandıkça bu ilişkim de toksikleşecek gibi. Lütfen bu konuda ne yapabileceğimi söyleyin çok stres oluyorum.

Psikolojim çok kötü durumda nasıl içinden çıkacağım bilmiyorum

Merhaba,psikolojik olarak çok yıprandığım ve çıkmazda hissettiğim bir yerdeyim. Ne yapsam çözüm olmayacak gibi öyle karmaşık ve kötü bi haldeyim ki. Konuya başlayacak olursam normalde herkesin çok mutlu geçirdiği bir nikah gününde yaşanan kriz ve gelinen halden bahsedeyim. Ve olayın öncesinden tabiki. Nikahımızdan 2 gün öncesinde bir bohça getirme günümüz oldu. Çok güzel hazırlandık misafirlerimizi ağırlamak için. Bohçayı kayınvalidem ve komşusu getirdi. Herkes her şeyi çok beğendi bayıldım lar herkesin övgüleri vardı ortamda. Eşim beyfendi bu adet gelenek görenek işlerine karşı normalde ve hiç sevmiyor. O günde o ruh halindeydi bana karşı mesafeliydi. Neyse ertesi gün görüştük bu ruh halini bi parça düzelttik pazartesi günü de nikahımız var. Pazar akşam saat 9 gibi eşim aradı beni öyle köpürmüş öyle sinirlenmiş. Tüm sinirini kustu o anda bana. Sonra ben kötü oldum ve ağladım. Geldi konustuk olay şu bohça açılırken annemin bir arkadaşı biz ne bohçalar açtık dedi ama bu durumu bildiğini anlatmak için. Onlar bunu yapılana laf edildi olarak anlamış ve annesinin rencide edildiğini düşünmüş. Komşusu ve annesi konusurken duymuş. Bana annenle konuş o kişiyi nikahta istemiyorum dedi. Bende annemle bu konuda konuştum. Annem ayrı sinirlendi. Kimi çağıracağımıza karışamaz dedi. Ertesi gün oldu. Eşim hastaneye gidecekti aradım naptığını sordum kapattık. Nikah saatimize kadar beni aramadı. 15 dk kala biz evden çıkacakken aradım beni almayacak mısın diye. Ailenle gelirsin diye düşündüm dedi. Neyse kendimi yine toparlayıp indim gittik. Beni öyle bir uslüp ve ses tonuyla karşıladı ki kendimi zor tuttum ağlamamak için. Nikah yerine geçtik bana dediki ben fotoğraf falan çekinmem. İmzayı attığı gibi sigara içmeye çıkıyorum diye çıktı. Suratı beş karış zaten. Herkes bakıyor noluyor diye. O kadın geldiği için sinirlenmiş ve böyle tepki vermiş. Sonra aileler arasında konuşmaya başladı annem çok sinirli yatıştırılmıyor. Benim yakınlarım da müdahil oldu beni körü görünce. Ben oradan ağlayarak çıktım perişan halde. Herkes bir şey soruyor sevdiğim adam beni yerle bir etmiş. Kimseden bişey duymak istemiyorum öyle kötü bi moddaydım. Gittim bir yakınıma toparlamak için saat 5 gibi oldu aynı gün ilçede çalıştığım için dönecektik. Eşim beyfendi aradı açmadım gideceksen götüreyim yoksa da söyle bileyim dedi. Sen git dedim. Saat akşam 8 gibi oldu aile dostumuz ve babam ile yola çıktık. Getirdiler beni. Yolda aradı 11 gibi. Yoldayım dedim ondan sonra yola çıktı gelmek üzere. Geldi konuştuk tartıştık biraz bir de başkalarıyla geliyorsun dedi sen elimi tutsaydın böyle olmazdıdedim. .Ertesi gün daha ılımlı ve beni üzdüğünün farkında olarak geldi. Sorunu çözmemiz için mesafe koyma izin ver sana yaptığım yanlışın farkındayım dedi. Tüm yaşadıklarıma rağmen tamam dedim bunun yanında şuan herkes bana karşı tutumda yakınlarım ne yapıyorsun niye kolay affediyosun diyor. Ben sevdiğim adama güvenmek istiyorum ama çok korkuyorum. Konu açıldığında ben bir tepki verecek olsam önce benimle böyle yüksek tonda bir konuşma diyor. Sadece niye sen tepki belli edebiliyorsun hakkım var ben yaşadım o kötü anı diyorum. Bu halleri korkutuyor beni. Sevgimden bizden vazgeçmedim vazgeçemedim. Ama bana bir çözüm söyleyin nolur ben bu girdaptan nasıl çıkacağım içimde biriken herşey çok yoruyor beni.

Sevgilimden ayrılamıyorum ne yapmalıyım?

Erkek arkadaşım ile geçen sene tanıştık 2 aylık ilişkimiz sonrasında ayrıldık, ona eski flörtüm hakkında arkadaşım demiştim ve sonradan eski flörtüm olduğu ortaya çıktı ve onu aldattığımı söylediği için ve Aralıkta tekrardan sevgili olduk. Bana karşı çok fazla güven problemi var bu sorundan kaynaklı ve bana her tartışmamızda "Sen de beni aldattın" diyor, zamanla benim de ona karşı olmaya başladı çünkü her kavgamızda araya başka kızlar sokma ihtiyacı duydu (gerek takipleşme gerek eski sevgilisi ile konuşma) bir kez şiddet gördüm kendisinden ona "yalan söylediğimi" düşündüğü için. Manipüle, psikolojik şiddete düzenli maruz kalıyorum ama onu bırakamıyorum. Asla o benden ayrılmıyor ben de aynı şekilde. Beni kısıtlıyor, arkadaşlarımla aramı açıyor, giyimime her şeyime karışıyor. Ayrıldıktan sonra pişman olmaktan korkuyorum. Yalnız kalmaktan da aynı şekilde. Ne yapmalıyım?

Yaptıklarına rağmen özür dilemeyen insan

Okulda bir kişiden hoşlanıyordum. Ona baktığım için o da anladı. Sonra o da benimle ilgilendiğini belli etti. Gülümsedi falan. Sene sonuna kadar böyle gitti. Hiç konuşmuyorduk ama . Sonra ben ona yazmaya karar verdim. Beni kabul edeceğini düşünürken o küfür bile etti sırf yazmamam için . Bir anda yok sayılmak beni çok etkiledi. Ben de yazmamaya karar verdim. Daha sonra sanırım pişman olmuş yani üstü kapalı bir şekilde belli etmeye çalışıyordu galiba ama yine de gelip bana hiçbir şey söylemedi. Ben de umutlanmamak için görmezden geldim. Eğer pişmansa neden gelip söylemedi? Umursamadı mı? Önemsemedi mi ?Tamam söylemesin ama en azından özür dilemeliydi. Daha da önemlisi ben neden sessiz kaldım. Keşke sessiz kalmasaydım da tüm içimdekileri söyleseydim ona . Aslında çok alakam olmayan biri ama yine de çok bağlandım. Neden bu kadar bağlandığımı bilmiyorum. Özür hiçbir şeyi değiştirmez ama en azından belki içim rahatlardı birazcık da olsa. Gidip onunla yüzleşemem çünkü uzun zaman oldu. Ama keşke yüzleşseydim. İçimde kaldığı için huzursuzluk veriyor. Böyle her şeyi onun yüzüne karşı söylemeli ve rahatlamalıydım. Üstünden seneler geçti onu unuttum sayılır ama tam olarak değil. Hep birazcık kalacak. Hep biraz da olsa onu hatırlayacağım. Kağıda yazıp yakma tekniği dışında neler önerirsiniz?

Sanaldan bağlandığım çocuk

Merhaba hocam ben iki senedir bir çocukla sanaldan konuşuyorum. Ve çocuk benden de epeyce küçük. Hiç gorusmedik. Ama bu sürede ben çok bağlandık ona. Ama artık bı sonumuzun olmadığını çok iyi anladım. Bakış acılarımız farklı çünkü bayağı. Daha küçük ve yolun başında bende 27 yaşındayım. .. Onu kafamda çok buyutmusum idealize etmişim ama asla kafamdaki gibi değilmiş asla. Neyine bu kadar anlam yukledim ki asla bana uymayan biri çünkü çok iyi anladım son zamanlarda. Yasitlarim ciddi ilişki yapıp evleniyorlar bir de kendime bak böylesiyle vakit geçirdim boş yere diyorum.