Romantik İlişkiler Kategorisi

Sevgilimi sevip sevmediğimi anlayamıyorum

İnternetten tanıştım ,gerçekten en başlarda sanki hayatımın aşkını bulmuş gibi hissediyordum. 3 ayda defalarca yanıma geldi beni mutlu etti hediyeler aldı. Ama aramızda yaşanan cinsellik ve bana soylediği ufak birkaç yalandan sonra kendisinden biraz soğudum çünkü benim cinselliğe pek isteğim yoktu. Ve aramızdaki 6 yaş da garip hissetmeme sebep oluyor. Yani yanındayken falan da pek huzurlu degilim. Ama o asla ayrılmayacagımızı düşünüyor çünkü hiçbir zaman ona bu soğukluğu hissettirmedim tüm ailesiyle arkadaşlarıyla tanıştım bi anda kendisinden ayrılmak istemem çok büyük bir yıkım olur. Napacağım bilmiyorum.

sanaldaki o kişiyi nasıl unuturum önüme bakarım?

Merhaba,Son zamanlarda fark ettiğim bir durumla ilgili destek almak istiyorum. Sanal ortamda tanıştığım bir kişiyle konuşurken çok yoğun duygular yaşadım. Onunla iletişim kurarken aşırı heyecan, kaygı ve bağımlılık hissi oluştu. İlk mesajı genelde hep ondan bekliyordum, ben başlatamıyordum. Mesajlarına geç döndüğünde veya ilgisiz davrandığında çok kaygılanıyor, tetikleniyor ve sanki terk edilecekmişim gibi hissediyordum. Bu kişi başka kızlarla konuştuğunda ya da umursamaz davrandığında kendimi değersiz hissediyordum. Onu stalklama davranışım oldu; engellememize rağmen başka hesaplardan profiline baktım. Normalde biri bana böyle hissettirse uzaklaşırdım, ama bu kişide farklı oldu ve çok takıldım. Ben engelledikten kısa süre sonra o da beni engelledi. Bu bile zihnimde hâlâ soru işareti bırakıyor. Bu süreçte hem bağımlı hissettim hem de şimdi utanma ve pişmanlık yaşıyorum. Küçükken babam beni teyzeme bırakıp giderdi ve o zaman çok yoğun bir terk edilme korkusu yaşardım. Bu duyguların bu durumla bağlantılı olabileceğini düşünüyorum. Şu an başka biriyle konuşuyorum ve onda bu aşırı kaygıyı yaşamıyorum, ilk mesajı atabiliyorum ve daha dengeli hissediyorum. Bu da önceki kişinin bende bir travma tepkisini tetiklemiş olabileceğini düşündürüyor. Bu yaşadığım durum kaygılı bağlanma ya da limerence olabilir mi?Ve bu tür duygusal bağımlılık, tetiklenme ve kontrol ihtiyacı neden sadece o kişide ortaya çıktı?Bu durumu nasıl aşabilirim ve ileride tekrar yaşamamak için neler yapmam gerekir?

Obsesif düşüncelerden nasıl kurtulurum?

Bir süredir devam eden bir ilişkim var. Geçmişte bir sadakatsizlikte bulundum. Ve bunun vicdan azabını çekip itiraf ettim. Daha sonra zor da olsa atlattık. Ya da öyle sanıyorduk. Suçluluk duygusubu atmam biraz zor oldu. Bunun bana daha sonra getirisi korku, takıntılı düşünceler, hata yapmama isteği, insanların normal karşıladığı davranışlardan bile suçluluk duyma(dışarda, sohbet sırasında vs. ), bu takıntılı düşünceler içimde çok büyüdü. başlarda bunun obsesyon olduğunu anlamamıştım. "ya aklıma böyle bir şey gelirse, şöyle bir şey gelirse. ya onun hakkında böyle düşünürsem. ya başka kişilerle ilgili onu üzecek bir şey düşündüysem/yaptıysam/baktıysam vs. " bu yazdıklarım sadece bir kısmı. bu takıntılı ve rahatsız edici düşünceler günlük işlerimi ve onun yanındaki ruh halimi etkileyecek kadar büyüdü. Bu takıntılı düşünceleri bazen ona söyleyip beraber çözüyorduk bazen de unutuyorum gidiyordu. Ama son geldiği noktada onu çok kırdım. İkimiz de bu süreçte yıprandık. Hem böyle rahatsı edici düşünceler olmadan, olsa bile ben bunlardan etkilenmeden, kalbim acımadan ve onu üzmeden nasıl bunu çözebiliriz? Nasıl telafi edebilirim? Ve bu onun yanında, yalnızken veya dışardayken olan rahatsız edici düşünce, anksiyete, panik ile ilgili ne yapabilirim?

Pişmanım ve kafam karışık ne yapmalıyım ?

merhaba ben 3 yıldır ilişkim var. İlk başlarda cok değer veriyorduk birbirimize. Üniversiteyi bilene ilk yılını bıtırmeden geri döndüm okulumu terk ettim. ilk kez kız arkadaşımın bekaretini bozdum. Devamında da çok kez cinsel ilişki yaşadık. Askere gittim beni bekledi yeni geldim. Bana halen daha değer verdiğini görüyorum. Bekaretini de bana verdiği için benimle evlilik hayali kuruyor. Çok ümit verdim çok sevdim onu 3 yıl süre boyunca. Fakat ben artık sıkıldığımı düşünüyorum sevgim bitti ve bitirmek istiyorum. Askerden geldiğimde bunu anladım. Coğu zamanda kavga ediyoruz aslında. Ayrılırsam Ah alırım pişman olurum hayatım düzelmez diye düşünce hissine kapılıyorum. Cinsel deneyimler yaşadığımız için pişmanlık hissediyorum dediğim gibi. Keşke Okulumu onun için terketmeseydim. sırf uzak mesafe olmasın dıye terkettim. onun benle geleceği hayali var ama benim hayalim yok ne yapacağım ? Ben bu hislerimi söyleyip ilişkiyi bitirmekten çekiniyorum. Bunları düşünmekten pişmanlıklardan kafayı yemek üzereyim. Kız arkadaşım ayrıca Epilepsi hastalığı var. Sayemde hastalığı iyi yere gelsede halen daha devam ediyor. Bundan dolayı da kıyamıyorum bırakmaya.

Sevgiliden değişmesini beklemek normal mi?

Sevgilimle 3,5 yıldır birlikteyim, fakat ilişkimizde tam olarak tatmin olduğumu hissetmiyorum. Sevgili olmanın getirdiği o duygusal bağı, o özel hissi pek yaşamıyorum. Çoğu zaman yalnızca yakın arkadaşımmış gibi geliyor. Son zamanlarda ise ondan çok rahatsız olmaya başladım. Yaptığı espriler, gündelik fikirleri, giyimi, kendi hayatını yönetme biçimi,duruşu bile bana itici geliyor. Bazen sanki bir çocuğa bakıyor gibi hissediyorum. Örneğin, ayrı evlerde yaşıyoruz ama ara sıra birlikte yemek yapıp yiyoruz. Çoğu zaman yorgun olduğum için yemeği onun yapmasını istiyorum; 9 saat ayakta çalışıyorum ve gerçekten yoruluyorum. O ise çalışmıyor ama üniversitede dersleri ve bitirme teziyle meşgul. Yemeği yapmasını istediğimde yorgun olduğunu söyleyerek sızlanıyor, yine işi bana bırakıyor. Öte yandan, yemeği o yaptığında her şeyi bana soruyor; internette tarifine bakmasına rağmen hâlâ her detayı onaylamak istiyor. Ona kalsa bana yeterince yardımcı oluyor ama gerçekte ben yardım aldığımı hissediyorum. Hiçbir şekilde yüküm azalmıyor. İki el uzatsa bununla övünüp duruyor, üzüldüğü için de bunların yeterli gelmediğini söyleyemiyorum. Onu suçladığımı ve kötü hissettiğini söyleyip "suçu" bana yıkıyor yine. Halbuki sadece hissetiklerimi aktarmaya çalışıyorum, hissettiklerimin olumsuz olması ve onun tavırlarından kaynaklanması benim onu suçladığım anlamına gelmez diye düşünüyorum, çünkü başka bir ihtimal vardı da onu suçlu ilan etmeyi seçtim gibi bir durum olmadığını düşünüyorum. Direkt olan buydu , o yüzden bu şekilde aktardım. Bu tür durumlarda kendimi onun “bakım veren” tarafında, o ise “çocuk” gibi hissettiriyor. Asıl kafamı karıştıran nokta ise kendi duygularımdan emin olamamam. Acaba ben ondan olmadığı biri olmasını mı bekliyorum? Böyle bir beklentiye girmeye hakkım var mı? Ve ya eksikliğini hissettiğim bu duyguyu gerçekten tanımlayabilmek için kendime hangi soruları sormalıyım?

Travmalarımızdan nasıl kurtuluruz

geçmişte yaşadğım sevgisizlik ilgisizlik yok sayılmalardan dolayı bugün hiç bir ilişkimi yürütemiyorum ne inancım kaldı ne de güvenim sevmek ve sevilmek istiyorum ama her zaman yarım kalıyor. Bana bunları yaşatan aileme karşı öfkem geçmiyor normalde sakin biri olmama rağmen öfke patlaması yaşıyorum. Ya da kendime karşı bir öfkem var hiç bir şeyi başaramıyorum diye kurduğum her ilişkiler yaptığım herşey eksik ve yarım kalmış

Secil122

Sevgilimin geçmişimi sürekli eleştiriyor

sevgilim hiç öğrenmemesi gereken bir şeyi öğrendi benden sürekli ayrılıp duruyor zaten ilişki dinamiğiimiz böyle yazın ondan çok önce olan birlikteliğimi ondan Gizledim geçmişimde hep kaç kişiyle beraber olduğumu sorup durdu ben de eksik sayı verdim söylemek istemedim öğrenmiş benden ayrıldı hakaret etti tehditler etti annemi aradı o… dedi. Onu kaybetmiş gibi hissediyorum. Çok takık böyle şeylere. Tanıdıgı birisi ama ondan cok önceydı hayatımda yoktu anlayamıyorum bi türlü. Geçmişim hep önüme geldi ilşki süresi boyunca ona cok emek verdim. Başkasından duyması kötü oldu onu anlıyorum ama geçmişimi beraberlıgımı söylemek zorundamıyım? Annemi aradı annem üstü kapalı sekilde haddini bildirdi arkamda durdu. Bana görede bu çok yanlış. İlişki dinamiğimiz ben hep kalan genelde de işine gelmeyince ayrılan giden sonra dönen o oldu. Artık anne gibi görmeye basladı beni yapma etme şöyle hap diye tek destekçişi bendim. Kendini haklı görüyor söylemediğim için ama sürekli kaç kişiyle beraber oldun kaç kişi var diye sıkıştırdı 1 yıl boyuncada öğrendiklerini diline doladı. Karsıma cıkarttı. Onu kaybetmiş gibi hissediyorum. Uzak ılıskıdeyız 5 ay beraberdık cok güzel zamanlar geçirdik aşamıyorum içimden atamıyorum herkes bu cocuk pislik desede aşamıyorum.

denizdeniz

Herşeyi dramatize edip ağlamak bağımlılık yaşamak

herşeyi çok dramatize edip ağlıyorum, cok bağımlı hale geliyorum. 1. Yıldır uzak mesafe ilişkim var babası vefat ettikten hemen sonra kötü haldeylen tanıstık bi anda bana asık oldugunu söylüyor hep. Ama hep ısıne gelmeyımce ayrlıyor. Bende Ayrılıyorum hayatını kontrol altında tutmaya çalışıyorum. Ya başkasını görür beni unutur ona asık olursa diye. Zaten kendi ayrılıyor. Ayrıl barış ilişkimiz ama yazın cok güzeldi aynı evde yaşadık mesafe girince gene başa sardı. Sureklı kabul edip ulaşılabilir oldugum ıcın mı hor davranıyor? kumarı alkolü var o kaybeder emeklerime kıyamıyorum. Realist olup bitti diyemiyorum. Her dedğini dram yapıyprum. Annesi haline gelmiştim. Ne yapmam lazım. Çok bağlanıyorum bağ kuruyorum lütfen cevap verirmisiniz :(

sadecey

Mutsuz ruh halinden nasıl kurtulabilirim

Mutlu değilim tek bir sebebi yok genel olarak her şey beni fazlasıyla yıprattı ve daha 22 yaşındayım enerjim yok ilişkilerden artık korkuyorum çünkü kimsenin beni sevdiğine inancım kalmadı ve her gelen beni kullanıp hevesi kaçınca bırakıyor ve bu bana çok ağır geliyor duygu durum karışıklığı yaşıyorum sürekli sabah iyiydim akşam felaket bir ağlama geldi ve iyi olmadığımı fark ettim bu

Daha sağlıklı ılıskılerım olması ıcın nasıl davranmalıyım?

MerhabalarÖncelikle sorularımızı özenle ve detaylı bır sekılde dınleyıp cevapladıgınız ıcın tesekkur ederım. Daha onceden onlıne veya yuzyuze bır psıkolog veya psıkıyatrı deneyımım olmadı. Gectıgımız gunlerde bır soru sormustum cevabı benı cok tatmın etmıstı ama devamında daha ne yapabılırım sorularını aklıma getırdı. Bu konuda da yardımcı olucagınıza ınanıyorum. İzninizle soruma geçiyorum. Kaygılı bağlanan bırı oldugumu düşünüyorum. Sürekli eski sevgilimi darlar; neredesin görüntülü ara, eve geç, o kişiyle takılma, buraya gıtme gıbı bır cok sacma hareketlerım vardı. Bunların altyapısında eskı sevgılımın cok guven vermedıgını ayrıca sadakatsız yalancı bırı oldugunuda soylersek yalan olmaz. Guven olusturmadıgı ıcın ben kendımı tutmaya calıssam da bu hareketlerımden kurtulamadım. Aynı zamanda boyle bır ılıskıyı senelerce devam ettırdık bu sekılde. Yatırım yapan, ılgı gosteren, sureklı fedakarlık gosteren tarafta bendım. Hal boyle olunca tabiki ayrıldı benden, sıkıya gelemedi. Karsımdakı ınsan ıster guven versın ıster guven vermesın benım o sekılde hayatına mudahale etmem bastan sona yanlıs farkındayım. Ama kendımı tutamıyorum. Bu durumda ne yapılabılır?Bir oncekı psikolog;''Bazen duygusal olarak uzak, fazla kontrollü, duygularını çok göstermeyen ama çocuğuna “her şeyini sağladığı” bir ebeveyn modeli de duygusal güveni zedeleyebilir. Bu durumda çocuk fiziksel olarak güvende hisseder ama duygusal olarak yalnız kalabilir. '' diye belirtmişti. Ben bunun ustesınden nasıl gelebılırım. Gerçekten sağlıklı dusunen saglıklı kararlar verebılen bırı olmak ıstıyorum. Yaptıgımın yanlıs oldugunu bıle bıle kaygılı baglanan bırı olmaktan kurtulmak ıstıyorum. Bitmesine ragmen ılıskımızı hala dusunuyorum. sureklı yatırım yapan fedakarlık yapan taraf ben olmama ragmen. Ve karsımdakı ınsanın yalanlarına aldatmalarına maruz kalmama ragmen hala boyle bır ılıskı neden dusunuyorum. Bu dusuncelerden nasıl kurtulacagım hakkında bana somut ornekler vererek detaylı anlatarak izah edersenız cok sevınırım. Örnegın bu ılıskıde verıcı olan taraf bendım. Ve gercekten alma-verme dengesını bozdum bu duruma ne yapılabılır yada bu duruma dusmemek ıcın neler yapabılırım kendımı nasıl tutucam. Gercekten cok yorgun hıssedıyorum artık benı ayaga kaldırabılecek ornekler verırsenız sevınırım cok tesekkur ederım sımdıden tesekkurler.